μια στιγμή να μεταφράσω πρώτα:
"κάθε μαχητής παίρνει τον δρόμο που του ορίστηκε και βαδίζει μόνος με τις αγωνίες, τις πίκρες αλλά και τις χαρές που συναντά... έρχεται όμως κάποια στιγμή που αναζητά ένα χέρι... πρέπει να κάνει ένα βήμα παραπάνω... χρειάζεται γνώση... έχω το τόξο δίπλα μου, αλλά δεν μπορώ να του προσφέρω ότι ζητά πλέον..."
από χθες που το 'γραψε - κοινοποίησε, όλο το τριγυρίζω όλο κάτι θέλω να πω παραπάνω από αυτό που πυροσβεστικά της έγραψα " απλά μην σταματάς! συνέχισε να βαδίζεις, έστω και τρικλίζοντας! "
αλλά διαισθάνομαι ότι εδώ υπάρχει ψωμί... για όλους μας!
Μέλτο, Iren, Στέφανε, Γιώργο, Μαρία και λοιπές δυνάμεις
το τόξο δεν ζητά τίποτα!
αυτό είναι η αλήθεια. ούτε πικρή ούτε γλυκιά.
ένα πολύ παλιό Εργαλείο είναι!
όπως το δόρυ, το τσεκούρι, η βελόνα, το κανάτι, το δίχτυ.
εμείς ζητάμε πράγματα.
ακόμη και από τα μαλλιά μας πιανόμαστε για να πάμε λίγο παραπέρα. για να ξεχωρίσουμε απ'την ομάδα. για την αναγνώριση και τον σεβασμό. για την καλοπέρασή μας κατά βάθος. για να 'ρθει η μέρα που θα τρώμε, απ'το κυνήγι των άλλων, τσάμπα και άκοπα. βασιλιάδες και μάγοι. τεμπέληδες στη έφορη κοιλάδα. αληθινά αχόρταγα αρπακτικά, ζητάμε από παντού. απ'την φύση πρώτα και ευκολότερα. απ' τον συνάνθρωπο με το καλό σε πρώτο βήμα, αλλά και με το ζόρι αν χρειαστεί. παρακάμπτω το να ζητάς από θεούς, δαίμονες, φαντάσματα γιατί δεν έχει τέλος...
το θέμα είναι, και εσύ μόνο θα απαντήσεις,
τι είναι το τόξο για σένα, Iren!
Μέλτο, Iren, Στέφανε, Γιώργο, Μαρία και λοιπές δυνάμεις
το τόξο δεν ζητά τίποτα!
αυτό είναι η αλήθεια. ούτε πικρή ούτε γλυκιά.
ένα πολύ παλιό Εργαλείο είναι!
όπως το δόρυ, το τσεκούρι, η βελόνα, το κανάτι, το δίχτυ.
εμείς ζητάμε πράγματα.
ακόμη και από τα μαλλιά μας πιανόμαστε για να πάμε λίγο παραπέρα. για να ξεχωρίσουμε απ'την ομάδα. για την αναγνώριση και τον σεβασμό. για την καλοπέρασή μας κατά βάθος. για να 'ρθει η μέρα που θα τρώμε, απ'το κυνήγι των άλλων, τσάμπα και άκοπα. βασιλιάδες και μάγοι. τεμπέληδες στη έφορη κοιλάδα. αληθινά αχόρταγα αρπακτικά, ζητάμε από παντού. απ'την φύση πρώτα και ευκολότερα. απ' τον συνάνθρωπο με το καλό σε πρώτο βήμα, αλλά και με το ζόρι αν χρειαστεί. παρακάμπτω το να ζητάς από θεούς, δαίμονες, φαντάσματα γιατί δεν έχει τέλος...
το θέμα είναι, και εσύ μόνο θα απαντήσεις,
τι είναι το τόξο για σένα, Iren!
κυνηγάς και είναι μέρος της επιβίωσής σου;
είναι μέρος της διασκέδασής σου;
στην αυλή σου; στο λιβάδι; στο γήπεδο του συλλόγου; στο γήπεδο της εφοτ;
είναι μέρος της εξέλιξής του χαρακτήρα σου;
των δεξιοτήτων σου;
μήπως της συνείδησής σου;
όλα τα παραπάνω;
όπως και να είναι, μην αφήσεις την εμπειρία που συγκέντρωσες με τόσο κόπο, για κάτι που θα αρχίσεις και πάλι απ' την αρχή. γιατί σε λίγο καιρό πάλι στο ίδιο σημείο θα φτάσεις. εκεί που πρέπει να υπερβείς τον εαυτό. εκεί που πρέπει να βάλεις πλάτη και να σπρώξεις, έστω και απεγνωσμένα.
λέω. συνέχισε να βαδίζεις τον δρόμο, και ας είναι πια ασαφής. κάποιον θα βρεις παρακάτω να βοηθήσει. 9 στους 10, είναι καλοπροαίρετοι οι άνθρωποι. δική μου πείρα, και λόγω της δουλειάς μου, γνωρίζω πολλούς. μη φοβηθείς, δεν είναι καν ρίσκο. 9 στις 10 θα πάρεις καλοπροαίρετη συμβουλή.
ελπίζω και αυτό το κομμάτι να λειτουργήσει σαν τέτοια.
είναι μέρος της διασκέδασής σου;
στην αυλή σου; στο λιβάδι; στο γήπεδο του συλλόγου; στο γήπεδο της εφοτ;
είναι μέρος της εξέλιξής του χαρακτήρα σου;
των δεξιοτήτων σου;
μήπως της συνείδησής σου;
όλα τα παραπάνω;
όπως και να είναι, μην αφήσεις την εμπειρία που συγκέντρωσες με τόσο κόπο, για κάτι που θα αρχίσεις και πάλι απ' την αρχή. γιατί σε λίγο καιρό πάλι στο ίδιο σημείο θα φτάσεις. εκεί που πρέπει να υπερβείς τον εαυτό. εκεί που πρέπει να βάλεις πλάτη και να σπρώξεις, έστω και απεγνωσμένα.
λέω. συνέχισε να βαδίζεις τον δρόμο, και ας είναι πια ασαφής. κάποιον θα βρεις παρακάτω να βοηθήσει. 9 στους 10, είναι καλοπροαίρετοι οι άνθρωποι. δική μου πείρα, και λόγω της δουλειάς μου, γνωρίζω πολλούς. μη φοβηθείς, δεν είναι καν ρίσκο. 9 στις 10 θα πάρεις καλοπροαίρετη συμβουλή.
ελπίζω και αυτό το κομμάτι να λειτουργήσει σαν τέτοια.
5 σχόλια:
Τι ωραία τα λες παππού...
Σ΄ευχαριστούμε.
Σου άρεσε Κωστάκη το παραμυθάκι του θείου Μίλτου; Άντε το γαλατάκι σου τώρα και νάνι...
Φέρνεις τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις με τα λεγόμενά σου Μίλτο. Αν και οφείλω να ομολογήσω ότι "τσούζει" λίγο. Ξέρεις, λίγο πολύ όλοι αντιμετωπίζουμε-σαμε το τόξο σαν ζωντανό οργανισμό, αυθύπαρκτο, με το οποίο έχουμε μία αμφίδρομη σχέση ∙ του μιλάμε και μας μιλάει, του ζητάμε και μας ζητάει. Με τις αλήθειες σου απομυθοποιείς αυτή τη "σχέση" και το τοποθετείς στην κατηγορία των κοινών εργαλείων. Αλλά μην ξεχνάς και το δημοτικό άσμα του κλέφτη που μιλούσε στο τουφέκι του, τον "Κίτσο" και του απαριθμούσε τις φορές που τον έσωσε. Άραγε και για μας, για άλλους λιγότερο και για άλλους περισσότερο, δεν αποτελεί το τόξο μία σανίδα σωτηρίας, κάτι να μας κρατάει στα ίσα μας; Anyway...
Όσο για τα επόμενα που αναφέρεις σχετικά με αναγνώριση και σεβασμό, δεν είναι παρά εκφάνσεις της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, που προσωπικά πιστεύω πως είναι και λίγο παρεξηγημένη. Χωρίς την ματαιοδοξία -και δεν αναφέρομαι στην άμετρη- δεν θα πήγαινε η ανθρωπότητα βήματα μπροστά. Το να θες να είσαι ο πρώτος ή ο καλύτερος σ'αυτό που κάνεις (εν προκειμένω στη αγωνιστική τοξοβολία) είναι σαφώς κάτι ματαιόδοξο, αλλά αν σε οδηγήσει κάπου ή νιώσεις οτι κατά την διάρκεια της διαδρομής κερδίζεις και κάτι άλλο εκτός απο αναγνώριση και μετάλλια, τότε είσαι κερδισμένος.
Θέλω να γράψω κι'άλλα, αλλά θα γίνω κουραστικός. Καλύτερα να τα λέμε σε δόσεις! :-)
...Τι είναι καλό; τι είναι κακό; Ένα σημείο, Ένα σημείο
και σ' αυτό πάνω ισορροπείς και υπάρχεις κι απ' αυτό και πέρα ταραχή και σκότος κι απ' αυτό και πίσω βρυγμός των αγγέλων
Ένα σημείο Ένα σημείο και σ' αυτό μπορείς απέραντα να προχωρήσεις ή αλλιώς τίποτε άλλο δεν υπάρχει πια...
Το Αξιον Εστί. Γένεσις.
αν αυτό το σημείο είναι το τόξο, η καλλιγραφία, η το ψάρεμα, λίγο διαφέρει. και βέβαια είναι πολύτιμο για τον χρήστη. στο τέλος του δρόμου, αν και όταν, θα το απορρίψει κατά την γνώμη μου, προς χάριν της ελευθερίας. που όμως είναι κατεκτημένη και αληθινή.
την μάταιη δόξα, ως προτέρημα... λίγο δύσκολο να το αντιληφθώ. αν και δεν είναι το μόνο που δυσκολεύομαι :)
Καλημέρα φίλε Enippeas!
αχ και σήμερα θάβουμε ένα Φίλο... που πολύ βασανίστηκε πριν φύγει...
Λυπάμαι που το ακούω αυτό για τον Φίλο σου. Η απώλεια ενός Φίλου (με φι κεφαλαίο) δημιουργεί δυσαναπλήρωτο κενό. Αν και σήμερα η λέξη φίλος έχει γίνει κοινοτυπία. Αυτός είναι και ένας απο τους λόγους που αρνούμαι να μπω στο facebook. Χρησιμοποιεί την λεξη "φίλοι" για τον κάθε ένα που μας κάνει μια πρόσκληση, ανθρώπους που αν τους δούμε στο δρόμο μπορεί να μην πούμε ούτε καλημέρα! Τουλάχιστον ας έβαζαν την λέξη "γνωστοί", ξέρω και γω, τι να πω...Αντί συλληπητηρίων σου λέω: Να τον θυμάσαι και να χαμογελάς!
Η φιλοδοξία με την ματαιοδοξία απέχει μία πιθαμή. Βρήκα έαν ενδιαφέρον απόσπασμα απο το βιβλίο του Alfred Adler, Ανθρωπογνωσία. Δεν το δέχομαι αναντίρρητα, αλλά έχει βάση.
Φοβάμαι όμως πως ξέφυγα απο το αρχικό θέμα (και πάλι...).
θα χαμογελας Αριστοτελη με τα αποτελεσματα των πραξεων σου που επενδυσες σε μη ετοιμους ανθρωπους.Μπερδευτηκαν τα μπουτια μας.Βουτια κατω.Συναισθημα μπολικο σε προσωπικες επενδυσεις=ατομο ευκολοδιαχειριστο και φυσικα επικινδυνο σε κρισιμες φασεις.Ας ειναι.ανθρωπινα ολα και ολοι μας αξεπεραστα ΑΝΩΡΙΜΟΙ.
Δημοσίευση σχολίου