" KATHE MAXHTHS PAIRNEI TON DROMO POY TOY ORISTHKE KAI VADIZEI MONOS TOY ME TIS AGWNIES TIS PIKRES ALLA KAI TIS XARES POU SYNANTA,,,,,,,ERXETAI OMWS KAPOIA STIGMH POY ANAZHTA ENA XERI ,,,,PREPEI NA KANEI ENA VHMA PARAPANW....XREIAZETE KAPOION NA KSEREI.....EKEI DHMIOYRGEITE ENA KENO.......LEIPEI H APARAITHTH GNWSH,,,,EXW TO TOXO DIPLA MOY ALLA DEN MPORW NA TOY PROSFERW OTI ZHTA PLEON...... "
Iren Psaila
μια στιγμή να μεταφράσω πρώτα:
"κάθε μαχητής παίρνει τον δρόμο που του ορίστηκε και βαδίζει μόνος με τις αγωνίες, τις πίκρες αλλά και τις χαρές που συναντά... έρχεται όμως κάποια στιγμή που αναζητά ένα χέρι... πρέπει να κάνει ένα βήμα παραπάνω... χρειάζεται γνώση... έχω το τόξο δίπλα μου, αλλά δεν μπορώ να του προσφέρω ότι ζητά πλέον..."
από χθες που το 'γραψε - κοινοποίησε, όλο το τριγυρίζω όλο κάτι θέλω να πω παραπάνω από αυτό που πυροσβεστικά της έγραψα " απλά μην σταματάς! συνέχισε να βαδίζεις, έστω και τρικλίζοντας! "
αλλά διαισθάνομαι ότι εδώ υπάρχει ψωμί... για όλους μας!
Μέλτο, Iren, Στέφανε, Γιώργο, Μαρία και λοιπές δυνάμεις
το τόξο δεν ζητά τίποτα!
αυτό είναι η αλήθεια. ούτε πικρή ούτε γλυκιά.
ένα πολύ παλιό Εργαλείο είναι!
όπως το δόρυ, το τσεκούρι, η βελόνα, το κανάτι, το δίχτυ.
εμείς ζητάμε πράγματα.
ακόμη και από τα μαλλιά μας πιανόμαστε για να πάμε λίγο παραπέρα. για να ξεχωρίσουμε απ'την ομάδα. για την αναγνώριση και τον σεβασμό. για την καλοπέρασή μας κατά βάθος. για να 'ρθει η μέρα που θα τρώμε, απ'το κυνήγι των άλλων, τσάμπα και άκοπα. βασιλιάδες και μάγοι. τεμπέληδες στη έφορη κοιλάδα. αληθινά αχόρταγα αρπακτικά, ζητάμε από παντού. απ'την φύση πρώτα και ευκολότερα. απ' τον συνάνθρωπο με το καλό σε πρώτο βήμα, αλλά και με το ζόρι αν χρειαστεί. παρακάμπτω το να ζητάς από θεούς, δαίμονες, φαντάσματα γιατί δεν έχει τέλος...
το θέμα είναι, και εσύ μόνο θα απαντήσεις,
τι είναι το τόξο για σένα, Iren!
κυνηγάς και είναι μέρος της επιβίωσής σου;
είναι μέρος της διασκέδασής σου;
στην αυλή σου; στο λιβάδι; στο γήπεδο του συλλόγου; στο γήπεδο της εφοτ;
είναι μέρος της εξέλιξής του χαρακτήρα σου;
των δεξιοτήτων σου;
μήπως της συνείδησής σου;
όλα τα παραπάνω;
όπως και να είναι, μην αφήσεις την εμπειρία που συγκέντρωσες με τόσο κόπο, για κάτι που θα αρχίσεις και πάλι απ' την αρχή. γιατί σε λίγο καιρό πάλι στο ίδιο σημείο θα φτάσεις. εκεί που πρέπει να υπερβείς τον εαυτό. εκεί που πρέπει να βάλεις πλάτη και να σπρώξεις, έστω και απεγνωσμένα.
λέω. συνέχισε να βαδίζεις τον δρόμο, και ας είναι πια ασαφής. κάποιον θα βρεις παρακάτω να βοηθήσει. 9 στους 10, είναι καλοπροαίρετοι οι άνθρωποι. δική μου πείρα, και λόγω της δουλειάς μου, γνωρίζω πολλούς. μη φοβηθείς, δεν είναι καν ρίσκο. 9 στις 10 θα πάρεις καλοπροαίρετη συμβουλή.
ελπίζω και αυτό το κομμάτι να λειτουργήσει σαν τέτοια.