άντε, καλό χειμώνα...

μέρες χειμερινού ηλιοστασίου, οι μεγαλύτερες νύχτες, η καρδιά του χειμώνα, και επιτέλους ε, ήρθε και ένας βορριάς της προκοπής, λίγο κρύο, επιτέλους. να τι βλέπω απ'το παράθυρο σήμερα το πρωί... οι ήρωες του Παπαδιαμάντη και του Καρκαβίτσα, κάτι τέτοιες μέρες καθόνταν στα καφενεία δίπλα στη σόμπα πίναν ρεκές με μεζέ στραγάλια, παίζαν πρέφα και δηλωτή, φουμάρωντας αρειμανίως. παρομοίως συνεχίζω την παράδοση, να η σόμπα, με λίγη προσπάθεια διακρίνεται και η κριτής Λίζα δίπλα της, πασιέντζα στα windows και adsl σε δράση.
α, να και ένα μετάλλιο...;-))

είναι απ' τον χθεσινό αγώνα του γδ.Θεσσαλίας - Στ.Ελλάδας, στη Λαμία. ο μόνος πρακτικά αντίπαλος, με την καλή έννοια πάντα, Γιώργος Καλομοίρης - Σαρακατσάνος, στα ξαφνικά και ενώ πήγαινε πολύ καλά, έκανε 2 out σε μιά βολή, δεν βρήκε λύση, τον πήρε από κάτω και έμεινε 70 πόντους πίσω. για τους υπόλοιπους δεν λέω τίποτα, μαύρη είν'η νύχτα στα βουνά, μαύρη και στα λαγγάδια.... χάος...
564. τα λάθη που έχω σημειώσει για μάθημα: ένα 7ρι από χέρι τόξου που πήδησε σαν από λόξυγκα την στιγμή της απελευθέρωσης (λές νά'ταν καρδιακός παλμός;)... ένα 8ρι που στο άκαιρο click έδιωξα το βέλος, αντί να κλείσω, ένα ακόμα 8ρι, που αφού έχασα την πλάτη, και πάλι δεν έκλεισα αλλά επέμεινα βλακωδώς να σπρώχνω με ώμους. πάρτα... όπως αναφώνησα.
και το μνημείο, χπχγ (χαζό παιδί χαρά γεμάτο)... στο μισό του 'β μέρους είχα 147 στα 150, 3 9ρια 12 10ρια, και πήγα στη γραμμή βολής σκεφτόμενος προσωπικά ρεκόρ και άλλα τέτοια άσχετα - ψιλοαλαζονικά και γνωστά βλαβερά για την τοξευτική τέχνη. επί τόπου ήρθε η τιμωρία - μάθημα με ένα 26... πάρτα πάλι...και όλα αυτά αβίαστα...

πόσο μακρυά είμαι νυχτωμένος και όσο δρόμο έχω ακόμα, δεν λέγεται...
ευτυχώς...