29 Μαΐ 2011

όλα είναι δρόμος

... Δεν θέλω να το γυρίσω στο τσάμικο όταν τα πράγματα δυσκολέψουν. Δεν μου βγαίνουν τα "αθλητικά" το γυρνάω στα "παραδοσιακά", δεν μου βγαίνει ο "ανταγωνισμός" το γυρνάω στη "παρεούλα"... λέει ο Απόστολος. 



όλα είναι δρόμος θα πω εγώ, 
για να γίνει διάλογος.



τα 560,000 του 2009 -10 για την ομοσπονδία, γίνανε 250,000 το 2010-11. το 2012 να μην γίνουν 50,000 και πολλά είναι; αν έχουμε και ευρώ μέχρι τότε. δεν θα πάρουν οι παρεούλες Απόστολε το πράγμα απάνω τους; μες την ανεργία και την ανέχεια, δεν είναι ο "ολυμπιακός" εξοπλισμός άπιαστος; με την αξία ενός Simbuya Optima Carbon σκοπευτικού, έχεις ένα αληθινό τόξο και 12 αλουμινένια βέλη. είναι άσχημα για έναν αρχάριο, να περάσει μερικά χρόνια μ' αυτά, μέχρι που να καταφέρει να πάρει κατηγορία, μ'αυτό το γυμνό τόξο; μήπως θα είναι χειρότερος τοξότης; μήπως θα κάνει λιγότερο κέφι; μήπως θα μάθει λιγότερα; ρητορικές οι ερωτήσεις βέβαια...

την σήμερον έχει γίνει το εξής κακό, κατά την γνώμη μου την απλοϊκή. έχει ξεκοπεί ο άνθρωπος απ' το Φυσικό περιβάλλον. μόλις λίγα χρόνια πριν, ήταν "περιβάλλον του". έχει χάσει ικανότητες που είχε κερδίσει με χιλιάδες χρόνια προσπάθεια, μέσα σε 100 χρόνια. έτσι, λοιπόν και σ' αυτό το πλαίσιο, το να φτιάξεις μια φρατζόλα ψωμί θεωρείται κάτι το ρομαντικό και sic, κανονικά πρέπει να την αγοράσεις. με ρωτάνε αν μπορούν να πάνε με τα πόδια στην διπλανή παραλία, 5 λεπτά δρόμος, γιατί ξεχάσανε πως με τα πόδια πας παντού! θεωρείται φυσιολογικό να μένεις ξάγρυπνος, και να κοιμάσαι την μέρα. φυσιολογικό το aircodition, και ας ζεσταίνει ακόμη πιο πολύ την πυρακτωμένη πόλη. το να αγοράζεις ΝΕΡΟ! το να πετάς προς Λονδίνο με 25ευρώ. το κάπνισμα, φυσιολογικό και αυτό.  τα σκυλιά γίνανε μπιμπελό και το κυνήγι αναψυχή. το compound  θεωρείται τόξο. το ολυμπιακό τόξο και το marketing γύρο από αυτό, μονόδρομος. εύκολα ο καθένας ρίχνει μεγάλες αποστάσεις! στο μήνα απάνω, τον τρέχουν οι "προπονητές" σε "αγώνες" κ.ο. όλα εύκολα. όλα γρήγορα. όλα πλαστά. στην υποψία ρεύματος αέρα, πάνε και τα σκόρ, πια σκορ; τέλος πάντων, πάνε και τα μεγαλεία.

άργησα να πάρω στα χέρια μου, αληθινό τόξο. αλλά ευχαρίστως θα πουλούσα όλα τα ολυμπιακά μου, που κοντά είμαι, παρόλο που μου "βγήκανε", αν δεν ήταν μονόδρομος οι αγώνες της Εοτ. αν ζούσα στην Ιταλία ας πούμε.


καλό Fita σήμερα, εκεί κάτω στο Μαρκόπουλο!
καλές βολές σύντροφοι.

26 Μαΐ 2011

των αδυνάτων αδύνατο...

Αη Γιάννης, Πήλιο, 26/5/2011.

  
Προς : Εφοτ και Αλέκο Νασούλα
Θέμα: Προολυμπιακή Εθνική ομάδα

  
Φίλοι εκλεκτοί και σύντροφοι στο Τόξο,

Με πόνο ψυχής σας ενημερώνω, πως λόγω της φύσης της δουλειάς μου, μικροξενοδόχος γαρ, είναι των αδυνάτων αδύνατο, να ακολουθήσω και να παρακολουθήσω το πρόγραμμα της προολυμπιακής ομάδας.

Για τον ίδιο λόγο, δεν θα συμμετέχω και στους αγώνες που έρχονται, καθώς και στο Ελληνικό πρωτάθλημα, που ποτέ άλλωστε δεν πήρα μέρος.

Θυμάστε ίσως πως Δεν έλαβα μέρος στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, σε 2 σκέλη του Παγκόσμιου Κυπέλλου και τέλος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κορέας το 2009, για τον ίδιο πάντα λόγο.

Αυτό θεωρήστε το δεδομένο και αναπότρεπτο, όπως είχα εξηγήσει και στο Λουτράκι, πριν κάμποσα χρόνια.

Με θερμούς χαιρετισμούς και ευχές
για καλύτερες μέρες της τοξοβολίας μας

Μίλτος Ρηγόπουλος

20 Μαΐ 2011

σιγά, μαλακά, με χάρη...

μου έκανε κακή εντύπωση, η διάθεση του προπονητή του ΣΣ Βόλου την άνοιξη του '02, να με στείλει στο πρωτάθλημα, που έγινε κείνη την χρονιά στην Σαλονίκη, όπου ο δικός μας, ο Θωμάς ο Πατακιούτης, νίκησε στον τελικό τον Απόστολο τον Νάνο. μεγαλεία πράματα. δυό μηνών τοξότης,  χαιρώμενος όταν είχα 6 βέλη στην ψάθα, να πάω να κάνω αγώνα. τότε κάθε συμμετοχή έπαιρνε και 2 πόντους για το σύλλογο. και χρήμα στην μοιρασιά των επιδοτήσεων. χρειαζότανε λοιπόν οι σύλλογοι μπούγιο! τόσο απλά. κάποιοι πιο "γάτες" είχαν φτιάξει για τον ίδιο λόγο δυό και τρείς συλλόγους, στην ίδια μικρή επαρχιακή πόλη! ως γνωστόν στα γήπεδα του τόξου δεν σπρώχνονται... όπερ κλπ

τα της τέχνης μπορούσαν να περιμένουν...
δεν πήγα.

και μου έκανε κακή εντύπωση, γιατί ξεκίνησα την περιπέτεια του τόξου, μέσα από ανατολίτικες ιστορίες, με τελείως διαφορετική αντιμετώπιση του θέματος. όπου ο μαθητής αφού περάσει τα χίλια μύρια μέχρι που να γίνει δεκτός, δεν έπιανε τόξο παρά έπαιρνε σαν άσκηση, όσα χρόνια και να χρειαζότανε, να δεί τις βούλες στο σώμα ενός εντόμου στην άκρη του κήπου, για παράδειγμα.

αυτό το θέμα, την μικρομετρική εστίαση του ματιού στον στόχο, το αντιμετώπισα μόλις έπιασα τα παραδοσιακά τόξα, εννιά χρόνια μετά  και, παρεπιπτόντως, τα βελάκια του dart που μου έφερε ο Γερός το Πάσχα. εκεί λοιπόν, βλέπω πως όσο πιο πολύ χωρίς απόσπαση, χωρίς σκέψη, χωρίς  προσεκτική σκόπευση, εστιάζω στον στόχο, "η δουλειά" γίνεται. ειδικά στο dart που είναι άμεσο, χωρίς να μεσολαβεί άλλο υλικό - μηχανικό μέσο.  πως γίνεται δεν ξέρω αλλά γίνεται. τώρα αυτή η εστίαση και το "δέσιμο" με τον σημείο του στόχου που θέλω να πλήξω, έχει διαβάθμιση στην ποιότητά της και συνεπούμενα και στην επιτυχία της. ευτυχώς ο στόχος μιλά και σε καθοδηγεί.

σκάψε, κάψε, με την ένταση της ματιά σου μια τρύπα στον στόχο και  το βέλος θα πάει μέσα! αυτό είναι σημάδεμα! αυτό είναι συγκέντρωση! αυτό είναι 10αρι! διάβαζα και ξαναδιάβαζα στο σπουδαίο βιβλίο του Al Henderson, με τον  τελείως "αμερικάνικο", μην πω τίποτ' άλλο τίτλο, Understanding Winning Archery. αλλά θέλει το χρόνο του, για να το καταλάβεις αληθινά. και πάλι κάτι θα μείνει απ' έξω.

με  τα χρόνια, με τις χιλιάδες χιλιάδων των επαναλήψεων, σίγουρα, μαλακά, ασυλλόγιστα, χωρίς φόβο, χωρίς δισταγμό, με τον σωστό ρυθμό και χρόνο, με χάρη χορευτή,  θα γίνει η σωστή βολή. και θα είναι τόσο απλή, όσο και η ανάσα, τόσο σύνθετη, όσο και το Σύμπαν.

καλές βολές σύντροφοι!
:-)