14 Μαΐ 2009

η καλή μέρα, απ'το πρωί φαίνεται...

μια παράξενη ησυχία, απλώνεται μέσα στο χωριό. την ύφανε η νύχτα. την ξηλώνει, ένα ακούραστο αηδόνι στη ρεματιά και, μετά από μέρες απόλυτης λαδιάς, ένας φλοίσβος απ' τα παλιά. προ ανθρώπου. 05:00 με μια κούπα πηχτό και σκέτο καφέ στην βεράντα, κοιτώ την Αφροδίτη, πάνω από τον Λεβάντε και τον Δία πιο ψηλά, Οστροσορόκο. και αυτοί με κοιτούν. αρχίζει να φέγγει 

είναι κι άλλοι στην γύρα. ο Δημήτρης ο φούρναρης. αφού έβαλε στον φούρνο το ψωμί, κάνει συρτή για κάνα μελανούρι, μπροστά απ' το εγκαταλειμμένο "Αιγαίον". έχει μια ώρα μπροστά του.

ο μαύρος σκύλος χωρίς όνομα, με την κομμένη ουρά. απ' αυτούς που αφήνουν τα καλοκαίρια στα χωριά μετά τις διακοπές. από χαριτωμένο κουτάβι έγινε μπελάς! 

η Κατερίνα στο μανάβικο, πρωινή κι αυτή, απλώνει την πραμάτεια κάνοντας το δεύτερο τσιγάρο. με τον καφέ αργότερα το τρίτο. αυτό το τσιγάρο θα... άστο....

στήνω το στόχο, δένω το τόξο, δοκιμάζω την χορδή. μες το χάραμα μου ακούγεται οικεία. ντούμμμμμ ντούμμμμμ... είναι πρώτη φωνή - ηχόχρωμα φίλου. η ρεματιά παρακάτω, έχει ρόλο ισοκράτη και τον χαίρεται. 30μ. out!!! πάλι δεν άλλαξα ρύθμιση στο σκοπευτικό! ένα βέλος λιγότερο! δεν ταράζομαι, ούτε κατά ένα μικρόν. το δεύτερο μέσα. και άλλα 10. και άλλα 11. κάπως σαν να άρχισα να ζεσταίνομαι. μετά από μισή ώρα πάω στα 50μ. ρίχνω χωρίς κιάλι. ούτε βλέπω που πάνε. όταν πάω να μαζέψω, βρίσκω ένα ωραίο μπουκέτο. καλά πάει η μέρα! άντε και 70μ. βγήκε το ψωμί και, η μυρωδιά σαν φιλί, μου κόβει τα γόνατα. το group είναι καλό και με βάζει σε φανταστική μονομαχία με τον super ημίθεο PARK Kyung-Mo (KOR)... ΧΑΝΕΙ στον πόντο... 111 - 110!!! καημένε Μο, που νά 'ξερες... πάλι καλά που δεν πήγαμε σε μπαράζ. 

οι εργάτες που στήνουν την Χανθ, βγαίνουν ένας ένας, τους χτυπά ο πρωινός ήλιος ανάμεσα απ' τα πλατανόφυλλα και τους ζαλίζει. με το ένα χέρι σκεπάζουν τα μάτια και με το άλλο τραβούν το παντελόνι. 

τα μαζεύω προς τα εμπρός. 2 φαρέτρες στα πενήντα. 2 και στα τριάντα. τα σέα στο Kangoo. 

η Κατερίνα καθαρίζει ψάρια και δίνει τα εντόσθια στην γάτα. τσιγάρο 8ον... η Λίζα, στην πόρτα του Άνεσις, παραπονιέται σκυλίσια, απαντώ ανθρωπινά...
καλή μέρα

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Aρχηγε είσαι στα αλήθεια αυτο που γραφεις.
"οι χαρές και τα πάθη ενός αυτοδίδακτου τοξότη"

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

α ρε Μάκη.... α ρε Μάκη... τι να σε κάνω, είσαι μακρυά... αν ήμασταν συγχωριανοί θα μας ψάχνανε κάτι Park και κάτι Mark...
αγάντα και σχεδίασέ τον καλά τον αγώνα στην Κέρκυρα. θα γίνει και στην κεντρική πλατεία... κανόνισε και κατάλληλο ένδυμα...

Ανώνυμος είπε...

ΘΑ εμφανηστώ με Θρακιώτικη Γκάϊντα και φορεσια και την μικρή Λίζα αγκαλιά :)))))

Alexius Diakogiannis είπε...

Αααα ρε σε ζηλεύω,

Εδω μας τρωει το άγχος!!!!

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

φάτω και συ βρε Αλέξη... (βαρέθηκα να γράφω Alexious...)
φάτω και σύ το άγχος σου, τρόποι και σχολές υπάρχουν. κορεάτικη ουκρανική, γιαπωνέζική, τουρκική και ακόμα ακόμα ελληνική...

Ανώνυμος είπε...

Μελτάδ,
δεν θα γράψεις μόνον εγχειρίδιο τοξοβολίας,αλλά και λογοτεχνία κάποτε.. αφού διαθέτεις τουλάχιστο δύο ταλέντα

Γκετζ

Γιατρός είπε...

Συμφωνώ με τον Γκετζ.
Ιδίως αυτο το '' φάτω και συ το άγχος σου '' καβαφίζει (και όχι μόνο για το μεγαλοπρεπές ωμέγα).
Αλλά αυτό το ''κάποτε'' τι το΄θελες
ορε Γκέτζ.
Δεν είναι και κανένας εικοσάρης ο Μίλτος...
Ρίχνω και γω μια ιδέα:
Έχετε μήπως σκεφτεί να παντρέψετε τις τέχνες σας?
Θα βρεθούν πολλοί αγοραστές-κουμπάροι.

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

γιατρέ και προξενευτή μου,
δεν μου-μας το κάνεις πιο λιανά; ο Γκέτζ, κατέχει και θεραπεύει πολλές τέχνες, με πιά απ'όλες θα παντρέψουμε την τοξοβολία, να κάνουμε οικογένεια; και προκοπή;

καλά...
και παιδάκια;...
γιατρέ μου λιώνω...
με δυό μεγαλόπρεπα ωμέγα...