Nevena, κι όποιος αντέξει

συνήθης μου απάντηση στο τι είναι ο άνθρωπος, εξ ιδίων κρίνοντας, είναι οτι είναι μια βλακεία, μια αρρώστια της γής. αλλά κάτι τέτοια μου δείχνουν το λάθος...

Nevena, Bulgarian Idol winner

η κούπα του τοξότη

κοίτα ώμο κάτω,  κοίτα ευθυγράμμιση, κοίτα πλάτη. καλά, δεν είναι ένα ποίημα;

ναυτιλία στο χάος

κοιτώ τα περασμένα ημερολόγια, και χαμογελώ με την φρενιασμένη προσπάθεια, να φτιάξω την βολή μου και να ταιριάξω τα υλικά. τέτοιον καιρό αξημέρωτα, στο καλοκαιρινό, κοντό, γήπεδο, συνέβαινε το μεγάλο ξεσάλωμα και μπέρδεμα! click από δώ, mm από κει, όχι κλειστή βάση όχι ανοιχτή.  click με πάτημα στο στόχο, με τράβηγμα της χορδής, ζυγισμένο μπρος πίσω, αργός ρυθμός με πολύ control σε κάθε βήμα, γρήγορο – τάχα ενστικτώδες....ώχ'ωχ πάλι πέρασε η ώρα! άντε αύριο πάλι
και βέβαια, άλλο το τι νόμιζα οτι έκανα, και άλλο το τι συνέβαινε. το δε 10ρι στο χαρτί δεν είναι πάντα οδηγός. συμβαίνει και με αλληλοαναιρούμενα η αλληλοσυμπληρούμενα η ( το καλύτερο) αλληλοαναιρούμενοσυμπληρούμενα λάθη, και απ' την μεριά των υλικών, αλλά βέβαια και απ' την μεριά της εκτέλεσης. το χάος!
φέτος, η καλοκαιρινή περίοδος, είναι κάπως διαφορετική. αφού μετά από τόση δουλειά εμπέδωσα καλά, πως ένα βασικά ρυθμισμένο τόξο, με ένα έστω και περίπου βέλος αλλά κυρίως με σωστό μήκος(!) που να δίνει ένα σωστό Τ και ζύγισμα (αυτό είναι το δώρο σήμερα, όχι Κορίνα, όχι για σένα), φτάνει και περισσεύει, αφιερώνω την μία μόνο ώρα που δικαιούμαι, στην βολή αυτή καθαυτή. ακόμη βέβαια, παρατηρώ, ανιχνεύω και διαλέγω, τον τρόπο. η καλύτερα πιστεύω οτι διαλέγω. πρώτα η ψυχή και μετά το χούι, λένε στο χωριό μου.
ε θα πάρει κάποια χρόνια φαντάζομαι, για να φύγει κι αυτό απ' την μέση... μέχρι τότε θα ψάχνω την τέλεια βολή, που μόλις αρχίζω να ψηλαφίζω.

κι ένας μικρός δαίμονας μου λέει.
πως δεν υπάρχει...

η εφοτ σε κρίση!

είναι φανερό πως ο καιρός του επιδοτούμενου αθλητισμού, τελείωσε ανεπιστρεπτί...
και καλύτερα κατά την γνώμη μου.  ο πρωταθλητισμός είναι μιά απ' τις φούσκες, μια στρέβλωση.
τώρα λοιπόν που θα καθαρίσει το τοπίο από τους "επαγγελματίες προέδρους" και τους νομείς των κονδυλίων, θα δείξει και το τι μπορεί να κάνει ο χομπίστας, πόσο μακρυά μπορεί να πάνε οι σύλλογοι και ο ρεφενές ανάμεσά τους.
τέρμα το "που είναι το κράτος"
εδώ μείνανε τα νοσοκομεία από ασπιρίνες!
παλιότερα θυμάμαι, οι εντουράδες είχαν κόντρα με την Ελπα, και κάνανε μόνοι τους "χρονομετρημένες βόλτες" εκ των ενόντων με μεγάλη επιτυχία, κυνήγι απ'την αστυνομία κλπ, για  κάμποσα χρόνια, μέχρι που πέταξαν από πάνω τους τον ζυγό της. είναι καιρός για μια ΔΙΚΗ ΜΑΣ διοίκηση, αλλά και με πραγματικά ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ προσγειωμένους αναθεωρημένους στόχους. ποιοί είμαστε τοξοτικά; τι μπορούμε; ποιός αισθάνεται "πρωταθλητής" τι αγώνες θέλουμε, αν θέλουμε!

τοξοβολία υπήρχε - υπάρχει και εκτός αγώνων!!!

τι τοξοβολία θέλουμε εν τέλη;
αυτοοργάνωση η ο καθένας στην αυλή του.

είναι βολικό και εύκολο να τα χώνουμε στον Κυριακού, στον Γιώργο κλπ
τον εαυτό μας είναι το δύσκολο να φέρουμε σε ρέγουλο...


ΥΓ. με αφορμή τα 4 εκτενή σχόλια του κ. Βιδάλη συμπληρώνω στα παραπάνω:

κατά την γνώμη μου και την γνώση μου, η ποιότητα των ΔΣ και ΓΣ, και της δημοκρατίας γενικότερα, είναι ανάλογη των πολιτών που τα ψηφίζουν, αφού τα μέλη τους προέρχονται απ'αυτήν την ίδια βάση. γι' αυτό λέμε πως "έχουμε τις κυβερνήσεις που μας πρέπουν". δεν είναι τυχαίο, πως έχουμε "επαγγελματίες" δημάρχους βουλευτές νομάρχες, και και... και προέδρους αθλητικών σωματίων και ομοσπονδιών. είναι οι άνθρωποι "με τις άκρες". έτσι πήρε πανεύκολα και ο Κυριακού την δική μας ομοσπονδία. γιατί πιστεύαμε πως "με τις άκρες" του "με ένα τηλεφώνημα" θα λυθούν όλα τα προβλήματά μας.
πέρα από κάθε προτεραιότητα και λογική.
οτι δηλαδή θα "δάγκωνε" με τις μεγάλες του μασέλες για μας χρήμα και χώρο και διαφήμιση στον Αντ1. χρήμα απ'αυτό που δανειζόμασταν για ανάπτυξη και γήπεδο 5-10 στρεμμάτων για χρήση μόλις 200 ανθρώπων σε 5-6 αγώνες το χρόνο και 20-30 και άν, καθημερινά, την ίδια στιγμή που η Αθήνα είναι αυτή που είναι.


είναι προτεραιότητα ο πρωταθλητισμός γενικότερα, και η τοξοβολία ειδικότερα, σε ένα κράτος, που από ανικανότητα στην διαχείριση κόβει συντάξεις ήδη φτωχών; πιάσαν τόπο δηλ. τα έξοδα που κάναμε για την αποστολή στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Κορέα; και πόσους αγώνες κάναμε στο εσωτερικό μ'αυτά τα χρήματα; η  στο τσακίρ κέφι και με τους γείτονες; Κύπριους Βούλγαρους, Εβραίους, Τούρκους;
γιατί μέχρι εκεί φτάνουμε και με το ζόρι , αγαπητοί. δεν έχουμε να φάμε και αγοράζουμε ραπανάκια; με τα νοσοκομεία να υπολειτουργούν; 
πρέπει να πληρώνουμε αποστολές ερασιτεχνών που δεν έχουν τις επιδόσεις ούτε για την 64η θέση, που δίνει τουλάχιστον μία κόντρα με ένα "θηρίο" - επαγγελματία πρωταθλητή του χώρου; 


είναι αυτό ανάπτυξη και προώθηση;

αν ένας σύλλογος η μιά ομοσπονδία, μιά ΠΑΕ ΚΑΕ κλπ δεν μπορεί να βγεί οικονομικά, απ'την εθελοντική δουλειά των μελών, απ'τις συνδρομές τους και τις, τυχούσες, ιδιωτικές χορηγίες, να κλείσει!!! δεν έχει λόγο ύπαρξης.
δεν είναι ζωντανός οργανισμός. είναι μόνο σφραγίδα.


είναι εφαλτήριο για "άλλα"...
εδώ ο κόσμος καίγεται, βαρκούλες αρμενίζουν;

τα μπάνια του λαού...

φωτό του Γρηγόρη Κακανάκη, καλοκαίρι του2008

έκανε την πάσα ο Σάββας, φωτιά κι εγώ από κοντά. μόνο που δεν ξέρω τι είναι για τον λαό τα "ιερά του μπάνια", αν και από αυτά βγάζω το ψωμί μου!

για μας τους ιθαγενείς, είναι κάτι σαν την αναπνοή, γίνεται αυτόματα. βουτάω για να δροσιστώ, να ξεπιάσω την άγκυρα. για να φάω ένα ψάρι, ένα χταπόδι, μια πεταλίδα, ένα αχινό, για να πλυθώ, (ναι :-) ) η δεν βουτάω ποτέ! (κωλοθάλασσα, λεβεντοπνίχτρα) κλπ.

 οι μη ιθαγενείς, και ειδικότερα οι άνθρωποι της πόλης, κατά το μάλλον η ήττον, απ' όσα αντιλαμβάνομαι, προσπαθούν να κάνουν πραγματικότητα κάτι που κάθε ένας συναρμολογεί, δουλεύει στο μυαλό του. τους οδηγεί άραγε η νοσταλγία για τα χρόνια και τους καιρούς που ζούσαν και αυτοί μέσα στην φύση;  που ήταν μέρος της αλυσίδας,  πολύ πριν αυτοαναγωρευτούν σε Κορυφή της; το ένστικτο; το lifestyle? όλα μαζί; δεν ξέρω.

 εκεί είναι όμως που συνήθως χαλάει η σούπα. γιατί άλλο η πραγματικότητα και άλλο η ονειροπόληση. όλα κρέμονται από μιά κλωστή. αν έχει Μελτέμι; δεν έχει Μπάνιο! αν βρέχει; δεν έχει έστω και Ηλιοθεραπεία - Ρακέτα! αν ανακαλύψουν Πάρα Πολλοί την ίδια παραλία (που συστείνει ο τάδε οδηγός, των 100.000 αντιτύπων) δεν έχει Ροβινσωκρουσισμό. αν το δωμάτιο Δεν Εχει Την Αρμόζουσα Θέα, αν η Θεά-Θεός  "κοιτά αλλού" και δεν "κάθεται";  αν ο Φραππέ δεν πετύχει; και δεν έχει τέλος! και ο Νόμος του Murphy καραδοκεί!

για να δούμε....