η γίδα και το γάλα...

υπάρχουν γίδες, κατσίκες, αίγες, όπως το λέτε στο χωριό σας τέλος πάντων, που έχουν ένα μεγάλο κουσούρι. ενώ κατεβάζουν αρκετό η και πολύ γάλα εκεί πρός το τέλος του αρμέγματος τις πιάνει μια ανησυχία, αρχίζουν να βηματίζουν, θέλουν να φύγουν. τότε συνήθως αναποδογυρίζουν και το αγγειό που μαζεύεται το γάλα και φεύγουν τρέχοντας και βελάζοντας μέσα σε γαμοσταυρίδια και απειλές σφαγής, που πότε-πότε γίνονται και πράξη.

κάτι τέτοιο έγινε και το Σάββατο στο Οακα στο Κύπελλο Ελλάδας. έριξα όπως ποτέ. χαλαρά και γρήγορα και καθαρά σαν έτοιμος από καιρό σαν γενναίος ( ε, ε κόψε κάτι :-) ),  290 δεν έριξε κανείς άλλος άνδρας η γυναίκα. 

αλλά στην 4η βολή και ενώ εχουν προηγηθεί το γνωστό 26 της αρχής 28, 28 ( χοχο σήμερα θα τους πάρω και τα σώβρακα...), έρχεται ένα 23 (8-8-7) και φυσικά μια ανησυχία. τι είναι τώρα αυτό, μα τι έκανα!!! τίποτα δεν είχα κάνει αλλά δεν είχα δει και τα χειρότερα.

στην επόμενη βολή πρώτο βέλος out, ψυχρολουσία, δεύτερο βέλος out, ζεμάτισμα, μέσ'την παραζάλη ξανασηκώνω και ένα 8 κλείνει το δράμα.

το γάλα στο πάτωμα...

ούτε στον εχθρό σου... και το χειρότερο δεν μπορούσα να δώσω μιάν εξήγηση. σε παρόμιες περιπτώσεις, συγχωριανοί πατριώτες έχουν εγκαταλήψει... και δεν έχουν άδικο, αν δεν μπορείς να το συμμαζέψεις και να ρίξεις αυτό που μπορείς..., τι να κάνεις δηλ.
ξανασηκώνομαι και πάω στην γραμμή βολής σε κατάσταση ζαλισμένου πυγμάχου, βάζω βέλος στην χορδή, το ακουμπώ στο arrow rest και βλέπω το μπράτσο του rest να περισσεύει, εκεί που δεν έπρεπε να δώ τίποτα. φέρνει βόλτα το ακατοίκητο και βλέπω απ'την άλλη μεριά το button ξεβίδωτο!!!

αποκάλυψη και ανακούφιση. 

ναι μεν έχασα τον αγώνα αλλά δεν ακυρώθηκε δουλειά 6 χρόνων... μια βλακεία ήταν, μια κεκρόπορτα που ασφαλώς έπρεπε να ελέγξω πρίν ξεκινήσω.

κάνω  πίσω να πάω για εργαλεία, αλλά προτιμώ να το βιδώσω με το χέρι όσο έπαιρνε, σηκώνω και 27, καλύτερο βίδωμα με εργαλείο και 28, 29,29, 28, 254 με 2 out και το 23!!!
διάλειμμα 15 λεπτών και ανακουφισμένος απ'το παρ'ολίγον πατατράκ και ελευθερωμένος, χωρίς να κυνηγάω τίποτα, ξεκινά το πανηγύρι του δεύτερου γύρου.
27,28,30,30,30,29,30,29,28,29, 290. 21 10ρια 8 9ρια και 1 8αρι.

Νιρβάνα...
δηλ. ούτε γέλιο αφού άλλοι με μικρά σκορ, με φτωχή δηλ. εκτέλεση πήραν το κύπελλο, ούτε κλάμα καθώς το υπόλοιπο κομμάτι ήταν βάλσαμο και παρηγοριά.

στενάχωρο πολύ να δω την Ελπίδα Ρωμάντζη, με εισητήριο Πεκίνου να ρίχνει 272+271. ο φίλος Ηλίας εγκατέλειψε, μέσα σε τρελή κρίση target panic, και γενικά χαμηλά σκορ, καθώς οι ''καλοί'' (και εγώ μαζί) είχαν στο μυαλό τους το Torino, πράγμα που εκ του αποτελέσματος κρίνεται άτοπο και παραπλανητικό. ο Παύλος ο Μαρίνος, πχ. που φτιάχει βαλίτσες παρουσίασε ένα αποκαρδιωτικό 273+269. ο κουμπάρος με πιασμένη πλάτη δεν βλεπόταν και ο Καλομοίρης προβληματίστηκε πολύ με το 252+260.

καταλήγοντας στο παραδοσιακό τσιμπούσι στου Αλλαντίν, είδα για πρώτη φορά πολλούς νέους συνδαιτυμόνες. Σε συντροφική ατμόσφαιρα ο κάθε ένας είπε το πόνο του και τη χαρά του.

ηθικόν δίδαγμα;  μην εγκαταλείπετε με τίποτα.

φιλάκια
Μελτάδς