ο ταύρος και το κέρατό του το τράγιο...

Στις 16 μέρες που πέρασαν, είχα την ευκαιρία να ξαναδώ ρυθμίσεις και υλικά και επίσης θέματα τεχνικής, φόρμας κατά το αγγλοσαξονικό.
Με μικρά διαλείμματα για μάζεμα ελιάς και λιοτρίβια, κοιμόμουν και ξυπνούσα με την έννοια του βέλους και του στόχου (γιατρέ μου είμαι καλά;) ξανά και ξανά μπας και βάλω τον ταύρο στο μαντρί.
Του καιρού βοηθούντως, έριχνα από την άκρη της αυλής, με τον στόχο στη ρεσεψιόν, μέσα από την πόρτα της εισόδου...ωραία και εύκολα 18m... Το νούμερο... το show (και ο τρελός;) του χωριού, αλλά τι να κάνω! Δεν μπορώ να τρέχω κάθε μέρα στο Βόλο (120Km) Και εδώ έχω ότι χρειάζομαι και καλό καφέ...
Περνούν στη βόλτα παρέες, ζευγάρια και τους δίνω θέμα... κοιτά αγάπη μου κοίτα τι κάνει αυτός!!! καλέ!!!? τι είναι αυτό το πράγμα; καλά δεν κρυώνει...? ρε μεγάλε που ρίχνεις; στην πεθερά σου...κλπ
Την ξέρω την παροιμία με την μεγάλη μπουκιά και την μεγάλη κουβέντα... αλλά νομίζω οτι πάω με τις καλύτερες προϋποθέσεις και συνθήκες. καλοκουρδισμένο τόξο και βέλος, καλή φυσική κατάσταση και καλοδουλεμένη φόρμα στις λεπτομέρειές της, καλύτερα από κάθε άλλη φορά...

Καλή Σύνθεση.

Χθές ακόμη, έβαλα μια τελευταία πινελιά, διορθώνοντας το χέρι του τόξου, καθώς υποχωρούσε κάνοντας γωνία σε σχέση με τον κορμό, "μάκραινε" το βέλος και ζοριζόμουν στο τέλος της πράξης χαλώντας και το αποτέλεσμα. Καθώς πιά μετά τόσα χρόνια, μεμονομένα τα έχω δουλέψει όλα αυτά τα μέρη, είναι σχετικά εύκολο, αφού δώσω τη λύση στο πρόβλημα, να ενσωματώσω το μέρος στην χορογραφία :-)) Πιστεύω πως θα δουλέψει καλά και στις συνθήκες του αγώνα, γιατί η βολή είναι πολύ απλή και ξεκούραστη, χωρίς μυικούς ανταγωνισμούς και τις αχρείαστες εντάσεις τους.

Κυριακή, κοντά γιορτή.

Asta la vista baby!!!