20 Ιουν 2009

φίλε μου Βασίλη...

Βασίλη φίλε μου,

να ξέρεις, καθώς τοξοτικά είσαι μικρούλης ακόμη, πως απ'τον αγώνα της Λαμίας πήρα πολύ, πάρα πολύ μεγαλύτερη συγκίνηση και εμπειρία μάχης, απ'οτι στο Porec, ένα χρόνο πριν. θέλω να πω, τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους. εκεί στα παγκόσμια για να περάσεις καλά, πρέπει να ρίχνεις μες το νερό βρέξει χιονίσει 1330+. να κάνεις 2-3 καλές - γερές κόντρες και στα τελικά όλα παίζονται και ένας κερδίζει... επίσης μπορείς να πας για να γεμίσεις την λίστα και να κάνεις τουρισμό. τώρα, έχοντας να ρίξω σε αγώνα μήνες, και βέλος μήνα, να πάω στην άκρη του κόσμου, να κάνω τι; βόλτα; αν με παίζουν, 14/10 πάω στην Κύπρο με χαρά , να'χω ετοιμαστεί και στοιχειωδώς. και αγώνας σύμφωνος με τις δυνάμεις μου.

Ρεβάνς απ'τον Μίμη!!!


το νέο σύνθημα! οι πιο συναρπαστικές και εκπαιδευτικές κόντρες είναι, με περίπου ισοδύναμους αντιπάλους. αν ρίχνεις με τον κορυφαίο, είσαι σαν τον τερματοφύλακα στα πέναλτι. το'φαγες; ε καλά!!! το'πιασες; θεός!!! άντε όμως κόντρα στον πόντο και σήκωσε το τόξο. το είδες λίγο το σκηνικό στο κύπελλο του κλειστού. αυτό στο χωριό μου το λένε baby steps... :-)

η Κύπρος έχει για όριο παγκοσμίου, 1285-->Fita και 635-->2x70. κατά την γνώμη μου είναι πιο σωστή απόφαση απ'την δική μας, πιο αντίστοιχη του θεσμού. με 635-640, ρίχνεις και μία κόντρα με τον Ιm - Park κλπ. για την εμπειρία του πράγματος. χωρίς κόντρα, τσάμπα τα λεφτά... αν ήταν στο χέρι μου, θα τα έκανα τα όρια 1285 & 640...

και κάτι ακόμη, φίλε μου Βασίλη,
και η Δεκέλεια και το Ulsan την ίδια γραμμή βολής έχουν, μόνος βγαίνεις στην σέντρα και κάνεις ότι μπορείς να κάνεις. ο στόχος ίδιος είναι. και τα μέτρα τα ίδια. τώρα αν δίπλα είναι ο Βασίλης η ο Di Buo, δεν έχει καμιά σημασία. ο αγώνας του καθενός είναι ξεχωριστός, και ουσιαστικά δεν ξέρεις ποιος είναι ο αντίπαλος. η διαφορά είναι στη σχέση σκορ-κατάταξη, πράγμα που το ξέρεις και πριν καν ρίξεις το πρώτο βέλος.
ένα 620 στην Δεκέλεια σου δίνει μετάλλιο, ( ή μήπως σου έδινε, πολλά ακούω από Βορρά, θα δείξει ) αλλά ακριβώς αυτό δείχνει και τον ερασιτεχνισμό μας, πράγμα που δεν είναι κακό, αρκεί να το αποδεχτούμε και να μην το συγκρίνουμε με τους αγώνες των επαγγελματιών... τώρα το 630 η το 1250fita είναι τίποτα σε μεγάλο αγώνα. είναι ένα πράγμα σαν εσύ να κοιτάς εμένα :-)) σοκ και δέος (χοχοχο) θέλω να πω, ιδού η Ρόδος και το πήδημα. κάνε ένα προσωπικό η εθνικό η παγκόσμιο ρεκόρ αν το επιζητείς και δύνασαι στην Λαμία, στην Κόνιτσα η στο Βερολίνο. το ίδιο είναι...

11 Ιουν 2009

Ινδιάνικες Ιστορίες, και Μπελάδες 1 (σε συνέχειες)

ο Ινδιανος είπε...


Με λίγη καθυστέρηση, θα περιγράψω τα του αγώνα.


"φέρτε μου τον Ιm" έλεγα και ξανάλεγα κανα μήνα τώρα όταν έριχνα 6αδες και ήμουν 54 εως 58 συνέχεια σε όλες τις προπονήσεις. Ήρθε λοιπόν η ώρα να δω πόσα απίδια βάζει ο σάκος, πρώτα στο τριπλό μπαραζ για την 64η θέση, όπου δεν κρύβω οτι κόνταψα να τρυπήσω εδαφος απο το τρέμουλο. αλλά την στιγμή που σήκωσα το τόξο απλά το δέχτηκα λες και έριχνα παντα ετσι. Περίπου το ίδιο ένοιωσα και με τον Ιm. Ήταν πολύ πιο λιγο το τρακ, και το μόνο που ήθελα ήταν να ρίξω αυτό που συνήθως έριχνα. Η πρώτη 6δα τέλειωσε με τον Im να είναι 1 πόντο μπροστα 54-53. Έτοιμοι στη γραμμή βολής για την δεύτερη και πέφτει το σφύριγμα. θυμάμαι χαρακτηριστικά, πως μέχρι να ρίξω το πρώτο βέλος, άκουσα τον κορεάτη προπονητή να λέει τρεις φορές τεν,τεν,τεν στα αγγλικά και με το δεύτερο βέλος μου να λέει τεν,τεν,ναϊν. Σκεφτόμουν "πως το κανει αυτο ο π... και γω, έτσι ήθελα να ρίξω, γρήγορα!...όπως στην Ελλάδα! Τέλειωσε με 58-49 και σύνολο 112-102. Καταλαβαίνετε αδέρφια, πόσα ετη φωτός μακρυά είναι αυτοί οι άνθρωποι σε ολα τα επίπεδα και τι εμπειρίες έχουν μόνο απο τους αγώνες μεταξύ τους. Ακουσα το τόξο του Im, των απίστευτων ινδων, των ιταλών απο πολύ κοντά, και κελαϊδούσαν βρε παιδί μου.


Όταν κάνουμε Ο.Γ. μια-δυο φορες το χρονο, Fita σε δυο και οχι μια μέρα τα τόξα μας οτι νανε κτλ, τι περιμένουμε? το αγιο πνευμα να μας φωτίσει?


Τέλος πάντων, Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους τον καθένα με την αποψή του, ένα μεγάλο μπράβο στα κορίτσια μας και στον Σταύρο για το πανελλήνιο και σε όλη την αποστολή. Περάσαμε πολυ ωραία αν και χάσαμε αρκετά κιλά απ'το φαϊ, μπράβο στον αρχηγό μας,ελπίζω κάποια απο αυτά που ειπώθηκαν το τελευταίο βράδυ να γίνουν, ένα μεγαλο ευχαριστώ στον Νασούλα! Είμαι απόλυτα σύμφωνος με την άποψη του Μίλτου. Για να γίνεις αρχιεπίσκοπος, πρέπει να ξεκινήσεις από διάκος! Πάντως με την χειραψία που έκανα με τον Im, το άνοιξα το ριμάδι: next time Ι will win! Ακου θράσος το νήπιο! θα πάμε Κορέα μεγάλε σοφέ μου?

11 Ιούνιος 2009 2:34 μμ

7 Ιουν 2009

ήρωες και νάνοι...

απ'όλα έχει ο μπαχτσές.

φύση επικολυρική όντας, κρατώ τον ήρωα, τον Ινδιάνο!
 είχε σκοπό να τα βάλει με έναν Κορεάτη ο Ινδιάνος και καθώς το ήθελε πολύ, τα κατάφερε. και όχι όποιον - όποιον, αλλά το Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης, IM Dong-Hyun!!! και για να φτάσει μέχρι εκεί, με την μάχη που έδωσε στο μπαράζ για την 64η θέση με άλλους 2 ισοβαθμήσαντες, κέρδισε και τον τίτλο ο "ΗΡΩΑΣ". έχασε απ'τον ΙΜ αλλά πως αλλιώς να μάθει τα βήματα του χορού;

και οι Κόρες μας ( Κούροι-Κόρες, τα ξέχασες;) Αγγελική Μαρούσα και Κατερίνα, έχασαν την τελική κόντρα, αλλά τι σημασία έχει; αυτό που κέρδισαν στο διπλό μπαράζ, μετριέται; η μάχη του τελικού περιγράφεται; το βάρος απ'το κακό βέλος ζυγίζεται; ήταν εκεί στο πανηγύρι, και το γλέντησαν απ'την αρχή μέχρι το τελευταίο βέλος. και όλη η ομάδα μαζί, γύρω απ'τον Αλέκο, την σημαία, το κύπελλο, με άδολη χαρά, ευτυχία, ομορφιά...

ευτυχισμένοι άνθρωποι κι ωραία η εκλογή τους...

Πρόδρομε! πολυπήγε η αποχή σου και να τα χάλια μας...
κι εγώ με το τριήμερο της δουλειάς εγκλωβισμένος, συμπάσχω τοξεύοντας τα χαράματα, φανταστικούς αγώνες και ανεμόμυλους...

θυμάμαι, πως προσπαθώντας να βγάλω τον Ινδιάνο, απ'τον Μύθο του (αλήθεια γιατί; ο καθένας με τις βλάβες του θα πεις και δικαίως! ) του είχα πει επί λέξη... άντε και μπήκες στις κόντρες, μετά; μετά θα γίνεις η προθέρμανση του Park... (αυτό δεν το πέτυχα:-)) και μας ήρθε ο ΙΜ)... τώρα κατάλαβα το μέγα σφάλμα μου, αλλά τι είναι ο άνθρωπος; μια στήλη άνθρακα...

είναι Χαρά και είναι Τιμή!
για έναν μικρό σε εμπειρία τοξότη, που κάνει τα πρώτα του βήματα, να αγωνιστεί δίπλα στον ημίθεο. Ναι! να γίνει ο υπηρέτης του! για να πάρει απ'την αύρα του, στην χειραψία! με μια κρυφή ματιά την εικόνα της φόρμας του, από πρώτο χέρι! για να πάει στα παιδιά του μια φωτογραφία ιστορική...

Στέφανε!
μέχρι να γυρίσει και ο Πρόδρομος στη γραμμή βολής,
μας οδηγείς!
όλε όλε όλε!!!
άκουγε την καρδιά σου
και άσε τους κυνικούς μεσήλικες στην άκρη...
με το καλό η επιστροφή...