επαρχιώτης στην Ομόνoια...

Σας είχα υποσχεθεί καθημερινή ανταπόκριση, αλλά καθώς το τόξο + τα ρούχα έπρεπε να είναι έως 20 κιλά, όχι υπολογιστή δεν πήρα αλλά ούτε πένσα... τεςπα..
επαρχιώτης στην Ομόνοια...
σ'αυτή την γνωστή απ'τον Σαββόπουλο φράση, μπορώ να μεταφράσω το πως ένιωσα καθώς τριγύριζα στα γήπεδα του Porec, ανάμεσα σε αθλητές πολύ γνωστούς απ'τα video και τις φωτογραφίες, μετρίως γνωστούς, παλιές δόξες, άγνωστους πιτσιρίκους, που είχαν τα 10ρια ψωμοτύρι και τους προπονητές τους. Η όποια τεχνική και ικανότητα εξανεμίστηκε, έριξα όπως-όπως μην πολυκαταλαβαίνοντας και τι γίνεται, ανάμεσα σε Tsirempilov και van Alten. Μού έλειψε είναι αλήθεια το tab μου που μαζί με τα ρούχα το κιάλι και την φαρέτρα, χάθηκε στην Ρώμη, αλλά πέρα απ'αυτό μου ήταν αδύνατο να συγκεντρωθώ και να κάνω αυτό που ήξερα. 

... αλλά ακόμη και αν το έκανα....

παίδες, ο τελευταίος που μπήκε στις κόντρες ( ο 64ος δηλ.) μάζεψε 636 πόντους ...

σκεφτείτε πότε είδατε αυτό το σκορ στην Δεκέλεια. Και άντε τώρα τι να λέω σε φίλους και γνωστούς που και εγώ δεν ξέρω τι νόμιζαν οτι ήταν δυνατόν να κάνω...

τι έγινε; τι έκανες; πως τα πήγες; θα πας Πεκίνο;


τι να κάνω ρε παιδιά, ίσα που πέρασα 3 απ' αυτούς που γέμιζαν τη λίστα... όμως, είδα και οίδα πρόσωπα και καταστάσεις, είχα την χαρά μετά τόσα χρόνια μοναξιάς να προπονηθώ με την επίβλεψη του εξαίρετου προπονητή και ανθρώπου Αλέξανδρου Νασούλα. Τόξευσα μαζί με τους καλύτερους στον κόσμο και πιστεύω, κάτι να μεταφέρω στην επαρχία μου και στην Hellas Archery Community (ε; ε; :-))

Σιγά-σιγά καθώς θα αφομοιώνω το τι συνέβει, θα σας τα μεταφέρω εκτενέστερα, ερωτήσεις ελεύθερα...