μαντινάδα

  το περασμένο σκ, ο σκοπευτικός σύλλογος Βόλου, που μέλος του ήμουν για 10 χρόνια, έστησε αγώνα στο υπέροχο γήπεδο που του παραχωρήθηκε και επιμελήθηκε, μετατρέποντάς το σε θούπερ εγκατάσταση.
 

    την κυριακή - υπέροχος ανοιξιάτικος ο καιρός, πήρα το βρουμ-βρουμ και τσουπ διακτινίστικα ανάμεσα σε φίλους καρδιακούς! τους τοξότες! μια κοινότητα, που θα μου ήταν παντελώς άγνωστη, αν δεν είχα την έμπνευση στα 42 μου, να πιάσω τόξο, και κατόπιν, πράγμα που δεν το είχα καθόλου κατά νου, να μπω στην γραμμή βολής και να εισπράξω το καρδιοχτύπι της. 

 
    τώρα, όπως και να το κάνουμε το τόξο, έχει κάτι ο ιδιαίτερον. αν και είναι χαραγμένο στο συλλογικό ασυνείδητο, μετά από δεκάδες χιλιάδες χρόνια χρήσης του, λίγοι οι τοξότες σήμερα, αλλά συνεπούμενα, λίγα και τα ζαβά. :) ο νόμος "9 στους 10 είναι καλοπροαίρετοι οι άνθρωποι" ισχύει φυσικά και στην κοινότητά μας. οι καλοί φίλοι λοιπόν υπερισχύουν. 

    ξανά "τώρα" :) από αυτούς τους 9 στους 10, όλοι ίσοι μεν, αλλά μερικοί, πιο ίσοι από τους υπόλοιπους! ε πως να το κάνουμε, παίζει μια πιο ταιριαστή χημεία - πνεύμα. 

    για να σου δώσω να καταλάβεις για πια ποιότητα μιλώ, να δες εδώ τετράστιχο που εισέπραξα από τον φίλο Σταύρο, που μαζί με τον πρωινό καφέ, μου έφτιαξε την μέρα.  

    δώσε βάση και εκτίμησε, ύφος, περιεχόμενο, χιούμορ αλλά και "ηθικόν δίδαγμα" που λέγαμε  στις εκθέσεις του σχολείου.

Η αφεντιά μου δίνει ρέστα,

Η πίστα μοιάζει με παλαίστρα,

Μπαίνω στη μάχη με χορό,

Αντίπαλός μου, μόνο εγώ… *

(Β. Παπακωνσταντίνου, Χορεύω!)

* το να φτάσουμε σε μια θέση, τόσης δύναμης, ώστε να μην έχουμε κανέναν άλλο να κατηγορήσουμε, εκτός από τον εαυτό μας, είναι μια τρομακτική κατάσταση. είναι όμως και εξαιρετικά επωφελής, όσον αφορά την πνευματική μας βελτίωση - εξέλιξη. ο Καλλιτέχνης Τοξότης, δεν έχει αντίπαλο τον διπλανό του, μηδέ ένα χαρτί στα 70 μέτρα. χτίζει και χαράζει χαρακτήρα με κάθε μία βολή του. και είναι ένας καλός δρόμος αυτογνωσίας για "παιδιά" κάθε ηλικίας! :) 

οι φίλοι μου οι Τοξότες! 
καλές βολές σύντροφοι! 

Κυνός Κεφαλαί.

τούτος εδώ ο τόπος με το αρμονική μίξη κάμπου και λόφων, εμπεριέχει το θέατρο 2 μεγάλων μαχών. το 364πχ. ο Πελοπίδας με τους Θηβαίους, προς τιμωρίαν του τυράννου των Φερών Αλέξανδρου, (εδώ χάσαμε και τον Πελοπίδα) και το 197πχ. ο Ρωμαίος Τίτος Κουίνκτιο Φλαμινίνος με 34.000 λεγεωνάριους και μερικούς ελέφαντες κατά του Μακεδόνα Φιλίππου Ε' (το τελικό devent στην Πύδνα το 168) . στις δυό αυτές σφαγές, περί τις 11.000 ταλαίπωροι κατεσφαγμένοι φαντάροι γίνανε λίπασμα στα παρακείμενα χωράφια.

το σημείο ακριβώς, δεν είναι ορισμένο. οι λόφοι λέγονται Κυνός Κεφαλαί, εξ ου και το όνομα των μαχών.

τώρα, δουλειά δεν είχε ο διάολος και εγώ, και κόβω βόλτες στα πέριξ, αφού ακόμα καταλαμβάνω χώρο, κάτω από τον Ουρανό

έχοντας δε υπόψιν ότι ένα άλλο πεδίο μάχης, το 279πχ. Ντόπιοι - εναντίον Γαλατών, στις πλαγιές του αυχένα «Κοκκάλια», που συνδέει τις Ράχες Τυμφρηστού με το όρος Οξυά, έδωσε το τοπωνύμιο από τα διάσπαρτα οστά των εισβολέων,

μόλις είδα στον παραπάνω χάρτη, τον συνοικισμό, τον μαχαλά Κοκαλαϊικα, αναφώνησα! Παιδιά! μην το ψάχνετε! εδώ είναι! Όπερ έδει δείξαι!

δεν κουβαλάς 7,000 τεμάχια ρωμαιομακεδόνων για να τα θάψεις, μακριά από τον τόπο της σφαγής.

πέρασα εχθές και κοντοστάθηκα, στον δρόμο για τον Τεκέ.

  

  το στάρι, φύτρωσε

Arktos 2023

 

    ξαφνικά και απρόσμενα, όντας μακριά από τόξο για μήνες, μην πω χρόνια , δέχτηκα μια πρόσκληση για ένα 3D Game.  είμαι τεμπέλης, αράθυμος και γκρινιάρης συνταξιούχος, μην πω γέρος - νωρίς είναι ακόμα :)  η πρώτη σκέψη - που να τρέχω τώρα, έξοδα, ταλαιπώρια κλπ. 

    σαν περάσανε οι μέρες, ο johnpan με σκούντησε: "τι λες; θάρθεις;" - το μυαλό λέει όχι αλλά η καρδιά λέει ναι,  "άσε του λέω ένα παράθυρο ανοιχτό".  Το αφήνω Ορθάνοιχτο μου απαντά! :)  

    ε, έβγαλα ένα τσουβάλι στην αυλή και άρχισα το πέρα δώθε! :) και για την περίσταση, για το ασορτί με την υπόλοιπη ευρωπαική παρέα (ήρθανε όλοι οι γνωστοί των tfg και ακόμη περσότεροι) "ράφτηκα" :) ένα μονοκόμματο ξύλο και βέλη Baltsavias από το ράφι. καλή η ιδέα αλλά με άδοξη κατάληξη καθώς το ένα άκρο είχε κάποιο θέμα. 

    έτσι, 19ρι ξύλινο κέντρο με "παράθυρο" και ilf 36# κάρμπον ξύλο έλασμα, κάρμπον βέλη με φυσικό φτέρωμα - κατηγορία ΒΒ 3under και ψηλή επαφή και βούρ για την συνάντηση της όμορφης κοινότητας του τόξου, για την αγκαλιά με φίλους, που αν και δεν γνωρίζω πολλά από την ζήση τους, αισθάνομαι τόσο οικία μαζί τους. είναι το Τόξο που μας ενώνει, μας κάνει, ομάδα, φυλή, φάρα, σόι, κλάν, οικογένεια! μέσα σ' αυτή, δε χωράνε ανταγωνισμοί, παρά μόνο αλληλεγγύη και θυσία του προσωπικού προς το καλό της κοινότητας. 

    αυτό κάνανε τα παιδιά των Κορυβάντων ( το λέω έτσι γενικά, μην και ξεχάσω κανένα :)  )  χωρίς κανένα οικονομικό αντίτιμο για συμμετοχή, τροφή - ποτά, μεταφορές, τρέξανε, ιδρώσανε, σπρώξανε και κινητοποίησαν λυτούς και δεμένους, ώστε εμείς οι υπόλοιποι να απολαύσουμε για 3 ημέρες, φύση, τόξο, παρέα, με λίγα λόγια και εν τέλει, ώστε να δούμε την ζωή, με άλλο μάτι, ώστε  "Να Αλλάξουμε Επίπεδο Αντίληψης του Κόσμου" μακριά από την μίζερη πλέον καθημερινότητα του homosapiens.

    δεν σταμάτησα να λέω, για την ομορφιά του δάσους, για την ποιότητα της διαδρομής, για τους ευφυώς τοποθετημένους στόχους, την αδερφική διάθεση. επειδή το γνωρίζω το έργο, εύκολα κατάλαβα τον κόπο και την ενέργεια που κατέθεσαν όσοι θυσιάσανε πολλά για να περάσουμε εμείς οι υπόλοιποι Αξέχαστα! αλλά και πάλι ενθυμούμενος τα δικά μου στο βουνό με τα tfg, η χαρά και τα χαμόγελα των συμμετεχόντων, είναι η καλύτερη ανταπόδοση. και είναι ένα σπουδαίο και αλησμόνητο "παράσημο" στον άσημο βίο μου - μας.  

    φιλοσοφώντας μετ' ευτελείας, κατέθεσα σε νεοεισερχόμενους, οτι η βαθιά εμπλοκή μου σε WA αγώνες, μου δίδαξαν πειθαρχία, προσήλωση στον στόχο και με έσπρωξαν, σε συστηματική και  επίμονη (δε λέω επίπονη, αφού χαρά ήτανε)  εμβάθυνση στα "μυστικά" και στην λεπτομέρεια του τόξου. όμως η χαρά και η αλεγρία αυτών των Οικογενειακών συναντήσεων, είναι το κάτι άλλο, είναι φάρμακο, είναι μεταλαβιά, είναι βάφτισμα σε νερά ιαματικά! 

όσο μιλώ, τόσο μου προκύπτουν λέξεις και έννοιες.
θα κλείσω με ένα εγκάρδιο Ευχαριστώ! 

λίγες φωτό: 

   

εδώ είμαι,

  :) ακόμη για λίγο :) 

βρήκα κάτι ωραίο - στα μάτια μου- και όπως πάντα, παιδιόθεν, το μοιράζομαι.

από το Ζεν και Μοτοσυκλέτα - Robert M. Pirsig, εκδόσεις Ιάμβλιχος, (από το 1990 το διαβάζω κάθε καλοκαίρι ☺, καθώς αποτελεί ταξίδεμα αλλά και πνευματική άσκηση) όπου αντικαθιστώ την λέξη μοτοσυκλέτα με την την λέξη τοξοβολία -  μια χαρά ταιριάζει! :) 

    " Η πραγματική Τοξοβολία με την οποία ασχολείσαι, είναι μια Τοξοβολία που ονομάζεται εαυτός. Το Τόξο που βρίσκεται  "εκεί έξω"  και ο Τοξότης που βρίσκεται "εκεί μέσα" δεν είναι δύο ξεχωριστά πράγματα. Αναπτύσσονται μαζί προς την Ποιότητα, η απομακρύνονται μαζί από αυτήν."


και λέω: χμ...  

καλές βολές σύντροφοι! 
ε και καλό χειμώνα! :) 

αλλαγή πλεύσης

    να με σκότωνες, δεν πίστευα, δεν μπορούσα να φανταστώ, ότι θα 'ρθουν μέρες, όπου το τόξο θα είναι κάτι ξένο στην καθημερινότητά μου. ναι. σαν να μην υπήρξε ποτές. 

    εκεί που ακολουθούσα σε όλους τους αγώνες. εκεί που τόξευα καθημερινά. που με τον πρωινό καφέ, η ενημέρωση από 2-3 σίτες ήτανε ρουτίνα, οι κατασκευές, οι οργάνωση των TFG, ΌΛΟ αυτό το πακέτο 20 ετών, ήρθε η ώρα και εξανεμίστηκε. κοιτάω τον πελώριο συρφετό υλικών, γραπτών, φωτογραφιών, βίδεο και μια χούφτα αναμνηστικά μετάλλια, που επέμεινε από αυτόν τον κόσμο, που πέρασε και πάει, και κάπως τρομάζω ίσως και θυμώνω... πως και γιατί με κατέλαβε αυτή η Μανία; τι σήμαινε; πια η ανάγκη της; και πως χόρτασε το θηρίο; το ισοζύγιο; έχω δώσει τις απαντήσεις μου; τι άφησε αυτή η Μάχη; 

    εύκολα διακρίνω, τους άγνωστους που γίνανε φίλοι καρδιακοί. την γνωριμία με όψεις του εαυτού που δεν υποψιαζόμουν. την καλλιέργεια του χαρακτήρα την επιδέξια δημιουργικότητα, και το κυριότερο ίσως, την Ισορροπία! το σημείο όπου κοίταζα και αυτό ρύθμιζε για 20 χρόνια την πορεία μου και ναι, γιατί να το κρύψω, την ζωή μου. τέτοιο ήτανε το επίπεδο της εμπλοκής μου. αυτό διάλεξα (η με διάλεξε;)  μ' αυτό πορεύτηκα. 

Απ' το Ευαγγέλιο του Άξιον Εστί, τούτοι δω οι στοίχοι , συστήνουν και λένε: 

 Ένα σημείο Ένα σημείο

                        και σ’ αυτό πάνω ισορροπείς και υπάρχεις

                        κι απ’ αυτό πιο πέρα ταραχή και σκότος

                        κι απ’ αυτό πιο πίσω βρυγμός των αγγέλων

     μέχρι εδώ με έφερε αυτό το Ένα σημείο. ίσως - μάλλον να έχει και άλλο. όμως προς στιγμήν έχω ξεπεζέψει. και τι αστείο, για να ανέβω σε άλλη σέλα, μιας μοτοσυκλέτας! :) 35 χρόνια μετά, ξανά στον δρόμο και σε ότι αυτός φέρνει, από συγκίνηση, διασκέδαση και γνώση.  και Ισορροπία λέμε! 

    ε, αυτό, πως να το πω απλά με ενθουσιάζει! σε αντίθεση με ένα ακόμη αγώνα η "αγώνα" τοξοβολίας. ότι κάνω πλέον επ' αυτού, θα είναι στο γήπεδό μου, με ένα αληθινό τόξο (όχι τα αγωνιστικά του marketing που τόσο θεράπευσα, παρά μόνο τα άλλα τα σωστά! :) ) 

    όλοι οι σύντροφοι του Τόξου, είναι ευπρόσδεκτοι στο γήπεδο του Πρώτου Πηλιορείτικου Πανηγυριού, να τοξεύσουμε χαλαρά,  να φάμε, να πιούμε και όπως κάνουν οι συνταξιούχοι όλου του κόσμου, να ξαναπούμε χιλιοειπωμένες νοσταλγικές γλυκανάλατες και μη ιστορίες, γύρω από την φωτιά! 

    καλό δρόμο και καλές βολές σύντροφοι!