αμερικανιές

Χρόνια τώρα ακούω - διαβάζω μια κοινότοπη αμερικανιά, την εξής, Τοξοβολία= ρίξε ενα 10ρι και μετά επανέλαβέ το...Επίσης οι τίτλοι των αμερικάνικων βιβλίων" The simple art of winning", "Understanding winning archery", παράξενοι και ψιλοάτοποι ακόμη και σε μάς τους επαρχιώτες της ευρώπης, δηλ εκτός από winning δεν υπάρχει τίποτε άλλο;... Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα, η πρότασή τους να γίνεις μηχανή με βρίσκει τουλάχιστον αμήχανο κατ'αρχήν και αντίθετο εν τέλει.
Άλλο η μηχανή και άλλο το ζώον, οπότε προς τι όλη αυτή η φιλολογία;
Καί είναι δυνατόν να γίνεις, ας πούμε ρομπότ και να είσαι και ευχαριστημένος; Η ερώτηση βέβαια είναι ρητορική, αφού και στα ρομπότ προσπαθούν να δώσουν έστω μιά νότα "τεχνητής νοημοσύνης". Καί πόσο ευχάριστο είναι δηλαδή να ρίχνεις μιά μονότονη επαναλαμβανόμενη βολή, έστω και αν δίνει καλά σκορ; Και για πόσο καιρό; Δεν θα βαρεθείς; Με τι όρεξη θα πάς να τοξεύσεις διεκπεραιωτικά; Η χαρά του καινούργιου, της ανακάλυψης; Δεν είναι ζητούμενο;
Γιά κάποιο χρονικό διάστημα αντιμετώπιζα τις αυτοφυείς παραλαγές της βολής κάπως σαν κατάρα και συμφορά αφού χαλούσαν το group που με χίλια βάσανα προσπαθούσα να μικρύνω. Αυτό ήταν το πρόβλημα, προσπαθούσα πολύ νωρίς να γράψω σκορ.
Αλλά όχι πιά... Τώρα λέω πως αποτελούν δώρο και θησαυρό. Μέρα με την μέρα η βολή αλλάζει-βελτιώνεται, ελπίζω, αλλά το δείχνει και ο στόχος, ο κριτής...μαζί με την βολή αλλάζει και το κούρδισμα (tuning) αλλά πολύ minor αλλαγές, 2 κλικ εδώ μισό mm εκεί κλπ. και τα δώρα είναι 5 βέλη σε μιά τρύπα στα 50μ ας πούμε, το πιό πρόσφατο και το άφτερο λίγο δεξιά, ίσως κόψω λίγο βέλος.
Δεν έχω λοιπόν κανένα λόγο να βιάζομαι να αυτοματοποιήσω την βολή, αφού ακόμη μαθητεύω και θα ήταν σαν να σταματούσα τη όποια εξέλιξη. Ασφαλώς και έχει παγιωθεί ένα μεγάλο μέρος της βολής, αλλά μιλώ για τις λεπτομέρειες που αναγνωρίζονται σαν αποτέλεσμα της συσσώρευσης πείρας. Εκεί ήταν πάντα αλλά τα μάτια του αρχάριου δεν τις έβλεπαν, όπως προφανώς και τώρα πληθώρα άλλων είναι αόρατες και προκαλούν τα "μα γιατί πήγε εκεί το βέλος τώρα".
Έτσι λέω φίλε μου να διανθίζω τον χρόνο που μου απέμεινε, και το τόξο θα είναι το όπλο μου ενάντιά του.
Θα φάει η μύγα σίδερο και carbon.... :-)) άντε και λίγο βολφράμιο (tungsten)