15 μέρες,

15 μέρες, τρείς αγώνες. μην μου μιλάτε για λογαριασμούς, επιταγές και τριγλυκερίδια, Αθήνα α&β αγεν, Λαμία γεωγραφικό διαμέρισμα, όλοι, και καπάκι Κύπελλο μάλλον Αθήνα.
72.667τεμάχια στο διαγωνισμό του ασεπ σπρώχνωνται για μια θέση στο δημόσιο, και εγώ- (εμείς;) στο κόλημά μας. κάποιος που δεν με ξέρει θα λέει, καλά εσύ έχεις δέσει τον γαϊδαρό σου, αλλά δεν έχω κάν γαϊδαρο να δέσω... οσάν τα πετεινά του ουρανού... ούτε που ξέρω τι θα φέρει το καλοκαίρι και ήδη μπήκα στα κόκκινα. τα ίδια και κάμποσοι πατριώτες, ο ινδιάνος απ'την Καβάλα για παράδειγμα, (564 στο Βόλο, για να μην ξεχνιώμαστε...)
λίγο θολούς τους έχω στο νού μου αυτούς τους αγώνες, πορεία στα τυφλά, καθώς ξανά μπήκα σε ένα κύκλο παραλλαγών και αμφιβολιών, το φιδάκι αυτό μου έκοψε περί τους 10 πόντους, αλλά τι είναι ο πόνος μπρός τα κάλη...λίγο πίσω και ξανά εμπρός, αέρα αέρα που φωνάζει και ο τσολιάς σε έφοδο, που έχει για σύμβολο ο σύλλογός μου (since 1911...) θα πάω λοιπόν και στους τρείς και ότι βρέξει ας κατεβάσει...
πέφτει to bow hand και έχω κάτω 8 η πιέζω ψηλά στο grip και έχω πάνω 8; γιατί μιά στις τρείς έχω δεξί αγκώνα μέσα απ'την ευθυγράμμιση; γιατί μετά τα 43 βέλη δεν αισθάνομαι τον ρομβοειδή μου και αναγκάζομαι να σπρώχνω σαν το βόδι;
εδώ σε έχω. αυτά είναι θέματα!!!
και έχω και τον Μπούτα που απειλεί να μας πάρει αγκαλιά όλους στο process προς την επανάσταση. α ρε Μπούτα. τον θυμάσαι να φωνάζει πεινάμε, ενώ ήταν τετράπαχος; τώρα σαν να έπεσε λίγο...
άνοιξε βρε το μπλόκ, γιατί καλή η Εύβοια, τι καλή, Παράδεισος είναι το σωστό. αυτές οι κοιλάδες με τα σπαρτά κυκλωμένες από δάση πεύκων. τα ποταμάκια με τα πλατάνια. οι χιονισμένες βουνοκορφές πάνω απ'τις κορυφές των πεύκων και γύρω γύρω απίστευτο μπλέ απ΄τη θάλασσα. από κι πέρασα για να πάω στο Λουτράκι και από εκεί γύρισα, αλλά τώρα χρειάζομαι την ξεκούραστη διαδρομή της εθνικής.
στο Λουτράκι, μιάς και τόφερε η κουβέντα, πέρα απ'την γνωριμία με τον, άγνωστό μου μέχρι πρότινος, Βασίλη και την ποιότητά του, που λέει πως δικαίως πήρε 3 φορές τα σώβρακα των καθεστωτικών και θα τα πάρει και στο μέλλον, στην τελευταία κόντρα με τον Αγιούς οίδα μια έκφανση του εαυτού μου που δεν μπορούσα να φανταστώ.
αγρίεψα, σαν κυρίαρχο αρσενικό λιοντάρι στην μάχη του με τον νεαρό αμφισβητία, εκεί κάτω στα λιβάδια των Μασάϊ, κάτω απ΄το Κιλιμάντζαρο... γυάλισε το μάτι, στένεψε το οπτικό πεδίο, καπνοί έβγαιναν απ΄τ'αυτιά, δόντια, νύχια και σκόνη στον αέρα, με τον χρόνο παγωμένο περιμένοντας το τέλος για να ξεκινήσει και πάλι το ρολόι. αυτήν την φορά κέρδισα αλλά το μέλλον μου το βλέπω. αργά η γρήγορα μόλις μεστώσει, καθώς είναι τρυφερούδι, θα μου πάρει το πεδίο και το χαρέμι...
c' est la vie