... ευτυχιακαιτωραθασπω!

αχβαχ
... βάλτο να παίζει 

γελοίο βρίσκω σήμερα το προηγούμενο post...

δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.
αλλά σίγουρα, δεν είναι και περίπλοκα.
δεν είναι θέμα ευτυχίας η δυστυχίας.
είναι θέμα κατανόησης και ολοκλήρωσης.
σίγουρα ψάχνω σε λάθος μέρος.
κάθε μέρα, λέω κατέκτησα κάτι. ανέβηκα ένα σκαλοπάτι.
και την άλλη κατανοώ ότι κατέκτησα το γνωστό τρίτο...
φεύγει, ξεγλιστράει, σαν το νερό στο κόσκινο.
γιατί, αν και όταν, βάλεις όλα τα μέρη σωστά στην σειρά, με τίποτα αυτό δεν σημαίνει πως θα έχεις και την ας την πούμε τέλεια τόξευση.
δεν φτάνει...
πρέπει να περιχύσεις το όλον και με πνεύμα.
όσο σου βρίσκεται. άλλος πολύ, άλλος λίγο.
χμχμ... ίσως κάπου εδώ να είναι το όποιο πρόβλημά μου.... :-)
παραφράζοντας την ατάκα του συρμού
"εγώ πότε επιτέλους θα μάθω το τόξο;"
μα τότε, και μόνον τότε, όταν βάλεις το εγώ στην άκρη, και αφήσεις το πνεύμα σου ν' απλωθεί άφοβα, ανόητε!

τότε, και μόνον τότε...