όταν συμβαίνει, δείχνει τόσο
απλό,
όμορφο,
ξεκάθαρο και
εύκολο...
μετά αρχίζω να το προσπαθώ, να το επιδιώκω,
και τότε χαλάει...
πολύ...
και ξανά το φιδάκι πάνω κάτω.
εύλογα ρωτάς, αφού σε χαλάει γιατί το προσπαθείς; άστο να συμβαίνει όποτε θέλει αυτό...
για την διασκέδαση, για το fun factor που γράφουν οι περισπούδαστοι προπονηταράδες στα καλοπουλημένα τους βιβλία, ναι είναι αρκετό να το αφήνεις να κάνει ότι θέλει αυτό. σαν να οδηγείς μια μοτοσυκλέτα σε ρυθμό βόλτας. στο περίπου. δεν χάλασε ο κόσμος. αρκεί να είσαι πάνω στον δρόμο...
είναι ο αγώνας όμως, η η πίστα για το παράδειγμα της μοτό που σε βάζει σε διαδικασία εξέλιξης και βελτίωσης. και είναι αυτό που μου λες, "χρειάζεται συγκέντρωση ε;" με έπαρση για την εξυπνάδα και το πόσο "μέσα" στα πράγματα είσαι, στην μικρή εισαγωγή στην τοξοβολία που κάνω δίπλα από την ρεσεψιόν...
αυτή η ποιότητα της συγκέντρωσης στην διαδικασία και όχι στον στόχο είναι που χρειάζεται για να υποταχθεί η για να "αγνοηθεί" ο πίθηκος του μυαλού, που τρέχει σκούζοντας από κλωνάρι σε κλωνάρι. οι συνειρμοί, οι φιλόδοξες σκέψεις, ο φόβος στο 10αρι του αντιπάλου, ο φόβος για τον χρόνος που τρέχει, η φλεγμονή της αποτυχίας και άλλοι τόσοι δαίμονες & καλικάντζαροι που προσπαθούν να σε ξεστρατίσουν! γιατί; μα για να γελάσουν! ;)
αν κοιτάξεις προσεκτικά στη φωτό, θα δεις πολλές τρύπες κάτω και αριστερά. περισσότερες απ' ότι στον υπόλοιπο περίγυρο του κίτρινου.
είναι οι όχι θαρρετές βολές. οι φοβισμένες! και είναι πολλές... ότι χρειάζομαι για την εξέλιξή μου, είναι αποτυπωμένο. και πλέον το γνωρίζω, δεν είναι τα άλλα βέλη και το νέο carbon τόξο που χρειάζονται. δεν ζητά click το σκοπευτικό και το button...
ήρεμο θάρρος. καθαρός και ελεύθερος νους...
αυτά χρειάζομαι-σαι φίλε μου.
εύκολο;
αν ήταν εύκολο δεν θα άξιζε τον κόπο!
καλές προσπάθειες σύντροφοι! :)
