26 Φεβ 2008

η γίδα και το γάλα...

υπάρχουν γίδες, κατσίκες, αίγες, όπως το λέτε στο χωριό σας τέλος πάντων, που έχουν ένα μεγάλο κουσούρι. ενώ κατεβάζουν αρκετό η και πολύ γάλα εκεί πρός το τέλος του αρμέγματος τις πιάνει μια ανησυχία, αρχίζουν να βηματίζουν, θέλουν να φύγουν. τότε συνήθως αναποδογυρίζουν και το αγγειό που μαζεύεται το γάλα και φεύγουν τρέχοντας και βελάζοντας μέσα σε γαμοσταυρίδια και απειλές σφαγής, που πότε-πότε γίνονται και πράξη.
κάτι τέτοιο έγινε και το Σάββατο στο Οακα στο Κύπελλο Ελλάδας. έριξα όπως ποτέ. χαλαρά και γρήγορα και καθαρά σαν έτοιμος από καιρό σαν γενναίος ( ε, ε κόψε κάτι :-) ),  290 δεν έριξε κανείς άλλος άνδρας η γυναίκα. 
αλλά στην 4η βολή και ενώ εχουν προηγηθεί το γνωστό 26 της αρχής 28, 28 ( χοχο σήμερα θα τους πάρω και τα σώβρακα...), έρχεται ένα 23 (8-8-7) και φυσικά μια ανησυχία. τι είναι τώρα αυτό, μα τι έκανα!!! τίποτα δεν είχα κάνει αλλά δεν είχα δει και τα χειρότερα.
στην επόμενη βολή πρώτο βέλος out, ψυχρολουσία, δεύτερο βέλος out, ζεμάτισμα, μέσ'την παραζάλη ξανασηκώνω και ένα 8 κλείνει το δράμα.
το γάλα στο πάτωμα...
ούτε στον εχθρό σου... και το χειρότερο δεν μπορούσα να δώσω μιάν εξήγηση. σε παρόμιες περιπτώσεις, συγχωριανοί πατριώτες έχουν εγκαταλήψει... και δεν έχουν άδικο, αν δεν μπορείς να το συμμαζέψεις και να ρίξεις αυτό που μπορείς..., τι να κάνεις δηλ.
ξανασηκώνομαι και πάω στην γραμμή βολής σε κατάσταση ζαλισμένου πυγμάχου, βάζω βέλος στην χορδή, το ακουμπώ στο arrow rest και βλέπω το μπράτσο του rest να περισσεύει, εκεί που δεν έπρεπε να δώ τίποτα. φέρνει βόλτα το ακατοίκητο και βλέπω απ'την άλλη μεριά το button ξεβίδωτο!!!
αποκάλυψη και ανακούφιση. 
ναι μεν έχασα τον αγώνα αλλά δεν ακυρώθηκε δουλειά 6 χρόνων... μια βλακεία ήταν, μια κεκρόπορτα που ασφαλώς έπρεπε να ελέγξω πρίν ξεκινήσω.
κάνω  πίσω να πάω για εργαλεία, αλλά προτιμώ να το βιδώσω με το χέρι όσο έπαιρνε, σηκώνω και 27, καλύτερο βίδωμα με εργαλείο και 28, 29,29, 28, 254 με 2 out και το 23!!!
διάλειμμα 15 λεπτών και ανακουφισμένος απ'το παρ'ολίγον πατατράκ και ελευθερωμένος, χωρίς να κυνηγάω τίποτα, ξεκινά το πανηγύρι του δεύτερου γύρου.
27,28,30,30,30,29,30,29,28,29, 290. 21 10ρια 8 9ρια και 1 8αρι.
Νιρβάνα...
δηλ. ούτε γέλιο αφού άλλοι με μικρά σκορ, με φτωχή δηλ. εκτέλεση πήραν το κύπελλο, ούτε κλάμα καθώς το υπόλοιπο κομμάτι ήταν βάλσαμο και παρηγοριά.
στενάχωρο πολύ να δω την Ελπίδα Ρωμάντζη, με εισητήριο Πεκίνου να ρίχνει 272+271. ο φίλος Ηλίας εγκατέλειψε, μέσα σε τρελή κρίση target panic, και γενικά χαμηλά σκορ, καθώς οι ''καλοί'' (και εγώ μαζί) είχαν στο μυαλό τους το Torino, πράγμα που εκ του αποτελέσματος κρίνεται άτοπο και παραπλανητικό. ο Παύλος ο Μαρίνος, πχ. που φτιάχει βαλίτσες παρουσίασε ένα αποκαρδιωτικό 273+269. ο κουμπάρος με πιασμένη πλάτη δεν βλεπόταν και ο Καλομοίρης προβληματίστηκε πολύ με το 252+260.
καταλήγοντας στο παραδοσιακό τσιμπούσι στου Αλλαντίν, είδα για πρώτη φορά πολλούς νέους συνδαιτυμόνες. Σε συντροφική ατμόσφαιρα ο κάθε ένας είπε το πόνο του και τη χαρά του.
ηθικόν δίδαγμα;  μην εγκαταλείπετε με τίποτα.
φιλάκια
Μελτάδς

14 Φεβ 2008

μιά μπίρα

θυμήθηκα μια κουβέντα φίλου που δούλεψε κάποτε στην Τανζανία, δίπλα στην λίμνη Βικτώρια, σε ψυγείο-συσκευαστήριο για ψάρι πέρκα, ιδιοκτησία έλληνα παρακαλώ. Οι ντόπιοι που δούλευαν μαζί του του έλεγαν λοιπόν πως "όποιος έχει χρήματα για να αγοράσει μιά μπίρα, είναι πλούσιος "
τώρα αν παραδεχτούμε πως μιά μπίρα ισούται με ένα nock (0,65euro) και κοιτάξω γύρω γύρω στα τοξοτικά πράγματα και πραγματάκια μου εύκολα διαπιστώνω οτι είμαι ζάπλουτος...(οι προμηθευτές μου σίγουρα, εγώ έχω χάσει πολλές μπίρες) σιγά σιγά μέσα σε 6 χρόνια έχω συγκεντρώσει ολόκληρο μαγαζί στον Αη Γιάννη. Μιά πρόχειρη απογραφή παρουσιάζει 3 riser (έχω πουλήσει και 2...), πολλές και διάφορες λαβές, 6 ζευγάρια ελάσματα από 36 έως 44# (έχω πουλήσει 2 και άλλο 1 ξεκόλησε), 4 σκοπευτικά, 4 button, αμέτρητα arrow rest, 1 radar, 1 laser ευθυγράμμισης, 3 πλήρη σετ stabilizers με τα βαριδάκια και τα λαστιχάκια τους, χορδοφτιάχτης και χορδονήματα πολλά και διάφορα. Βέλη...: 2 νούμερα Cartel Triple, 4 νούμερα Ace, 3 νούμερα Carbon Express, 1 Carbon Tech, 1 Red Line, τα χιλιάδες φτεράκια, μύτες, nock και pin-nock για το κάθε βέλος, κόλες, όλα τα tabs της αγοράς, 4 προγράμματα Η/Υ για επιλογή βέλους ( το καλύτερο εδώ )κπλ, Palm και πρόγραμμα Target plot για καταγραφή του σκορ και του γεωμετρικού κέντρου της βολής, 2 ζυγαριές ακριβείας, κόφτης βελών, στόχος Domino και 7 διαλυμένα κέντρα, 2 μεγάλους ψάθινους και 1 μικρό κατάλληλοι για πατάκια πλέον, κιάλια και τηλεσκόπια, ότι κυκλοφορεί από βιβλίο και video. Προσθέστε και αμέτρητες ώρες στα foroum του internet. Όπως καταλαβαίνετε έχει εκτροχιαστεί κάπως το πράγμα.
Εν πάση περιπτώσει μετά από ολα αυτά κάπως έχω καταλήξει με ποιά πράγματα θα δουλέυω στο εγγύς τουλάχιστον μέλλον, Best Zenith+ Samick Extreme 48# στα δάχτυλα+ Ace470 77cm με 120αρα μύτη, Arc sx 10 σκοπευτικό με 12ρι Beiter ανοιχτό pin, Are rest και Beiter button. Κάποια από αυτά τα ανταλακτικά τα έφερα για πρώτη φορά στην Ελλάδα όπως τα Nano XR κλπ.
Τώρα, αν αυτό είναι υγιής ανησυχία και άμετρο ενδιαφέρον η κατινίστικο shopping therapy ας αφήσει σχόλιο ο γιατρός, το πιθανότερο να είναι κάτι ενδιάμεσο...
Σε αντιπαράθεση, ο φίλος μου ο Γιώργος ο Καλομοίρης, με ένα τόξο και ένα βέλος χωρίς να έχει ρίξει άφτερο ποτέ και χωρίς να ανησυχεί για τη ρύθμισή του, έχει και αυτός εγκατασταθεί στα ψηλά της α' κατηγορίας. Του το έχω πεί πολλές φορές, τον ζηλεύω αφόρητα!!! Τώρα τελευταία όμως τον βλέπω ανήσυχο για τόξο... νομίζει οτι φταίει το φτηνό του rizer, που βροντοκοπάει σαν παλιοκαραβάνα, αλλά εγώ λέω οτι φταίει η αρυθμισιά.
Επίσης ο κουμπάρος.... αν και κάπως τον παίρνει το ρεύμα μου και έχει αλλάξει 3 είδη βελών και ελασμάτων, σταθερά δουλέυει και βελτιώνεται χωρίς και να τα πολυανακατεύει... και είναι και τζάμι ρυθμισμένος... βέβαια έχουμε πουληθεί στον ΟΤΕ αλλά χαλάλι.
αυτά για τα υλικά, για την περιπέτεια της τεχνικής, άλλη μέρα...

7 Φεβ 2008

26,26,24

26, 26, 24 έτσι ξεκίνησα στο Οακα στις 26/1/08, 9:30 πρωινή.
Μούρη μέχρι το πάτωμα, #@Χγαμ...δια και άντε πάλι σιγά σιγά να το σουλουπώσω. Ένα περίεργο πράγμα, όταν το πάρω απόφαση οτι και πάλι δεν θα κάνω πανελλήνιο (:-)), μετά λοιπόν από αυτό, κερδίζω σε αυτοπεποίθηση και ισορροπία και να τα 28, 29 & 30.
267 το πρώτο μέρος 281 το δεύτερο. Εγώ και ένας νεαρός σαλονικιός είμαστε τόσο ανισόρροποι. Και το αποκορύφωμα, 3 βολές πριν το τέλος ζήτησα από τον Θωμά να με δεί και να μου πεί τι βλέπει... ε στο σετ εκείνο έριξα 25... για όνομα... τι λένε όλα αυτά; οτι υπάρχει μια ποιότητα πιά αποδεκτή αλλά είναι ευάλωτη, στην αρχή μέχρι να ζεσταθώ και να ηρεμήσω γίνεται ζημιά, και στην πορεία κάπου χάνεται η όποια συγκέντωση, η οποία πρέπει να μεγιστοποιηθεί εν όψει και του κυπέλλου στις 23/2. Το αυτοδίδακτο έχει και τα όριά του... έφερα τόξο και βέλος σε ένα τέλειο κούρδισμα που δεν παίρνει άλλο. Αλλά αυτό είναι το εύκολο μέρος. Ρωτώντας, διαβάζοντας, δοκιμάζοντας και ξοδεύοντας βρίσκεις μιαν άκρη.
Το παιγνίδι του νού όμως είναι μια άλλη ιστορία. Εδώ βρίσκω μπροστά μου τον χαρακτήρα μου και με αυτόν πρέπει να αντιπαρατεθώ - συμμαχίσω κλπ κλπ... δηλ. λέω οτι δεν μπορεί να είσαι ακατάστατος τσαπατσούλης στην ζωή και ξαφνικά ένα κρύο πρωινό να μεταμορφωθείς σε σοβαρό και συγκεντρωμένο τοξότη!!! Παλίος γαϊδαρος καινούργια περπατησιά, είναι λίγο δύσκολο, αλλά όχι και αδύνατο...

Γιατρέ μου, σου'ρχομαι... μετριότητες τρέμετε... θα γίνω ο βασιλιάς σας....