είμαι τόσο αόρατος για τον σύλλογό μου, με το να μην τους ζητώ το οτιδήποτε, να μην με βλέπουν εν τέλει, που ξέχασαν να με δηλώσουν στον αγώνα της 6/12, στον Πανελλήνιο!!! ένας έμεινα από τον πάλαι ποτέ ισχυρό Βόλο, κατά καιρούς τους φέρνω και κάνα βαθμό, και στο τέλος με ξέχασαν κιόλας...
Πήρα και εγώ την μηχανούλα και βγήκα να συναντήσω το
φθινόπωρο που, πότε κιόλας; φεύγει... το βουνό έχει γκριζάρει πιά αλλά χαμηλά στους ελαιώνες, σε κάποιες ρεματιές τα φυλλοβόλα πλατάνια δίνουν εικόνες σαν και αυτές...όσον αφορά την τέχνη
του τοξεύειν, με αφοσίωση, δουλεύω τις χιλιάδες επαναλήψεις που χρειάζονται, χτίζω τεχνική και ρυθμό, βελτιώνω την κατανόησή του και ελπίζω, κάποια μέρα, να μπορέσω να τοξεύσω, χωρίς σκέψεις και λογικές η μή αναλύσεις, χωρίς παρεμβολές απ'τον νού δηλαδή...ελπίζω και στην κατανόηση της οικογένειας, των φίλων, των συνεργατών, όσων τέλος πάντων αισθάνονται οτι δεν απολαμβάνουν της ίδιας αφοσίωσης και προσοχής. είναι κάτι που και εγώ, αυτήν την ώρα τουλάχιστον,
δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί συμβαίνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου