τα μπάνια του λαού...

φωτό του Γρηγόρη Κακανάκη, καλοκαίρι του2008

έκανε την πάσα ο Σάββας, φωτιά κι εγώ από κοντά. μόνο που δεν ξέρω τι είναι για τον λαό τα "ιερά του μπάνια", αν και από αυτά βγάζω το ψωμί μου!

για μας τους ιθαγενείς, είναι κάτι σαν την αναπνοή, γίνεται αυτόματα. βουτάω για να δροσιστώ, να ξεπιάσω την άγκυρα. για να φάω ένα ψάρι, ένα χταπόδι, μια πεταλίδα, ένα αχινό, για να πλυθώ, (ναι :-) ) η δεν βουτάω ποτέ! (κωλοθάλασσα, λεβεντοπνίχτρα) κλπ.

 οι μη ιθαγενείς, και ειδικότερα οι άνθρωποι της πόλης, κατά το μάλλον η ήττον, απ' όσα αντιλαμβάνομαι, προσπαθούν να κάνουν πραγματικότητα κάτι που κάθε ένας συναρμολογεί, δουλεύει στο μυαλό του. τους οδηγεί άραγε η νοσταλγία για τα χρόνια και τους καιρούς που ζούσαν και αυτοί μέσα στην φύση;  που ήταν μέρος της αλυσίδας,  πολύ πριν αυτοαναγωρευτούν σε Κορυφή της; το ένστικτο; το lifestyle? όλα μαζί; δεν ξέρω.

 εκεί είναι όμως που συνήθως χαλάει η σούπα. γιατί άλλο η πραγματικότητα και άλλο η ονειροπόληση. όλα κρέμονται από μιά κλωστή. αν έχει Μελτέμι; δεν έχει Μπάνιο! αν βρέχει; δεν έχει έστω και Ηλιοθεραπεία - Ρακέτα! αν ανακαλύψουν Πάρα Πολλοί την ίδια παραλία (που συστείνει ο τάδε οδηγός, των 100.000 αντιτύπων) δεν έχει Ροβινσωκρουσισμό. αν το δωμάτιο Δεν Εχει Την Αρμόζουσα Θέα, αν η Θεά-Θεός  "κοιτά αλλού" και δεν "κάθεται";  αν ο Φραππέ δεν πετύχει; και δεν έχει τέλος! και ο Νόμος του Murphy καραδοκεί!

για να δούμε....