26 Φεβ 2008

η γίδα και το γάλα...

υπάρχουν γίδες, κατσίκες, αίγες, όπως το λέτε στο χωριό σας τέλος πάντων, που έχουν ένα μεγάλο κουσούρι. ενώ κατεβάζουν αρκετό η και πολύ γάλα εκεί πρός το τέλος του αρμέγματος τις πιάνει μια ανησυχία, αρχίζουν να βηματίζουν, θέλουν να φύγουν. τότε συνήθως αναποδογυρίζουν και το αγγειό που μαζεύεται το γάλα και φεύγουν τρέχοντας και βελάζοντας μέσα σε γαμοσταυρίδια και απειλές σφαγής, που πότε-πότε γίνονται και πράξη.
κάτι τέτοιο έγινε και το Σάββατο στο Οακα στο Κύπελλο Ελλάδας. έριξα όπως ποτέ. χαλαρά και γρήγορα και καθαρά σαν έτοιμος από καιρό σαν γενναίος ( ε, ε κόψε κάτι :-) ),  290 δεν έριξε κανείς άλλος άνδρας η γυναίκα. 
αλλά στην 4η βολή και ενώ εχουν προηγηθεί το γνωστό 26 της αρχής 28, 28 ( χοχο σήμερα θα τους πάρω και τα σώβρακα...), έρχεται ένα 23 (8-8-7) και φυσικά μια ανησυχία. τι είναι τώρα αυτό, μα τι έκανα!!! τίποτα δεν είχα κάνει αλλά δεν είχα δει και τα χειρότερα.
στην επόμενη βολή πρώτο βέλος out, ψυχρολουσία, δεύτερο βέλος out, ζεμάτισμα, μέσ'την παραζάλη ξανασηκώνω και ένα 8 κλείνει το δράμα.
το γάλα στο πάτωμα...
ούτε στον εχθρό σου... και το χειρότερο δεν μπορούσα να δώσω μιάν εξήγηση. σε παρόμιες περιπτώσεις, συγχωριανοί πατριώτες έχουν εγκαταλήψει... και δεν έχουν άδικο, αν δεν μπορείς να το συμμαζέψεις και να ρίξεις αυτό που μπορείς..., τι να κάνεις δηλ.
ξανασηκώνομαι και πάω στην γραμμή βολής σε κατάσταση ζαλισμένου πυγμάχου, βάζω βέλος στην χορδή, το ακουμπώ στο arrow rest και βλέπω το μπράτσο του rest να περισσεύει, εκεί που δεν έπρεπε να δώ τίποτα. φέρνει βόλτα το ακατοίκητο και βλέπω απ'την άλλη μεριά το button ξεβίδωτο!!!
αποκάλυψη και ανακούφιση. 
ναι μεν έχασα τον αγώνα αλλά δεν ακυρώθηκε δουλειά 6 χρόνων... μια βλακεία ήταν, μια κεκρόπορτα που ασφαλώς έπρεπε να ελέγξω πρίν ξεκινήσω.
κάνω  πίσω να πάω για εργαλεία, αλλά προτιμώ να το βιδώσω με το χέρι όσο έπαιρνε, σηκώνω και 27, καλύτερο βίδωμα με εργαλείο και 28, 29,29, 28, 254 με 2 out και το 23!!!
διάλειμμα 15 λεπτών και ανακουφισμένος απ'το παρ'ολίγον πατατράκ και ελευθερωμένος, χωρίς να κυνηγάω τίποτα, ξεκινά το πανηγύρι του δεύτερου γύρου.
27,28,30,30,30,29,30,29,28,29, 290. 21 10ρια 8 9ρια και 1 8αρι.
Νιρβάνα...
δηλ. ούτε γέλιο αφού άλλοι με μικρά σκορ, με φτωχή δηλ. εκτέλεση πήραν το κύπελλο, ούτε κλάμα καθώς το υπόλοιπο κομμάτι ήταν βάλσαμο και παρηγοριά.
στενάχωρο πολύ να δω την Ελπίδα Ρωμάντζη, με εισητήριο Πεκίνου να ρίχνει 272+271. ο φίλος Ηλίας εγκατέλειψε, μέσα σε τρελή κρίση target panic, και γενικά χαμηλά σκορ, καθώς οι ''καλοί'' (και εγώ μαζί) είχαν στο μυαλό τους το Torino, πράγμα που εκ του αποτελέσματος κρίνεται άτοπο και παραπλανητικό. ο Παύλος ο Μαρίνος, πχ. που φτιάχει βαλίτσες παρουσίασε ένα αποκαρδιωτικό 273+269. ο κουμπάρος με πιασμένη πλάτη δεν βλεπόταν και ο Καλομοίρης προβληματίστηκε πολύ με το 252+260.
καταλήγοντας στο παραδοσιακό τσιμπούσι στου Αλλαντίν, είδα για πρώτη φορά πολλούς νέους συνδαιτυμόνες. Σε συντροφική ατμόσφαιρα ο κάθε ένας είπε το πόνο του και τη χαρά του.
ηθικόν δίδαγμα;  μην εγκαταλείπετε με τίποτα.
φιλάκια
Μελτάδς

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Μιλτιαδη!!
Τωρα μου ελυσες τη απορια για το
254-290!!!
Για να μη στεναχωριεσαι εγω την εχω παθει δυο φορες μ'αυτο το καταραμενο μπουτον!!
Την πρωτη σαν αρχαριος(γιατι τωρα παλιωσα τρομαρα μου) στα FITA στην
Ελευσινα που ηταν χαλαρο και στο κυπελο στην Κονιτσα που πηγα στη γραμμη βολης χωρις να το εχω βαλει στο τοξο!!!χε χε καλο ε??
Εκει να δεις πλακα!!!
Οσο για το Τοrino δεν ειμαστε ολοι μ'αυτο στο μυαλο, με πολλους που μιλησα απλως δεν ηταν σε καλη μερα
Ετσι ειναι ποτε ειμαστε στα πανω ποτε στα κατω!
Δεν μπορει μονο να ανεβαινουμε!!!
Την αλλη φορα 300αρι να παρεις το αιμα σου πισω!!!

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Σταύρο,
ευχαριστώ για τα παρήγορα λόγια και αντεύχομαι καλή πρόοδο καί ευημερία....

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα θείε ...

Σε συνέχεια των χθεσινών σχολίων , και με επιπλέον αφορμή την αίσθηση του Μήτσου η οποία ήταν περίπου - τι κρίμα , τι ατυχία κλπ - επισημαίνω τα εξής :
Η εκτίμησή μου είναι ότι είναι εξαιρετική επιτυχία το συνολικό επίτευγμα , αρχίζοντας από την έρευνα για τα βέλη στο χορτάρι της κατασκήνωσης και καταλήγοντας στο 290 . Το ότι μία 'ασήμαντη' αμέλεια είχε σαν αποτέλεσμα το επίτευγμα αυτό να μην επιβραβευθεί με την καταχώρηση ενός θετικού αποτελέσματος , δεν θεωρώ σημαντικό . Και ο λόγος είναι ότι ....μεγάλο θέμα προς συζήτηση .
Και ξανά στο εγώ , κατά τα συνήθη :
Πριν περίπου 3-4 χρόνια , και περισσότερο συγκεκριμένα το 1992 , όταν αντικειμενικά ήμουνα περίπου 10ος χιονοδρόμος στην Ελλάδα ( 32 χρονών δεν θεωρείσαι βετεράνος - απλά έπρεπε να μην είσαι εκεί ) , στους πανελληνίους αγώνες στον Παρνασσό, μετά από μία πολύ καλή πρώτη διαδρομή βρίσκομαι δεύτερος , σε απόσταση αναπνοής από τον πρώτο και τρίτο , μακριά από τέταρτο κλπ . Με την ψυχολογία < δεν διεκδικώ τίποτε , δεν έχω τίποτε να χάσω > . κάνω μία εξαιρετική διαδρομή , καύτερη από αντιπάλους με πολλά αυτοκόλλητα αεροπορικών εταιρειών στις αποσκευές τους . Δύο πόρτες πριν το τέρμα , η μύτη του δεξιού σκί πετυχαίνει ακριβώς την πόρτα - με την ταχύτητα που έχω , στρίβω , σηκώνομαι ψηλά και προσγειώνομαι με την πλάτη περίπου 10- 15 μέτρα παρακάτω . Ετσι έχασα την τελευταία πόρτα , ένα εντελώς σίγουρο μετάλιο και πιθανό κύπελο . Ακόμη έχω στην πλάτη από την δεξιά πλευρά την αίσθηση της προσγείωσης στο σκληρό χιόνι καθώς και την ιαχή των συναθλητών , παραγόντων και θεατών που παρακολουθούσαν .
Τι αξίζει πέρα από το Ταξίδι ?
Δεν νομίζω ότι < όσα δεν φθάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια > .
Σχεδόν 50 χρονών μπορούμε να είμαστε ρεαλιστές .

Ειμαι σε αναμονή συνάντησης .

ο ανηψιός

Θύμιος

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Ασφαλώς και είναι το Ταξίδι που αξίζει αλλά και λίγο σταφύλι δεν μου πέφτει πλάκωμα :-))

Ανώνυμος είπε...

Γεια στο στομα σου Μιλτιαδη!!!
Επειδη πολλη κουβεντα εχει πεσει για το Ταξιδι πρεπει να επισημανω οτι ο Πολυμηχανος καποτε εφτασε στην Ιθακη!!!!
Δε νομιζω οτι τελικα οσο ωραιο κι ενδιαφερον κι αν ηταν το ταξιδι, αυτο και μονο θα του εφτανε!

Koumarianos είπε...

Μιλτιάδη, το 290 είναι καταγεγραμμένο, αυτό έχει σημασία...!!!!
Μόνο που το βλέπεις σε φτιάχνει...!!!
Σου εύχομαι το 290 να σταθεροποιηθεί...!!!

"Το Ελληνικό Blog Της Τοξοβολίας"
http://koumarianos.blogspot.com

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

σας ευχαριστώ και ας γίνει το πάθημά μου μάθημα όλων μας. Κάθε βίδα και βιδάκι του τόξου πρέπει να ελέγχεται, η χορδή, τα ρούχα που φοράμε στην βροχή (πέρσι στο 70αρι πάλι έκανα 2 out από το αντιανεμικό που έβαλα ενόψει βροχής)είναι εν τέλει το ίδιο σημαντικά με το νούμερο του βέλους η τις λίβρες των ελασμάτων η την ποιότητα της φόρμας-τεχνικής
Καλή αντάμωση!!!

Ανώνυμος είπε...

Σωστος ο παιχτης, και αλλη φορα ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΔΩΜΑ!!!