11 Μαρ 2014

σαν ταινία προσεχώς! 1ο Πηλιορείτικο Πανηγύρι Τοξοβολίας!


εδώ έπεσε ο σπόρος. 2 χρόνια επωάστηκε, και να το αποτέλεσμα. χωρίς εσάς φίλοι μου και χωρίς την ώθηση - μανατζάρισμα του Παύλου, τίποτα δεν θα είχε υλοποιηθεί!

ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να είμαι χρήσιμος! :)









Vassilis11 Μαρτίου 2014 - 12:36 μ.μ.

Και μετά το trailer και το έργο στο
http://www.youtube.com/watch?v=WhhchHrPTPw

ΟΛΛΕΕΕΕΕΕ !!!!!!!!


3 Μαρ 2014

1ο Πηλιορείτικο Πανηγύρι Τοξοβολίας!


ξεκινάω και ελπίζω πως στην πορεία θα βρω τα λόγια, ώστε να περιγράψω το πανηγύρι που πήρε βήμα και ρυθμό, στις 1 και 2 Μάρτη 2014




φωτό Νάντια Τζίμη

όπως και στο Fita της Λαμίας, έτσι και σε τούτην την συνάντηση, τα λόγια είναι δύσκολα. γιατί αυτό που συνέβη και τότε και τώρα, ξεπερνά κατά πολύ τα γνωστά και καθημερινά, τουλάχιστον τα δικά μου...

το σάββατο γέμισε το γήπεδο κόσμο. Φίλοι, Τοξότες, Όμορφοι και Υπέροχοι, τους έβλεπα να κινούνται στην σκηνή που είχα οραματιστεί και εν τέλει ετοιμάσει, με μια χορογραφία που προέκυψε από απίθανους συνδυασμούς. η συγκίνησή μου ήταν πλέρια, ξεχείλιζε και μπερδευότανε στα συντρίμμια των βάτων, στις πράσινες κουρτίνες, στα πρόσωπα των Στόχων, στην Τράπεζα, στην Φωτιά, στις Καρδιές των Φίλων....



κρυφογελούσα, βλέποντας τον προβληματισμό τους στον στόχο Άνεσις, στην Ελιά με την Κυψέλη.




και ακούγοντας τις λάθος εκτιμήσεις για την απόσταση του πανέμορφου παιδιού μου, του στόχου Αιγαίον.




τον στόχο Πήλιον, τον κοντινό, δεν τον τίμησαν με δοκιμές. κι αυτός τους τιμώρησε την άλλη μέρα. σχεδόν άθικτο το κίτρινο στα 10-15μ. !!!





και μόνο το σάββατο έφτανε...
αλλά είχε και άλλα το μαγικό πηλιορείτικο πανέρι να δώσει...

στις τρεις το πρωί της κυριακής ξύπνησα από την βροχή. δεν ξανακοιμήθηκα. ζύμωσα ακόμα 6 καρβέλια, η βροχή δυνάμωνε, τα κέφια αντιστεκότανε. για ξορκισμό άκουγες "ε... μπορεί και να κόψει..." αν και ο ορίζοντας ήταν πανταχόθεν κλειστός...

κατά τις 9, στα πρωινά, πήρε να κόβει. στις 10 και μισή που πήγαμε πάνω πήρε να ανοίγει. και περί το μεσημέρι, βγήκε ένας ήλιος γιορτινός.... ένα φως παραδείσιο... δένδρα, σκυλιά, άνθρωποι, γουρούνια, όλοι κατάλαβαν το θαύμα και φαινότανε. στις κινήσεις, στα βλέμματα, στα αγγίγματα...

ο αγώνας έτρεχε, τα ψητά μυρίζανε, τα χαμόγελα, οι αγκαλιές παντού...
αν δεν νύχτωνε ακόμη εκεί θα ήμασταν....

χθες, φίλος τοξότης, που ήταν μόνο το σάββατο, μου μετέφερε: -"έχω τοξεύσει χιλιάδες χιλιάδων βέλη, αυτό το πράγμα, δεν έχει υπάρξει...."

και είναι αλήθεια...

από τις πρώτες στιγμές συναισθάνθηκα, οτι  αιωρούνταν στον χώρο, μια ανυπολόγιστη ποσότητα αλληλέγγυας, ανιδιοτελούς, παραδείσιας, αδερφικής και κοινοτικής  ποιότητας...

ναι! σαν σε πανηγύρι από τα παλιά, έστω και χωρίς το Διονυσιακό Στοιχείο που επιβάλει το ημερολόγιο, χωρίς ζουρνά και νταούλι, παρά με τόξα και βέλη, μαζευτήκαμε, ακουμπήσαμε ο ένας στον άλλο, πήραμε δύναμη. ανανεωμένοι και αμήχανοι χωρίσαμε σήμερα...

κατεβάστε με από το καλάμι αν χρειάζεται, αλλά νομίζω πως ένας νέος και ποιοτικότερος δρόμος για την τοξοβολία, όπως την καταλαβαίνω, μακρυά  από βερμπαλισμούς και περιττά, θεμελιώθηκε πέρσι τον Οκτώβρη στην αυλή του Κούλη, (οκ τουΤζίμη!) χθές ανεβήκαμε πάνω από το έδαφος και σιγά σιγά θα ψηλώσουμε όσο παίρνει... ο Παύλος ήδη σκέφτεται την μορφή της συνάντησης στην Μέτζενα το Φθινόπωρο.

καλή αντάμωση σύντροφοι και ,
να μην ξεχνιόμαστε,
Καλές Βολές!



υγ.  3 φωτογράφοι πάσχισαν να αιχμαλωτίσουν την μαγεία και την μέθεξη...

συλλογές φωτό σε FaceBοοΚ από
μέρος στο google+









by Χρήστος Αμανατίδης

σας ευχαριστώ από 
καρδιάς όλους και 
έναν έναν ξεχωριστά!

Νίκη, Ασημίνα, Χρύσα, Χρύσα, Αντωνία, Νάντια, Ευγενία, Ντιάνα, Μαρία, Ξένια, Βασίλη, Γωγώ, Χρήστο, Στρατή, Δημήτρη, Γεωργία, Νίκο, Νίκο, Νίκο, Βαγγέλη, Σταύρο, Παύλο, Παύλο, Γιάννη, Γιάννη, Δημήτρη, Αθηνά, Οδυσσέα, Κώστα, Έλενα,Χρήστο, Ελίζα,  

και του χρόνου!