18 Δεκ 2014

η Σκοποβολή ως Πνευματικό Άθλημα

το παρακάτω αποτελεί μέρος από το, 
Εγχειρίδιο Τεχνικών Ικανοτήτων της BFTA(Βρετανικής Ομοσπονδίας Field Target) - Ανανεωμένο  για την τελική του μορφή είναι υπεύθυνος ο András Fekete-Móró και την μετάφραση στα ελληνικά ο Αλέξιος Μπαμπαλής.
πιστεύω πως ``μας`` είναι χρήσιμο και το παραθέτω.



13. Η Σκοποβολή ως Πνευματικό Άθλημα
Η Σκοποβολή είναι κυρίως ένα Πνευματικό Άθλημα.


Αν και απαιτείται ένα τεχνικό επίπεδο του σκοπευτή τα περισσότερα όπλα και τα σκοπευτικά τους είναι ανώτερα του σκοπευτή που τα χειρίζεται και από αυτό το σημείο και πέρα η επιτυχία στηρίζεται καθαρά στην γνώση την εμπειρία και την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε την εκάστοτε στιγμή. Σίγουρα και στην τύχη: ωστόσο όσο πιο προπονημένοι είμαστε τόσο πιο τυχεροί γινόμαστε...' :-)

Μία καλή βολή κρίνεται και αποφασίζεται μέσα στο κεφάλι. Σίγουρα ο εξοπλισμός μας πρέπει να είναι καλής ποιότητας και σωστά ρυθμισμένος αλλά οι περισσότεροι σκοπευτές το έχουν αυτό, αλλά μόνο ένας από αυτούς κερδίζει τον αγώνα. Γιατί; Κάποιος θα μπορούσε να πει εξαιτίας των ικανοτήτων του αλλά και πάλι οι ίδιοι άνθρωποι με τον ίδιο εξοπλισμό φτάνουν σε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα μέσα σε μια δυο εβδομάδες. Γιατί; Ας το εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο.
   


13.1. Αυτοσυγκέντρωση


Πολλοί άνθρωποι έχουν λάθος εκτίμηση του τι σημαίνει αυτοσυγκέντρωση. Στην σκοποβολή, 'αυτοσυγκέντρωση' δεν σημαίνει η απορρόφηση μας σε κάτι και σίγουρα δεν σημαίνει μία απεγνωσμένη προσπάθεια να πετύχουμε τον στόχο.

Θα πρέπει να κοιτάξουμε τι πραγματικά σημαίνει η επικέντρωση ή αλλιώς εστίαση στις πολεμικές τέχνες της ανατολής: η προσπάθεια στην επίτευξη της τελειότητας, το να γίνεις ένα με την όλη διαδικασία της βολής και πάνω απ όλα, η τέλεια εκτέλεση της βολής. Το φανταστικότερο στην σκοποβολή είναι το ότι ακόμα και ένας αρχάριος μπορεί βιώσει το τι σημαίνει τέλεια βολή. Ένας αρχάριος στο άλμα εις ύψος δεν θα καταφέρει ποτέ να πηδήξει τόσο ψιλά όσο ο παγκόσμιος πρωταθλητής, αλλά ο αρχάριος σκοπευτής μπορεί, τόσο ομαλά και όμορφα, όσο και ο προχωρημένος. Αυτό που τους κάνει να διαφέρουν είναι η επαναληψιμότητα, που σημαίνει ότι οι αρχάριοι μόνο μερικές φορές επιτυγχάνουν ενώ οι πιο έμπειροι σκοπευτές το επαναλαμβάνουν 49 στις 50 φορές σ έναν μεγάλο αγώνα...



13.2. Νοητικός Έλεγχος


Ένα από τα χαρακτηριστικά του Field Target είναι η μεγάλη του ποικιλομορφία. Ρίχνουμε σε κάθε στόχο μόνο μία φορά, δεν υπάρχουν 2 ίδιοι στόχοι, κάθε βολή σημαίνει διαφορετική απόσταση, kill size, συνθήκες φωτεινότητας και ανέμου. Το ύψος του κάθε στόχου η κλίση του εδάφους ακόμα και το σημείο και η θέση βολής δεν είναι ίδια από στόχο σε στόχο. Αλλαγές στην θερμοκρασία φέρνουν με τη σειρά τους διαφορές στις ταχύτητες του βλήματος, και το σημείο πρόσκρουσης μπορεί να εμφανίσει μετατόπιση. Οι συνάδελφοι σκοπευτές μιλούν, κάνουν αστεία ακόμα και ο αγώνας σταματάει κάποιες φορές για μερικά λεπτά. Σε αντίθεση με την ISSF, οι θέσεις βολής διαφέρουν από στόχο σε στόχο και σε καμία περίπτωση δεν επαναλαμβάνεις την καλά προβαρισμένη στάση για 60 απανωτές φορές, αλλά οι θεμελιώδης αρχές της βολής επαναλαμβάνονται με μικρές τροποποιήσεις. Εξαιτίας αυτής της ποικιλομορφίας το αγώνισμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, αλλά σίγουρα απαιτεί διαφορετική νοητική και ψυχική κατάσταση από αυτή των ολυμπιακών αγωνισμάτων.

Κάποιες φορές δεν είναι αρκετό να είμαστε επικεντρωμένοι απλά στην βολή καθ όλη την διάρκεια ενός αγώνα. Όλοι μας έχουμε βιώσει μία τέτοια εκτελεσμένη βολή, αλλά ο πύργος της κάθετης ανύψωσης του σταυρονήματος στην διόπτρα να έχει περιστραφεί μία φορά περισσότερο απ όσο θα έπρεπε - ή σε αντίθεση, να έχουμε υπολογίσει τον άνεμο να έχουμε κάνει την σωστή διόρθωση και η η βολή να καταλήξει στις 6 η ώρα. Αυτά είναι τα συνήθη λάθη όταν ο σκοπευτής είναι επικεντρωμένος μόνο σε ένα κομμάτι της όλης διαδικασίας της βολής και αγνοεί τα υπόλοιπα. Στο Field Target η ιδανική προσέγγιση είναι όταν ο σκοπευτής μπορεί κατ`εξακολούθηση να αλλάξει την λειτουργία του εγκεφάλου του ανάμεσα σε alpha και beta.

    Beta level: ορθολογική σκέψη με το αριστερό κομμάτι του εγκεφάλου.
    Αναγνώριση των στόχων, μέτρηση της απόστασης, ρύθμιση του σκοπευτικού, εκτίμηση της διόρθωσης για τον άνεμο, γέμιση του τυφεκίου. Κάθε παράγοντας πρέπει να ληφθεί υπόψιν με την απόλυτη ακρίβεια και λεπτομέρεια, κάνοντας όλα τα προαναφερθέντα. Μετρήσεις, λήψη αποφάσεων, διορθωτικοί παράγοντες λαμβάνονται υπόψιν, δίνοντας προσοχή στην παραμικρή λεπτομέρεια. Το θέμα μας είναι να προετοιμάσουμε την βολή 'επαγγελματικά' και αμέσως μετά την βολή γυρνάμε σε αυτή την κατάσταση όταν βγάζουμε συμπεράσματα για την βολή και αναλύουμε τα πιθανά λάθη ή την επιτυχία της βολής μας.
    
    Alpha level: ενστικτώδης, διαισθητική σκέψη με το δεξιό τμήμα του εγκεφάλου.
    Πλέον δεν χρειάζεται να σκεφτούμε ούτε και να εικάσουμε οτιδήποτε, αλλά τώρα έρχεται η στιγμή που θα εκτελέσουμε την βολή: βρίσκουμε το σημείο μηδενισμού, σκοπεύουμε, βάλλουμε και ακολουθούμε την βολή μας (follow through). Εδώ όλα τρέχουν από μόνα τους, ο σκοπευτής δεν ΄κάνει΄ την βολή αλλά την 'βιώνει'. Ο μόνος εξωτερικός παράγοντας που λαμβάνουμε υπόψιν είναι ο άνεμος. Σύμφωνα με τις αλλαγές του, αλλάζουμε την διόρθωση που κάναμε στην προηγούμενη φάση, αλλά αυτό πάλι συνεχίζει να γίνεται ενστικτωδώς. Το θέμα μας είναι να μπούμε μέσα στην φούσκα μας και να αφαιρέσουμε οτιδήποτε προέρχεται από τον εξωτερικό κόσμο, επικεντρώνοντας την προσοχή μας στην βολή και το πως θα την εκτελέσουμε τέλεια.

Στην πραγματικότητα είναι αδύνατο φυσικά να αλλάζουμε την λειτουργία του εγκεφάλου μας και την αντίληψή μας ολοκληρωτικά κάθε μισό λεπτό, αλλά στοχεύουμε στο να πετύχουμε τις παραπάνω λειτουργίες σκέψης και προσπαθούμε να τις εξαλείψουμε και να τις διαιρέσουμε σε κάθε φάση. Είναι επίσης χρήσιμο να σκεφτόμαστε συνέχεια την διχοτόμηση των λειτουργιών αυτών, και πεισματικά να προσπαθούμε να το επιτύχουμε. Κατά την διάρκεια της προπόνησής μας προσέχουμε τον εαυτό μας όταν κάνουμε τις προπαρασκευαστικές διαδικασίες και κατά την διάρκεια της εκτέλεσης της βολής. Επικεντρωνόμαστε στο καθένα από αυτά ξεχωριστά και προσπαθούμε να διακρίνουμε τις διαφορές. Όσο γρηγορότερα διακρίνουμε τις δύο διαφορετικές καταστάσεις συνείδησης, τόσο πιο εύκολο θα είναι να τις θυμηθούμε την κατάλληλη στιγμή κατά την διάρκεια ενός αγώνα.

 

13.3. Κίνητρο

Αντίθετα με άλλα αγωνίσματα όπως πχ η ξιφασκία, το σκάκι ή το ποδόσφαιρο, στην σκοποβολή οι πραγματικοί αντίπαλοι δεν είναι οι άλλοι άνθρωποι που παίζουν στο παιχνίδι. Όσο παράξενο και να ακούγεται, διότι στην τελική θέλουμε να κερδίσουμε τους υπόλοιπους, κατά την διάρκεια ενός αγώνα αντίπαλοί μας δεν είναι αυτοί. Και πως γίνεται αυτό; Στο FT κανένας δεν θα ρυθμίσει το όπλο του άλλου, ούτε κατά λάθος θα παραπατήσει πάνω στο όπλο μας, να μας τραβήξει το αυτί την ώρα που ρίχνουμε και σίγουρα δεν θα φωνάζει τριγύρω μας την ώρα που ρίχνουμε - έτσι λοιπόν πως μπορούμε να τους κερδίσουμε; μόνο με ένα τρόπο: Να ρίξουμε καλύτερα απ ότι αυτοί!

Οι αντίπαλοι του σκοπευτή είναι οι στόχοι. Πρέπει να παλέψουμε με αυτούς όσο χρειάζεται, μέχρι να τους υπερνικήσουμε. Αν και μπορεί να μας αρέσει να το σκεφτόμαστε έτσι αυτό δεν είναι εντελώς αλήθεια. Διότι κάθε στόχος μπορεί να πέσει. Ο στόχος που έχασε ας πούμε ο παγκόσμιος πρωταθλητής, έπεσε από 80-90 άλλους εύστοχους σκοπευτές. Άρα τον πυρήνα του προβλήματος πρέπει να τον ψάξουμε αλλού.

Ο πραγματικός αντίπαλος του κάθε σκοπευτή είναι ο εαυτός του. Τα δικά του λάθη, οι δικοί του φόβοι και οι δικές του κακές συνήθειες - τα πάντα μπορούν να φανούν εμπόδιο στην εκτέλεση μίας τέλειας βολής. Εάν μπορούμε να υπερνικήσουμε όλα αυτά τότε υπερνικάμε τους στόχους και μαζί με αυτό όλους τους υπόλοιπους που παίζουν.

Είναι παντελώς λάθος να έχουμε κίνητρο εικόνες δόξας, τρόπαια και το πόντιουμ που κάθεται ο νικητής του αγώνα... Αυτοί που τα ονειρεύονται ακολουθούν λάθος μονοπάτι. Ο μόνος δρόμος για την επιτυχία είναι να εκτελούμε τέλειες βολές. Αυτό πρέπει να οραματιζόμαστε, να ονειρευόμαστε και να θέσουμε ως στόχο.


    Λάθος κίνητρο: οι εικόνες θριάμβου.

    Επευφημίες, χειροκροτήματα, ύμνοι, λουλούδια, λαμπερά μετάλλια κούπες, διπλώματα, τρόπαια, στήλες εφημερίδων, συγχαρητήρια στα φόρα.
    Αυτοί που τα σκέφτονται αυτά πριν τον αγώνα έχουν σίγουρα υποβαθμίσει τα αποτελέσματα που τυχόν θα έφερναν στο τέλος αυτού διότι επικεντρώνονται σε πράγματα που δεν θα 'πρεπε. Δεν θα βοηθήσουν κανένα να κερδίσει αλλά αντιθέτως σίγουρα θα του αποσπάσουν την προσοχή από τους πραγματικούς στόχους.



    Σωστό κίνητρο: η εικόνα μιας τέλειας βολής.

    Το άμεσο καθάρισμα της εικόνας μέσα στην διόπτρα και η σιγουριά που σου δίνει για την αποστασιομέτρησή σου, η αίσθηση του ανέμου, το να καθίσουμε στην θέση βολής όσο πιο άνετα γίνεται στο φυσικό σημείο σκόπευσης, το οδήγημα του νηματόσταυρου πάνω στον στόχο και το αρμονικό του παίξιμο πάνω σε αυτόν, η αίσθηση της σκανδάλης με τον δείκτη μας, η απρόσμενη απελευθέρωσή της και το σταθερό ακολούθημα της βολής, το ότι όλη αυτή η διαδικασία είναι χαρά και ευτυχία - και τέλος, σαν ανταμοιβή για όλα αυτά, το ηχηρό πέσιμο του στόχου.
    Όλα αυτά αξίζουν να τα ονειρευόμαστε, γιατί σε αυτή την περίπτωση ο εγκέφαλος είναι στο 'on', και κατά την διάρκεια ενός αγώνα θα είναι ευκολότερο να τα θυμόμαστε.



13.4. Νευρικότητα και Συναισθήματα


Ο καθένας αντιδρά διαφορετικά στις συγκινήσεις που δίνει ένας αγώνας και το άγχος που προκαλεί. Αυτοί που στερούνται συναισθημάτων εντελώς δεν λαμβάνονται υπ' όψιν ως άνθρωποι και γι' αυτό δεν θα έπρεπε να λαμβάνουν μέρος στον αγώνα. Ο ενθουσιασμός είναι εντελώς φυσικός, αλλά το θέμα είναι πως τον αντιμετωπίζει ο καθένας μας και πως αποτυπώνεται στα αποτελέσματά του. Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τρόποι για να χειριστούμε τα συναισθήματά μας κατά της διάρκεια ενός αγώνα:




   
 Μερικοί γίνονται λεία αυτών. 

    Οι πιο άτυχοι είναι αυτοί που είναι οι πιο ενθουσιώδεις και αν και ρίχνουν εκπληκτικά στο σπίτι και μερικές φορές επιτυγχάνουν εκπληκτικά αποτελέσματα - για κάποιο λόγο δεν το επαναλαμβάνουν στον αγώνα. Βιάζονται, ανησυχούν παραπάνω, κάνουν λάθος μετρήσεις, ξεχνούν ή απλά δεν το κάνουν τόσο καλά' και όταν κάθε ελπίδα έχει πλέον χαθεί είναι τελικά ικανοί να ρίξουν με την ηρεμία της απελπισίας και με τον τρόπο που συνηθίζουν κατά την προπόνησή τους. Είναι ξεκάθαρα μπλοκαρισμένοι από τα συναισθήματά τους, είναι κακό γι' αυτούς, γι' αυτό το πρώτο που πρέπει να κάνουν είναι να το συνηθίσουν και να μάθουν να το διαχειρίζονται. Συχνοί αγώνες μπορούν να βοηθήσουν, καθώς και η προπόνηση σε ανταγωνιστικό περιβάλλον. Ένα απλό στοιχηματάκι στην προπόνηση για μια μπύρα είναι αρκετό...


    
    Κάποιοι τα ξεπερνούν

    Ο έμπειρος αγωνιζόμενος είναι απλά νευρικός, αλλά αυτό δεν έχει αντίκρισμα στην απόδοσή του. Είναι ικανός να κρατήσει τα συναισθήματά του υπό έλεγχο ούτως ώστε να μην επηρεάσουν τα αποτελέσματά του. Όλες οι μικρές ρουτίνες μπορούν να επεξεργασθούν ούτως ώστε ο αγώνας να γίνει ένα οικείο περιβάλλον, και να μην τον αισθάνεται διαφορετικά απ' ότι μία προπόνηση με αποτέλεσμα να βγάλει τον πραγματικό του εαυτό. Δραματικά βοηθάει στην αύξηση της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης εάν καταφέρνουμε να ρίχνουμε το ίδιο στην προπόνηση και στον αγώνα. Ένας τέτοιος σκοπευτής μπορεί να γίνει πολύ επιτυχημένος, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο έργο διότι η εσωτερική μας ειρήνη είναι άμεσα εξαρτώμενη από εξωτερικούς παράγοντες και καθετί μπορεί να μας βγάλει εκτός ρυθμού, πολλά είναι τα περιστατικά που μπορούν να συμβάλουν σε κάτι τέτοιο σε έναν αγώνα FT.

    
    Λίγοι τα χρησιμοποιούν

    Η χρήση των συναισθημάτων είναι ένας άλλος τρόπος με τον οποίο ο σκοπευτής μπορεί να τα κατευθύνει και να προσανατολίσει τον εαυτό του και κάτι τέτοιο ταιριάζει περισσότερο στις συνθήκες του Field Target. Είναι πολύ καλύτερα γι αυτούς που όχι μόνο μπορούν να υπερνικήσουν αλλά να κάνουν και χρήση του κρύου ιδρώτα που τους πιάνει στον αγώνα. Ο ενθουσιασμός όχι μόνο παραλύει αλλά ενθαρρύνει τον σκοπευτή επίσης και μέσα από ένα θετικό συναίσθημα, αυτοβοηθάται, ώστε να τραβήξει μπροστά. Πολλές προπονήσεις, αγώνες δίχως ένα λάθος, όσο μεγαλύτεροι είναι οι αγώνες να τα πηγαίνει όλο και καλύτερα. Το να αγωνιζόμαστε με τέτοια ψυχοσύνθεση δεν είναι πρόβλημα, το πραγματικό πρόβλημα είναι το πως να διατηρήσουμε το κίνητρο.


Πόσο συναίσθημα επιτρέπεται να μπει στην σκοποβολή; 

Η χαρά έπειτα των καλών αποτελεσμάτων και ο εκνευρισμός εξαιτίας των κακών είναι κομμάτι της διαδικασίας μάθησης. Γι' αυτούς που δεν τους κάνει διαφορά στο τι ρίχνουν δεν θα έχουν ερέθισμα για να γίνουν καλύτεροι. Δεν είναι ανάγκη να απομονώσουμε τα συναισθήματα, αλλά πρέπει να δυναμώσουμε τις θετικές επιδράσεις αυτών και να αποδυναμώσουμε τις καταστροφικές. Έτσι λοιπόν ΝΑΙ, μπορούμε να θυμώσουμε με μία αστοχία (αλλά παράλληλα να μάθουμε από αυτήν) και μπορούμε να ευθυμήσουμε με την επιτυχία (χωρίς να το παρακάνουμε με την αυτοπεποίθηση). Η ανάλυση των συναισθημάτων αργά και εντατικά μπορεί να γίνει για μας μια προσωπική ψυχανάλυση, κατά την οποία σαν άμεση επιβράβευση ή τιμωρία βοηθάει να αποδεσμευόμαστε από κακές τεχνικές και να ενισχύουμε τις καλές.

Αρνητικές και καταστροφικές συναισθηματικές αντιδράσεις:

    Ο τρόμος και ο φόβος του λάθους
    Λήθαργος, απόγνωση και παράδοση λόγω των αστοχιών
    Καημός για τις πτώσεις των στόχων
    Υπέρ αυτοπεποίθηση μετά από μία καλή βολή

Θετικές και χρήσιμες συναισθηματικές αντιδράσεις:

    Ο 'συναγερμός' σημαίνει σε καταστάσεις παρολίγον αστοχίας
    Η αποβολή των παθών μας γρήγορα και εντελώς
    Η επιθυμία να εκτελέσουμε την τέλεια βολή
    Ευθυμία στην εικόνα της πτώσης του στόχου


13.5. Απορροφώντας τις Αστοχίες

Το να κάνουμε λάθος δεν είναι κάτι θεμιτό. Αλλά εάν έχει ήδη γίνει, πρέπει να είμαστε ικανοί όχι μόνο να το διαχειριστούμε αλλά και να επωφεληθούμε από αυτό όσο το δυνατό περισσότερο. Βασιζόμενοι στο follow through πάνω στον στόχο και στο σημάδι που άφησε η βολίδα συνήθως μπορούμε να βρούμε ποια ήταν η αιτία και να μάθουμε από αυτό. Εάν ο άνεμος πήρε τη βολίδα μακριά, τότε το λιγότερο που ξέρουμε τώρα είναι το πόσο τον υπερεκτιμήσαμε η το πόσο τον υποτιμήσαμε καθώς και να πούμε ότι τουλάχιστον η βολή που κάναμε ήταν σωστή εκτός από το κομμάτι του υπολογισμού του ανέμου. Εάν η βολή από μόνη της δεν ήταν τεχνικά καλή, αλλά είχαμε έναν καλό υπολογισμό του ανέμου επεξεργαζόμαστε τι κάναμε καλά ανεξάρτητα από την αστοχία και τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξουμε, αλλά πάνω απ όλα: το παίρνουμε σαν προειδοποίηση.

Μερικές φορές η αστοχία είναι ένα ηχηρό χαστούκι στο πρόσωπο μετά το οποίο ταρακουνιόμαστε και λέμε στον εαυτό μας αρκετά δεν έχω την πολυτέλεια για άλλο. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις βοηθάει να χαλαρώσει λίγο η ένταση: Μετά από 30 τέλειες βολές υπάρχει η συνήθεια να σκεφτόμαστε την καθαρή κάρτα των αποτελεσμάτων αντί να σκεφτόμαστε μόνο την επόμενη βολή ή να σκεφτόμαστε την πρώτη θέση και διάφορα άλλα παραδείγματα κακών κινήτρων. Από την στιγμή που έχουμε μία αστοχία, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για τον αν θα πέσει ο στόχος γιατί σίγουρα δεν θα είμαστε εμείς αυτοί που θα τον ρίξουν, εξάλλου υπολείπονται ακόμα 49 στόχοι οι οποίοι είναι αρκετοί για να κερδίσουμε τον αγώνα. Ωστόσο, εάν παραδοθούμε στα μισά του αγώνα, μπορεί να καταλήξουμε με το γεγονός ότι με αυτές τις 3 αστοχίες θα παίρναμε τον αγώνα και μόνο εξαιτίας των άλλων πέντε αστοχιών του δε βαριέσαι καταλήξαμε στην εικοστή θέση. Είναι δύσκολο να συνεχίσεις με το χαρτί του ενθουσιασμού όταν αυτό το τρένο έχει ήδη φύγει αλλά πάρτο σαν ευκαιρία να εξασκήσεις την αυτοπειθαρχία. Έπειτα είναι πιθανό να βρεθείς στην τριάδα μόνο και μόνο γιατί δεν το έβαλες κάτω.

Και ακόμα και αν δεν κέρδισες δεν υπάρχει πρόβλημα. Εάν έριξες όσο καλύτερα μπορούσες στο μέγιστο των γνώσεων και των δυνατοτήτων σου και δεν επανέλαβες το ίδιο λάθος για δεύτερη φορά στον ίδιο αγώνα, τότε άξιζε η μέρα. Έμαθες, ανάπτυξες τις ικανότητές σου και την επόμενη φορά ξέρεις τι δεν πρέπει να κάνεις. Και πάντα υπάρχει η επόμενη φορά.



13.6. Ποιο είναι το μυστικό;

Έχω μια ερώτηση την οποία κατά τα τελευταία χρόνια την έχω κάνει σε πολλούς κορυφαίους σκοπευτές, που είχα την τύχη να γνωρίσω στους διεθνής αγώνες που έλαβα μέρος. Εξέφραζα την ερώτησή μου πάντα με τα ίδια λόγια: Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας σου και τι θα συμβούλευες σε κάποιον που θέλει να ρίχνει τόσο καλά όπως εσύ? Οι απαντήσεις ήταν όλες πάνω κάτω οι ίδιες:

    "Ελπίζω να μην σε δυσαρεστήσω αλλά αυτό το μεγάλο μυστικό απλά δεν υπάρχει. Πολλές μικρές λεπτομέρειες φέρνουν την ολοκλήρωση και την τελειότητα."
    
    "Ξεκίνησα στα 16 με ένα αεροβόλο ελατηρίου. Βοηθάει, πολλοί καλοί σκοπευτές έκαναν το ίδιο από το 1980. Αρκετά σκληροί και δύσκολοι αγώνες είναι ο καλύτερος τρόπος για την εξέλιξη, αλλά αυτό είναι κάτι που δύσκολα το διευθετούμε!"
    
    "Μπορεί να ρίξεις όλους τους στόχους - Τα ονόματα ή τα ρεκόρ των άλλων σκοπευτών δεν μπορούν να το αλλάξουν αυτό. Μου πήρε μόνο 10 χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να ρίχνω τους στόχους αντί να προσπαθώ να κερδίσω τους υπόλοιπους σκοπευτές. Είναι μόνο τα 2-3 τελευταία χρόνια που πραγματικά πιστεύω ότι μπορώ να σταθώ πλάι πλάι σε όλους αυτούς τους κορυφαίους σκοπευτές και μόλις το πίστεψα κατάφερα και να τους κερδίσω."
    
    "Η συμβουλή μου για να ρίχνετε καλύτερα είναι να ρίχνετε όταν έχει αέρα και όχι με την άπνοια. Ο άνεμος είναι το σημαντικότερο."
    
    "Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας με τον άνεμο; Μόνο υποθέτουμε. Ρίχνω εδώ και 20 χρόνια έχω κάνει αμέτρητες υποθέσεις για τον άνεμο και αυτό που βλέπω τώρα είναι ότι οι υποθέσεις μου έχουν λίγο περισσότερη ακρίβεια."
    
    "Δεν υπάρχει μυστικό.Πρέπει απλά να δουλέψουμε σκληρά σε όλες τις συνθήκες. Όταν οι άλλοι κρύβονται κάτω από τα υπόστεγα λόγο του καιρού εσύ βγες έξω και προπονήσου. Όσο σκληρότερα προπονηθείς τόσο πιο εύκολες θα γίνονται οι βολές σου και τόσο πιο συγκεντρωμένος θα είσαι μην αφήνοντας τίποτε να σου αποσπάσει την προσοχή."
    
    "Το μυστικό; Δεν υπάρχει. Παίζω FT για 20 χρόνια, αυτό στ' αλήθεια βοηθάει. Το να έχεις μια πολύ καλή τεχνική και τον σωστό εξοπλισμό, συν τον ενθουσιασμό. Μην σταματάς να προπονείσαι αλλά πάνω απ όλα σιγούρεψε ότι απολαμβάνεις την σκοποβολή που κάνεις, εάν δεν την απολαμβάνεις τότε δεν θα πάει καλά. Επίσης μην προπονείστε μονάχα, το να πηγαίνετε σε αγώνες θα σας κάνει περισσότερο καλό."

Λοιπόν συνάδελφοι, πάμε, τώρα ξέρετε και εσείς το μυστικό! :-)

προσθέτω : εκεί, στην κουτοφραγκιά, οι ομοσπονδίες ζητούν και παίρνουν από ένα υψηλού επιπέδου προπονητή, ένα έντυπο προς χάριν προόδου της Βάσης τους... 
και ναι, θα ήθελα να το διαβάσω στο βιβλίο ενός έλληνα τεχνικού Τοξοβολίας... 
σε ένα PDF που θα είχε αναρτήσει η Ομοσπονδία ΜΟΥ, στην σίτα της
ίσως....
κάποτε.....


καλές βολές σύντροφοι!


20 Οκτ 2014

"κουρδίζοντας" το παραδοσιακό τόξο

αφορμή για τα παρακάτω, ο φίλος Βασίλης, του Τοξοβολείου Πεντέλης. Χρυσός στην Μέτζενα στο TFG 5/10/14.

σαν τοξεύαμε δοκιμαστικά και διασκεδαστικά, Παρασκευή σούρουπο, ζήτησα να κάνω μερικές βολές, με το ζηλευτό τόξο του, κατασκευής Grozer από την Ουγγαρία. αμέσως διαπίστωσα πως το βέλος δελφινάριζε, είχε δηλ. η ουρά του μια πάνω κάτω κίνηση. σημάδι πως έπρεπε να "ψαχτεί" το nocking point. το σημείο που κουμπώνει το βέλος στην χορδή.

ρώτησα αν η χορδή ήρθε με εγκατεστημένο το σημείο αυτό η αν και πως το εγκατέστησε. κατάλαβα πως το έβαλε περίπου, κοντά στο φυσικό κέντρο και, δυόμιση χρόνια πορεύτηκε έτσι.

του λέω. κοίτα να δεις την τροχιά, τώρα που θα τοποθετήσω το βέλος λίγο πιο ψηλά. αμέσως έστρωσε η πτήση, τα μάτια χάρηκαν, ο ενθουσιασμός μεγάλωσε. τόσο απλό αλλά τόσο αποτελεσματικό! σχεδόν μαγικό!

λέω λοιπόν να μεταφέρω δυο τρία πράγματα που ξέρω, ώστε να χαμογελούν περισσότερα μάτια!  και, παλιά μου τέχνη κόσκινο, για να βάλω και τους Trad να ψάχνονται και να μην λουφάρουν tuning. :) και ναι , είναι η ίδια διαδικασία με το ολυμπιακό. φτερωμένα και άφτερα στην σέντρα!

το ιστορικό τόξο, μπορεί να μην έχει την ευκολία του recurve ολυμπιακού η του σύγχρονου barebow, στην διαδικασία του κουρδίσματός του, αλλά υπάρχουν βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν, ούτως ώστε να έχουμε ένα εργαλείο αποδοτικό, αποτελεσματικό και ευχάριστο.

αναφέρωμαι σε RH τοξότη, οι αριστεροί που είναι και λιγότεροι, να "μεταφράζουν" ανάποδα! :)


  • επιλογή βέλους. από εδώ, μια καλή αρχή. ξύλινο η αλουμινένιο.

    σπάνια συμβαίνει, να βγούμε jet με την μία! εξ αιτίας του ότι η διαφορά στην απόδοση του κάθε τόξου τόξου έχει μεγάλο εύρος και ο εντελώς ιδιαίτερος τρόπος του τοξότη, επηρεάζουν πολύ το spine.

  • Nocking point. εγκαθιστούμε ένα nocking point στα βασικά σημάδια, ( 6-8mm το κάτω μέρος του nock, ΠΑΝΩ από το οριζόντιο επίπεδο που ορίζεται από το σημείο έδρασης του βέλους, στο χέρι μας η στο "ράφι" του τόξου και την χορδή. όχι πολύ σφιχτό, ώστε στρίβοντάς το πάνω στο βήμα του κεντρικού serving να μπορούμε να το μετακινήσουμε. 
  • μετράμε και το ύψος της χορδής (ΒΗ) ώστε να είναι στο μέσον των ορίων του κατασκευαστή. σε απόσταση που έχουμε ένα καλό group, αλλά όχι πάνω από 20μ και μέρα χωρίς ριπές ανέμου, τοξεύουμε ανακατεμένα φτερωμένα και χωρίς φτερά βέλη. εξετάζουμε την θέση των άφτερων ως προς το πάνω κάτω σε σχέση με τα φτερωμένα. το δεξιά αριστερά αργότερα. 
  • διορθώνουμε το nocking point ΠΡΟΣ την κατεύθυνση του άφτερου. πάνω το άφτερο; ανεβάζουμε 1-2 χιλιοστά. κάτω άφτερο κατεβάζουμε 1-2 χιλιοστά. ζητούμενο είναι το group των φτερωμένων και των άφτερων να είναι στο ίδιο ΥΨΟΣ.

  • επόμενο βήμα να τα φέρουμε μέσα στο group των φτερωμένων. 
αν τα άφτερα είναι στα αριστερά των φτερωμένων, λέμε πως έχουμε βέλος σκληρό. λυγίζει λιγότερο απ' όσο είναι ιδανικό. αν τα άφτερα είναι έως 10 -15cm αριστερά το βέλος σώζεται. αν είναι πολύ αριστερά έως και έξω από τον στόχο, το βέλος είναι λάθος και πρέπει να πάμε σε μαλακότερο βέλος η και μακρύτερο αν προσφέρεται από τον κατασκευαστή. αφού δεν μπορούμε να αυξήσουμε την δύναμη, μας μένουν τα παρακάτω εργαλεία.
  • το βάρος της μύτης 
  • το είδος του φτερώματος, άρα και το βάρος του, και  
  • το ύψος της χορδής (Brace Height) 
  • αν φτιάχνουμε χορδές, λιγότερα νήματα, (μέσα στα όρια της δύναμης του τόξου μας) ελαφρύτερη χορδή, μεγαλύτερη η ταχύτητα, μαλακώτερο το βέλος. και το μικρότερο serving επίσης βοηθάει. 
αν έχουμε πλαστικά φτερά, τα αλλάζουμε με φυσικά που είναι ΠΟΛΥ πιο ελαφριά. αλλάζουμε και τις μύτες με βαρύτερες. τέλος αυξάνοντας λίγο το ΒΗ  στρίβοντας μερικές στροφές την χορδή. λογικά πρέπει να έχουν μαζευτεί τα δυο group σε ένα.

αν τα άφτερα είναι δεξιά των φτερωμένων, λέμε πως το βέλος μας είναι "μαλακό" λυγίζει δηλαδή, περισσότερο απ' όσο είναι ιδανικό. αν τα άφτερα είναι έως 15 -30cm δεξιά, το βέλος σώζεται. αν είναι πολύ δεξιά έως και έξω από τον στόχο, το βέλος είναι λάθος και πρέπει να πάμε σε σκληρότερο νούμερο βέλους. το βασικό εργαλείο εδώ είναι 
  • η μείωση του μήκους. βγάζουμε τις μύτες και κόβουμε 0,5 - 1cm βέλους την φορά, μέχρι να πλησιάσουν τα δυό group. αν δεν θέλουμε η δεν μπορούμε για λόγους ασφάλειας να ελαττώσουμε το μήκος περαιτέρω, τότε 
  • ελαττώνουμε το βάρος της μύτης, ( αλλα όχι και πολύ! η βαριά μύτη είναι Υγεία λεμε!) η 
  • αυξάνουμε το βάρος της ουράς- φτερώματος. η 
  • βάζουμε λαστιχάκια  - νηματάκια, σιλανσιέ στην χορδή! η 
  • λίγο απ' όλα τα παραπάνω και τα τελικά χιλιοστά,
  • χαμηλώνοντας λίγο το ΒΗ, ξεστρίβοντας λίγο την χορδή.
  • μια χορδή με περισσότερα νήματα, βαρύτερη, αργότερη, επίσης είναι μια λύση, αλλά να κάνεις τόσον κόπο και μετά να φρενάρεις το τόξο, δεν μου ακούγεται καλά! :)
ο παρακάτω πίνακας, είναι πιο λεπτομερής και λαμβάνει σοβαρά υπόψιν του και το βέρος της μύτης





ρίξε και εδώ μια ματιά:

και εδώ!



καλές βολές σύντροφοι τοξότες!


7 Οκτ 2014

τα είδα Όλα!!!


.... και αποσώνοντας την κουβέντα μου, μετά τις απονομές της Μέτζενας 2014, συμπληρώνω εδώ, ότι δεν είπα εκεί.

οτι δηλαδή φίλε μου, όλα αυτά έγιναν γιατί, ένας (1) το θέλησε να γίνουν.
ο Παύλος ο Κούλης!




κατάφερε πολλά και δύσκολα, με τρόπο που τα κάνει να φαίνονται εύκολα! σχεδίασε. κινητοποίησε δυνάμεις εθελοντικές. ποντάρισε στο φιλότιμο και του βγήκε. έβαλε και το χέρι στην τσέπη εν τέλει και, να τα αποτελέσματα!


36 φέτος.


ρωτάς τι είδα;

είδα το χωριό επι ποδός για μέρες! 
είδα το Κουλέϊκο σύσσωμο στο τρέξιμο! (καλά και το Τζιμέϊκο! :)
είδα χορό και πανηγύρι!
είδα ανένταχτους, να κάνουν τον πρώτο τους αγώνα στην ελλάδα!
είδα πλήθος μέγα στον πρώτο στόχο, στην πλατεία του χωριού!
είδα και θαύμασα που κανένας δεν εγκατέλειψε μέσα στην νεροποντή!
είδα πρόσωπα βρεγμένα, γελαστά, και ναι ευτυχισμένα!
είδα την δύναμη του αγνού χομπίστα, να μετουσιώνεται σε "επαγγελματική" επιτυχία.
είδα των ελλήνων τοξοτών την κοινότητα να πλουτίζει σε εμπειρία και όγκο, εν μέσω κρίσεως!
είδα ελπίδα!

τα είδα όλα!!!

Παύλε, ευχαριστούμε από καρδιάς! κυρίως γιατί μας έδειξες οτι μπορούμε να αποτινάξουμε την μιζέρια, και να φύγουμε μπροστά!




χωρίς να ταλαντευτώ, πήρα την σημαία που μου παρέδωσες, γνωρίζοντας πως ο πήχης έχει φύγει στον ουρανό! αλλά καλά να 'μαστε 1η Μάη 2015, θα γίνει του Πηλίου!!! :)

Σταύρε, Εύη, Νάντια, Ζωή, Δέσποινα, Βασίλη, Οδέττη, Ταξιάρχη, Ερασμία, Θανάση, Θανάση, Νίκο, Αντωνία, Νικόλα, Ντιάνα, Θηρεσία, Μαρία, Μαρία, Γιάννη, Γιώργο, Δήμητρα, Χρυσούλα, Μανώλη, Παρασκευά, Σοφία, Γιώργο, Ιφιγένεια, Κωστή, Στέλιο, Βασίλη, Γωγώ, Βαγγέλη, Μαρία, Πολυξένη, Μαρούσα, Μάνθο, Άρη, Χάρη, Captain Jim, Σπύρο, Λίτσα, Αλέκο, Ελπίδα, Ιωάννα, Πρόδρομε, Χρήστο, Ολγιάννα, Άκη, Τίμη, Παναγιώτη, Θωμά, Ηλία, Richard, Δώρα, Ενιππέα, Μιχάλη, Στέφανε, Αλέξανδρε, Χρήστο, Στρατή, Νίκη, Ασημίνα, Πέτρο, Απόστολε, Παύλε, Χρήστο, Ελίζα!

ευχαριστώ από καρδιάς για την παρέα σας όλα αυτά τα χρόνια! κρατήστε γερά μες τον χειμώνα που 'ρχεται, και σαν πρασινίσουν ξανά τα δέντρα, θα πούμε το τραγούδι μας στην ακτή του Αιγαίου!


Καλές Βολές Σύντροφοι!




23 Αυγ 2014

to know us better που λέμε και στο χωριόμ! :)

Γεννήθηκα στο χωριό Ανήλιο, το '60. σε σπι­τικό φτιαγμένο από τους παππούδες το 1935, όταν άφησαν την Αίγυπτο και μ' ένα καλό κομπόδεμα ήρθαν να μείνουν μόνιμα στα χώματά τους. χρη­σιμοποίησαν και δομικά υλικά από παλαιότερο πύργο που είχε καταρρεύσει, σε διπλανό οικόπεδο. Τα μεγάλα δοκάρια της στέγης είναι αυτού του πύργου, καθώς καστανιά κομμένη στο σωστό φεγγάρι είναι"απέθαντη". Το σπίτι, τυπικό των Ελληνικών χωριών , διώροφο, απλό στην μορφή του, ένας κύβος ουσιαστικά με την είσοδο στον επάνω κατοικήσιμο χώρο και παράθυρα εκατέρωθεν της εισόδου, στα δυο δωμάτια.

Αριστερά από το ευρύχωρο χωλ, το χειμω­νιάτικο (ανατολικό)με το τζάκι και τα δυο μεγάλα κρεβάτια,το μόνο με θέρμανση.
Σ'αυτό στρωνόταν το τραπέζι το χειμώνα, γι­νότανε τα νυχτέρια με τους γειτόνους, στο περβάζι του παράθυρου διάβαζα τα μαθήματά μου και κοιμόταν η γιαγιά και εγώ. Ήταν το κυρίως καθιστικό. Το δεξί που άνοιγε στις γιορτές μόνο, το σαλόνι ας πούμε,το μπαλκόνι του έβλεπε ανάμεσα απ'τα φύλλα της συκιάς το απέναντι χωριό και το πέλαγος.

Πιο μέσα (βόρεια) ο ξενώνας με το μεγάλο σιδερένιο κρεβάτι και την συφινιέρα, γεμάτη στα πάνω συρτάρια, με αντικείμενα "μαγικά" όπως: κιάλια, μετάλλια πολεμικά, γυναικείο άρωμα και πούδρες, πένες κονδυλοφόρους, μελάνια, χτένες, φωτογραφίες και αλληλογραφία των αδερφών, στην Αλεξάνδρεια και στο Χαρτούμ χαρτοκόπτες από ελεφαντόδοντο και μύρια όσα άλλα.

Εκεί κρέμοντανε σε γάντζους από το ταβάνι τα δίχτυα με τα φιρίκια (...η υπέροχη μυρωδιά τους), τα μπελονιαστά φασόλια, πιπεριές, κρεμμύδια, σκόρδα και τα μανιτάρια για το χειμώνα. Παλιότερα στέγαζε τα καματερά (μεταξοσκώληκες - σηροτροφία) που δεν τα πρόλαβα. Μετά από χρόνια, στο γυμνάσιο ήμουν, έφτιαξα και εγώ μια γενιά, έτσι για το χάζι μου.
Ακριβώς απέναντι από την είσοδο στο βάθος του χωλ ενα καμαράκι με παράθυρο στην πλαγιά του βουνού όπου κοιμότανε οι γονείς.

Και τέλος (δυτικά) η κουζίνα που και αυτή έβλε­πε στο βουνό.
Με τις φουφούδες και το μπουχαρί τους, το μπαούλο το καρυδένιο, ένα μικρό νεροχύτη και τραπέζι, το γκιούμι για το νερό. Ανάμεσα στα δυο δωμάτια και η ξύλινη στριφτή σκάλα που κατέβαινε στο κατώι-ισόγειο. Το κατώι ήταν αβέρτο και η μεσοτοιχία χώριζε τις χρήσεις. Στη μεριά της σκάλας-εισόδου, αποθηκευτικός χώρος – ξύλα, ξερό κλαδί για τα ζώα στις μέρες του χιονιού, τσουβάλια με γεννήματα,και στο χώρο κάτω από τον ξενώνα το μαντρί.

Κάτω από την κουζίνα στο τελείωμα της σκάλας είχαν χωρίσει δυο μικρούς χώ­ρους, ο ένας ήταν η τουαλέτα, πράγμα μοναδικό σχεδόν στο χωριό, συνήθως ήταν έξω από τα σπίτια, και ένα αποθηκάκι θεοσκότεινο-καρβουναποθήκη- όπου φοβέριζαν να με κλείσουν μέσα προς συμμόρφωση και μου πήγαινε τρεις και πέντε. Αριστερά από την σκάλα κατεβαίνοντας τα πιθάρια του λαδιού,το φανάρι, το πετρέλαιο για τις λάμπες. ηλεκτρικό δεν είχαμε, ήρθε το '67.

Εφαπτόμενο στο ισόγειο ήταν το φουρναργιό-καλοκαιρινό μαγει­ρείο με μεγάλο και μικρό φούρνο,πυροστιές, πινακωτές, φουρνόφτυα­ρο,που έκανε και για τον αποχιονισμό της στέγης και κάτω απ'τον μεγάλο φούρνο ,ναι ναι, το κοτέτσι. Σε μια επίθεση αλεπούς , όσες κότες σώθηκαν δεν κατέβαιναν απ'τις περαστές της σκεπής με τίποτα. Καύσιμη ύλη για φούρνο και μαγείρεματα τσάκνα απ'τις κρεμάλες των ζώων, δηλαδή καστανιά, αράδι. Αργότερα και πετρέλαιο στην γκαζιέ­ρα.

Στο έμπα της αυλής, ξέχωρα από το υπόλοιπο σπίτι, ήταν το κρασοκάτωγο. Με το πατητήρι, το μεγάλο βαρέλι του κρασιού, τα μικρότερα γιοματάρια, τραμιτζάνες, το ρακοκάζανο,τα εργαλεία, τσαπιά, τσεκούρια, πριό­νια, καρμανιόλες, κύκλα για το χιόνι, το πανί, τα κουπιά και η λα­γουδέρα της βάρκας και τα παρελκόμενα για το πάτημα της ελιάς.

 Όταν λέω μεγάλο βαρέλι, το εννοώ,πάνω από δυόμισι χιλιάδες λίτρα και άνοιγμα ικανό να μπει άνθρωπος για τον καθαρισμό του. Κλασικό χωρατό, απ'τον Βοκάκιο ακόμη, το να μπει μέσα ζευγάρι τάχατε για να σώσουν μια ώρα αρχύτερα, δεν είναι καθόλου υπερβολικό, και τι ωραία που μύριζε...

Κείνους τους καιρούς το κρασί ήταν αναπόσπαστο μέρος της διατροφής, πηγή ενέργειας, απαραίτητο συμπλήρωμα, καθώς και το τσίπουρο. Κάθε εργάτης πηγαίνοντας για το στρέμμα (σκάψιμο - κάθε χειμώνα τα χτήματα σκαβότανε από άκρη σε άκρη) περνούσε και έπαιρνε μια οκά (1,280 γρ.) για ενίσχυση του κολατσιού του. Κάθε σπίτι λοιπόν είχε ένα αμπέλι σε προσήλια, με φτενότερο χώμα θέση στο χτήμα, που ακόμη και μετά το χτύπημα της φυλλοξέρας το '42, κράτησε το χαρακτηρισμό, και βέβαια την κληματαριά στην αυλή του σπιτιού, με τον μεγάλο ξύλινο καναπέ από κάτω, που τους έδιναν τόσο η και περισσότερο κρασί. Τα κλήματα ήταν κυρίως ένα ημιάγριο είδος, Φράουλα το λέμε, Ιζαμπέλα ακούω να το λένε σε άλλα μέρη, δεν θέλει πολύ λάτρα και έδινε ένα κρασί σαν τον Θασί­τικο που βρίσκουμε σήμερα στις κάβες. Ακόμα Ροϊδίτες και λίγα Μο­σχάτα. Μέχρι το πάσχα περίπου τους έβγαζε πέρα. Μετά αγόραζαν, όσοι μπορούσαν, απ'τα εμπορικά του Αη Γιάννη, εισαγωγές από Κάρυ­στο, Γιάλυτρα. Aλλιώς περίμεναν το καινούργιο. Mε τέτοια λαχτάρα και όρεξη, ώστε προτού καν πάψει ο βρασμός τραβούσαν και έπιναν. Σαν το τραβούσαν με το καλό, μετά από παραμονή ενός μήνα περίπου με τα στέμφυλλα, ρίχνανε μέσα λίγο νερό τα ξέπλεναν δηλαδή και παίρνανε το λάγγερο που το πίνανε πρώτο, μέ­χρι να καθαρίσει το καλό, και για να φτουρήσει λίγο περισσότερο.

"Απ'τον τύλο να βγαίν'.. κιότ' νάναι" έλεγε η γειτόνισσα κυρά-Βασιλική η Κρασάκενα (παρατσούκλι όπως και το μεθούκλω) με τ' όνομα. Μετά, Νοέμβριο πια, ήταν η ώρα για το τσίπουρο.

Νερό μέσα στο σπίτι δεν είχαμε. Κατά το '72, αφού φύγαμε για τον Αη Γιάννη, φτιάχτηκε το πρώτο υποτυπώδες δίκτυο. Κουβαλούσαμε απ'την βρύση της γειτονιάς, μεγάλη ωραία βρύση, με δυο παραθύρες όπου τα Φώτα απίθωναν, αξημέρωτα, προσφορές οι γειτόνοι, σε ποιόν; στο πνεύμα της πηγής βέβαια, εν έτη 1960...

Κείνα τα χρόνια αν έλεγες σε άνθρωπο πως σε λίγο θα αγοράζεις νερό απ' τα περίπτερα θα σε μούτζωνε στα σίγουρα.

Κρύο νερό το καλοκαίρι, ζεστό το χειμώνα, μ'άλλα λόγια βαθιά πηγή με σταθερή θερμοκρασία νερού και εξαιρετικής ποιότητας. Η κατασκευή της βρύσης ήταν τέτοια που μαζευόταν το νερό , μια στερνίτσα, και με τακτική σειρά οι γειτόνοι ποτίζαν τον μπαχτσέ τους. Ο δικός μας ήταν ανάμεσα στη βρύση και το σπίτι.
Καθώς λοιπόν μια δουλειά μου ήταν να είναι το γκιούμι γιομάτο και εγώ μικρός δεν το σήκωνα, έκανα πολλές στράτες με ένα μικρότερο δοχείο, μια πατσούρα. Άλλη μια βρύση ήταν κοντά στο σπίτι, αλλά με κατώτερο νερό, άλλη φλέβα, βαλτονέρι. ο πατέρας σαν έτρωγε ήθελε φρέσκο νερό απ' την πάνω βρύση, και αν του έφερνα απ΄την άλλη για να μην βγω τον ανήφορο το καταλάβαινε και ποιος τον άκουγε!.

Άλλα χρόνια. Τότε κάθε σπιτικό σε μεγάλο βαθμό ήταν αυτάρκες. Ακριβώς το αντίθετο από τα σημερινά (για τα χωριά λέω... για τις πόλεις, επιδρομή στο Market και όποιος προλάβει...). Έπρεπε στην διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού να φροντίσουν και να συγκεντρώσουν ότι θα χρειαζόταν για να βγάλουν το χειμώνα. Η λεγόμενη σνέμπασ'. Τυρί με γάλα στο καδί και με αρμύρα στις τζάρες, ελιές, φασόλια, πατάτες, καλαμπόκι, κρεμμύδια, σκόρδα, τουρκάκια, τραχανάδες, λουκάνικα, παστά, κρασί, λάδι, αλάτι, καρύδια, μανιτάρια, κάστανα, μήλα, πάτσες (σύκα), μούσμουλα, σούρβα, ρόδια, κυδώνια και κυδωνόπαστο, τήλιο, λισφακιά χαμομήλι, σαμπούκο, μούρο, μαλλί για φανέλες-κάλτσες και τραγόμαλλο για υπόδηση, σαπούνι από παλιόλαδα επίσης.

Για το απαραίτητο ψωμί, πηγαίναν οι άντρες στον κάμπο, δουλεύανε στο θέρο και για πληρωμή παίρνανε στάρι. Λίγο λίγο το άλεθαν σε μικρούς νερόμυλους, γύρο από το χωριό η και σε διπλανά χωριά μέχρι και το αντάρτικο. Μετά στα Παλιά, στο Βόλο.
Κότες ίσα με 20-30, γίδες - προβατίνες 5-10 και 1-2 μουλάρια και γαϊδούρια. Κάθε σπιτικό λέμε.

Τα σκουπίδια ήταν κάτι το άγνωστο. Απλά δεν υπήρχαν, αφού δεν υπήρχαν συσκευασίες.... τα οργανικά τα τρώγανε οι κότες, γάτες, σκύλοι. Σε μια άκρη του οικοπέδου θα έβλεπες καμιά οπλή από γελάδι (πατσαρίσια...) και ίσως κάποια άδεια κονσέρβα. Θ' αγόραζαν μόνο τα ελάχιστα που δεν μπορούσαν να πάρουν απ' το πλούσιο στην απόδοσή του είναι αλήθεια, τόπο. Ύφασμα για τον ρουχισμό, πετρέλαιο, σπίρτα κι αλάτι απ'το μονοπώλιο στον Αη Γιάννη, κουτιά ρέγκες και παστά, ζάχαρη, καφέ άψητο, λίγα μπαχαρικά, εργαλεία, παπούτσια για καλά. Αυτά.

Όλος αυτός ο κάματος για την επιβίωση, διασκεδαζόταν σε γάμους, βαφτίσια, ονομαστικές γιορτές, πανηγύρια και στα νυχτέρια της γειτονιάς.





τόξο, γκόλφ και κυνήγι αλεπούς γιόκ!
:)


 καλές βολές σύντροφοι!


Υγ. νέες φωτό μετρά την πώληση και την ανακαίνιση:












11 Ιουλ 2014

Κλοπή!!!


 ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ, 
‎Filoktitis Archery Team -

Προσοχή!!! 
Επείγον!!!

Έγινε διάρρηξη πιθανόν την προηγούμενη νύχτα κι εκλάπησαν από τον Φιλοκτήτη τέσσερα τόξα
Δυο σύνθετα και δυο ολυμπιακά.
1)Hoyt Vantage Elite plus χρώμα μαύρο ματ
50-60# σταμπιλαιζερ Beiter ανθρακι και η σκανδάλη του carter target 3 plus μαζί με φαρέτρα W &W και 12 βέλη Χ10 protur 420 Σκόπευτρο και διόπτρα shibuya
2)Δυο ολυμπιακά w&w inno carbon
α)μπλε άσπρο με w&w inno 68-40# σκοπευτο shibuya carbon.button Beiter.stabs w&w μπλε
β)άσπρόμαυρο με sebastian flute elite 68-36# μαύρα.button Beiter.stabs Beiter μπλε.
4)σύνθετο Hoyt πράσινο μαύρο παραλλαγής
Επίσης φαρέτρα Hoyt μαύρο άσπρο και τρία tab..
Δυο soma κι ενα cavalier
Παρακαλούμε τους φίλους!!!!!
Σε περίπτωση που αντιληφθείτε προσπάθεια πώλησης υλικού που μοιάζει με τα παραπάνω ειδοποιήστε την αστυνομία.

26 Ιουν 2014

8ο Νταν



το σαββατοκύριακο που μας έρχεται, γίνεται το πρωτάθλημα το λεγόμενον και ανοιχτού χώρου. 70μ. στην Πάτρα. είδα συμμετοχές 37 στην κατηγορία μου, Ολυμπιακό Ανδρών. αν θυμάμαι καλά, από παλαιότερα μεγαλεία, καμιά 40ριά τεμάχια Δεν θα πάρουν μέρος...

σ' αυτούς και σε μένα λοιπόν έρχομαι και λέω! πάρε παράδειγμα από αυτόν εδώ τον αρχηγό!





17 χρόνια πριν πήρε το 7ο Νταν, και τα τελευταία 15 ετοιμάζεται για το 8ον....
think about που λέμε και στο χωριόμ'
σε 15 χρόνια, θα έχει γυρίσει ο τροχός, θα έχει εγκατασταθεί η ανάπτυξη για τα καλά. Αν την έχουμε πηδήσει και Δεν σταματήσουμε να ασκούμαστε και να βελτιωνόμαστε, θα πάρουμε μέρος στο Πρωτάθλημα ανοιχτού χώρου 
2029!
 καλά προετοιμασμένοι!!
ε!!!?
:)

26 Μαΐ 2014

με ζουρνά και νταούλι

 γράφει ο Εφοτ στις 26/5/14



" Γκρίνια έχει ξεκινήσει πάλι ανάμεσα στους αθλητές που ακολουθούν το άθλημα πιο «αγωνιστικά» και ο λόγος είναι το γνωστό μας παράβολο συμμετοχής. Το οποίο για όσους δεν έχουν ακόμη ενημερωθεί στον επόμενο αγώνα θα ανέβει στα 15 ευρώ ανά αθλητή..."



και λέω....

ζευγάρι?               15 * 2 =  30,00
γονέας + παιδιά?  15 * 3 = 45,00.... βάλε και το ταξίδι; πολλά....

θα μαζευτεί πολύ το πράγμα.
πάμε πάλι σε παλαιότερα χρόνια, όπου χόμπι και λάιτ σπορ = πλούσιος άνθρωπος!
με γούστα δεν λέω... αγωνιστικά αυτοκίνητα,  ιστιοπλοΐα, σκι στο χιόνι και στην θάλασσα, γκολφ, μπριτζ, ιππασία, κυνήγι αλεπούς και αγριόχοιρου, ο γύρος του Κόσμου με Αερόστατο, Τοξοβολία...

εμείς οι αποδέλοιποι, το πόπολο, θα κάνουμε λαϊκούς αγώνες, με μαλαματίνα και λουκάνικα! υπό τους ήχους του ζουρνά. δεν είν' κακό!

 να! δες τι καλά περνάνε στο Σοχό!


24 Απρ 2014

το Ευαγγέλιον!



το 'ψαξα  και γνωρίζω πως έχει εξαντληθεί. ακόμη και το oldbook.gr δεν τα κατάφερε.
επομένως χωρίς αιδώ, σκανάρισα το τελευταίο αντίτυπο που μου έμεινε, ερασιτεχνικά, για όποιον έχει ακούσει κάτι, κάπου, αλλά δεν πρόκανε.

Ζέν λοιπόν και η Τέχνη της Τοξοβολίας.  Ούγκεν Χέρριγκελ.

χμχμ... ναι τούτη η ανάρτηση εμπίπτει στην τρέχουσα τάση, όπου μιλώ περισσότερο από το να τοξεύω... πως καταντάει ο άνθρωπος! και μη χειρότερα!

πάμε λοιπόν!







καλή ανάγνωση και καλές βολές!
ο θείος Μέλτος!
:)



8 Απρ 2014

1959



η εποχή της αθωότητας.
εννοώ, πριν την επέλαση του marketing, και
της μασονίας Hoyt-Easton.

κοίτα να δεις φίλε μου! 
μα
χωρίς σκοπευτικά, 
χωρίς stabs! 
να δεις που ούτε button,
 θα είχαν οι καημένοι!
μα σαν πρωτόγονοι;
έλεος! 
μ' θέλαν και παγκόσμιο πρωτάθλημα! :) :) :)







γελάω με το χάλι μου, γιατί
αλλιώς πρέπει
να κλάψω...

11 Μαρ 2014

σαν ταινία προσεχώς! 1ο Πηλιορείτικο Πανηγύρι Τοξοβολίας!


εδώ έπεσε ο σπόρος. 2 χρόνια επωάστηκε, και να το αποτέλεσμα. χωρίς εσάς φίλοι μου και χωρίς την ώθηση - μανατζάρισμα του Παύλου, τίποτα δεν θα είχε υλοποιηθεί!

ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να είμαι χρήσιμος! :)









Vassilis11 Μαρτίου 2014 - 12:36 μ.μ.

Και μετά το trailer και το έργο στο
http://www.youtube.com/watch?v=WhhchHrPTPw

ΟΛΛΕΕΕΕΕΕ !!!!!!!!


3 Μαρ 2014

1ο Πηλιορείτικο Πανηγύρι Τοξοβολίας!


ξεκινάω και ελπίζω πως στην πορεία θα βρω τα λόγια, ώστε να περιγράψω το πανηγύρι που πήρε βήμα και ρυθμό, στις 1 και 2 Μάρτη 2014




φωτό Νάντια Τζίμη

όπως και στο Fita της Λαμίας, έτσι και σε τούτην την συνάντηση, τα λόγια είναι δύσκολα. γιατί αυτό που συνέβη και τότε και τώρα, ξεπερνά κατά πολύ τα γνωστά και καθημερινά, τουλάχιστον τα δικά μου...

το σάββατο γέμισε το γήπεδο κόσμο. Φίλοι, Τοξότες, Όμορφοι και Υπέροχοι, τους έβλεπα να κινούνται στην σκηνή που είχα οραματιστεί και εν τέλει ετοιμάσει, με μια χορογραφία που προέκυψε από απίθανους συνδυασμούς. η συγκίνησή μου ήταν πλέρια, ξεχείλιζε και μπερδευότανε στα συντρίμμια των βάτων, στις πράσινες κουρτίνες, στα πρόσωπα των Στόχων, στην Τράπεζα, στην Φωτιά, στις Καρδιές των Φίλων....



κρυφογελούσα, βλέποντας τον προβληματισμό τους στον στόχο Άνεσις, στην Ελιά με την Κυψέλη.




και ακούγοντας τις λάθος εκτιμήσεις για την απόσταση του πανέμορφου παιδιού μου, του στόχου Αιγαίον.




τον στόχο Πήλιον, τον κοντινό, δεν τον τίμησαν με δοκιμές. κι αυτός τους τιμώρησε την άλλη μέρα. σχεδόν άθικτο το κίτρινο στα 10-15μ. !!!





και μόνο το σάββατο έφτανε...
αλλά είχε και άλλα το μαγικό πηλιορείτικο πανέρι να δώσει...

στις τρεις το πρωί της κυριακής ξύπνησα από την βροχή. δεν ξανακοιμήθηκα. ζύμωσα ακόμα 6 καρβέλια, η βροχή δυνάμωνε, τα κέφια αντιστεκότανε. για ξορκισμό άκουγες "ε... μπορεί και να κόψει..." αν και ο ορίζοντας ήταν πανταχόθεν κλειστός...

κατά τις 9, στα πρωινά, πήρε να κόβει. στις 10 και μισή που πήγαμε πάνω πήρε να ανοίγει. και περί το μεσημέρι, βγήκε ένας ήλιος γιορτινός.... ένα φως παραδείσιο... δένδρα, σκυλιά, άνθρωποι, γουρούνια, όλοι κατάλαβαν το θαύμα και φαινότανε. στις κινήσεις, στα βλέμματα, στα αγγίγματα...

ο αγώνας έτρεχε, τα ψητά μυρίζανε, τα χαμόγελα, οι αγκαλιές παντού...
αν δεν νύχτωνε ακόμη εκεί θα ήμασταν....

χθες, φίλος τοξότης, που ήταν μόνο το σάββατο, μου μετέφερε: -"έχω τοξεύσει χιλιάδες χιλιάδων βέλη, αυτό το πράγμα, δεν έχει υπάρξει...."

και είναι αλήθεια...

από τις πρώτες στιγμές συναισθάνθηκα, οτι  αιωρούνταν στον χώρο, μια ανυπολόγιστη ποσότητα αλληλέγγυας, ανιδιοτελούς, παραδείσιας, αδερφικής και κοινοτικής  ποιότητας...

ναι! σαν σε πανηγύρι από τα παλιά, έστω και χωρίς το Διονυσιακό Στοιχείο που επιβάλει το ημερολόγιο, χωρίς ζουρνά και νταούλι, παρά με τόξα και βέλη, μαζευτήκαμε, ακουμπήσαμε ο ένας στον άλλο, πήραμε δύναμη. ανανεωμένοι και αμήχανοι χωρίσαμε σήμερα...

κατεβάστε με από το καλάμι αν χρειάζεται, αλλά νομίζω πως ένας νέος και ποιοτικότερος δρόμος για την τοξοβολία, όπως την καταλαβαίνω, μακρυά  από βερμπαλισμούς και περιττά, θεμελιώθηκε πέρσι τον Οκτώβρη στην αυλή του Κούλη, (οκ τουΤζίμη!) χθές ανεβήκαμε πάνω από το έδαφος και σιγά σιγά θα ψηλώσουμε όσο παίρνει... ο Παύλος ήδη σκέφτεται την μορφή της συνάντησης στην Μέτζενα το Φθινόπωρο.

καλή αντάμωση σύντροφοι και ,
να μην ξεχνιόμαστε,
Καλές Βολές!



υγ.  3 φωτογράφοι πάσχισαν να αιχμαλωτίσουν την μαγεία και την μέθεξη...

συλλογές φωτό σε FaceBοοΚ από
μέρος στο google+









by Χρήστος Αμανατίδης

σας ευχαριστώ από 
καρδιάς όλους και 
έναν έναν ξεχωριστά!

Νίκη, Ασημίνα, Χρύσα, Χρύσα, Αντωνία, Νάντια, Ευγενία, Ντιάνα, Μαρία, Ξένια, Βασίλη, Γωγώ, Χρήστο, Στρατή, Δημήτρη, Γεωργία, Νίκο, Νίκο, Νίκο, Βαγγέλη, Σταύρο, Παύλο, Παύλο, Γιάννη, Γιάννη, Δημήτρη, Αθηνά, Οδυσσέα, Κώστα, Έλενα,Χρήστο, Ελίζα,  

και του χρόνου!



20 Φεβ 2014

και εγένετο Γήπεδον με Ψησταριά και Τράπεζα!



μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις....








εδώ το "πρίν"...


και εδώ το τώρα!



























πάμε με φόρα για το 1ο Field Archery event, στον ΑηΓιάννη στο Πήλιο!!!
2 Μαρτίου,! πάρε παλιά βέλη, πανσέτες και έλα 
για μια αξέχαστη ημέρα γεμάτη τόξο και ψητά!
:)


12 Φεβ 2014

ήτανε κάτι γέροι...



στο πρωτάθλημα το χειμωνιάτικο, ήμουν θεατής.
αφού γίνανε και τα τελευταία shoot-off (πολύ δυνατές κόντρες επιπέδου, σε όλες τις κατηγορίες ) έπεσε το χειροκρότημα, η γραμματεία στην πίεση και οι υπόλοιποι στο κους κους και στα πηγαδάκια.






κάπου εκεί έπιασα να μιλώ σε ένα τηλεφώνημα, πέρα δώθε περπατούσα και μιλούσα. στο τέλος κάθησα στο βάθρο Νο2.





σε λιγάκι ήρθε και ο Σταύρος και κάθησε στο Νο1.





σαν τέλειωσα,
λέει ο Σταύρος,
                         " βγάζω τις φωτό (544 ανέβασε) γιατί αυτά θα μείνουν...."
και συνέχισε,
                         " θα λένε πως, τότε, ήταν κάτι γέροι, που ρίχνανε βέλη..."

απ'την πρώτη στιγμή, μου
μίλησε η ρήση του φίλου.
στις λίγες λέξεις της,
μετέφερε πολλά...






ευχαριστώ Σταύρε!