30 Απρ 2008

αμερικανιές

Χρόνια τώρα ακούω - διαβάζω μια κοινότοπη αμερικανιά, την εξής, Τοξοβολία= ρίξε ενα 10ρι και μετά επανέλαβέ το...Επίσης οι τίτλοι των αμερικάνικων βιβλίων" The simple art of winning", "Understanding winning archery", παράξενοι και ψιλοάτοποι ακόμη και σε μάς τους επαρχιώτες της ευρώπης, δηλ εκτός από winning δεν υπάρχει τίποτε άλλο;... Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα, η πρότασή τους να γίνεις μηχανή με βρίσκει τουλάχιστον αμήχανο κατ'αρχήν και αντίθετο εν τέλει.
Άλλο η μηχανή και άλλο το ζώον, οπότε προς τι όλη αυτή η φιλολογία;
Καί είναι δυνατόν να γίνεις, ας πούμε ρομπότ και να είσαι και ευχαριστημένος; Η ερώτηση βέβαια είναι ρητορική, αφού και στα ρομπότ προσπαθούν να δώσουν έστω μιά νότα "τεχνητής νοημοσύνης". Καί πόσο ευχάριστο είναι δηλαδή να ρίχνεις μιά μονότονη επαναλαμβανόμενη βολή, έστω και αν δίνει καλά σκορ; Και για πόσο καιρό; Δεν θα βαρεθείς; Με τι όρεξη θα πάς να τοξεύσεις διεκπεραιωτικά; Η χαρά του καινούργιου, της ανακάλυψης; Δεν είναι ζητούμενο;
Γιά κάποιο χρονικό διάστημα αντιμετώπιζα τις αυτοφυείς παραλαγές της βολής κάπως σαν κατάρα και συμφορά αφού χαλούσαν το group που με χίλια βάσανα προσπαθούσα να μικρύνω. Αυτό ήταν το πρόβλημα, προσπαθούσα πολύ νωρίς να γράψω σκορ.
Αλλά όχι πιά... Τώρα λέω πως αποτελούν δώρο και θησαυρό. Μέρα με την μέρα η βολή αλλάζει-βελτιώνεται, ελπίζω, αλλά το δείχνει και ο στόχος, ο κριτής...μαζί με την βολή αλλάζει και το κούρδισμα (tuning) αλλά πολύ minor αλλαγές, 2 κλικ εδώ μισό mm εκεί κλπ. και τα δώρα είναι 5 βέλη σε μιά τρύπα στα 50μ ας πούμε, το πιό πρόσφατο και το άφτερο λίγο δεξιά, ίσως κόψω λίγο βέλος.
Δεν έχω λοιπόν κανένα λόγο να βιάζομαι να αυτοματοποιήσω την βολή, αφού ακόμη μαθητεύω και θα ήταν σαν να σταματούσα τη όποια εξέλιξη. Ασφαλώς και έχει παγιωθεί ένα μεγάλο μέρος της βολής, αλλά μιλώ για τις λεπτομέρειες που αναγνωρίζονται σαν αποτέλεσμα της συσσώρευσης πείρας. Εκεί ήταν πάντα αλλά τα μάτια του αρχάριου δεν τις έβλεπαν, όπως προφανώς και τώρα πληθώρα άλλων είναι αόρατες και προκαλούν τα "μα γιατί πήγε εκεί το βέλος τώρα".
Έτσι λέω φίλε μου να διανθίζω τον χρόνο που μου απέμεινε, και το τόξο θα είναι το όπλο μου ενάντιά του.
Θα φάει η μύγα σίδερο και carbon.... :-)) άντε και λίγο βολφράμιο (tungsten)

23 Απρ 2008

ανάλυσέ το....

χωρίς καμμιά αμφιβολία, στο Porec, συνάντησα τοξότες α) καλύτερους από μένα, β) πολύ καλύτερους από μένα και γ) καλύτερους απ' το πιο καλύτερο σημείο που μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου. Αλλά αυτό δεν ήταν το πρόβλημα. Τα πρωϊνά έβρεχε (RW & CM) αλλά το απόγευμα (RM & CW) έφτιαχνε. Ούτε ο καιρός λοιπόν ήταν πρόβλημα. Η απόσταση ήταν η ίδια με του Αη Γιάννη και ο στόχος είχε την ίδια διάσταση και δεν κουνιόταν, περίμενε υπομονετικά. Κανένα πρόβλημα και από εκεί. Τόξο και βέλος ιδανικά ρυθμισμένα, εντάξει και από αυτό το τμήμα. Οι super και λιγότερο surer συναθλητές μου είχαν την δουλειά τους, δεν με ενόχλησαν στο παραμικρό. Ταχυπαλμίες και ιδρωμένες παλάμες δεν είχα ούτε κατά διάνοια.

Αυτό που κατά την γνώμη μου επέδρασε, ώστε να μην κάνω αυτό που θεωρητικά έστω μπορούσα, (υπό κλίμακα το ίδιο βασανίζει και εσένα Ηλία και Αλέξη,) ήταν οι προσδοκίες. Προσδοκία για μια αξιοπρεπή εμφάνιση. Προσδοκία για το χαλάλι, όσων έμειναν πίσω περνώντας τους 1 πόντο. Για την επιβράβευση των προπονητών. Για τους φίλους που όλο με ρωτούν αν θα πάω Πεκίνο... Για τις ώρες τηλεφωνικής υποστήριξης του Κουμπάρου. Για τον φίλο μου τον Πρόδρομο και τον Αλέξη, την Λίτσα και την Ανίτα, τον Πάνο και την Αγγελική, την Ελπίδα και την Μαρούσα. Για τα παιδιά μου και τους φίλους ανά τον κόσμο, που on line παρακολουθούσαν. Γιατί όχι και για την Ελλάδα ρε γαμώτο... και μύριες όσες άλλες.

Όλο αυτό το πράγμα, είναι πολύ για ένα χομπίστα, φέρνει έναν δισταγμό, 1-2sec παραπάνω στον clicker, και πιστεύω, εδώ ήμαστε να το συζητήσουμε, αυτό είναι που κάνει την διαφορά. Ολική αλλαγή του ρυθμού, ανταγωνισμός των μυών, κακό σκορ, βάσανο αντί για χαρά, και ξανά από την αρχή. Ανατροφοδότηση, ανάδραση, όπως θέλεις πες το.

Φίλε μου τελείωσα με 44, πράγμα που είχα πάρα πολύ καιρό να δω. Πάλι καλά δεν έκανα και out, αλλά είναι σχεδόν σαν να έκανα.

αυτά για σήμερα,
αύριο πάλι...

22 Απρ 2008

και οι υπόλοιποι...
Οι συνήθεις ύποπτοι...

Concentration!!!

Porec

στο λιμάνι του Porec, στο χώρο των τελικών. Στην γιγαντοοθόνη η Ψάρρα από τους ολυμπιάκους της Αθήνας.

πως είπατε; Νο 2

το αριστερό group με το 6ράκι είναι της Σουηδέζας, τα υπόλοιπα παραγωγής Taipei

Giruille

ο νικητής Giruille Romain, 4 9ρια & 8 10ρια.... 116... πως είπατε;

λάσπη...

στο χωριό γρήγορα για γαλότσες...

πανηγύρι στο βοηθητικό...

επαρχιώτης στην Ομόνoια...

Σας είχα υποσχεθεί καθημερινή ανταπόκριση, αλλά καθώς το τόξο + τα ρούχα έπρεπε να είναι έως 20 κιλά, όχι υπολογιστή δεν πήρα αλλά ούτε πένσα... τεςπα..
επαρχιώτης στην Ομόνοια...
σ'αυτή την γνωστή απ'τον Σαββόπουλο φράση, μπορώ να μεταφράσω το πως ένιωσα καθώς τριγύριζα στα γήπεδα του Porec, ανάμεσα σε αθλητές πολύ γνωστούς απ'τα video και τις φωτογραφίες, μετρίως γνωστούς, παλιές δόξες, άγνωστους πιτσιρίκους, που είχαν τα 10ρια ψωμοτύρι και τους προπονητές τους. Η όποια τεχνική και ικανότητα εξανεμίστηκε, έριξα όπως-όπως μην πολυκαταλαβαίνοντας και τι γίνεται, ανάμεσα σε Tsirempilov και van Alten. Μού έλειψε είναι αλήθεια το tab μου που μαζί με τα ρούχα το κιάλι και την φαρέτρα, χάθηκε στην Ρώμη, αλλά πέρα απ'αυτό μου ήταν αδύνατο να συγκεντρωθώ και να κάνω αυτό που ήξερα. 



... αλλά ακόμη και αν το έκανα....
παίδες, ο τελευταίος που μπήκε στις κόντρες ( ο 64ος δηλ.) μάζεψε 636 πόντους ...
σκεφτείτε πότε είδατε αυτό το σκορ στην Δεκέλεια. Και άντε τώρα τι να λέω σε φίλους και γνωστούς που και εγώ δεν ξέρω τι νόμιζαν οτι ήταν δυνατόν να κάνω...

τι έγινε; τι έκανες; πως τα πήγες; θα πας Πεκίνο;


τι να κάνω ρε παιδιά, ίσα που πέρασα 3 απ' αυτούς που γέμιζαν τη λίστα... όμως, είδα και οίδα πρόσωπα και καταστάσεις, είχα την χαρά μετά τόσα χρόνια μοναξιάς να προπονηθώ με την επίβλεψη του εξαίρετου προπονητή και ανθρώπου Αλέξανδρου Νασούλα. Τόξευσα μαζί με τους καλύτερους στον κόσμο και πιστεύω, κάτι να μεταφέρω στην επαρχία μου και στην Hellas Archery Community (ε; ε; :-))

Σιγά-σιγά καθώς θα αφομοιώνω το τι συνέβει, θα σας τα μεταφέρω εκτενέστερα, ερωτήσεις ελεύθερα...

3 Απρ 2008

για να μπαίνουμε στο κλίμα...

στο Santo Domingo ξεκίνησε από χθές ο πρώτος γύρος του παγκόσμιου κυπέλλου και εδώ βλέπετε τις κόντρες (άνδρες - γυναίκες recurve) που θα γίνουν 16:30 για τις γυναίκες και 22:30 για τους άνδρες, ώρα Ελλάδας. Η λίστα κατάταξης ακόμη δεν φαίνεται, αλλά μπορείτε να δείτε στα μπράτσα από τις κόντρες τα αποτελέσματα και τις θέσεις. Από την σίτα της FITA.
Άντε και στα δικά μας.... :-))