τι ευτυχία!

ίσα που αντέχεται...

βρήκα,
μετά από 9 χρόνια αγώνα και,
τρόπω τινά, αγωνία,
την Επαφή Μου!!!
τώρα, σίγουρα νομίζεις ότι κάνω πλάκα...
αλλά έτσι γίνεται πάντα.
έξω από τον χορό, όλοι τραγουδάνε,
και μόνον ο χορευτής,
καίγεται,
σε κάθε βήμα...

άκου... (βασικός Ρυθμός)

μου είπε ο δάσκαλός μου και εγώ, κρυφά, στο μεταφέρω!
"τώρα για τις γιορτές, εμείς την δουλειά μας! θα σου δώσω μιάν άσκηση..."

βγάλε το σκοπευτικό.
στάσου κοντά στο στόχο.
προετοίμασε την βολή σου με τον τρόπο που συνηθίζεις.

βάλε τον μετρονόμο με μέτρο 4/4 και Largo. 1 δεύτερο το τακ και στο 4 κουδουνάκι...

θα δώσεις περί τα 4 δεύτερα στο μέρος: σηκώνω το τόξο ευθυγραμμίζω στόχο και βέλος, ανοίγω το τόξο.
αμέσως με την επαφή του χεριού στο σαγόνι, θα δώσεις 4 δεύτερα max!  στην ενότητα, πίεση πίσω - μπρος, έως click!
και άλλα 4 δεύτερα μένοντας πάνω στο στόχο, σαν να κρατάς ακόμη το βέλος. ακριβώς όπως μένει η γαϊδάρα, αφού ξεκαβαλίσει ο γάιδαρος, ... προσπαθώντας να καταλάβεις δηλ. τι είν' αυτό που συνέβη και που σε βρήκε!!! πάρε μιαν ανάσα ( διαφραγματική πάντα, να φουσκώνει η κοιλιά χαμηλά, όχι ο θώρακας...) και ξανά. και ξανά.

όταν με το καλό αυτός ο ρυθμός εγκατασταθεί, βάλε τον ρυθμό στα 3/4. μέχρι εκεί. όταν το  εμπεδώσεις, βάλε το σκοπευτικό σου και ξανά εκτελείς τα ίδια. ακριβώς! προσοχή κακομοίρη μου ΜΗΝ και πάει η δύναμή σου στο σημάδεμα!!! απλά πίεζε όπως και πριν το pin πάνω στο στόχο, αλλά μην ξεχνάς και το τράβηγμα... επ' ουδενί μην προσπαθείς να κρατήσεις το pin ακίνητο. αυτό απλά δεν γίνεται. από δική μου πείρα αν αφαιρέσεις το pin ακόμη καλύτερα. αν βάλεις και μια μεγάλη ροδέλα που να χωρά όλη την ψάθα στα 90μ, για σκοπευτικό ακόμη πιο καλά. τα flouo pin είναι για τον Ινδιάνο...

μόλις διαπιστώσεις αρρυθμίες και κολλήματα, ξανά απ' την αρχή την άσκηση...

το θέμα αγαπητέ είναι, να ελευθερωθείς απ' τον στόχο... και να βάλεις όλο το είναι σου, στην διαδικασία.

αυτή η ασκησούλα, με την προϋπόθεση να' χεις ταιριασμένο βέλος, δίνει αποδεδειγμένα στα 18μ, 10 8αρια και μισά μισά 9αρια 10αρια. δηλ 555/600. το οποίο είναι μια καλή αρχή, ασχέτως που στην ελλάδα δίνει και μέταλλο. αυτό πιο πολύ ζημιά κάνει, παρά καλό.
προς ώρας μείνε και δούλευε πάνω σ' αυτήν την βάση. δεν μπορείς να εκβιάσεις κάτι παραπάνω. δουλεύοντας με υπομονή, πότε κοντά και πότε μακρυά, θα δεις σιγά - σιγά πράγματα που πρώτα ήταν αόρατα... μετά θα λιγοστέψουν τα 8άρια... κατόπιν τα 9άρια, και στο τέλος βέβαια, θα λιγοστέψουν και τα 10άρια...

και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.....

αφιερωμένο στον αγώνα του Ηλία! αγάντα φίλε!!!

δεκαρικος

και τι είναι ρε
το δεκάρι
για να το στριμώξεις;

έρχεται...

ο Γιάννης απ'τον Λίθο, επιμένει γιορταστικά,

το ίδιο και το Πέλαγο...
βάλε και ήχο

οδηγίες προς ναυτιλλομένους

"καλά μόνο 5 είμασταν";
αναρωτήθηκα φωναχτά, μπροστά στον πίνακα με τα αποτελέσματα του αγώνα στο Πολύκαστρο,  για να εισπράξω από τον άγνωστο διπλανό μου, που με ανοιχτό το στόμα κοιτούσε και δεν πίστευε το 570 του Ινδιάνου  και από κοντά το 558, το δικό μου.
"δεν βλέπεις σκορ; αυτοί είναι της Α''
έτσι με-μας βλέπουν λοιπόν τα πρωτάκια,  σαν "της Α". άντε να του εξηγώ οτι καθόλου δεν αισθάνομαι Α'. πασχίζων μπάζο, αυτό ναι!
ποια Α' όμως σύντροφοι; είναι φανερό, πως μόνο ένας είναι Α'. ο Ινδιάνος. μια κατηγορία μόνος. από κει και κάτω, καμιά 10ριά τεμάχια, που νομίζουν ότι ξέρουν,  και ανάμεσά τους κάποιοι  ελάχιστοι, που γνωρίζουν ότι νομίζουν πως ξέρουν... 
Α' που λίγο πριν τον αγώνα θυμούνται να πιάσουν τόξο.
Α' που στο χώρο τους κάνουν πανελλήνια, και στον αγώνα out.
A' που στο ημίχρονο φτιάχνουν  nocking point.
Α' που φτιάχνονται με το μετάλλιο, ακόμη και παρουσιάζοντας μέτριο σκορ.
Α' που τρέμουν μπροστά στο στόχο.
Α' που δεν τους αρέσει το σκορ που πετυχαίνουν, αν και δουλεύουν ελάχιστα.
Α' που φαίνονται πεντακάθαρα πόσο γυμνοί τεχνικά είναι, όταν βρεθούν σε μεγάλα events.
Α' καθαρά ελληνικό. δηλαδή μαϊμού. σαν τα στατιστικά που στέλναμε στους κουτόφραγκους. σαν την χωριάτικη με τις 3 ελιές που πουλάμε για χρυσάφι το καλοκαίρι...

οι καιροί είναι δύσκολοι. με το όριο του Indoor στο 575, κινδυνεύουμε και με άλλες άσκοπες βόλτες τουρισμού στις ευρωπαϊκές σάλες. ναι, σαν και αυτήν που (τραβάτε με και ας κλαίω) πήγα και εγώ στο Porec. μ' αυτό το όριο δεν μπαίνεις καν στις κόντρες.
προτείνω στην εφοτ νέο, ενήμερο όριο, 580 - 585, τουλάχιστον.
και βλέπουμε...

τοξότης και έπαθλο

όταν τοξεύεις για να πάρεις έπαθλο μια πέτρα, πετυχαίνεις τον στόχο. όταν τοξεύεις για να πάρεις έπαθλο ένα μπρούτζινο  στολίδι, γίνεσαι ανήσυχος. κι όταν τοξεύεις για χρυσάφι ταράζεσαι τόσο που χάνεις το στόχο. 

η δεξιοτεχνία σου είναι πάντα ίδια, μα σ' επηρεάζει η αξία του επάθλου. 

όσο μεγαλύτερη αξία αποκτά το εξωτερικό, τόσο περισσότερο στερεύει το εσωτερικό.

Μυστικοί της Ανατολής. Σούφι, Ινδοί, Ταό, Ζεν.

Γιάννης Υφαντής. εκδ. Πατάκη

περί παπάρας....

Παπάρα...!!! = καψαλισμένο ψωμί, η δυνατόν με προζύμι, ζεστό φρέσκο λάδι απ'την γαλιάγρια, άντε ας μην είναι ζεστό, αλλά φρέσκο και πετιμέζι από φιρίκια (Πηλίου!) εναλλακτικά, αντί για πετιμέζι, παίζει και χοντρό αλάτι... λίγο βρε...

εσύ πόσες παράρες θέλεις;

οι εποχές κι ο χρόνος

φίλτατε,
παρακολουθώ έκπληκτος, τις εποχές που τρέχουν. έτσι μου φαίνεται.
πότε κλάδεψα τ'αμπέλι, πότε πίνω το κρασί του... σ'ένα ανοιγόκλειγμα του ματιού!
πότε ανθήσανε οι ελιές και νά'μαι με το λάδι.
πότε ήταν γεμάτο το χωριό, και ξαφνικά άδειο! τα φύλλα κίτρινα και δεν προλαβαίνω να τα μαζεύω.... έχουν μια νότα παρακμής, εκφυλισμού, έτσι κάτω και ξερά. έστω και επί ματαίω, τα μαζεύω κάθε πρωί λοιπόν. για την εικόνα, γιατί η ουσία είναι πως ήρθε η ώρα τους...
δεν γνωρίζω ακόμη, αυτό το ιλιγγιώδες του Χρόνου, αν συμβαίνει όταν έχεις η όχι πράγματα να κάνεις, όταν περιμένεις για κάτι η δεν περιμένεις τίποτα...
πράγματα κάνω, αλλά δεν τα παίρνω "σοβαρά". θα έλεγα ότι παίζω μαζί τους, αν δεν ήταν επίσης σωστό να πω, ότι αυτά παίζουν με μένα...
θα το μάθω η και όχι...
δε χάθηκε ο κόσμος.

νεότερα, απ' το Kassai...

αν και είναι αρκετά παράξενο, με μόνο εφόδιο το "δυνατό" κοίταγμα του στόχο (όχι, δεν προσπαθώ με κάποιο τρόπο να σημαδέψω, ζητώ την ενστικτώδη βολή)
και με την προϋπηρεσία στο ολυμπιακό, όσον αφορά την στάση, την ευθυγράμμιση των οστών κλπ, τα βέλη γκρουπάρουν!
εντάξει στα 15μ. προς στιγμήν και μάλλον για καιρό, καθώς κάποια πρώιμα μακρινά βέλη δεν είχαν καλή κατάληξη (έχασα 2 ), αλλά μόλις που το 'πιασα και μαθαίνω νέο τρόπο και τόξο μαζί...

είναι Πάρα Πολύ ενδιαφέρον, και μακάρι να το είχα πιάσει απ' τις πρώτες μέρες της τοξοβολίας μου, το μακρινό Μάρτη του 2002. αλλά τότε ούτε ήξερα, ούτε και κάποιος που να ξέρει ήταν κοντά.
έχει μια εξωστρέφεια. οι αισθήσεις "ανοίγουν" ώστε να συλλέξουν και την παραμικρή πληροφορία. πιθανόν και νέες συνάψεις να δημιουργούνται, για να τα βγάλει πέρα ο εγκέφαλος με την νέα πρόκληση. γονιδιακές μνήμες απ' την λίθινη περίοδο, αποσυμπιέζονται σιγά σιγά, και παίρνουν την θέση τους στο οπλοστάσιό μου. δεν τρώγομαι με τα ρούχα μου, όπως στο ολυμπιακό. μισό χιλιοστό εδώ 1 click εκεί. το Kassai ούτε σταθερή λαβή δεν έχει ούτε βέβαια arrow rest, συνεπούμενα ούτε σταθερό nocking point. το βέλος ακουμπάει στον δείκτη και η ακρίβεια πάει περίπατο...

τώρα με όλα αυτά τα περίπου, σε μας του μαθημένους αλλιώς, το πώς πάει το βέλος στο στόχο επαναλαμβανόμενα, είναι καθαρή "μαγεία" ... 12 βέλη ρίχνονται σε χρόνο μηδέν, και ξανά και ξανά και γμτ πάλι νύχτωσε...

ίσως δεν είναι περιττό να σου επισημάνω, ότι και το ολυμπιακό ωφελείται πολύ απ' την ενασχόληση με τον παραδοσιακό τρόπο.
σκέψου, όταν καταφέρεις να γρουπάρεις στα 70μ. με γυμνό τόξο και πάρεις το άλλο με την ακρίβεια στα υλικά, σκοπευτικά και stabs, θα είναι σαν παιγνίδι...

πιστεύω πως ο αρχάριος έχει πολλά να ωφεληθεί, αν δεν βιαστεί να αγοράσει το ολυμπιακό, και κάνει το "αγροτικό του" με ένα longbow flatbow horsebow κλπ... στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα!!!

ευτυχώς!

ευτυχώς!
έζησα να τ'ακούσω κι αυτό...
το μόνο που μένει λέω,
είναι να προλάβω να βάλω και τ' αυτί μου,
(το καλό!...)
στην μπούκα του σαξόφωνου...

Fanfare Ciocarlia:
Asphalt Tango, & play list!

http://www.youtube.com/watch?v=ixj-rROWCp8&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=ixj-rROWCp8&feature=related

Μάστορα! είσαι μέγας!

Μάστορα;!
είσαι μέγας!

τι σπουδαία δουλειά! τι φόρμα! τι καμπύλες! τι φινίρισμα! τι απόδοση! τι ήχος! τι περιπέτεια ξεκινά απ'την καλοσύνη των χεριών σου! απ'τις μνήμες της φυλής σου!

αμήχανος, έτριψε λίγο την μύτη του, λίγο το σβέρκο του και άναψε ένα τσιγάρο. camel είπαμε, άφιλτρο.

- νάσαι καλά και καλές βολές, μουρμούρισε. τράβηξε απαλά το καπίστρι και πήγε τ' άλογο στο ρυάκι να ποτιστεί...

ήταν και αυτός συγκινημένος!

Video με τα πρώτα βέλη...

open national championship 2010... και αμέσως μετά close it...

αυτά έφερα πίσω απ' την Αθήνα. ένα κότερο στο μπουκάλι και ένα μπουκάλι γεμάτο Τεντούρα... ο φίλος, Νίκος Μουντογιαννάκης, σε ανταπόδοση της χορδής που του 'φτιαξα πλειοδότησε με μια χειροτεχνία του, ένα κότερο σε μπουκάλι!!! ήταν, όπως μου είπε, 15 χρονών όταν στο "Φαντάζιο" διάβασε ένα άρθρο και οδηγίες γι' αυτήν την τέχνη, και από τότε την θεραπεύει... πάρα πολύ καλό, καλός, μοναδικός! ο εκ των "μαθητών" Παύλος, κέρασε Τεντούρα... Πατρινό απόσταγμα με κανέλα και μπαχαρικά. επίσης μοναδικό, και συγκινητικός ο Παύλος. ο οποίος πήγε και καλά. και μπαράζ με τον Τίμη, και δεν συμμαζεύεται... καλά τα πάει η ομάδα του Άνεσις. και ο Σαρακατσάνος καλά τα πήγε. τον έκοψε με ζόρι, ο Ινδιάνος...
επίσης έφερα πίσω την ανάμνηση μιας καλούτσικης κόντρας, με τον Δημήτρη τον Αυγερινάκη του ΣΚΟΑΑΠΘ, που κάπως σώζει την κατάσταση. που αφού έκανα τα εύκολα δύσκολα και κατάφερα να χάνω 4-0, στην κόψη του ξυραφιού το γύρισα, χωρίς το παραμικρό περιθώριο λάθους,  σε  6-4. στο κατόπι, απ' το παλιό επίσης κόκκαλο, Κώστα Γιάντσιο, έχασα, μετά από απανωτά αβίαστα λάθη... μέχρι και παραλλαγή στην εκτέλεση έβγαλα... στην πρώτη κόντρα αυτά τα χαζά μπορεί και να περάσουν χωρίς επίπτωση αλλά όχι και στην τρίτη, και ειδικά με τον μέτριο στο σκορ αλλά σταθερό σ' αυτό Κωνσταντίνο...  ο νεαρός Μιχάλης με γερό φινάλε και αφού σε μπαράζ έκοψε τον Στέφανο, κέρδισε και τον Αντώνη Γουμαρά στον τελικό. ο περίλυπος Ινδιάνος, κέρδισε όχι εύκολα, στον μικρό τελικό, τον "πηλιορείτη" Χρήστο Μάρκου, του Στόχου. super ο σχετικά άπειρος Χρήστος. γύρισε και ο Γιώργος ο Καλογιαννίδης στη γραμμή βολής!!!! αν δω τον Σταύρο και τον Θωμά, θα κεράσω μια γύρα, τουλάχιστον!
ένα αξιοσημείωτο για την κοινότητά μας: λέω πως, αν και το Σάββατο οι συνθήκες ήταν σχεδόν ιδανικές, με το πονηρό αεράκι, που άντε να ξέσερνε 1-2  πόντους αριστερά, μόνο ένας, ο Ινδιάνος πέρασε το 600 και αυτός με σκορ που δεν τον πάει πουθενά... με 634, δεν μπαίνεις στις κόντρες Στέφανε ώστε να βρεις και πάλι τον Im, και να τον "κερδίσεις"... με τα ψέματα και την ελληνική μαγκιά, δεν βάφονται αυγά. χρειάζεται οπωσδήποτε μπογιά!!! δεν είναι κακό, αυτοί είμαστε, μια παρέα ερασιτεχνών, αλλά ρε παλικάρια....τότε που ξεχάσαμε τις μπύρες;

νέα εποχή...

άντε σιγά σιγά...

Σωτήρη Λέλα, Κορίνα και λοιπές δυνάμεις! ψυχραιμία!!! :-))
από δω το έφερα,
http://cgi.ebay.de/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&item=390208323468 ,
για τον Κουμπάρο. για αρχή. είναι πολυκολλητό από 3 ξύλα που δεν τα αναγνωρίζω, πιθανόν τροπικά. είναι 44# @28" 70" ύψος. σήμερα τ' απόγεμα το δοκίμασα. με ξύλινα βέλη και κυνηγητικά carbon. μ' αυτά τα τελευταία είχε κραδασμούς, όχι τίποτα φοβερά πράγματα, καθώς ήταν ελαφριά Golden Tip Hunder Pro 5575 100grains point, άκοπα 32" μήκος και 5" φτερό (400 grain σύνολο) αλλά σαν spine ήταν μάλλον σωστά. τα 12 ξύλινα ήταν ανά 4, ελαφριά 490, μέτρια 515, και βαρούτσικα 570grains. τα μέτρια και τα βαριά του πήγαιναν περισότερρο και καθώς παίρνουν περισσότερη ενέργεια, μένουν και λιγότεροι κραδασμοί πίσω... τώρα το ζουμί είναι οτι απ' τα 25-30 μετρα, ώστε να μην χάνω βέλη, και με το group που βλέπεις, αν δεν νύχτωνε, δεν θάφευγα.... τόσο καλά!!! 
είναι άλλο πράγμα. 
τελείως.

απ' την σίτα της Falco...

http://home.falco.ee/products_eng/falco_bows/

Kassai, Bear

ο Μάστορας, ρούφηξε μια γουλιά καφέ, γλυκό έως σορόπι, τράβηξε και μια τζούρα απ' το τσιγάρο. Camel άφιλτρο, έξυσε το δεξί του βρεγματικό, έκανε κάτι σχήματα σαν γράμματα αρχαίας χαμένης γλώσσας στο χαρτί, ξανατράβηξε τζούρα τσιγάρο, Camel είπαμε, άφιλτρο, με κοίταξε σκεφτικός και το ξεφούρνισε...
"παλικάρι; θέλει τρεις βδομάδες για να γίνει αυτό το τόξο. και μιλάμε για καλή δουλειά ε;... τι λες;"

ότι πεις Μάστορα.... ότι πεις....   θα είναι κάλλιο όπως το βλέπω;

... και καλύτερο, χε χε...!!!

...πάρε την προστάντζα και βάλε μπρος...


Υγ. το καλύτερο (και ακριβώτερο όμως..) εργαστήριο όμως είναι εδώ... 

Παύλος Κούλης._    όλε!!!

Παύλος Κούλης._ όλε!!!

Παύλος Κούλης._ όλε!!!

10 - 20 χρόνια

... στο τέλος του μονοπατιού, είπαν οι ιερείς, υπήρχε ένας ξεμωραμένος ερημίτης ονόματι Μπάνζο, ο οποίος υποτίθεται οτι κάποτε ήταν ξιφομάχος. Το μονοπάτι οδήγησε τον Ματατζούρο σε μια μισογκρεμισμένη καλύβα.
" ήρθα για να μάθω ξιφομαχία " ανακοίνωσε ο Ματατζούρο με αυτοπεποίθηση, χωρίς να απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα, καθώς δεν υπήρχε κανείς εκεί γύρω. Κάπως νευρικά, πρόσθεσε " πόσο θα μου πάρει; "
Ο Μπάνζο εμφανίστηκε στην πόρτα της καλύβας. " Δέκα χρόνια " είπε.
" πολύ είναι " είπε ο νεαρός Γιάγκιου κουνώντας το κεφάλι του. " Αν μελετήσω πιο σκληρά και εξασκούμαι διπλά; "
" Είκοσι χρόνια " απάντησε ο Μπάνζο....

από την "Φθινοπωρινή Αστραπή"

εκδόσεις Αλκίμαχον

έμπαινε Γιώργο, έμπαινε!!!

φώναζε το πλήθος του Καραϊσκάκη στις επελάσεις του Γιώργου Σιδέρη (έμπαινε Γιούτσο,  είναι το σωστό, αλλά δεν μου δίνει λεζάντα!!!). μετά ήρθε ο Ηβ Τριαντάφυλλος, ο Ρομέν Αργυρούδης, ο Λοσάντα, και άλλα αστέρια, που ο παππούς τους είχε φάει έλληνα ιεραπόστολο, και άρα είχαν ελληνικό αίμα τα εγγόνια! τώρα ένας Πάντος και ένας Τοροσίδης... τι να πρωτοκάνουν!


ο Γιώργος ο Καλομοίρης όμως, συνεχίζει δυνατά και τοξεύει τον δράκο του μυαλού του, στο Πήλιο, αφού πρώτα πέρασε το τόξο του από τον πάγκο του Άνεσις. τα γνωστά: κεντράρισμα, in-out, pin στο βέλος, tiller, nocking point, και στου Άκη για άφτερα. εκεί φτιάξαμε ελατήριο και φρενάραμε λίγο τις Samick Masters, super γρήγορες λίβρες που έχει απ'τον χειμώνα.

έμπαινε Γιώργο!

πάρτους και τα σώβρακα!!!

στυλ και αποτελεσματικότητα

το στυλ της Όλγας μοναδικό...

αλλά το αποτέλεσμα πάει στον Άρη!!! σιδεροκέφαλοι και καλή πρόοδο φίλοι μου...

πατητές!

πρωινές, επιπλέοντες και βασανισμένες κεφαλές. ίσως και σκεπτόμενες. επαναβαπτιζόμενοι. γεμάτοι προσδοκίες. στο Αιγαίο των Ελλήνων. στην κολυμβύθρα του Σιλωάμ. στη στέρνα του ληστή. στα Λουτρά! αν δεν έτρεχα για το φρέσκο ψωμί, ευχαρίστως θα τους προσέφερα το ξάφνιασμα μιάς
 
"πατητής"

επιστροφή στις ρίζες

απ' την ώρα μηδέν της τοξοβολίας μου ρίχνω με clicker, σκοπευτικό και αντίβαρα.

μόλις πριν λίγες μέρες στην Χανθ, κάνοντας επίδειξη και πρώτο μάθημα σε πιτσιρίκια, τόξευσα "παραδοσιακά". σαν να πετάς πέτρες στη θάλασσα ένα πράγμα. προς την κατεύθυνση του στόχου απλώς και όπου πάει. κανόνισα για σήμερα το πρωί λοιπόν μια συνεδρία arco nudo, bare-bow, ολυμπιακό μεν, απ' αυτά που έχω στο ράφι, αλλά "γυμνό". Aerotec και Samick Extreme full tillering στις 50# και X7 2214 31" 456grain, με 10cm φτέρωμα.

και να οι πρώτες εντυπώσεις. 

χωρίς τις ανέσεις του σημερινού ολυμπιακού τόξου, μπορεί -πρόσκαιρα- να μην πιάνω στόχο σε μεγάλες αποστάσεις, αλλά στα 18μ δεν έκανα out, ( απ' τα 5μ ξεκίνησα) και το διασκέδασα πολύ. θέλεις επειδή είναι καινούργιο κόσκινο, θέλεις που λείπουν τα βοηθήματα, το πράγμα παίρνει μιά άλλη διάσταση, υπάρχει μια πρωτόγνωρη εγρήγορση, κάτι "μαγικό",  πετύχεις δεν πετύχεις το κίτρινο. όταν δε το πετύχεις, είναι πολύ πιό νόστιμο!

νεότερα στην πορεία,
σύντροφοι στο τόξο!!!

other

other

με υπομονή...

" με υπομονή στον clicker "
είναι το mandra των ημερών.
και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. μετά το άνοιγμα, επαφή, φορτίο στην πλάτη, σημάδεμα, αρχίζω να παίρνω - μαζεύω τα όποια μπόσικα μπρος και πίσω ταυτόχρονα!
 λίγη " υπομονή στον clicker "
 και tsak-bam!!!
λέγαν οι αρχαίοι κινέζοι : η εγκαρτέρηση προάγει... να και δείγμα υπομονής και με βέλη ό,τι νάναι απ'το σωρό!!!

καλό; ναι ναι καλό!!!
τυχαίο; δεν νομίζω!!!

ο Τσερκέζης η Ινδιάνος, στο Πήλιο!!!

και ο Ινδιάνος στου Άκη!!! ο Σαρακατσάνος είναι στον δρόμο...

η δόξα της Μεσογείου!

saltarello

γνωρίζει κάποιος-α ένα κόλπο να μένει τούτος ο σύνδεσμος, πάντα στην κορυφή;

ο άρχοντας των 18m στο Πήλιο!!!!

 Κενταύρους δεν είδαμε σήμερα,
αλλά το ταίριασμα της τοξοβολίας με την Φύση του Πηλίου, είναι ολοφάνερα αρμονικό...

  σαν έτοιμος από καιρό...

σαν γενναίος...

and

and

Nevena, κι όποιος αντέξει

συνήθης μου απάντηση στο τι είναι ο άνθρωπος, εξ ιδίων κρίνοντας, είναι οτι είναι μια βλακεία, μια αρρώστια της γής. αλλά κάτι τέτοια μου δείχνουν το λάθος...

Nevena, Bulgarian Idol winner

η κούπα του τοξότη

κοίτα ώμο κάτω,  κοίτα ευθυγράμμιση, κοίτα πλάτη. καλά, δεν είναι ένα ποίημα;

ναυτιλία στο χάος

κοιτώ τα περασμένα ημερολόγια, και χαμογελώ με την φρενιασμένη προσπάθεια, να φτιάξω την βολή μου και να ταιριάξω τα υλικά. τέτοιον καιρό αξημέρωτα, στο καλοκαιρινό, κοντό, γήπεδο, συνέβαινε το μεγάλο ξεσάλωμα και μπέρδεμα! click από δώ, mm από κει, όχι κλειστή βάση όχι ανοιχτή.  click με πάτημα στο στόχο, με τράβηγμα της χορδής, ζυγισμένο μπρος πίσω, αργός ρυθμός με πολύ control σε κάθε βήμα, γρήγορο – τάχα ενστικτώδες....ώχ'ωχ πάλι πέρασε η ώρα! άντε αύριο πάλι
και βέβαια, άλλο το τι νόμιζα οτι έκανα, και άλλο το τι συνέβαινε. το δε 10ρι στο χαρτί δεν είναι πάντα οδηγός. συμβαίνει και με αλληλοαναιρούμενα η αλληλοσυμπληρούμενα η ( το καλύτερο) αλληλοαναιρούμενοσυμπληρούμενα λάθη, και απ' την μεριά των υλικών, αλλά βέβαια και απ' την μεριά της εκτέλεσης. το χάος!
φέτος, η καλοκαιρινή περίοδος, είναι κάπως διαφορετική. αφού μετά από τόση δουλειά εμπέδωσα καλά, πως ένα βασικά ρυθμισμένο τόξο, με ένα έστω και περίπου βέλος αλλά κυρίως με σωστό μήκος(!) που να δίνει ένα σωστό Τ και ζύγισμα (αυτό είναι το δώρο σήμερα, όχι Κορίνα, όχι για σένα), φτάνει και περισσεύει, αφιερώνω την μία μόνο ώρα που δικαιούμαι, στην βολή αυτή καθαυτή. ακόμη βέβαια, παρατηρώ, ανιχνεύω και διαλέγω, τον τρόπο. η καλύτερα πιστεύω οτι διαλέγω. πρώτα η ψυχή και μετά το χούι, λένε στο χωριό μου.
ε θα πάρει κάποια χρόνια φαντάζομαι, για να φύγει κι αυτό απ' την μέση... μέχρι τότε θα ψάχνω την τέλεια βολή, που μόλις αρχίζω να ψηλαφίζω.

κι ένας μικρός δαίμονας μου λέει.
πως δεν υπάρχει...

η εφοτ σε κρίση!

είναι φανερό πως ο καιρός του επιδοτούμενου αθλητισμού, τελείωσε ανεπιστρεπτί...
και καλύτερα κατά την γνώμη μου.  ο πρωταθλητισμός είναι μιά απ' τις φούσκες, μια στρέβλωση.
τώρα λοιπόν που θα καθαρίσει το τοπίο από τους "επαγγελματίες προέδρους" και τους νομείς των κονδυλίων, θα δείξει και το τι μπορεί να κάνει ο χομπίστας, πόσο μακρυά μπορεί να πάνε οι σύλλογοι και ο ρεφενές ανάμεσά τους.
τέρμα το "που είναι το κράτος"
εδώ μείνανε τα νοσοκομεία από ασπιρίνες!
παλιότερα θυμάμαι, οι εντουράδες είχαν κόντρα με την Ελπα, και κάνανε μόνοι τους "χρονομετρημένες βόλτες" εκ των ενόντων με μεγάλη επιτυχία, κυνήγι απ'την αστυνομία κλπ, για  κάμποσα χρόνια, μέχρι που πέταξαν από πάνω τους τον ζυγό της. είναι καιρός για μια ΔΙΚΗ ΜΑΣ διοίκηση, αλλά και με πραγματικά ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ προσγειωμένους αναθεωρημένους στόχους. ποιοί είμαστε τοξοτικά; τι μπορούμε; ποιός αισθάνεται "πρωταθλητής" τι αγώνες θέλουμε, αν θέλουμε!

τοξοβολία υπήρχε - υπάρχει και εκτός αγώνων!!!

τι τοξοβολία θέλουμε εν τέλη;
αυτοοργάνωση η ο καθένας στην αυλή του.

είναι βολικό και εύκολο να τα χώνουμε στον Κυριακού, στον Γιώργο κλπ
τον εαυτό μας είναι το δύσκολο να φέρουμε σε ρέγουλο...


ΥΓ. με αφορμή τα 4 εκτενή σχόλια του κ. Βιδάλη συμπληρώνω στα παραπάνω:

κατά την γνώμη μου και την γνώση μου, η ποιότητα των ΔΣ και ΓΣ, και της δημοκρατίας γενικότερα, είναι ανάλογη των πολιτών που τα ψηφίζουν, αφού τα μέλη τους προέρχονται απ'αυτήν την ίδια βάση. γι' αυτό λέμε πως "έχουμε τις κυβερνήσεις που μας πρέπουν". δεν είναι τυχαίο, πως έχουμε "επαγγελματίες" δημάρχους βουλευτές νομάρχες, και και... και προέδρους αθλητικών σωματίων και ομοσπονδιών. είναι οι άνθρωποι "με τις άκρες". έτσι πήρε πανεύκολα και ο Κυριακού την δική μας ομοσπονδία. γιατί πιστεύαμε πως "με τις άκρες" του "με ένα τηλεφώνημα" θα λυθούν όλα τα προβλήματά μας.
πέρα από κάθε προτεραιότητα και λογική.
οτι δηλαδή θα "δάγκωνε" με τις μεγάλες του μασέλες για μας χρήμα και χώρο και διαφήμιση στον Αντ1. χρήμα απ'αυτό που δανειζόμασταν για ανάπτυξη και γήπεδο 5-10 στρεμμάτων για χρήση μόλις 200 ανθρώπων σε 5-6 αγώνες το χρόνο και 20-30 και άν, καθημερινά, την ίδια στιγμή που η Αθήνα είναι αυτή που είναι.


είναι προτεραιότητα ο πρωταθλητισμός γενικότερα, και η τοξοβολία ειδικότερα, σε ένα κράτος, που από ανικανότητα στην διαχείριση κόβει συντάξεις ήδη φτωχών; πιάσαν τόπο δηλ. τα έξοδα που κάναμε για την αποστολή στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Κορέα; και πόσους αγώνες κάναμε στο εσωτερικό μ'αυτά τα χρήματα; η  στο τσακίρ κέφι και με τους γείτονες; Κύπριους Βούλγαρους, Εβραίους, Τούρκους;
γιατί μέχρι εκεί φτάνουμε και με το ζόρι , αγαπητοί. δεν έχουμε να φάμε και αγοράζουμε ραπανάκια; με τα νοσοκομεία να υπολειτουργούν; 
πρέπει να πληρώνουμε αποστολές ερασιτεχνών που δεν έχουν τις επιδόσεις ούτε για την 64η θέση, που δίνει τουλάχιστον μία κόντρα με ένα "θηρίο" - επαγγελματία πρωταθλητή του χώρου; 


είναι αυτό ανάπτυξη και προώθηση;

αν ένας σύλλογος η μιά ομοσπονδία, μιά ΠΑΕ ΚΑΕ κλπ δεν μπορεί να βγεί οικονομικά, απ'την εθελοντική δουλειά των μελών, απ'τις συνδρομές τους και τις, τυχούσες, ιδιωτικές χορηγίες, να κλείσει!!! δεν έχει λόγο ύπαρξης.
δεν είναι ζωντανός οργανισμός. είναι μόνο σφραγίδα.


είναι εφαλτήριο για "άλλα"...
εδώ ο κόσμος καίγεται, βαρκούλες αρμενίζουν;

τα μπάνια του λαού...

φωτό του Γρηγόρη Κακανάκη, καλοκαίρι του2008

έκανε την πάσα ο Σάββας, φωτιά κι εγώ από κοντά. μόνο που δεν ξέρω τι είναι για τον λαό τα "ιερά του μπάνια", αν και από αυτά βγάζω το ψωμί μου!

για μας τους ιθαγενείς, είναι κάτι σαν την αναπνοή, γίνεται αυτόματα. βουτάω για να δροσιστώ, να ξεπιάσω την άγκυρα. για να φάω ένα ψάρι, ένα χταπόδι, μια πεταλίδα, ένα αχινό, για να πλυθώ, (ναι :-) ) η δεν βουτάω ποτέ! (κωλοθάλασσα, λεβεντοπνίχτρα) κλπ.

 οι μη ιθαγενείς, και ειδικότερα οι άνθρωποι της πόλης, κατά το μάλλον η ήττον, απ' όσα αντιλαμβάνομαι, προσπαθούν να κάνουν πραγματικότητα κάτι που κάθε ένας συναρμολογεί, δουλεύει στο μυαλό του. τους οδηγεί άραγε η νοσταλγία για τα χρόνια και τους καιρούς που ζούσαν και αυτοί μέσα στην φύση;  που ήταν μέρος της αλυσίδας,  πολύ πριν αυτοαναγωρευτούν σε Κορυφή της; το ένστικτο; το lifestyle? όλα μαζί; δεν ξέρω.

 εκεί είναι όμως που συνήθως χαλάει η σούπα. γιατί άλλο η πραγματικότητα και άλλο η ονειροπόληση. όλα κρέμονται από μιά κλωστή. αν έχει Μελτέμι; δεν έχει Μπάνιο! αν βρέχει; δεν έχει έστω και Ηλιοθεραπεία - Ρακέτα! αν ανακαλύψουν Πάρα Πολλοί την ίδια παραλία (που συστείνει ο τάδε οδηγός, των 100.000 αντιτύπων) δεν έχει Ροβινσωκρουσισμό. αν το δωμάτιο Δεν Εχει Την Αρμόζουσα Θέα, αν η Θεά-Θεός  "κοιτά αλλού" και δεν "κάθεται";  αν ο Φραππέ δεν πετύχει; και δεν έχει τέλος! και ο Νόμος του Murphy καραδοκεί!

για να δούμε.... 

η νίκη της ήττας

Στέφανε,

τι θα γινότανε αν ήσουν ανίκητος;
τρομάζω και μόνον να το σκεφτώ.
μην φοβάσαι και
μην σκιάζεσαι.
και μην λυπάσαι.

είναι τύχη η ατυχία σου. η ήττα, ήδη θα το πρόσεξες δεν μπορεί, προκαλεί την σκέψη, την αναθεώρηση και την περισυλλογή. μετά την ήττα  θα εμβαθύνεις, θα πάρεις αποφάσεις, θα ξανασχεδιάσεις τους στόχους και ας ξαναζήσεις απ'την αρχή τα ίδια λάθη. δεν μπορεί, λίγο παραπέρα θα πας. αυτό είναι και το καθαρό κέρδος.

αυτό το λίγο παραπέρα...

Rovereto 2010 (τα σχετικά sms)

προς Στέφανο : άντε ξύπνα

προς Αλέκο : καλημερα coach!

προς Αντώνη: καλήμερα Αντώνη!

Aλέκος : καλημέρα αρχηγέ, είσαι στο παρατηρητήριο...;!


Αντώνης : καλημέρααααα!

προς Αντώνη: έχετε καλό καιρό;

Αντώνης : μέχρι τις 12 καλά. μετά χάλια 5-6 μποφόρ και πολύ υγρασία

Στέφανος : τώρα ξύπνησα με πολλά κέφια. εχτες έριξα παπάδες με πολύ αέρα. ελπίζω να το κάνω ξανά. φιλιά

προς Στέφανο: να φας ελαφρά!

προς Σαρακατσάνο: 1ος Ελληνας ο Σάκης 51ος με 671

προς Αλέκο : αρχηγέ φυσάει βρέχει; τι γίνεται

Αλέκος : Φυσάει φίλε αρκετά


προς Αλέκο: νόμιζε πως έπιασε το παπά γερά αλλά αυτός είναι πονηρός και ξεγλίστρησε...

προς Στέφανο : τελείως mentale  το πρόβλημά σου και σε προδίδει η τελευταία σου βολή!

Στέφανος : σκατά!

προς Στέφανο : είσαι μικρός ακόμα :-) μεγαλώνοντας θα στρώσεις :)

πρός Στέφανο :  ξέχνα τα χθεσινά! σήμερα το παιγνίδι ξεκινά ξανά! μπορείς βρε!   τό' χουμε βρε! πίστεψέ το!

προς Αντώνη : Αντώνη είμαστε μακρυά νυχτωμένοι... αλλά το παλεύουμε :-) τα κιάλια και στο γήπεδο!


προς Σαρακατσάνο: ο Σάκης πήρε την πρώτη κόντρα με μπαράζ (10-9), μετά έχασε αλλά του πήρε και 1 σετ!

προς Αλέκο : τα συγχαρητήριά μου στον Σάκη! η Θήβα ενημερώθηκε!

προς Στέφανο : άντε να δώ με τι μούτρα θα με κοντράρεις τον Οκτώβρη!

Στέφανος : άσε άσε, τι ήταν κι αυτό! μεγάλη μούφα...


οι γυναίκες του compound επίσης δώσανε καλές μάχες ( 15η η Αγγελική Γιαννοπούλου, 32η η  Ιωάννου αλλά δεν έχω άκρες... διάβαζε τηλ.)

 rovereto 2010 αποτελέσματα