19 Οκτ 2010

νεότερα, απ' το Kassai...

αν και είναι αρκετά παράξενο, με μόνο εφόδιο το "δυνατό" κοίταγμα του στόχο (όχι, δεν προσπαθώ με κάποιο τρόπο να σημαδέψω, ζητώ την ενστικτώδη βολή)
και με την προϋπηρεσία στο ολυμπιακό, όσον αφορά την στάση, την ευθυγράμμιση των οστών κλπ, τα βέλη γκρουπάρουν!
εντάξει στα 15μ. προς στιγμήν και μάλλον για καιρό, καθώς κάποια πρώιμα μακρινά βέλη δεν είχαν καλή κατάληξη (έχασα 2 ), αλλά μόλις που το 'πιασα και μαθαίνω νέο τρόπο και τόξο μαζί...

είναι Πάρα Πολύ ενδιαφέρον, και μακάρι να το είχα πιάσει απ' τις πρώτες μέρες της τοξοβολίας μου, το μακρινό Μάρτη του 2002. αλλά τότε ούτε ήξερα, ούτε και κάποιος που να ξέρει ήταν κοντά.
έχει μια εξωστρέφεια. οι αισθήσεις "ανοίγουν" ώστε να συλλέξουν και την παραμικρή πληροφορία. πιθανόν και νέες συνάψεις να δημιουργούνται, για να τα βγάλει πέρα ο εγκέφαλος με την νέα πρόκληση. γονιδιακές μνήμες απ' την λίθινη περίοδο, αποσυμπιέζονται σιγά σιγά, και παίρνουν την θέση τους στο οπλοστάσιό μου. δεν τρώγομαι με τα ρούχα μου, όπως στο ολυμπιακό. μισό χιλιοστό εδώ 1 click εκεί. το Kassai ούτε σταθερή λαβή δεν έχει ούτε βέβαια arrow rest, συνεπούμενα ούτε σταθερό nocking point. το βέλος ακουμπάει στον δείκτη και η ακρίβεια πάει περίπατο...


τώρα με όλα αυτά τα περίπου, σε μας του μαθημένους αλλιώς, το πώς πάει το βέλος στο στόχο επαναλαμβανόμενα, είναι καθαρή "μαγεία" ... 12 βέλη ρίχνονται σε χρόνο μηδέν, και ξανά και ξανά και γμτ πάλι νύχτωσε...

ίσως δεν είναι περιττό να σου επισημάνω, ότι και το ολυμπιακό ωφελείται πολύ απ' την ενασχόληση με τον παραδοσιακό τρόπο.
σκέψου, όταν καταφέρεις να γρουπάρεις στα 70μ. με γυμνό τόξο και πάρεις το άλλο με την ακρίβεια στα υλικά, σκοπευτικά και stabs, θα είναι σαν παιγνίδι...

πιστεύω πως ο αρχάριος έχει πολλά να ωφεληθεί, αν δεν βιαστεί να αγοράσει το ολυμπιακό, και κάνει το "αγροτικό του" με ένα longbow flatbow horsebow κλπ... στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα!!!

11 Οκτ 2010

ευτυχώς!

ευτυχώς!
έζησα να τ'ακούσω κι αυτό...
το μόνο που μένει λέω,
είναι να προλάβω να βάλω και τ' αυτί μου,
(το καλό!...)
στην μπούκα του σαξόφωνου...

Fanfare Ciocarlia:
Asphalt Tango, & play list!

4 Οκτ 2010

Μάστορα! είσαι μέγας!




Μάστορα;!
είσαι μέγας!

τι σπουδαία δουλειά! τι φόρμα! τι καμπύλες! τι φινίρισμα! τι απόδοση! τι ήχος! τι περιπέτεια ξεκινά απ'την καλοσύνη των χεριών σου! απ'τις μνήμες της φυλής σου!

αμήχανος, έτριψε λίγο την μύτη του, λίγο το σβέρκο του και άναψε ένα τσιγάρο. camel είπαμε, άφιλτρο.

- νάσαι καλά και καλές βολές, μουρμούρισε. τράβηξε απαλά το καπίστρι και πήγε τ' άλογο στο ρυάκι να ποτιστεί...

ήταν και αυτός συγκινημένος!

Video με τα πρώτα βέλη...

open national championship 2010... και αμέσως μετά close it...








αυτά έφερα πίσω απ' την Αθήνα. ένα κότερο στο μπουκάλι και ένα μπουκάλι γεμάτο Τεντούρα... ο φίλος, Νίκος Μουντογιαννάκης, σε ανταπόδοση της χορδής που του 'φτιαξα πλειοδότησε με μια χειροτεχνία του, ένα κότερο σε μπουκάλι!!! ήταν, όπως μου είπε, 15 χρονών όταν στο "Φαντάζιο" διάβασε ένα άρθρο και οδηγίες γι' αυτήν την τέχνη, και από τότε την θεραπεύει... πάρα πολύ καλό, καλός, μοναδικός! ο εκ των "μαθητών" Παύλος, κέρασε Τεντούρα... Πατρινό απόσταγμα με κανέλα και μπαχαρικά. επίσης μοναδικό, και συγκινητικός ο Παύλος. ο οποίος πήγε και καλά. και μπαράζ με τον Τίμη, και δεν συμμαζεύεται... καλά τα πάει η ομάδα του Άνεσις. και ο Σαρακατσάνος καλά τα πήγε. τον έκοψε με ζόρι, ο Ινδιάνος...
επίσης έφερα πίσω την ανάμνηση μιας καλούτσικης κόντρας, με τον Δημήτρη τον Αυγερινάκη του ΣΚΟΑΑΠΘ, που κάπως σώζει την κατάσταση. που αφού έκανα τα εύκολα δύσκολα και κατάφερα να χάνω 4-0, στην κόψη του ξυραφιού το γύρισα, χωρίς το παραμικρό περιθώριο λάθους,  σε  6-4. στο κατόπι, απ' το παλιό επίσης κόκκαλο, Κώστα Γιάντσιο, έχασα, μετά από απανωτά αβίαστα λάθη... μέχρι και παραλλαγή στην εκτέλεση έβγαλα... στην πρώτη κόντρα αυτά τα χαζά μπορεί και να περάσουν χωρίς επίπτωση αλλά όχι και στην τρίτη, και ειδικά με τον μέτριο στο σκορ αλλά σταθερό σ' αυτό Κωνσταντίνο...  ο νεαρός Μιχάλης με γερό φινάλε και αφού σε μπαράζ έκοψε τον Στέφανο, κέρδισε και τον Αντώνη Γουμαρά στον τελικό. ο περίλυπος Ινδιάνος, κέρδισε όχι εύκολα, στον μικρό τελικό, τον "πηλιορείτη" Χρήστο Μάρκου, του Στόχου. super ο σχετικά άπειρος Χρήστος. γύρισε και ο Γιώργος ο Καλογιαννίδης στη γραμμή βολής!!!! αν δω τον Σταύρο και τον Θωμά, θα κεράσω μια γύρα, τουλάχιστον!
ένα αξιοσημείωτο για την κοινότητά μας: λέω πως, αν και το Σάββατο οι συνθήκες ήταν σχεδόν ιδανικές, με το πονηρό αεράκι, που άντε να ξέσερνε 1-2  πόντους αριστερά, μόνο ένας, ο Ινδιάνος πέρασε το 600 και αυτός με σκορ που δεν τον πάει πουθενά... με 634, δεν μπαίνεις στις κόντρες Στέφανε ώστε να βρεις και πάλι τον Im, και να τον "κερδίσεις"... με τα ψέματα και την ελληνική μαγκιά, δεν βάφονται αυγά. χρειάζεται οπωσδήποτε μπογιά!!! δεν είναι κακό, αυτοί είμαστε, μια παρέα ερασιτεχνών, αλλά ρε παλικάρια....τότε που ξεχάσαμε τις μπύρες;