ναυτιλία στο χάος

κοιτώ τα περασμένα ημερολόγια, και χαμογελώ με την φρενιασμένη προσπάθεια, να φτιάξω την βολή μου και να ταιριάξω τα υλικά. τέτοιον καιρό αξημέρωτα, στο καλοκαιρινό, κοντό, γήπεδο, συνέβαινε το μεγάλο ξεσάλωμα και μπέρδεμα! click από δώ, mm από κει, όχι κλειστή βάση όχι ανοιχτή.  click με πάτημα στο στόχο, με τράβηγμα της χορδής, ζυγισμένο μπρος πίσω, αργός ρυθμός με πολύ control σε κάθε βήμα, γρήγορο – τάχα ενστικτώδες....ώχ'ωχ πάλι πέρασε η ώρα! άντε αύριο πάλι
και βέβαια, άλλο το τι νόμιζα οτι έκανα, και άλλο το τι συνέβαινε. το δε 10ρι στο χαρτί δεν είναι πάντα οδηγός. συμβαίνει και με αλληλοαναιρούμενα η αλληλοσυμπληρούμενα η ( το καλύτερο) αλληλοαναιρούμενοσυμπληρούμενα λάθη, και απ' την μεριά των υλικών, αλλά βέβαια και απ' την μεριά της εκτέλεσης. το χάος!
φέτος, η καλοκαιρινή περίοδος, είναι κάπως διαφορετική. αφού μετά από τόση δουλειά εμπέδωσα καλά, πως ένα βασικά ρυθμισμένο τόξο, με ένα έστω και περίπου βέλος αλλά κυρίως με σωστό μήκος(!) που να δίνει ένα σωστό Τ και ζύγισμα (αυτό είναι το δώρο σήμερα, όχι Κορίνα, όχι για σένα), φτάνει και περισσεύει, αφιερώνω την μία μόνο ώρα που δικαιούμαι, στην βολή αυτή καθαυτή. ακόμη βέβαια, παρατηρώ, ανιχνεύω και διαλέγω, τον τρόπο. η καλύτερα πιστεύω οτι διαλέγω. πρώτα η ψυχή και μετά το χούι, λένε στο χωριό μου.
ε θα πάρει κάποια χρόνια φαντάζομαι, για να φύγει κι αυτό απ' την μέση... μέχρι τότε θα ψάχνω την τέλεια βολή, που μόλις αρχίζω να ψηλαφίζω.

κι ένας μικρός δαίμονας μου λέει.
πως δεν υπάρχει...