μικρά γραπτά

ολίγον από μεταφυσική.

    α. όταν ήμανε κωλοφάνταρο στο Μούδρο, έλεγα το χειμώνα του 81, γύρω από την σόμπα, όπου λιώναμε τυρί στην κονσέρβα, 11 μήνες πριν το απολυτήριο. μ'αρέσει ο καιρός της καταιγίδας, φορτωμένος, μολύβι από πάνω, και στον ορίζοντα, 2 δάχτυλα ακόμα ανοιχτός. το μπουμπουνητό υπόκωφο, μακρινό. τέτοιον καιρό θέλω νάχει σαν θα φύγω!

σαν έκανα την τελευταία βόλτα προς το Κουκονήσι (παλαιολιθικός τόπος, ευρήματα, https://el.wikipedia.org/.../%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE... ) με πολιτικά πριν πάρω το αερόπλανο, ο καιρός, ήτανε αυτός ακριβώς. και από την απέναντι πλευρά του κόλπου μέσα στο σύννεφο ακούστηκε μια σάλπιγγα, καλούσε στην αναφορά.

    β. όταν ήμανε κωλοφάνταρο στο Μούδρο, έλεγα το χειμώνα του 81, 10 μήνες πριν το απολυτήριο, στου Τζιτζιβάγκου με το ρεφενέ του "μιστού". στο χωριό σαν πάω, θα κόβω βόλτες στα νοτισμένα ρουμάνια και, θα ψαχουλεύω ξεχασμένες ζωές, στα παρατημένα καλύβια, στους ελαιώνες, χαμηλά. ασφαλώς με την παρέα σκύλου. είναι πιο νόστιμη η βόλτα στο δάσος παρέα με σκύλο! "και πως θα τον λες;" έπεσε η αυτονόητη ερώτηση, λίγο πριν πέσουμε οι ίδιοι κάτω, από το Λεσβιακό Ούζο, ανάθεμα την ώρα. - θα τον πω Σαν.

και κάνει απεργία πείνας ο Ιρλανδός και πεθαίνει. αυτός και άλλοι εννιά. και πολλά αγόρια και σκύλοι ονομάστηκαν Σανς κείνο το καλοκαίρι. περνάει ο καιρός και πάω στο χωριό. λέει ο Θύμιος "του πατέρα του περισσεύει σκύλος!" (ο κ. Γιώργος ήτανε και κυνηγός, αυτός μου είχε δώσει τον πρώτο Ιβάν, το γκριφόν, παιδί της Θέλμας!) πάω και βλέπω τον πιο ηλίθιο σκύλο του κόσμου! δεν έκανε για κυνήγι! όπως αποδείχτηκε δεν έκανε ούτε για βόλτα! θα τον πάρω λέω. πως τον λέτε; -Σαν -ς

γ. αα-άλλη φορά! με κάστανα και κρασί

update 18/01/2024 

άργησα λίγο, αλλά να ακόμη ένα συμβάν απ΄' εκείνη την εποχή, όπου εκπληρωνότανε επιθυμίες, ανυστερόβουλες, με τρόπο "μαγικό" :

    γ. άνοιξη του '82, απλώνω εφημερίδες πριν ασβεστώσω δωμάτιο (το 5, εμπρός αριστερά) στο παλιό Άνεσις. καθώς το κάνω, πέφτει το μάτι σε παρουσίαση φιλμ. "Συναντήσεις με αξιοσημείωτους Ανθρώπους. η ζωή του G. Gourjief. " Αλκυονίδα. η αυτόματη σκέψη - γμτ... καμιά ελπίδα να το δω στον Βόλο. όμως, περάσανε οι μέρες, ετελειώσανε τα βαψίματα και ακολούθησε σχόλη. μου κάθεται η ιδέα, να πάω Αθήνα - κατεβασιά έκπληξη - και να δω την Ε. νταλαβέρι του περασμένου καλοκαιριού. μια και δυό φτάνω και παίρνω τηλ. "ωωω έχω κάπου να πάω, δεν είπες και τίποτα... κλπ" καλά θα περιμένω. βιβλίο, παγκάκι και πέρασε η μέρα. βραδάκι ξανά τηλ. "μμμμ... δεν έσωσα " καλά, δε χάθηκε ο κόσμος, άλλη φορά. χρόνο είχα, το μαζεύω με τα πόδια από την Καλλιθέα για το Σταθμό Λαρίσης.

κατεβαίνω την Ιουλιανού.

βλέπω κόσμο σε ουρά. κοντοστέκομαι.

Αλκυoνίδα!

ξανακοιτώ, και

"Συναντήσεις με Αξιοσημείωτους Ανθρώπους (Γεώργιος Γκουρτζίεφ)"

βγάζω εισιτήριο και μπαίνω!

χεχε μόλις είχε αρχίσει!

καλό;

πολύ καλό λέω! 🙂

( https://youtu.be/HAgAqAsI5tg?si=wmZKxN99iyLn9cwd )