όμορφη, αβίαστη και ρυθμική βολή

έκλεινα το κειμενάκι μου "η γίδα και το γάλα" πριν 2.776 μέρες, ως εξής :

 ηθικόν δίδαγμα;  μην εγκαταλείπετε με τίποτα.

το αυτονόητο. 

αν σηκωθείς και φύγεις στα μισά του έργου, δεν θα δεις το τέλος, που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν υπάρχει... 

λέω το λοιπόν, σήμερα που η βρόχα πέφτει straight thought, να το τονίσω λίγο ακόμη, να το ακούσουν και οι δεκάδες μαθητές του Παύλου, που είναι στην αρχή του ταξιδιού και ίσως ανυπομονούν και λένε "εγώ πότε θα μάθω τόξο;" :) μιλώντας εκ πείρας, σας μεταφέρω πως αν δουλεύετε με πάθος, περί τις 5 μέρες την εβδομάδα, από 2 ώρες την μέρα, στα 5 χρόνια περίπου, θα έχετε σταθεροποιήσει ένα αποδεκτό group. (εμένα που είμαι χοντροκέφαλος, αργός και μόνος, μου πήρε 7... ) θα έχετε γνωρίσει τα υλικά, το σώμα σας και θα έχετε εγκαταστήσει μια κάποια ρουτίνα. με τα λαθάκια της ασφαλώς, που δίνουν ένα "περιπλανώμενο" group. την μέρα που "κάθεται" στο κίτρινο κερδίζεις! αφού δεν ζούμε δα και στην Κορέα μα ούτε και στην Ιταλία! ο νάρκισσος κολακεύεται. λίγο πάνω - λίγο κάτω, γίνεται η δουλειά... άλλο γίνεται δυσκολότερο. το να εκλεπτύνεις την ρουτίνα σου, την φόρμα σου... εκεί ελοχεύει ένας σοβαρότατος κίνδυνος. η στασιμότητα, το plateau... μέχρι εδώ ήταν τα εύκολα. το επόμενο βήμα, σας διαβεβαιώ, είναι εξαιρετικά δύσκολο και επίπονο. εδώ πολλοί το αφήνουν....

για εμένα ειδικά, αφού άφησα στην άκρη και την όποια International πορεία, που θα έβαζε αλλού τον πήχη, πέρασαν σχεδόν άλλα 7 δύσκολα χρόνια. ήρθε και η οικονομική κρίση, που άλλαξε τις προτεραιότητες. λιγότερες ώρες στο γήπεδο, λιγότεροι αγώνες, λιγότερα κέφια.... όμως τουλάχιστον δεν εγκατέλειψα! μάλιστα σε κρίση ευφυίας ξεφορτώθηκα τα πολλά και πλεονάζοντα υλικά και έδωσα όλη την προσοχή στο ένα. μέχρι που το ξέχασα και αυτό και έχοντας έρθει η σωστή στιγμή, ζήτησα την όμορφη, αβίαστη και ρυθμική βολή. με όποιο αποτέλεσμα....

στην πορεία ήρθαν και τα TFG, που αποφόρτισαν τον αγώνα από την αδρεναλίνη και το καρδιοχτύπι του, όπως το ήξερα, και προώθησαν το κέφι και την αλεγρία. μεγάλη υπόθεση σου λέω! :)

και τούτες τις μέρες, ένα ωραίο απόγεμα, χωρίς καμιά προειδοποίηση, χωρίς καμιά σκέψη, τα χέρια πήραν την θέση που έπρεπε και που τόσα χρόνια ψάχνανε να βρούνε! αυτό έφερε αλυσιδωτά άλλες μικρές αλλαγές στον τρόπο, και; και η τοξευτική ζωή είναι ξανά ωραία και προκλητικά ενδιαφέρουσα, μέσα από μια ομορφότερη φόρμα, αβίαστη και ρυθμική (7/8 :) καλαματιανός!  συνάμα και αποτελεσματική.

συστήνω μετ' επιτάσεως λοιπόν, υπομονή στα δύσκολα, δουλειά και 

Καλές Βολές Σύντροφοι!