15 Δεκ 2009

κάλιο αργά παρά ποτέ!

κάλιο αργά παρά ποτέ! αναφώνησα και έλυσα το τόξο.

βλέπω μήνες τώρα το παράδοξο, όσο πιο πολύ δουλεύω, και το δουλεύω πολύ τώρα καθώς έχω τον Χρόνο, αλλά και για να αναπληρώσω την καλοκαιρινή έλλειψή του, τόσο να χαλά το αποτέλεσμα. και όσο χαλά αυτό, χαλά το κέφι. και πάει λέγοντας. και δεν μπορούσα να δώσω μια εξήγηση. παραλλαγές πάντα είχα αλλά τώρα ήταν το κάτι άλλο.
και όμως ήταν πολύ απλό! χωρίς να το καταλάβω, είχα αλλάξει επίπεδο εμπλοκής. λέω πως βάζοντας για πρώτη φορά στόχο, το 570, πως απ' εκεί ξεκίνησαν όλα.
μέχρι τώρα τα αποτελέσματα απλώς συνέβαιναν. όπως κάθε αρχάριος-ερασιτέχνης, έκανα το κέφι μου, ολοκληρωτικά μάλιστα, δηλ. και με επέκταση στα υλικά, ρυθμίσεις,κλπ.  και οι αγώνες έδιναν ένα αποτέλεσμα που δεν το επεδίωκα. απλά συνέβαινε. και δεν το έβαζα σε κρίση. ήταν μιά ομορφιά, σαν την ζωή στον παράδεισο πριν την έξωση... στο καλύτερό του, μου χάρισε 569 στο κλειστό της Σταυρούπολης, (ναι εκεί που ο Ινδιάνος προχθές έγραψε πανελλήνιο 584, που κρατούσε απ' το 2003), και 1256 Fita στην Λαμία. το εισιτήριο της Κορέας ήρθε χωρίς να το επιδιώξω, καθώς και το Porec.
αλλά κάπου εκεί, αδιόρατα, χωρίς να το καταλάβω, έγινε αυτή η αλλαγή, όπου πια άρχισα να επιδιώκω το αποτέλεσμα. αλλά αυτό όμως, αγαπητέ μου, σε διαβεβαιώνω εκ πείρας πια, είναι κάτι ΠΟΛΥ διαφορετικό!!! αλλάζει ο βαθμός εμπλοκής. είχε έρθει η ώρα, όπου έπρεπε ή να συνεχίσω χαβαλετζίδικα, συν ψάρεμα κλπ, η να αποδεχτώ την αλλαγή επιπέδου και να δουλέψω με την αντίστοιχη ποιότητα. όλα δεν γίνονται, παρά μόνον επιφανειακά. εξόριστος του παραδείσου, τώρα τα πράγματα δεν χαρίζονται. τα κερδίζω με ιδρώτα! το σκορ δεν συμβαίνει, παρά μόνο δημιουργείται, πόντο τον πόντο, πινελιά την πινελιά. το τόξο δεν ρίχνει μόνο του... η σκόπευση δεν συμβαίνει μόνη της και δεν έχει τέλος.
η εποχή της αθωότητας πέρασε ανεπιστρεπτί... ίσως μετά από ένα μεγάααλο κύκλο να βρεθώ ξανά στην αρχή και να ξανατοξεύσω αθώα, αλλά τώρα έχουν άλλα σειρά...
σαν να μην έφτανε αυτό, βάζοντας στόχο το 570, που σημαίνει, μισά μισά 9αρια 10ρια, δηλ. να το πω αλλιώς, αποδεκτά μόνο 30 μικρά λάθη, έχουμε και κάτι άλλο... η τεχνική δεν χωρά πια παραλλαγές. εκτός του 10 τα άλλα νούμερα έχουν πάνω κάτω δεξιά και αριστερά, το 10 που δεν συμβαίνει απλά, αλλά είναι ζητούμενο, σου ζητά το απόλυτο στη τεχνική, στην προετοιμασία, στην εκτέλεση, σε όλα. είναι άλλο να τοξεύω στο κίτρινο και ότι προκύψει, και άλλο η νέα πρόκληση, η  νέα πίστα στο παιγνίδι, να το στείλω στο 10 και μόνον εκεί!
τα μάτια μου άνοιξαν, όταν στην Καβάλα, είδα από κοντά τον Στέφανο και την τελετουργία της βολής του. την εμμονή του μέχρι παρεξηγήσεως στην λεπτομέρεια, απ' το παπούτσι μέχρι τα χιλιοστά της χορδής ( μου είχε ζητήσει να του φτιάξω χορδή 163cm + 3mm!!!) το τόξο και το βέλος του τα ίδια 5 χρόνια τώρα. η τεχνική του, είναι η δική του, αυτό που ταιριάζει στο σώμα και στο χαρακτήρα του, όχι τι κάνει αυτός και τι είπε εκείνος. δίπλα του, φαινόμουν και κυρίως ήμουν χύμα.  να μην αποφασίζω ποιο απ' όλα τα υλικά μου είναι το καταλληλότερο, με περιττές κινήσεις, πότε έτσι πότε αλλιώς, πότε σιγά και πότε γρήγορα... ένα χάος...
το αποτέλεσμα της Πάτρας περιγράφει καλά και μάλλον επιεικώς αυτήν την τσαπατσουλιά.
"κρίση είναι" είπε η Λίτσα, και ναι έτσι είναι και μέσα απ' τις κρίσεις πορευόμαστε, ευτυχώς η δυστυχώς δεν έχει σημασία, αρκεί να μην τα παρατήσουμε, αρκεί να προχωράμε. Keep Walking που λέει και μια κινέζικη παροιμία

επιτέλους 286, στο χώρο μου και αβάδιστα, κερδισμένο με κόπο, αλλά με γεμάτο κατανόηση τρόπο! κάλιο αργά παρά ποτέ! αναφώνησα και έλυσα το τόξο, μόλις με τον δικό μου αργό τρόπο κατάλαβα όλα τα παραπάνω, και αφού πέρασαν 2 μέρες ρίχνοντας 780 βέλη, το ένα χειρότερα απ'τ άλλο. άγιο είχα καθώς αν δεν έδινα μια λύση ακόμη θα έριχνα. και τα κλιματιστικά 2 χρόνια τώρα ζητούν βάψιμο!!!

η συνέχεια στο επόμενο

7 Δεκ 2009

οι αξιότιμοι φίλοι μου




 











caramba!

ευτυχώς τελειώνει σύντομα η χρονιά του out!
δυό στο fita του Ελληνικού, δυό και στο Κύπελλο, μόλις ένα εχθές στην Πάτρα...

και δεν του φαίνονταν...
απ' τις λίγες φορές που ξεκίνησα δοκιμαστικά χωρίς να φτιάχνω σκοπευτικό. καλή διάθεση, λίγο "θυμωμένη" σοβαρή, αγωνιστική, ε! πως να το πω, και όμως, στη στροφή του μονοπατιού, πάρε το out κύριε για να μην ξεψαρώνεις και βγάζεις γλώσσα για άνοδο από 560 στο 570 κλπ λες και είναι οι πόντοι πλατανόφυλλα... τα κεφάλια μέσα, τέλος το πάρτι! όμως, αυτό είναι το πλεονέκτημα της εμπειρίας, αφού επεξεργάστηκα, καταχώρησα το συμβάν, σήκωσα το τόξο και συνέχισα με δυό δεκάρια! στο τέλος οι 10 max λιγότεροι βαθμοί του out, μου έδωσαν την 5η  αντί της 4ης θέσης, μικρό το κακό! πιο πολύ έχει να κάνει με την όποια ματαιοδοξία μου, παρά με την ουσία! και αυτή είναι ότι λόγω τρεχουσών συνθηκών, φυσιολογικά και αφού οι ώρες παραμένουν 24, το ποσοστό αφοσίωσης που λαμβάνει η τοξοβολία μειώνεται... άρα συνεπούμενα μειώνεται και το σκορ... και ο Ινδιάνος επίσης, 569 και πρώτος επαρχιώτης, γκρινιάζει για δικούς του λόγους. ειρήσθω εν παρόδω η εξάδα της επαρχίας μάζεψε 3.350 πόντους έναντι 3.296 του κέντρου, του κράτους των Αθηνών που λένε και οι  σαλονικείς. ανάμεσα στ' άλλα και εν μέσω του κεφιού της παρέας, έφτιαξα - συμμάζεψα και το tab του Σαρακατσάνου που ήταν σαν τ' αυτιά του γαϊδάρου... αχ Γιώργουμ... μέχρι να φέρει το σκόπευτρο στα ίσα έκανε 2 απανωτά out, αλλά η βελτιωμένη πτήση του βέλους και τα καλά σκορ στη συνέχεια, του έφτιαξαν την μέρα, πήγαν και ένα μετάλλιο οι γιοί του στην μάνα... ο Αντώνης, ακατάβλητος, φωνακλάς και δυνατός, με 566 τρίτος ισοβαθμός με τον δεύτερο Μιχάλη, νεαρό σαλονικιό, του Αλέκου παιδί. καλή πρόοδο Μιχάλη! και Ηρακλή (4ος).
πήρε και ο Θρύλος το τρίποντο... Super!

η ζωή είναι ωραία
και του χρόνου με υγεία

10 Νοε 2009

ο Σίσυφος...

αυτό που ζω με το τόξο, για κάποιον που κοιτά απ' έξω, πρέπει να φαίνεται σαν αυτό που λέμε Μανία! την τετάρτη με βρήκε ο ταχυδρόμος εκεί που μ' άφησε την δευτέρα. στην αυλή με το τόξο στο χέρι. άφησε τα γράμματα στο πεζούλι κοίταξε με τα κυάλια  στο στόχο. ωραία! και έφυγε τρέχοντας. οι περαστικοί του σαββατοκύριακου, μέσ'το νταλάκι του Νοτιά με μπότες και σκουφιά, έχουν κατεγραμμένο το Πήλιο σαν Σιβηρία φαίνεται, δεν καταλαβαίνουν, δεν ξέρουν. κοιτούν με ανοιχτό στόμα και τα μάτια κλειστά απ'τον απρόσμενο ήλιο. ο ζαγοριανός που καταγράφει την κατανάλωση της ΔΕΗ κάνει την κλασσική για πηλιορείτη ερώτηση, αν “κάν(ει) για τα γρούνια; “ με κοιτά λοξά, χαζογελά με το ούφο πού χει μπροστά του και φεύγει... τα υπόλοιπα σχόλια στου παζάρ(ι). στο καφενείο. ( είνη ένας σαλός στουν ΑηΓιάνν(η), αμα ειηδείς τι φκιάν(ει) )
01/11 183,
02/11 109,
03/11 120,
04/11 190,
05/11 230,
06/11 350,
07/11 420,
08/11 160,
09/11 371,
10/11 362,
προσπάθειες, απόπειρες τελειότητας,
τόξα, ελάσματα βέλη εναλλάσσονται, κάθε βράδυ σταματώ ευχαριστημένος και το πρωί ξανά απ' την αρχή, αφού τέλος δεν υπάρχει! σαν τον Σίσυφο. δεν θυμάμαι αν οι θεοί του τη χάρισαν και τον έκαναν ας πούμε γάιδαρο η αν ακόμη σπρώχνει την πέτρα στον ανήφορο. όπως και να' χει εγώ δεν σταματώ. αυτό είναι! ζητώ την τελειότητα της βολής, που ποτέ άλλοτε και σε τίποτα δεν αναζήτησα! και που επιπλέον δεν υπάρχει! μέρες τώρα τοξεύω απ' το πρωί ίσα με το βράδυ, τρώγοντας νερόβραστα φασόλια. μήπως επειδή ο χρόνος τρέχει; μήπως και δεν προλάβω; όχι! μετά τόσα χρόνια είναι το σημείο της ισορροπίας μου. αν μου το πάρεις θα μείνω μετέωρος. για λίγο. κάτι θα βρώ πάλι. τώρα τόμαθα το μυστικό...
για να σου εξηγήσω γιατρέ, αντιγράφω απ' το Αξιον Εστί. (και πάλι)
    Τι είναι καλό; τι είναι κακό; Ένα σημείο, Ένα σημείο 
    και σ' αυτό πάνω ισορροπείς και υπάρχεις κι απ' αυτό και πέρα ταραχή και σκότος κι απ' αυτό και πίσω βρυγμός των αγγέλων
    Ένα σημείο Ένα σημείο και σ' αυτό μπορείς απέραντα να προχωρήσεις ή αλλιώς τίποτε άλλο δεν υπάρχει πιά

κρατώ το μυστικό και προχωρώ λοιπόν, απέραντα!

5 Νοε 2009

έρχεται πείνα...

Ελευθεροτυπία, 4/11, διάλογοι.
http://dialogoi.enet.gr/post/κογιανισκάτσι

"Ποιά είναι ‘η μητέρα όλων των προβλημάτων’ του ανθρώπινου γένους; Σε αυτό το ερώτημα ο P. Farrell απαντούσε προ μηνός στο MarketWatch πως δεν είναι η πείνα, ή η κλιματική αλλαγή, ή η φτώχεια, ή η εξάντληση του πετρελαίου τα προσεχή 10-20 έτη, αλλά...ο υπερπληθυσμός!"

όταν, σε λίγα χρόνια, θα κυνηγάμε ότι βρεθεί και χωρίς τις σημερινές τύψεις, το νέο φορμά κόντρας, hit or miss, θα πιάσει τόπο και θέλω να δώ όλους αυτούς που γκρινιάζουν σήμερα, να παρακαλάνε για το αυτί του αγριογούρουνου :-)

δες επίσης, http://ghteytria.blogspot.com/2007/10/koyaanisqatsi.html ,  για να πάρεις μιαν ιδέα, αν δεν έχεις δει το έργο...

25 Οκτ 2009

στόχος! από 560 στο 570

τέτοιον καιρό πέρσι, βλέπω στο ημερολόγιο, ανακάτευα δυό τόξα και τρία ελάσματα. με τα αντίστοιχα βέλη! 

Ο μέγας χαμός και το κομφούζιο! ναι. είχα, όπως όλοι κάποια στιγμή η και λίγο περισσότερο, την έννοια μην και χάνω πόντους από το όχι τόσο σωστό - άριστο setup και  tuning. καλό ήταν στον καιρό του, είχε και το νόημά του. αν και στην πραγματικότητα, όχι τόσο όσο του δίνουμε. γνώρισα όμως καλύτερα τα υλικά μου,  και στον κύκλο του χρόνου, ας πούμε, καταστάλαξα κάπου. αφού έγραψα PB Fita, με ζαβό θεωρητικά set, που όμως στην πράξη το εμπιστευόμουν! άβυσσος η ψυχή και τα έργα του ανθρώπου! όπερ έδει δείξε! το μυαλό και τα χέρια έχουν το κύριο έργο, τα υλικά ακολουθούν. μόνο όταν εκλεπτυνθεί η τεχνική και αποκτήσει ποιότητα και βάθος, υπάρχει ανάγκη για τα καλύτερα των υλικών. ένα βέλος των 50ευρώ στα χέρια αρχάριου δεν κάνει καμιά διαφορά. χαντακώνεται!

προσοχή στα κόλπα του marketing!!! μόλις είδα ότι η Hoyt έχει στη αγορά νέο πακέτο τόξων, με καινούργια πατέντα, που με κόστος 1100 ευρώ, υπόσχεται τα πάντα! ταχύτητα, μαλακό clicker, σταθερότητα, ευτυχία, αρσενικά παιδιά, τα πάντα! μην τσιμπάτε σύντροφοι!

καιρός ήταν καθώς η υπόλοιπη δουλειά που απομένει είναι τεράστια!
και μόνο για να γίνει το βήμα από 560 στο 570, στο κλειστό ( 600 το άριστον, 597 η κορυφαία επίδοση, 581 το πανελλήνιο, για τους μη γνώστες) πρέπει να γίνουν, προς την σωστή κατεύθυνση- και ποιος να μου την δώσει, πολλά μικρά βήματα - κατακτήσεις. 569 έγραψα πέρσι στο επαρχιακό, αλλά δεν το μετράω, καθώς μάλλον ήταν μια καλή, τυχερή ας πούμε μέρα. στους κατοπινούς αγώνες έγραψα από 555  έως 564, μέσος όρος 560, που είναι και πιο ενδεικτικό.
και προς θεού, μην με παρεξηγήσεις! ζητώ την ποιότητα που στην συνέχεια γράφει τα νούμερα και βαθμολογείται, όχι τα νούμερα και τις θέσεις αυτά καθαυτά!

το 280 (*2-->560) είναι φτωχό πια, αποτέλεσμα λαθών που φωνάζουν, φαίνονται, γιαυτό και προτρέπουν για συστηματική δουλειά συμμαζέματος, ποιότητας, όχι όγκου. το 9ρι, στα όρια του 8, είναι μεγάλο λάθος πια, φέρνει ανησυχία και νεύρα.
μικρές βελτιώσεις σε πολλά σημεία, πρέπει να γίνουν και να συγκερασθούν κάτω από ένα ρυθμό - μετρονόμο!

και μετά απ'αυτό, αγώνες πολλοί για να ψηθεί το τεχνικό μέρος, στην σκληρή πραγματικότητα του αγώνα, της κόντρας, του ανταγωνισμού, του απρόβλεπτου και ότι αυτό συνεπάγεται.  

το επιθυμητό άφοβο πάτημα πάνω στο στόχο-τίποτα, να γίνει ρουτίνα!
το μετέωρο διάστημα του δευτερολέπτου, μέχρι να καρφωθεί το βέλος, να γίνει εργαστήρι εκτίμησης της κατάστασης και στη συνέχεια, λήψης γρήγορων αποφάσεων!
η υστερία των 5cm του ζητούμενου 10αριού στα 18 μέτρα, να εξισορροπηθεί με λύσεις που πρέπει να δοθούν, όταν δεν βγαίνει η βολή όπως θέλω. όταν έρθει το 7αρι, (κούφια η ώρα!) ενώ το χρονόμετρο τρέχει...

και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το κρασί ζητά μετάγγιση, και τα καυσόξυλα κατώι!

τι τραβάμε και εμείς οι χορεύτριες!!!

15 Οκτ 2009

ο στρατηγός Άνεμος!

ο κακός χαμός έγινε πάλι στο κύπελλο. 50 έως 100 πόντοι κάτω όλοι. και χεράδες και κουλοί, κάτω όλοι. και να πεις ότι μας έδειρε κα'νας τυφώνας! και όμως, αυτό το αεράκι που κάποιες στιγμές το σάββατο δυνάμωνε και είχε και διάρκεια, έφτανε για να κάνει την ζημιά. μόνο ο Αλέξης και ο Στέφανος πέρασαν οριακά το 600, ο Τίμης με 578 μακρυά τρίτος, και'γώ με 2 out 4ος. μάλιστα! με 2 out 4ος! είπαμε, ερασιτέχνες, αλλά αυτό πολυπάει... παντού άκουγες για τον αέρα. δεν παλευόταν! όσο αριστερά και να έκανες πάλι αριστερά είχες το group. και κάτω. και λέω είναι η ασχετοσύνη μας πάλι που τα προκαλεί όλα αυτά!
καθώς το group είναι μεγάλο και ασταθές για τους περισσότερους, δεν ξέρουμε πότε ξεσέρνει ο αέρας το βέλος και πότε το στέλνει εκεί η ατζαμοσύνη! αντί για το προχωρημένο aiming off, βάζουμε click στο σκοπευτικό αλλά και αυτό ακόμη όχι όσο γρήγορα και αποφασιστικά χρειάζεται. αργούμε να πάρουμε απόφαση να μετακινήσουμε την ακίδα και όταν, το κάνουμε διστακτικά. εκεί που ένα 7 θέλει 3 στροφές με την μία, το κάνουμε σε πολύ μικρά βήματα και οι πόντοι χάνονται. και το κέφι επίσης. μετά έρχεται και μια κάλμα και πάνε απ'την άλλη μεριά... απλά πράγματα.
η λύση είναι μία. aiming off!!! θυσιάζεις το πρώτο βέλος ή παρακολουθείς τους άλλους και κατόπιν σημαδεύεις απ'την αντιδιαμετρική πλευρά. μου'λεγε ο Πρόδρομος, για τον van Alten, που δεν έριχνε παρά μόνο τον περίμενε να ρίξει πρώτος στην Κροατία. δεν είναι εύκολο. λίγοι το κάνουν από εμάς και ακόμη πιό λίγοι με επιτυχία. αλλά είναι μονόδρομος, το διάβασμα του αέρα. και πρέπει να το εξασκηθούμε ιδιαίτερα, αφού όλο και κάποιο αεράκι θα ξεσέρνει πάντα. κάπως έτσι έκανα το πρώτο out. είχα την έμπνευση να σημαδέψω δεξιά στο μαύρο, χωρίς να το έχω δουλέψει αρκετά, και πάρτα! το δεύτερο είχε να κάνει με μεγάλο κράτημα, που έφερε σφίξιμο και επέμενα βλακωδώς, ενώ έπρεπε να κλείσω. το βέλος έπεσε απ'το rest και από εκεί στα χόρτα...την άλλη μέρα στις κόντρες, με λιγότερο αέρα, τα ίδια και χειρότερα! ελάχιστες 12άδες πάνω από 100, πάρα πολλές 80-95! Αλεξ και Indy έδειξαν κλάση με 109 ισσοπαλία και μπαράζ (9-8) και 106 -99, κέρδισα τον γριπιασμένο Τίμη.

κεντρική ιδέα; ας εξασκηθούμε στο aiming off όλο το χειμώνα, και θα συμμαζευτεί το μπάχαλο!!!
καλές βολές και καλό Χειμώνα σύντροφοι!

13 Οκτ 2009

Κύπελλο Ελλάδος 2009



κάλιο τρία και στο χέρι...
και του χρόνου με υγεία!
υ.γ. η ίδια τριάδα είδε βάθρο και στη Λαμία, 26/4! με άλλη σειρά :-)) λές να  γίνει ομάδα; και ο Πρόδρομος μαζί βέβαια! οι Βόρειοι!!! ο φόβος και ο τρόμος των Νοτίων

26 Σεπ 2009

καλή καρδιά…

τότε που πήρα την απόφαση να μην πάω στην Κορέα πως:
“αν με παίζουν, 14/10 πάω στην Κύπρο με χαρά , να'χω ετοιμαστεί και στοιχειωδώς. και αγώνας σύμφωνος με τις δυνάμεις μου.
Ρεβάνς απ'τον Μίμη!!!”
ε λοιπόν δεν με παίζουν…
και τόμαθα απ’τον Ινδιάνο…
δεν πειράζει,
καλή καρδιά.
η απάντησή μου στο Κύπελλο…

4 Σεπ 2009

έργα και ημέρες του Indy στην Κορέα

1279, καλά τα πήγες. 
στάθηκες.
ξέρω, γκρινιάζεις οτι στην Καβάλα κλπ, 
αλλά καλά τα πήγες...
αυτό ρίχνεις όλη τη χρονιά... 
τα άλματα θέλουν τον χρόνο τους...
καλό βόλι μεθαύριο...
φιλάκια


ΥΓ. δώσε και 2 φάσκελα στον Αλέξανδρο

31 Αυγ 2009

2009-2010

με περισσή χαρά και φούρια κηρύσσω, 32 μέρες πριν το Κύπελλο η τις εκλογες :-(, την έναρξη της τοξευτικής περιόδου 2009-2010. σε μια λαμπρή τελετή στη βίλα Λαχτάρα του Κουμπάρου (άλλοι στα σαλόνια και άλλοι στ' αλώνια) παρούσης και της κριτού Λίζας, έπεσαν τα πρώτα βέλη του Φθινωπόρου. με υγεία και του χρόνου... ή αλλιώς, πότε πέρασε άλλο ένα καλοκαίρι... και λιγοστεύουν τα άτιμα...

καθώς το μυικός τόνος έχει πάει αλλού, άρχισα με Master & Border 44# & Ace 520 105grain(γμτ 7 μείνανε) .

σα'πέρα το ξαναβλέπω.

17 Αυγ 2009

inside the archer...

έκανα μια προσπάθεια, να το κρατήσω "μυστικό", σαν τακτικό πλεονέκτημα προς όφελός μου, αν είναι δυνατόν! εξάλλου αντίπαλοι είναι στο γήπεδο οι αγαπητοί και άσπονδοι φίλοι...και κάποιοι θέλουν και να με πατήσουν με το δεξί ποδάρι στο κύπελλο χμχμ ονόματα δεν λέμε... είμαι και λίγο large. δεν είναι τόσο εύκολο Βασίλημ!!! τέλος πάντων. 20 μέρες κράτησα αλλά μέχρι εδώ. κι αυτό λόγω δουλειάς και αποχής απ'τον χαβαλέ του βλόγ.

κάνε λοιπόν δώρο στον εαυτό σου πρώτα και άλλο ένα στην ελληνική τοξοβολία μετά!!!
δώσε 75,00ευρώ και πάρε το β' βιβλίο του Kisik Lee. το πρώτο ήταν μια γενική εισαγωγή. ετούτο είναι πολύ παραπάνω απ'όσα μπορούν να γραφτούν. είναι η βαθειά γνώση του Lee που το κάνει αυτό δυνατό.

www.astraarchery.com den yparxei leme!!!! άντε να πάμε λίγο παραπέρα την γαλέρα...ε οοοοόπ!!

το τσίρκο του Μελτεμιού..


ξισκίσκη στου μιλτέμ' σ'λέου!!!

η Ωραία, των ναυαγών σωτήρας!


7 Αυγ 2009

τα μπάνια του λαού...




πρόωρες εκλογές, οικονομική κρίση, μελτέμια και καταιγίδες, οι δαίμονες του Μπάνιου του Λαού!!!
όμως αντιστέκεται και ξανά προς την δόξα τραβά...

15 Ιουλ 2009

τρέξε Ακρίδα, τρέξε...





ήταν στην ΕΙΡΤ η στην ΥΕΝΕΔ, δεν θυμάμαι, αλλά ήταν σίγουρα ο David Karadine, θεός σχωρέστον, στο σήριαλ Kung Fu!
εκεί στο μοναστήρι, μικρούλης ακόμη, με το παρατσούκλι Ακρίδας, είχε σ'ένα επεισόδιο συνεδρία, με τον Δάσκαλο Πω. αυτός λοιπόν ο τυφλός δάσκαλος που με το μπαστούνι του έκανε καλά ένα τσούρμο μαθητευόμενους, είχε τοποθετήσει μπροστά τους ένα μαδεράκι και ζήτησε απ'τον Ακρίδα να περπατήσει πέρα δώθε πάνω του.
ο μικρός το έκανε με ευκολία, όπως ήταν και αναμενόμενο.
κατόπιν ο Πω ζήτησε απ'τους βοηθούς, και αυτοί πήραν τις ψάθες που ήταν κάτω απ'το μαδεράκι. εμφανίστηκε μια στέρνα, με ύποπτα κοχλάζον και ατμίζον υγρό και με δυό ανθρώπινους σκελετούς στον πάτο!
όπως καταλαβαίνεις ο Πω ζήτησε απ'τον Ακρίδα να ξαναπεράσει την πασαρέλα, αλλά ο μικρός κώλωσε. ο φόβος του θανάτου. του θύμισε ο Δάσκαλος, ότι μέχρι πριν λίγο περνούσε χορεύοντας. να μην τα πολυλογώ, ο μικρός στα μισά έπεσε και ο Δάσκαλος γέλασε με την καρδιά του. το οξυ ήταν νεράκι και οι σκελετοί ζωγραφιές. ο Ακρίδας πήρε ένα ωραίο μάθημα.

πάμε στα δικά μας... τι ωραία και άψογα και τι super group και πόσα χαλασμένα nocks και να κάνω χωρίς χέρια που λέγαμε παλιά με τα ποδήλατα, ρίχνουμε κοντά, στην προθέρμανση και στο γήπεδό μας ανάμεσα σε φίλους η μόνοι (χμχμ...). στις επίσημες δοκιμαστικές περίπου τα ίδια αλλά με μια ανησυχία, ένα σφύξιμο. μόλις σφυρίξει η κόρνα και ξεκινήσει το χρονόμετρο, που πάει όλη αυτή η ομορφιά και η άνεση; ο στόχος είναι τεράστιος 12cm to 10, 24cm to 9! γιατί μίκρυνε απότομα; τα ίδια με τον Ακρίδα...

άσε τον φόβο πίσω σου και περπάτα, τρέξε, όπως πολύ καλά ξέρεις να περπατάς και να τρέχεις!

4 Ιουλ 2009

total archery...



να τρως όταν πεινάς και να κοιμάσαι όταν νυστάζεις...

ρητό της Ζεν κουλτούρας. η καλύτερη συμβουλή που αποθησαύρισα.

τους πάω αυτούς τους γέρους γιαπωνέζους δάσκαλους των τεχνών τους. καλλιγραφία, ανθοδετική, ξιφασκία, παρασκευή και προσφορά τσαγιού, ηθοποιία – θέατρο Νο, ποίηση χαϊκού, τοξοβολία... τους αισθάνομαι τόσο οικείους, σαν να' ταν συγγενείς η σαν να' μουν μαθητής τους, (που τέτοιο τυχερό...) πόσο όμορφα σκαλισμένα πρόσωπα, σώματα, χαρακτήρες και ζωή απ' την ολική εμπλοκή, μέχρι της πιο ακρότατης λεπτομέρειας, στην τέχνης τους. είναι αυτοί οι φοβεροί πολεμιστές που έχουν λυγίσει αντιπάλους μόνο με την παρουσία τους και την ματιά τους. που όταν χτυπά ο αντίπαλος, απλά δεν είναι εκεί. χτυπά τον αέρα. μεταφορικά αυτό το βρίσκεις σαν "πετυχαίνει τον στόχο χωρίς τόξο και βέλος".

απ'όσα μέσα από διαδοχικές μεταφράσεις, σαν σπασμένο τηλέφωνο έφτασαν μέχρις εμένα και όσο τα έχω κατανοήσει, η απαλλαγή απ'τον φόβο του θανάτου και συνεπούμενα οι δεσμευμένες δυνατότητες που πια ελευθερώνονται, είναι ένα μεγάλο πρώτο βήμα, προς αυτήν την στάση απέναντι, η καλύτερα μαζί, στην ζωή. και κατόπιν η ολοκληρωτική αφοσίωση στο τώρα, στην τέχνη η και παραπέρα, (αφού η κάθε τέχνη είναι ένα σχολείο, μια αρχή, ένας πιλότος), στην καθημερινή απλή ασχολία. τακτοποιώ τον χώρο μου, ετοιμάζω το γεύμα, ανάβω την φωτιά...

ήδη, αν και έχουν περάσει μόνο επτά χρόνια, διακρίνω αλλαγές στην ζωή, ανεπαίσθητες, που έχουν για αρχή, την μαθητεία μου στο τόξο. με τον ίδιο τρόπο που μέρα με την μέρα ξεσκαρτάρω υλικά (εύκολο) και τεχνική (πιο δύσκολο), έτσι και επιδιώκω, αναζητώ και δημιουργώ, όλο και καλύτερα, άμεσο, καθαρό, απλό και λιτό περιβάλλον, τροφή, σκέψη, τρόπο, στάση ζωής. αφαιρώ περιττά, αρχίζοντας απ' τα κιλά και συνεχίζοντας μέχρι τα risers :-) και παντού βρίσκω συσσωρευμένη με τα χρόνια και την συνήθεια άχρηστη σαβούρα. έγινε όμως η αρχή, που ως γνωστόν είναι και δύσκολη.

φίλε Περικλή,

που με ρωτάς τι θα κάνουμε στα 70, ελπίζω μέχρι τότε να έχω καθαρίσει όλα τα περιττά και να πετυχαίνω το στόχο χωρίς καν το τόξο...

20 Ιουν 2009

φίλε μου Βασίλη...

Βασίλη φίλε μου,

να ξέρεις, καθώς τοξοτικά είσαι μικρούλης ακόμη, πως απ'τον αγώνα της Λαμίας πήρα πολύ, πάρα πολύ μεγαλύτερη συγκίνηση και εμπειρία μάχης, απ'οτι στο Porec, ένα χρόνο πριν. θέλω να πω, τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους. εκεί στα παγκόσμια για να περάσεις καλά, πρέπει να ρίχνεις μες το νερό βρέξει χιονίσει 1330+. να κάνεις 2-3 καλές - γερές κόντρες και στα τελικά όλα παίζονται και ένας κερδίζει... επίσης μπορείς να πας για να γεμίσεις την λίστα και να κάνεις τουρισμό. τώρα, έχοντας να ρίξω σε αγώνα μήνες, και βέλος μήνα, να πάω στην άκρη του κόσμου, να κάνω τι; βόλτα; αν με παίζουν, 14/10 πάω στην Κύπρο με χαρά , να'χω ετοιμαστεί και στοιχειωδώς. και αγώνας σύμφωνος με τις δυνάμεις μου.

Ρεβάνς απ'τον Μίμη!!!


το νέο σύνθημα! οι πιο συναρπαστικές και εκπαιδευτικές κόντρες είναι, με περίπου ισοδύναμους αντιπάλους. αν ρίχνεις με τον κορυφαίο, είσαι σαν τον τερματοφύλακα στα πέναλτι. το'φαγες; ε καλά!!! το'πιασες; θεός!!! άντε όμως κόντρα στον πόντο και σήκωσε το τόξο. το είδες λίγο το σκηνικό στο κύπελλο του κλειστού. αυτό στο χωριό μου το λένε baby steps... :-)

η Κύπρος έχει για όριο παγκοσμίου, 1285-->Fita και 635-->2x70. κατά την γνώμη μου είναι πιο σωστή απόφαση απ'την δική μας, πιο αντίστοιχη του θεσμού. με 635-640, ρίχνεις και μία κόντρα με τον Ιm - Park κλπ. για την εμπειρία του πράγματος. χωρίς κόντρα, τσάμπα τα λεφτά... αν ήταν στο χέρι μου, θα τα έκανα τα όρια 1285 & 640...

και κάτι ακόμη, φίλε μου Βασίλη,
και η Δεκέλεια και το Ulsan την ίδια γραμμή βολής έχουν, μόνος βγαίνεις στην σέντρα και κάνεις ότι μπορείς να κάνεις. ο στόχος ίδιος είναι. και τα μέτρα τα ίδια. τώρα αν δίπλα είναι ο Βασίλης η ο Di Buo, δεν έχει καμιά σημασία. ο αγώνας του καθενός είναι ξεχωριστός, και ουσιαστικά δεν ξέρεις ποιος είναι ο αντίπαλος. η διαφορά είναι στη σχέση σκορ-κατάταξη, πράγμα που το ξέρεις και πριν καν ρίξεις το πρώτο βέλος.
ένα 620 στην Δεκέλεια σου δίνει μετάλλιο, ( ή μήπως σου έδινε, πολλά ακούω από Βορρά, θα δείξει ) αλλά ακριβώς αυτό δείχνει και τον ερασιτεχνισμό μας, πράγμα που δεν είναι κακό, αρκεί να το αποδεχτούμε και να μην το συγκρίνουμε με τους αγώνες των επαγγελματιών... τώρα το 630 η το 1250fita είναι τίποτα σε μεγάλο αγώνα. είναι ένα πράγμα σαν εσύ να κοιτάς εμένα :-)) σοκ και δέος (χοχοχο) θέλω να πω, ιδού η Ρόδος και το πήδημα. κάνε ένα προσωπικό η εθνικό η παγκόσμιο ρεκόρ αν το επιζητείς και δύνασαι στην Λαμία, στην Κόνιτσα η στο Βερολίνο. το ίδιο είναι...

11 Ιουν 2009

Ινδιάνικες Ιστορίες, και Μπελάδες 1 (σε συνέχειες)

ο Ινδιανος είπε...


Με λίγη καθυστέρηση, θα περιγράψω τα του αγώνα.


"φέρτε μου τον Ιm" έλεγα και ξανάλεγα κανα μήνα τώρα όταν έριχνα 6αδες και ήμουν 54 εως 58 συνέχεια σε όλες τις προπονήσεις. Ήρθε λοιπόν η ώρα να δω πόσα απίδια βάζει ο σάκος, πρώτα στο τριπλό μπαραζ για την 64η θέση, όπου δεν κρύβω οτι κόνταψα να τρυπήσω εδαφος απο το τρέμουλο. αλλά την στιγμή που σήκωσα το τόξο απλά το δέχτηκα λες και έριχνα παντα ετσι. Περίπου το ίδιο ένοιωσα και με τον Ιm. Ήταν πολύ πιο λιγο το τρακ, και το μόνο που ήθελα ήταν να ρίξω αυτό που συνήθως έριχνα. Η πρώτη 6δα τέλειωσε με τον Im να είναι 1 πόντο μπροστα 54-53. Έτοιμοι στη γραμμή βολής για την δεύτερη και πέφτει το σφύριγμα. θυμάμαι χαρακτηριστικά, πως μέχρι να ρίξω το πρώτο βέλος, άκουσα τον κορεάτη προπονητή να λέει τρεις φορές τεν,τεν,τεν στα αγγλικά και με το δεύτερο βέλος μου να λέει τεν,τεν,ναϊν. Σκεφτόμουν "πως το κανει αυτο ο π... και γω, έτσι ήθελα να ρίξω, γρήγορα!...όπως στην Ελλάδα! Τέλειωσε με 58-49 και σύνολο 112-102. Καταλαβαίνετε αδέρφια, πόσα ετη φωτός μακρυά είναι αυτοί οι άνθρωποι σε ολα τα επίπεδα και τι εμπειρίες έχουν μόνο απο τους αγώνες μεταξύ τους. Ακουσα το τόξο του Im, των απίστευτων ινδων, των ιταλών απο πολύ κοντά, και κελαϊδούσαν βρε παιδί μου.


Όταν κάνουμε Ο.Γ. μια-δυο φορες το χρονο, Fita σε δυο και οχι μια μέρα τα τόξα μας οτι νανε κτλ, τι περιμένουμε? το αγιο πνευμα να μας φωτίσει?


Τέλος πάντων, Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους τον καθένα με την αποψή του, ένα μεγάλο μπράβο στα κορίτσια μας και στον Σταύρο για το πανελλήνιο και σε όλη την αποστολή. Περάσαμε πολυ ωραία αν και χάσαμε αρκετά κιλά απ'το φαϊ, μπράβο στον αρχηγό μας,ελπίζω κάποια απο αυτά που ειπώθηκαν το τελευταίο βράδυ να γίνουν, ένα μεγαλο ευχαριστώ στον Νασούλα! Είμαι απόλυτα σύμφωνος με την άποψη του Μίλτου. Για να γίνεις αρχιεπίσκοπος, πρέπει να ξεκινήσεις από διάκος! Πάντως με την χειραψία που έκανα με τον Im, το άνοιξα το ριμάδι: next time Ι will win! Ακου θράσος το νήπιο! θα πάμε Κορέα μεγάλε σοφέ μου?

11 Ιούνιος 2009 2:34 μμ

7 Ιουν 2009

ήρωες και νάνοι...

απ'όλα έχει ο μπαχτσές.

φύση επικολυρική όντας, κρατώ τον ήρωα, τον Ινδιάνο!
 είχε σκοπό να τα βάλει με έναν Κορεάτη ο Ινδιάνος και καθώς το ήθελε πολύ, τα κατάφερε. και όχι όποιον - όποιον, αλλά το Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης, IM Dong-Hyun!!! και για να φτάσει μέχρι εκεί, με την μάχη που έδωσε στο μπαράζ για την 64η θέση με άλλους 2 ισοβαθμήσαντες, κέρδισε και τον τίτλο ο "ΗΡΩΑΣ". έχασε απ'τον ΙΜ αλλά πως αλλιώς να μάθει τα βήματα του χορού;

και οι Κόρες μας ( Κούροι-Κόρες, τα ξέχασες;) Αγγελική Μαρούσα και Κατερίνα, έχασαν την τελική κόντρα, αλλά τι σημασία έχει; αυτό που κέρδισαν στο διπλό μπαράζ, μετριέται; η μάχη του τελικού περιγράφεται; το βάρος απ'το κακό βέλος ζυγίζεται; ήταν εκεί στο πανηγύρι, και το γλέντησαν απ'την αρχή μέχρι το τελευταίο βέλος. και όλη η ομάδα μαζί, γύρω απ'τον Αλέκο, την σημαία, το κύπελλο, με άδολη χαρά, ευτυχία, ομορφιά...

ευτυχισμένοι άνθρωποι κι ωραία η εκλογή τους...

Πρόδρομε! πολυπήγε η αποχή σου και να τα χάλια μας...
κι εγώ με το τριήμερο της δουλειάς εγκλωβισμένος, συμπάσχω τοξεύοντας τα χαράματα, φανταστικούς αγώνες και ανεμόμυλους...

θυμάμαι, πως προσπαθώντας να βγάλω τον Ινδιάνο, απ'τον Μύθο του (αλήθεια γιατί; ο καθένας με τις βλάβες του θα πεις και δικαίως! ) του είχα πει επί λέξη... άντε και μπήκες στις κόντρες, μετά; μετά θα γίνεις η προθέρμανση του Park... (αυτό δεν το πέτυχα:-)) και μας ήρθε ο ΙΜ)... τώρα κατάλαβα το μέγα σφάλμα μου, αλλά τι είναι ο άνθρωπος; μια στήλη άνθρακα...

είναι Χαρά και είναι Τιμή!
για έναν μικρό σε εμπειρία τοξότη, που κάνει τα πρώτα του βήματα, να αγωνιστεί δίπλα στον ημίθεο. Ναι! να γίνει ο υπηρέτης του! για να πάρει απ'την αύρα του, στην χειραψία! με μια κρυφή ματιά την εικόνα της φόρμας του, από πρώτο χέρι! για να πάει στα παιδιά του μια φωτογραφία ιστορική...

Στέφανε!
μέχρι να γυρίσει και ο Πρόδρομος στη γραμμή βολής,
μας οδηγείς!
όλε όλε όλε!!!
άκουγε την καρδιά σου
και άσε τους κυνικούς μεσήλικες στην άκρη...
με το καλό η επιστροφή...

25 Μαΐ 2009

οι παρατηρητές της νοσταλγίας...

DSC00007-1
πως να τους ερμηνεύσεις με δυό λόγια; κείνον στ’ αριστερά, που δείχνει δίποδος, είναι λέω κατά 99% βλάξ, δηλ. απ’ αυτούς που μεταχειρίζονται το 1% του εγκεφάλου τους… ο τρίτος καχύποπτος ωσάν χωροφύλαξ, Όργανον!!!?. ο τέταρτος κραταιός ως πολιτικός από σόι, ΈτσιΤοΒρήκαμεΕτσιΚαιΘαΤΑφήσουμε κουφάλες! τελεία και παύλα, και η δεύτερη, ααα…μα είναι χορεύτρια! τρελή κι αδέσποτη, παρόλη την αγάπη!
30/11/03.
ζουν άραγε; θυμούνται άραγε ένα φωτογράφο, πλημυρισμένο νοσταλγία, που γυρόφερνε στο λιβάδι τους, δολοφόνος στον τόπο του εγκλήματος;
DSC00013-1 DSC00010-1

14 Μαΐ 2009

η καλή μέρα, απ'το πρωί φαίνεται...

μια παράξενη ησυχία, απλώνεται μέσα στο χωριό. την ύφανε η νύχτα. την ξηλώνει, ένα ακούραστο αηδόνι στη ρεματιά και, μετά από μέρες απόλυτης λαδιάς, ένας φλοίσβος απ' τα παλιά. προ ανθρώπου. 05:00 με μια κούπα πηχτό και σκέτο καφέ στην βεράντα, κοιτώ την Αφροδίτη, πάνω από τον Λεβάντε και τον Δία πιο ψηλά, Οστροσορόκο. και αυτοί με κοιτούν. αρχίζει να φέγγει 

είναι κι άλλοι στην γύρα. ο Δημήτρης ο φούρναρης. αφού έβαλε στον φούρνο το ψωμί, κάνει συρτή για κάνα μελανούρι, μπροστά απ' το εγκαταλειμμένο "Αιγαίον". έχει μια ώρα μπροστά του.

ο μαύρος σκύλος χωρίς όνομα, με την κομμένη ουρά. απ' αυτούς που αφήνουν τα καλοκαίρια στα χωριά μετά τις διακοπές. από χαριτωμένο κουτάβι έγινε μπελάς! 

η Κατερίνα στο μανάβικο, πρωινή κι αυτή, απλώνει την πραμάτεια κάνοντας το δεύτερο τσιγάρο. με τον καφέ αργότερα το τρίτο. αυτό το τσιγάρο θα... άστο....

στήνω το στόχο, δένω το τόξο, δοκιμάζω την χορδή. μες το χάραμα μου ακούγεται οικεία. ντούμμμμμ ντούμμμμμ... είναι πρώτη φωνή - ηχόχρωμα φίλου. η ρεματιά παρακάτω, έχει ρόλο ισοκράτη και τον χαίρεται. 30μ. out!!! πάλι δεν άλλαξα ρύθμιση στο σκοπευτικό! ένα βέλος λιγότερο! δεν ταράζομαι, ούτε κατά ένα μικρόν. το δεύτερο μέσα. και άλλα 10. και άλλα 11. κάπως σαν να άρχισα να ζεσταίνομαι. μετά από μισή ώρα πάω στα 50μ. ρίχνω χωρίς κιάλι. ούτε βλέπω που πάνε. όταν πάω να μαζέψω, βρίσκω ένα ωραίο μπουκέτο. καλά πάει η μέρα! άντε και 70μ. βγήκε το ψωμί και, η μυρωδιά σαν φιλί, μου κόβει τα γόνατα. το group είναι καλό και με βάζει σε φανταστική μονομαχία με τον super ημίθεο PARK Kyung-Mo (KOR)... ΧΑΝΕΙ στον πόντο... 111 - 110!!! καημένε Μο, που νά 'ξερες... πάλι καλά που δεν πήγαμε σε μπαράζ. 

οι εργάτες που στήνουν την Χανθ, βγαίνουν ένας ένας, τους χτυπά ο πρωινός ήλιος ανάμεσα απ' τα πλατανόφυλλα και τους ζαλίζει. με το ένα χέρι σκεπάζουν τα μάτια και με το άλλο τραβούν το παντελόνι. 

τα μαζεύω προς τα εμπρός. 2 φαρέτρες στα πενήντα. 2 και στα τριάντα. τα σέα στο Kangoo. 

η Κατερίνα καθαρίζει ψάρια και δίνει τα εντόσθια στην γάτα. τσιγάρο 8ον... η Λίζα, στην πόρτα του Άνεσις, παραπονιέται σκυλίσια, απαντώ ανθρωπινά...
καλή μέρα

10 Μαΐ 2009

είμαι ρυθμισμένος; Νο5 (αισίως και τέλος...)

το πολυζάλισα το θέμα, αλλά και πως θα περάσει την ώρα του ένας μεσήλικας; στο καφενείο η στα γήπεδα και τώρα τελευταία στα forum του internet....
έλεγα λοιπόν, πως παρ'ολη την επιτυχία του μαλακού συνόλου, το ότι δεν είχα πιά το άφτερο στο group, δεν μ'άφηνε να ησυχάσω. κατέβασα απ'την βιβιλιοθήκη όλα τα σχετικά βιβλία, (και τα έχω ΟΛΑ :-) ). παντού έβλεπα την πρόταση για άφτερο στο group στα 30μ. και μόνο ο McKinney το συνεχίζει και στα 70-90μ (αυτός όμως έριχνε και 1347 στα αγωνιστικά χρόνια του). και ξαναγυρίζει στα 18μ μόνο και μόνο για να το χρησιμοποιεί, το άφτερο, σαν σημείο αναφοράς και γρήγορου tuning.
τώρα, το σωστό κατά Easton βέλος, Αce 520, 29" correct arrow lenght, με 100grain μύτη, pin nocks και 48 λίβρες, μου έδωσε σπουδαία πτήση, ένα χρυσό μετάλλιο - εισητήριο για Κορέα που δεν ξέρω τι να το κάνω και ένα τρελά μαλακό άφτερο. ωραία. μπορούσα να το αγνοήσω; ΟΧΙ! διότι μιά αξιοπρεπής διαλογή αγωνιστικών βελών, προυποθέτει βολές άφτερων στα 70μ η στα 50μ για κοινούς θνητούς. ούτως ώστε να ξεσκαρτάρεις τα 2-3 σκατοβέλη που έχει κάθε 12άδα. και πως να το κάνεις αυτό με τέτοιο άφτερο;
και πώς γίνεται ωρέ σύντροφε, με ένα και δυό νούμερα λάθος βέλος, με τελείως λάθος κούρδισμα δηλαδή, τι κούρδισμα αφού ξεκινάμε από λάθος βάση, να καθόμαστε και να συζητάμε για μικρορύθμιση;
αυτό είναι κατά τη γνώμη μου προιόν της μαύρης μας της τύφλας... και όλα αυτά που γράφουν οι προπονηταράδες και οι super τοξότες, δεν είναι βρε για μάς.... είναι γι'αυτούς... τους 1350+ ημίθεους!!!
ηθικόν δίδαγμα; κάτω από 1300fita, μην σκοτίζεσαι και πολύ για το αν και πόσο είσαι ρυθμισμένος... χοντρά χοντρά και στο γήπεδο... έχουμε τόσα να μάθουμε εκεί και τόσους πόντους να συμμαζέψουμε μόνο και μόνο με την βελτίωση της τεχνικής της φόρμας μας...
τα 520 τα αποδεκάτισα, είχαν κακή τύχη-μοίρα, μείναν 5. ευρώ προς διάθεσην δεν υπάρχουν. ξαναέπιασα λοιπόν τα 470, 120grain μύτη και τις παλιές καλές ΟΚ! Archery λίβρες (46#) που δίνουν ίσιο άφτερο και νάμαι στο γήπεδο. το θέμα που είχα πριν ένα μήνα με click στο button ανα απόσταση λύθηκε με προσεκτικότερο centering. λίγο από δω button (στο 5') λίγο tiller (0mm) απο κει, λίγο nocking point (+3) παραπέρα και νάμαι 30 - 70 jet και με προσεκτική καλοστημένη φόρμα 50-70 στα 11 βέλη, τα 10 στο κίτρινο και από 1 8αράκι στο τσαρούχι. όχι μιά φορά αυτό... αν ξαναγράψω για ρύθμιση, να με μουτζώσεις... με 2 νούμερα διαφορά απ'τον Easton και παλιές - αργές με τα σημερινά δεδομένα carbon - ξύλο λίβρες...
παρακαλώ
Υ.Γ. και συγνώμη αν πήρα συντρόφους στο λαιμό μου... αλλά τίποτα δεν πάει χαμένο... το λέει και το τραγούδι.

3 Μαΐ 2009

αγώνας σαν προπόνηση...

είναι μεγάλος καημός, να βλέπεις super score στην προπόνηση και φτωχότερα, εκεί που μετράει. στον αγώνα!
ο Ηλίας, μιλά για τον πόνο του δημοσίως. ο ινδιάνος τα λέει κατ'ιδίαν. εγώ τα έλεγα στον κουμπάρο κλπ. και είναι ότι χειρότερο για έναν αρχάριο, να του τύχουν, γιατί περί τύχης πρόκειται κάποια μεγαλούτσικα σκορ. είναι ένα βάρος που δεν μπορεί να διαχειριστεί. θυμάμαι ήμουν 1 χρονού τοξότης όταν έγραψα το πρώτο 300ρι στα 70μ., σε προπόνηση και μου πήρε άλλα 5 για να το γράψω σε αγώνα. φυσιολογικά πράγματα. πόσα χρόνια χρειάζονται για να παίξεις με επάρκεια ένα μουσικό όργανο ας πούμε; είναι η άγνοια που φέρνει αυτήν την κουβέντα. γιατί στην προπόνηση και όχι στον αγώνα... τ'ανάποδο θα ήταν πιο παράξενο...αφού δεν είμαστε Βούδες, ούτε καν Κούδες, το στρες του αγώνα πάντα θα κόβει πόντους.
και τα κάνουμε ακόμα χειρότερα όταν:
  1. μιλάμε για ώρα μετά από ένα λάθος, για το λάθος. το πιθανότερο είναι να τα ξανακάνουμε στην συνέχεια..
  2. ακόμη και αυτός που μας ακούει μπορεί να μπεί σ'αυτήν την διαδικασία.
  3. προσπαθούμε συνειδητά, να κάνουμε το κάτι παραπάνω, το καλύτερο στον αγώνα. αυτό φέρνει σφίξιμο, το σφίξιμο επιβράδυνση, αυτή καθυστέρηση στον ρυθμό και οι επιδόσεις πέφτουν.
  4. η super εικόνα που έχουμε φτιάξει για τον εαυτό μας, με τα σκορ της προπόνησης, οδηγεί σε λανθασμένους στόχους και φιλοδοξίες, που δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα.
  5. κάνουμε προσθέσεις των πόντων μας η ακόμη χειρότερα και των αντιπάλων.
  6. αποδίδουμε την κακή επίδοση σε υλικά η καιρικές συνθήκες.
  7. κάνουμε λάθος στην διαχείριση του λάθους, στην διαδικασία εκτέλεσης της βολής.
  8. η προετοιμασία μας είναι ελλιπής.
και μπορεί η λίστα να γίνει πολύ μεγάλη. προσθέστε και εσείς στα σχόλια την πείρα σας. πάμε να δούμε τα παραπάνω:
  1. δεν βγαίνει τίποτα καλό, μες τον αγώνα, με το να λες από δω και από κει, τι απίστευτο λάθος έκανες και πως το έπαθες αυτό και τι κακό σε βρήκε. οτι στην προπόνηση ποτέ δεν συνέβει . όσο πιο γρήγορα το ξεχάσεις - αφήσεις πίσω, τόσο καλύτερα θα πας στην συνέχεια. θυμάμαι με ντροπή, να γκρινιάζω σε άνθρωπο του στόχου μου (νομίζω ο Βούρος ήταν το Σεπτ του 2005 στην Δεκέλεια), οτι αντί για το 54 που μου έπρεπε, έγραψα 43 και αντί για 600 που περίμενα (πως; γιατί;) πάλι 500 μάζεψα, και αυτός να έχει 2 out στην 6άδα. φρίκη και ντροπή.
  2. φύγε μακρυά από κάποιον που γκρινιάζει και περιγράφει τα λάθη του.
  3. αυτό εδώ έχει πολύ ψωμί. συνειδητά, λένε οι ειδικοί, μπορούμε να κάνουμε ΕΝΑ - 1, πράγμα την φορά. υποσυνείδητα μπορούμε αμέτρητα και ταυτόχρονα. με την προπόνηση και την επανάληψη και τη βοήθεια του προπονητή μας, γράφουμε στο υποσυνείδητο ΣΩΣΤΑ το πρόγραμμα εκτέλεσης της χορογραφίας της βολής μας, που είναι ένα πολύ σύνθετο πράγμα και κατόπιν πρέπει να το αφήσουμε να λειτουργήσει. το δε συνειδητό ελέγχει την γενική κατεύθυνση. πχ. σημαδεύεις τον σωστό στόχο; έχεις χρόνο; από που έρχεται ο αέρας; αν επιμένεις σε ένα σημείο της εκτέλεσης, πχ. στην σκόπευση, για καλύτερο αποτέλεσμα, το πρόγραμμα δεν τρέχει στον χρόνο του και στον ρυθμό που έμαθε στην προπόνηση, όπου συνήθως ρίχνουμε άφοβα αβίαστα και χαλαρά, βγαίνει ένταση και αναστάτωση, μπερδεύεται και η βολή χαλά.
  4. ευτυχώς η πραγματικότητα βάζει τα πράγματα στην θέση τους. επομένως νωρίς νωρίς, πάρε το σκόρ του αγώνα σαν αποτίμηση των ικανοτήτων και της προόδου και όχι την προπόνηση. δες που μπορείς να κάνεις βελτιώσεις, σε περίοδο εκτός αγώνων. πάνω σ'αυτό βάλε και τους όποιους στόχους και προοπτικές, αν το θέλεις και το χρειάζεσαι.
  5. στην λογική του ένα πράγμα με συνειδητό έλεγχο, αν κάνεις προσθέσεις, θα χάσεις πχ. τον στόχο. πόσους έχεις δεί να ρίχνουν 10 στον δίπλα στόχο; εγώ πολλούς και έχω ρίξει και εγώ αρκετά τέτοια βέλη.
  6. τα υλικά μας εμείς τα αγοράζουμε - διαλέγουμε -ταιριάζουμε, άρα είμαστε υπεύθυνοι γι'αυτά. παγκόσμιες επιδόσεις έχουν γίνει και πχ.με λίβρες στραβές. Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!!!! πόσο να το τονίσω άλλο. ο αέρας κουνάει, ο ήλιος καίει, η βροχή βρέχει ΟΛΟΥΣ. τα αυτονόητα. το ίδιο και το φως. ίδιο για όλους είναι. όσο δίνουμε δικαιολογίες, στα λάθη και δεν τα αναγνωρίζουμε σαν δικά μας και μόνο δικά μας, τόσο θα αργήσουμε να τα διορθώσουμε.
  7. αφού δεν είμαστε ρομπότ, η βολή μας έχει ποικιλία στην εκτέλεση άρα και το group. πόσο μάλλον αφού είμαστε χομπίστες, δεν δουλεύουμε καθημερινά πάνω στο αντικείμενο και συνήθως δεν έχουμε ένα έμπειρο μάτι πάνω μας. κάποια στιγμή θα γίνει η μικρή η μεγάλη παπαριά. εκεί είναι που πρέπει να δείξεις εμπιστοσύνη στην δουλειά που έχεις κάνει, αν έχεις κάνει... στην προπόνηση ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΡΟΥΤΙΝΑ ΣΟΥ. μην την βάλεις σε κρίση. στο τέλος της μέρας θα βγεις κερδισμένος.
  8. στον αγώνα του Ελληνικού, περιμέναμε από μέρες έως και καταιγίδα. πόσοι ήταν οι τελείως απροετοίμαστοι έστω και για ψιχάλα δεν λέγεται. πόσοι φύγαν μόλις άρχισε να βρέχει γερά; γιατί σύντροφοι; πόσοι έχουμε μια δεύτερη χορδή; ένα δεύτερο button, ένα δεύτερο tab; ένα τσιρότο; και δεν έχει τέλος...
αυτά και μένω...και τα γράφω για να τα ακούω πρώτος και καλύτερος, μπάς και μου τυπωθούν.... στο ίδιο καζάνι βράζουμε σύντροφοι...

27 Απρ 2009

θα πάει;

η θειά του Ματί, παρακολουθεί τον αγώνα ως επίτιμη θεατής, σκέφτεται και λέει,

HPIM1117

αφού ο ρηγόπουλος, στο τσακ έστω, έπιασε το όριο 1256! που περιγράφεται στην εγκύκλιο:
ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΠΡΟΕΘΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ, σελίδα 2, παράγραφος Β. Εθνικές Ομάδες. υποπαράγραφος 3 εξαίρεση. Εξαίρεση στο παραπάνω αποτελούν τα Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα μόνο, για τα οποία οι αθλητές – αθλήτριες θα πρέπει να πληρούν τα κάτωθι κριτήρια. FITA Άνδρες: 1256 . θα πάει στη Κορέα το Σεπτέμβρη.. ε;

δεν ξέρω θειάμ'... έχουμε και δουλειές...Ιούλιο Αύγουστο, τρέχω σαν παλαβός... πώς να ετοιμαστώ;... κι αυτοί δεν ρωτάνε ρε παιδί μου, πότε ευκαιρήτε Υψηλότατο Στραβάδι;

με αίμα και δάκρυα...

HPIM1140





μπορεί ένα κομμάτι χαρτί, να μεταφέρει, να μεταδώσει, να περιγράψει, ένα μέρος έστω, μια μικρή προσέγγιση του δράματος που έλαβε χώρα στα 30μ του Fita της Λαμίας;


δεν το νομίζω...

όμως, τούτη η φωτογραφία, είναι το αποτύπωμα, το ίχνος που απέμεινε μετά τον ορυμαγδό της μάχης, με τον Ινδιάνο (βλέπε Στέφανο Τσερκέζη) και με τον εαυτό μου.
ούτε πριν χρόνια, όταν πρωτοέπιασα τόξο, αλλά ούτε καν το προηγούμενο βράδυ, όταν σεριανούσα με τον Ινδιάνο στη Λαμία, λέγοντας ιστορίες ζωής, ανάμεσα σε τοξοτικές αναζητήσεις, μπορούσα να υποψιαστώ τι με περίμενε το μεσημέρι της κυριακής στον αγώνα που ήταν σε εξέλιξη.
όταν άρχισαν τα 30μ, είχα χάσει με μέτριο έως κακό 50αρι, το πλεονέκτημα των 9 πόντων, που κέρδισα στις μεγάλες αποστάσεις και ο Στέφανος ήταν πιά 6 πόντους μπροστά. πίσω μου 8 πόντους ο αφυπνισμένος επιτέλους, ταλαντούχος και πολύπειρος Αλέξης και παραπίσω ο Κωνσταντίνος στο -9.
τώρα είναι τα δύσκολά. πως να σου περιγράψω την ένταση και την κλιμάκωση αυτών των τελευταίων 36 βελών, σε τριάδες, που παρέτειναν σαδιστικά, ακόμα πιό πολύ το δράμα, και με-μας χάραξαν βαθειά και ανεξίτηλα. στα σίγουρα θα είναι απ'τα τελευταία πράγματα που θα ξεχάσω...
στην πρώτη τριάδα με 3 δεκάρια, πήρα 3 πόντους απ'την διαφορά του Στέφανου. στην επόμενη άλλον 1. μετά 2-3 ισόπαλες. μετά άλλο 1 πόντο. αργά και βασανιστικά, με την αδρεναλίνη να ξεχειλίζει, το τόξο να βαραίνει, τα χέρια να τρέμουν. καρδιά και νούς να προσπαθούν για την επιβίωση, στην κόψη του ξυραφιού! χάθηκα σε ένα ταξίδι που δεν είχα ταξιδέψει ποτέ. δεν ήξερα, από ώρα, ποιός είναι μπρος και ποιός πίσω. ούτε που ρωτούσα. ενστικτωδώς, κάρφωνα σβέλτα τα βέλη στο στόχο, χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Θάνος και ο Γιώργος μου λέγαν που πήγαν και προσπαθούσα στον κενό χρόνο, ανάμεσα στις βολές, να ελέγξω το φορτίο αυτής της απίστευτης έντασης. " δεν είναι για την ηλικία μου αυτά, θα μείνω..." είπα ακκιζόμενος στον Αλέκο. αυτός γελούσε και απολάμβανε την δυνατή κόντρα. τα εύκολα και ανέμελα, σε φυσιολογικές συνθήκες 30μ, έγιναν γολγοθάς. μέσ'αυτό το χάσμα του χρόνου και της πραγματικότητας, ο Ινδιάνος έκανε το λάθος... και έγραψε out...
ζεματισμένος, περίλυπος και χαμένος, έτοιμος να καταρεύσει.
τον ταρακούνησα. έπρεπε να συνεχίσει. να κρατήση την θέση του, την γραμμή του και τον στοίχο του, ωσάν οπλίτης της Μακεδονικής Φάλαγγας. ο αγώνας ακόμη έτρεχε, δεν ξέραμε τι έκαναν οι άλλοι δυό και ακόμη και εγώ μπορεί να έκανα το λάθος, αν και δύσκολα, χωρίς το βάρος της κόντρας. τουλάχιστον έπρεπε να βρεί το κουράγιο να συνεχίσει. και συνέχισε.

τέλειωσα με ένα 29. και με το τελευταίο ακόμη βέλος, όλα παιζόταν. ο Αλέξης και στα 30 με πέρασε 1 πόντο. και είχα δυό επιλογές για να εκτονώσω την ένταση. να βάλω μια φωνή, να με ακούσει όλη η Λαμία και... και έκατσα σε μιά καρέκλα και έκλαψα...με μεγάλα ασυγκράτητα δάκρυα...
δεύτερος ο Αλέξης, τρίτος ο Ινδιάνος, τέταρτος μακράν, ο Κωνσταντίνος.
σαν σε όνειρο είδα τους 25 συναγωνιστές να περνούν με τη σειρά και να μου δίνουν το χαμόγελό τους, το χέρι τους και τα συγχαρητήριά τους.

σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους.
ιδιαίτερα, τον Χρήστο, τον Γιώργο, τον Θάνο, το Γιάννη και τον Αλέκο, καθώς είχαν συμμετοχή στα δρώμενα, ο καθένας με τον τρόπο του.

21 Απρ 2009

είμαι ρυθμισμένος; Νο4

λοιπόν σύντροφοι,
καθώς έχει ψωμί το πράγμα, εδώ ο Μάκης ετοιμάζει βιβλίο! και καλά κάνει, συνεχίζω με τις διαπιστώσεις αλλά και την συσσώρευση πείρας άλλων συντρόφων. έτσι προχωρά το πράγμα. άσχετα αν, πολλοί επαρχιώτες και μή πρέπει να ανακαλύψουν(-με) την Αμερική.
το νέο, σωστότερο και μαλακότερο, για μένα, βέλος, δεν ήρθε να μου προσθέσει 100 πόνους στο fita. αλλά το κέρδος είναι η πιό συγκεκριμένη βολή. πιό ξεκάθαρη δράση - αποτέλεσμα.
εξηγούμαι...
με το σκληρό βέλος, έχεις έως και καλό group, ακόμη και όταν η βολή είναι λίγο, έως μετρίως, μέτρια, στην ΑΠΝOΙΑ!!! φεύγει το βέλος, λες ωχωχωχ και κοιτάς στο κιάλι... κάτι πήρες, ούφ ξούφ. μέτρια η κακή πτήση, καλό group. αυτό είναι το σκληρό βέλος και γι'αυτό το συστήνουν στούς αρχάριους. καθώς θα πάρουν λίγο και σε μήκος, με τον καιρό.
άλλο όμως 1-2 νούμερα σκληράδα και άλλο σκληράδα μεσ'το νούμερο. 1-2 λίβρες ή 10-20 grain μύτη ή λίγo μακρύτερο serving. και δεν είναι το άφτερο οδηγός!!! ανάλογα με την γωνία της πλάτης - χέρια, ένας αρχάριος (κι εγώ μέσα για να συννονοούμαστε) μπορεί να έχει το άφτερο παντού...
λέω.
αυτό το 1 ( ή και 2) νούμερα πρός το σκληρό, μπορεί και να δώσει τους πόντους που χρειάζονται για το κύπελλο ή το πρωτάθλημα της ελλάδας, αλλά μέχρι εκεί... κατά την γνώμη μου... δεν βοηθά για παραπέρα.
αυτό πού είδα, ακολουθώντας τον Mr. Easton αντί των 470 (και αυτά, κομμένα 1cm από πίσω + group με το άφτερο), είναι πολύ καλύτερη πτήση, και πολύ καλύτερο αποτέλεσμα στον αέρα, με το αναμενόμενο drift, και όχι τα τρελλά, στο παραμικρό αεράκι τύπου Δεκέλειας τα βέλη στο 5. και πολύ πιό συγκεκριμένη βολή. άριστη βολή = 10, λιγότερο άριστη 9 κλπ... ότι σημαίνει για τον καθένα "'άριστο"και "10"!
πιστεύω, πως έτσι θα προχωρήσει παραπέρα και η φόρμα. οτι θα γίνει πιό συγκεκριμένη, με την αμφίδρομη δράση. έκανα αυτό και πήρα εκείνο. τα γαμωτγαμωτγαμωτ ααααα 10, δεν πολυβοηθάνε στη πρόοδο παρά μόνο στο σκορ, και στα κύπελλα της ελλάδας...
τα γεύτηκα τα οφέλη και έκανα ταξιδάκι στην Κροατία εξ αιτίας του σκληρού βέλους και της περίπου βολής... καιρός λέω, για το περαπέρα ....
και μην ξεχνάτε...όλα αυτά, είναι ένα παγνίδι. να χρυσώνουμε το χάπι...μέχρι νάρθει η ώρα να πεθάνουμε....
Ο Χριστός Ανέστη, εμείς δούμε πότε....

17 Απρ 2009

είμαι ρυθμισμένος; Νο3

αφού έκανα το χρέος με τα θεϊκά και τα ανθρωπινά, ξανά, μονότονα, σφυροκοπώ και λέω, είμαι ρυθμισμένος;
να το πω καλύτερα: έχω το σωστό spine βέλους, για τις λίβρες μου;
για 7 συναπτά έτη αγαπητέ μου, έριχνα με σκληρό βέλος. θα μου πείς στα γρήγορα πως, "δεν σου κακοέπεσε..." αλλά η καρδιά μου το ξέρει. συν το κακό το μεγάλο, που από ατζαμοσύνη συναθλητών μου στο ΣΣ Βόλου, φορτώθηκα και 5cm επιπλέον μήκος βέλους... γολγοθάς!!! που είναι και επίκαιρο... για να συμμαζεύω την κουβέντα, έφτασα με τα πολλά κόψε 5mm, κόψε άλλα 5mm, να έχω το μήκος που έπρεπε και ένα (1) μόλις νούμερο, σκληρότερο βέλος. κύριο αίτιο γι'αυτό, η τόσο θρυλούμενη δοξασία, το άφτερο στο group!!! που είναι ισχυρότερη απ΄τους πίνακες του Mr. Easton.

μόλις πριν δυό μήνες, έκοψα δωδεκάδα Ace 430, ψάχνωντας ακόμα. τότε κατάλαβα πως ρύθμιση στα 18μ δεν γίνεται. εκεί πρέπει να πάς ρυθμισμένος, άντε να φτιάξεις λίγο ψηλότερο nocking point. μετά ξανά 470, που το πιλατεύω απ' το 2003, απ' το πρωτάθλημα στα Βριλλήσια, και χθές 520... γι'αυτό σου λέω, πολλά βέλη στο ράφι, δεκάδες λίβρες αγορασμένες πουλημένες, ένα μπορντέλο...
στο Ελληνικό πήγα με 470 - 120μύτη- Οk archery-46limbs, και άφτερο jet στο 9-ώρα 9 στα 90μ. έριξα ότι έριξα, έφυγαν και όσοι έφυγαν απ'την βροχή, κατέληξα δεύτερος, και με 2 out!!! δεν ησύχασα ούτε στιγμή όμως. γιατί;
διότι κατεβαίνοντας τις αποστάσεις έπρεπε να βγάζω, ανά απόσταση 5 click απ'το button. και γιατί το φτερωμένο βέλος έκανε παντιά στην αρχή κυρίως της πτήσης. αν τό'βρισκε και αγέρας... άστα, αντίθετα το άφτερο πήγαινε κανόνι. και δεν ήταν κόπος βέβαια να κάνω 5 click, ήταν το τι σήμαινε αυτό. το όχι σωστό spine!!!
όσο δεν το καταλάβαινα, το πάλευα με τα γνωστά κόλπα της ρύθμισης. απ' την στιγμή που οίδα τι γίνεται, δυό δρόμοι ήταν μπροστά μου, ν'ανέβω λίβρες ή να κατέβω βέλος. στα 50μ, που τάχω για την απόσταση ρύθμισης αλλά και στα 30μ, τα φτερωμένα χαρακτηριστικά αριστερά. άρα βέλος σκληρό. κατάλαβες; όχι απ'το άφτερο! απ'το φτερωμένο! real world!!!
άρχισα να ανεβάζω λίβρες. με τις Samick Exreme πιά, όσο ανέβαιναν οι λίβρες τόσο καλυτέρευε και κεντράριζε το group. απ'τις τελευταίες βολές στα 50μ, πήρα 10 κίτρινα και 1 8άρι, με την αριστερή τάση πάντα να υπερισχύει. το άφτερο δεν το μετρώ. ρίχνω χρόνια τώρα, δωδεκάδες, ώστε να φθείρωνται ομοιόμορφα τα βέλη. τα 70 και 90 όνειρο!!! 2/3 κίτρινα και τα υπόλοιπα 1/3, κυρίως 8-7άρια, και πότε πότε, τα απαραίτητα χοντρά λάθη, βλέπε μαύρα. εκεί τελειώνει και ο στόχος μου. (95*95) στο πρώτο μαύρο. πάντα με click στο button όμως. και η πτήση ψιλο-χάλια, λέμε τώρα, αλλά όσο το έβλεπα... στα πρώτα μέτρα έβλεπα την ουρά δεξιά και την μύτη αριστερά και μετά τα μισά της διαδρομής πρός τον στόχο, ίσιαζε. πριν ένα μήνα για να το εξαλείψω έβαλα το βέλος ελάχιστα μέσα απ'το κέντρο, έτσι είχα καλούτσικη πτήση και group. μ'αυτό το setup κατέβηκα στις 21-22/3. όχι και ότι καλύτερο βέβαια. όσο η τεχνική ήταν super τα κίτρινα βροχή. στην παραμικρή υποψία λάθους - ανισορροπίας όμως πάρε τα 6άρια & 5άρια. (χμχμ μήπως και τα out;)
στις 48# κατάλαβα ότι αυτό το βέλος και μύτη ζητούσαν 50+... και σταμάτησα. το άφτερο ήταν ήδη στο 7 ώρα 5, στα 30μ και 6 στα 50. δεν είναι αυτές λίβρες για 50άχρονο χομπίστα, και ο αγκώνας άρχισε να πονά υπόκοφα. το είχα ξαναδεί το έργο. έχω ακόμη τις 44# Master's Samick (πάααρα πολύ καλές), που μαζί με Αce 400, (ναι ναι!! και όμως), έκανα το πρώτο μου Fita, στην Δεκέλεια, το 2005, 1109 αν θυμάμαι καλά. ίσως του χρόνου, να τις πιάσω απ'την αρχή του κλειστού, με σειρά και στίβα. (καλά, κουφό... κλειστό με 52 λίβρες...)
και πήρα την απόφαση για άλλη μια δωδεκάδα, και ας ήταν ήδη το σκόρ αποδεκτό για την κατηγορία μου, και ας έχω να πάρω παντελόνι 5 χρόνια. το 520. μόνο και μόνο για να γνωρίσω, να μάθω, να δώ και αυτήν την εκδοχή! . τα είχα ρίξει και στον Εθνικό, κάτω απ'την Ακρόπολη, το 2004, με περίπου αυτές τις λίβρες αλλά τότε το βέλος ήταν α)μακρύτερο και β) δεν μπορούσα να εκτιμήσω-αποτιμήσω την κατάσταση, καθότι γκαβός, στράβακας, αρουραίος με γράσο στα μάτια. τα 7 βέλη που απόμειναν από τότε, κάπου τα είχα δώσει δώρο, ώς συνήθως...οπότε...τα έφερα στο χωριό λοιπόν, τσιμπημένα αρκετά (270,00) απ'του Νίκου, αλλά σε μιά μέρα ήρθαν. καθώς έχουμε και αγώνα σε 7 μέρες, στη Λαμία
ταρατατζούμμμμμμ ταρατατζούμμμμμμ...αυτήν την στιγμή, φίλε μου, έχω την τέλεια πτήση φτερωμένου, το λέω και δακρύζω...αρχή-τέλος JET- Scudd- Exoset-Peguin -Patriot, εδάφους-αέρος και ότι άλλο σε ρουκέτα υπάρχει!!! το group είναι σχεδόν το ίδιο, αλλά ποιός νοιάζεται; και το πιο τρελλό άφτερο των βαλκανίων... ορμά προς τα αριστερά, στα 30μ, και μετά γυρίζει και καρφώνεται στο μαύρο ώρα 3. ναι. 50μ δεν τολμώ καν να ρίξω :-)) και, 18-90μ. δεν αγγίζω πιά το pressure button! που είναι μεσαίο ελατήριο, στην μέση, στο 5.σκοπευτικό έτσι κι αλλιώς δεν άλλαζα
μπορεί σε 7 μέρες, 7 βδομάδες, 7χρόνια, με λίγο centering, με λίγο λίβρες, να φτιάξω και το άφτερο. αλλά τελικά φτερωμένα ρίχνουμε.
δικέ μου, άσε...η καλύτερα, ace!!!