27 Νοε 2010

τοξότης και έπαθλο


όταν τοξεύεις για να πάρεις έπαθλο μια πέτρα, πετυχαίνεις τον στόχο. όταν τοξεύεις για να πάρεις έπαθλο ένα μπρούτζινο  στολίδι, γίνεσαι ανήσυχος. κι όταν τοξεύεις για χρυσάφι ταράζεσαι τόσο που χάνεις το στόχο. 
η δεξιοτεχνία σου είναι πάντα ίδια, μα σ' επηρεάζει η αξία του επάθλου. 
όσο μεγαλύτερη αξία αποκτά το εξωτερικό, τόσο περισσότερο στερεύει το εσωτερικό.

Μυστικοί της Ανατολής. Σούφι, Ινδοί, Ταό, Ζεν.
Γιάννης Υφαντής. εκδ. Πατάκη

11 Νοε 2010

περί παπάρας....


Παπάρα...!!! = καψαλισμένο ψωμί, η δυνατόν με προζύμι, ζεστό φρέσκο λάδι απ'την γαλιάγρια, άντε ας μην είναι ζεστό, αλλά φρέσκο και πετιμέζι από φιρίκια (Πηλίου!) εναλλακτικά, αντί για πετιμέζι, παίζει και χοντρό αλάτι... λίγο βρε...

εσύ πόσες παράρες θέλεις;

8 Νοε 2010

οι εποχές κι ο χρόνος

φίλτατε,
παρακολουθώ έκπληκτος, τις εποχές που τρέχουν. έτσι μου φαίνεται.
πότε κλάδεψα τ'αμπέλι, πότε πίνω το κρασί του... σ'ένα ανοιγόκλειγμα του ματιού!
πότε ανθήσανε οι ελιές και νά'μαι με το λάδι.
πότε ήταν γεμάτο το χωριό, και ξαφνικά άδειο! τα φύλλα κίτρινα και δεν προλαβαίνω να τα μαζεύω.... έχουν μια νότα παρακμής, εκφυλισμού, έτσι κάτω και ξερά. έστω και επί ματαίω, τα μαζεύω κάθε πρωί λοιπόν. για την εικόνα, γιατί η ουσία είναι πως ήρθε η ώρα τους...
δεν γνωρίζω ακόμη, αυτό το ιλιγγιώδες του Χρόνου, αν συμβαίνει όταν έχεις η όχι πράγματα να κάνεις, όταν περιμένεις για κάτι η δεν περιμένεις τίποτα...
πράγματα κάνω, αλλά δεν τα παίρνω "σοβαρά". θα έλεγα ότι παίζω μαζί τους, αν δεν ήταν επίσης σωστό να πω, ότι αυτά παίζουν με μένα...
θα το μάθω η και όχι...
δε χάθηκε ο κόσμος.