25 Φεβ 2010

ποιός είναι ο στόχος; οέοοο!!!

δυό πράγματα συνειδητοποίησα, τελευταία...

ότι απέναντι στην μουντάδα, όσον αφορά την αίσθηση της βολής στον αγώνα, με "σώζει" η σωματική μνήμη. το πρόγραμμα που έχω γράψει με τις χιλιάδες των επαναλήψεων.

επίσης κατάλαβα, πως αυτό το πρόγραμμα που έφτιαξα έγραψα και που με σώζει, αυτό καθ'αυτό είναι ένα μέτριο πράγμα, όσο μού' κοφτε και καταλάβαινα απ'τα βιβλία και τα video των μεγάλων, σπασμένο τηλέφωνο το λέγαν το παιγνίδι αυτό. με αρκετά λάθη βέβαια, που αθροιζόμενα, δίνουν καλούτσικο αποτέλεσμα, αλλά και λόγω αυτών, μέχρι εκεί... πχ. σε 3 απ'τους 4 χειμερινούς αγώνες έδωσε 550 και μαζί με το 10-out του Λαυρίου 4 στα 4, το ίδιο μου έδινε και στις προπονήσεις, με λίγες εξαιρέσεις, προς τα πάνω και λιγότερες χαμηλώτερα. ασφαλώς και θέλω να το βελτιώσω, για το μερακλήκι και μόνο! αυτός είναι και ο στόχος. 

το πως είναι μια άλλη ιστορία... προς στιγμήν φτάνει για την παιδική χαρά των γεροντοπαλίκαρων, αλλά δεν στέκει σε σοβαρούς αγώνες, σε ευρωπαικά γήπεδα... στα οποία έτσι κι αλλιώς δεν πάω λόγω δουλειάς. εδώ δεν πήγα στο παγκόσμιο της Κορέας!

αυτό είναι μια ανακούφιση, αφενός γιατί κατάλαβα ποιος τοξότης ( για να μην πω άνθρωπος και το χοντρύνω ) είμαι, πηγαίνω πιο χαλαρά, φτιάχνω ίδια αποτελέσματα σε προπόνηση και κατατακτήρια, και αφ' ετέρου διασκεδάζω στις κόντρες εκεί που άλλοι ξεφυσάνε και τρέμουν.
δηλ. του βάζω μόνος ένα όριο, δεν το απλώνω. νομίζω είναι και αντικειμενικό. γιατί ο στόχος και τα κόκαλα μιλάνε και λένε, μέχρι εδώ αγαπητέ. για παραπέρα θέλει άλλα κόλπα... πρέπει να διορθώσω λάθη, λεπτοφυή... αλλά και τι θα κάνω μέχρι... είναι φανερό, μ'αυτά θα παλεύω... 

τον Αλέξη, τον Οκτώβρη τον αντιμετώπισα όπως τον Στέφανο προχθές... του χαρίστηκα, κατέβασα τα χέρια, δεν τον κυνήγησα, παραδεχόμενος εκ των προτέρων ανωτερότητα. εξ αλλού, έτσι όπως εξελήχθηκε η κόντρα, μου έφερε τον Τίμη, που με μεγάλη χαρά καταχέρισα, κλείνοντας το μάτι στη Εφοτ... "πάρτε τον τώρα δαρμένο και πηγαίνετε στην Κύπρο"...
αλλά όταν είδα, τον Αλέξη, προχθές να χάνει 4-2 και να ισοφαρίζει με το στανιό τον Μάρκου, (μπράβο σου Κένταυρε!!) κατάλαβα, ότι είναι τρωτός, και τον πίεσα... και είχε αποτέλεσμα, καθώς δεν είναι ο Αλέξης του 2003 που έκανε το ένα πανελλήνιο μετά το άλλο, μέσα στη εφηβική ανεμελιά και αφοβία - θράσος. τώρα ζεί μια ζωή ενήλικα, με ότι σημαίνει αυτό!

Για τον Στέφανο, μπορώ να πω ότι είναι σε άλλο επίπεδο η βολή του - το πρόγραμμά του, απ' την υπόλοιπη γεροντο-παιδική χαρά, αλλά όταν θα τον ξαναβρώ θα τον αντιμετωπίσω ποιο "αγωνιστικά" όπως στο 30ρι στη Λαμία... μπορεί και να αποδώσει...

τελικά το όλον, λέω, με προϋπόθεση να τόχεις σε ένα καλό βαθμό, μπορεί και να στηρίζεται στο ποιος πιστεύει τι και πόσο αγωνίζεται - πιέζει για την πραγμάτωσή του. δηλ. η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό, η ικανότητα να αλληλεπιδράς με το περιβάλλον , και το τοξοτικό πρόγραμμα (ασυνείδητο) σε ισορροπία!!!

αυτά για σήμερα
Μέλτος





22 Φεβ 2010

άμα σε θέλει...

άμα σε θέλει...

και βοηθήσεις και λίγο, την ρουλέτα της κόντρας κρατώντας την ψυχραιμία σου και κάνοντας αυτό που ξέρεις... ε, πάς μέχρι τον Ινδιάνο... αλλά μέχρι εκεί. ο Ινδιάνος παίδες είναι σε άλλη κλάση, δεν σταμάτησα να το λέω. οι υπόλοιποι της 10άδας στο ίδιο λίγο πολύ επίπεδο βρίσκονται με μικρές διαφορές, που όμως  χαοτικά αθροιζόμενες κάτω από την πίεση της κόντρας, κάνουν διαφορά.

δεν έδειξα στην παρέα καμιά σπουδαία τοξοβολία... παρά μόνο αυτό που έκανα όλο το χειμώνα, με τα μικρά λάθη που παλεύω και δεν σώνω. συνήθως 28 δίνει η τριάδα . αλλά δεν έκανα και τα λίγο η πολύ μεγαλύτερα λάθη που έκαναν οι "αντίπαλοι". 

μέχρι να φτάσω στον Στέφανο, πρώτα γνώρισα τον σχετικά αρχάριο αλλά δυνατό, Ηλία Ταλούμη και κατόπιν ξαναβρέθηκα με τον Γιώργο τον Γρετσίστα, αμφότεροι της Δόξας Πεύκης. ειδικά ο Γιώργος, στο ξεκίνημα έδειχνε πολύ επικίνδυνος, σε επίπεδο Ινδιάνου αλλά ξεφούσκωσε απότομα. δεν μπορούσε να δώσει και ο ίδιος μιάν εξήγηση. θα έλεγα πως δεν το έχει σε τέτοιο βαθμό. 

αμέσως μετά με τον super star του ΣΚΟΑΑΠΘ, Αλέξη Καραγεωργίου.
αφού μου επέτρεψε να προηγούμαι 5-3, με ισοφάρισε και βγήκαμε στην σέντρα για μπαράζ (ShootOff)!!! εσύ είσαι shoot out του είπα, με πειρακτική διάθεση πριν ξεκινήσουμε, και εγώ shoot in!!! έριξε 8 και εγώ 9!!! μόνος έβγαλε τα μάτια του, καθώς και αυτός ξεχωρίζει απ'τον υπόλοιπο σωρό. αλλά κάπου τάχει μπερδέψει... καλά ξεμπερδέματα Αλέξη!!!

μετά, που ήρθε η σειρά του Τίμη, στους τέσσερις, εεε!!! εκεί πήγα με τόση φούρια και ορμή, σε μόλις 3 set πάντα με το γνωστό 28-29ράκι, που τρόμαξε και έκανε out!!!  και παρ'όλο το νέο σύστημα των set, που συγχωρεί μεγάλα λάθη, του στοίχισε τόσο που δεν ανέκαμψε, ούτε καν στον μικρό τελικό. τον κέρδισε και ο Γέρος η Γερός η Βασίλης Καλογιάννης.

οι παλαίμαχοι (1960 και μετά) έκοψαν τον δρόμο αρκετών νεαρών. Ο Νίκος ο Μουντογιαννάκης  ξεπάστρεψε τον Σταύρο, και ο Σπύρος ο Δάρρας, τον Πάνο τον Πετρόγγονα, και όχι μόνο!!! γειά σου Σπύρο!!! απόδειξη πως η τοξοβολία δεν είναι θέμα δύναμης αλλά περισσότερο κερδισμένης ισορροπίας... λέω εγώ τώρα... εσείς πείτε τα δικά σας στα σχόλια.

και να ο μεγάλος τελικός! που δυστυχώς δεν τίμησα!

καθώς δεν έχω την κλάση του Στέφανου, ούτε καν αντιστάθηκα. ίσως και νά'ταν λάθος το να μην πιέσω. θα μείνω με την απορία, αφού το πουλί πέταξε... αυτά...

Ινδιάνε!!!
του χρόνου νάμαστε καλά, και θα σου προσφέρω μεγαλύτερη συγκίνηση στον τελικό!!! αλλά ίσως και σ'ένα μήνα...

τα κουρτσούδια τ' Σ.Σ. Βόλου

η Κατερίνα, η Ευαγγελία και η Ιωάννα!!!
έδωσαν τις μάχες τους, άλλες κέρδισαν, άλλες έχασαν και συνολικά κερδισμένες σε εμπειρία γύρισαν στο Βόλο.
λείπει η Λία, αλλά που θα πάει...

το μετέωρο βήμα του Ινδιάνου...

ο Ινδιάνος, μετά το πρωτάθλημα της επαρχίας της Ευρώπης, Ελλάδας, που πήρε δια περιπάτου, και λίγο πριν την αναχώρησή του για τον Μεγάλο Στόχο!
Να παλέψει με τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά αστέρια στο Porec, στις 16-20 Μάρτη. εδώ με το εθνόσημο, έτοιμος από καιρό.
αϊ Στεφανή αγόριμ, κοίτατς στα μάτια κι δώσει!!! με λίγη τύχη, μπορείς!!!