μαντινάδα

  το περασμένο σκ, ο σκοπευτικός σύλλογος Βόλου, που μέλος του ήμουν για 10 χρόνια, έστησε αγώνα στο υπέροχο γήπεδο που του παραχωρήθηκε και επιμελήθηκε, μετατρέποντάς το σε θούπερ εγκατάσταση.
 

    την κυριακή - υπέροχος ανοιξιάτικος ο καιρός, πήρα το βρουμ-βρουμ και τσουπ διακτινίστικα ανάμεσα σε φίλους καρδιακούς! τους τοξότες! μια κοινότητα, που θα μου ήταν παντελώς άγνωστη, αν δεν είχα την έμπνευση στα 42 μου, να πιάσω τόξο, και κατόπιν, πράγμα που δεν το είχα καθόλου κατά νου, να μπω στην γραμμή βολής και να εισπράξω το καρδιοχτύπι της. 

 
    τώρα, όπως και να το κάνουμε το τόξο, έχει κάτι ο ιδιαίτερον. αν και είναι χαραγμένο στο συλλογικό ασυνείδητο, μετά από δεκάδες χιλιάδες χρόνια χρήσης του, λίγοι οι τοξότες σήμερα, αλλά συνεπούμενα, λίγα και τα ζαβά. :) ο νόμος "9 στους 10 είναι καλοπροαίρετοι οι άνθρωποι" ισχύει φυσικά και στην κοινότητά μας. οι καλοί φίλοι λοιπόν υπερισχύουν. 

    ξανά "τώρα" :) από αυτούς τους 9 στους 10, όλοι ίσοι μεν, αλλά μερικοί, πιο ίσοι από τους υπόλοιπους! ε πως να το κάνουμε, παίζει μια πιο ταιριαστή χημεία - πνεύμα. 

    για να σου δώσω να καταλάβεις για πια ποιότητα μιλώ, να δες εδώ τετράστιχο που εισέπραξα από τον φίλο Σταύρο, που μαζί με τον πρωινό καφέ, μου έφτιαξε την μέρα.  

    δώσε βάση και εκτίμησε, ύφος, περιεχόμενο, χιούμορ αλλά και "ηθικόν δίδαγμα" που λέγαμε  στις εκθέσεις του σχολείου.

Η αφεντιά μου δίνει ρέστα,

Η πίστα μοιάζει με παλαίστρα,

Μπαίνω στη μάχη με χορό,

Αντίπαλός μου, μόνο εγώ… *

(Β. Παπακωνσταντίνου, Χορεύω!)

* το να φτάσουμε σε μια θέση, τόσης δύναμης, ώστε να μην έχουμε κανέναν άλλο να κατηγορήσουμε, εκτός από τον εαυτό μας, είναι μια τρομακτική κατάσταση. είναι όμως και εξαιρετικά επωφελής, όσον αφορά την πνευματική μας βελτίωση - εξέλιξη. ο Καλλιτέχνης Τοξότης, δεν έχει αντίπαλο τον διπλανό του, μηδέ ένα χαρτί στα 70 μέτρα. χτίζει και χαράζει χαρακτήρα με κάθε μία βολή του. και είναι ένας καλός δρόμος αυτογνωσίας για "παιδιά" κάθε ηλικίας! :) 

οι φίλοι μου οι Τοξότες! 
καλές βολές σύντροφοι! 

Κυνός Κεφαλαί.

τούτος εδώ ο τόπος με το αρμονική μίξη κάμπου και λόφων, εμπεριέχει το θέατρο 2 μεγάλων μαχών. το 364πχ. ο Πελοπίδας με τους Θηβαίους, προς τιμωρίαν του τυράννου των Φερών Αλέξανδρου, (εδώ χάσαμε και τον Πελοπίδα) και το 197πχ. ο Ρωμαίος Τίτος Κουίνκτιο Φλαμινίνος με 34.000 λεγεωνάριους και μερικούς ελέφαντες κατά του Μακεδόνα Φιλίππου Ε' (το τελικό devent στην Πύδνα το 168) . στις δυό αυτές σφαγές, περί τις 11.000 ταλαίπωροι κατεσφαγμένοι φαντάροι γίνανε λίπασμα στα παρακείμενα χωράφια.

το σημείο ακριβώς, δεν είναι ορισμένο. οι λόφοι λέγονται Κυνός Κεφαλαί, εξ ου και το όνομα των μαχών.

τώρα, δουλειά δεν είχε ο διάολος και εγώ, και κόβω βόλτες στα πέριξ, αφού ακόμα καταλαμβάνω χώρο, κάτω από τον Ουρανό

έχοντας δε υπόψιν ότι ένα άλλο πεδίο μάχης, το 279πχ. Ντόπιοι - εναντίον Γαλατών, στις πλαγιές του αυχένα «Κοκκάλια», που συνδέει τις Ράχες Τυμφρηστού με το όρος Οξυά, έδωσε το τοπωνύμιο από τα διάσπαρτα οστά των εισβολέων,

μόλις είδα στον παραπάνω χάρτη, τον συνοικισμό, τον μαχαλά Κοκαλαϊικα, αναφώνησα! Παιδιά! μην το ψάχνετε! εδώ είναι! Όπερ έδει δείξαι!

δεν κουβαλάς 7,000 τεμάχια ρωμαιομακεδόνων για να τα θάψεις, μακριά από τον τόπο της σφαγής.

πέρασα εχθές και κοντοστάθηκα, στον δρόμο για τον Τεκέ.

  

  το στάρι, φύτρωσε