18αμετρη διδαχή!

κερνάω στου Αλλαντίν, γιατί κέρδισα!
είπα στον Ακη και στη μαρίδα.
τώρα τι κερδίζει ένας τέταρτος και χαίρεται, αντί να χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο των δακρύων;
κερδίζει ότι ο τελευταίος και ο πρώτος. σε κατανόηση. που θα πάει την τέχνη του παραπέρα.

διάβαζα τα λεγόμενα μεγάλων του τόξου, όπου λέγανε ότι 95% είναι μυαλό και 5% τα υπόλοιπα. υλικά κλπ. και το δεχόμουν ως αυτονόητο. και ως χαζοεξυπνάδα. αφού ούτως η άλλως ο εγκέφαλος κυβερνά και ορίζει το σώμα που εκτελεί τα υπόλοιπα. χθές μόνο κατάλαβα πως μάλλον έβλεπα το αρνητικό αυτών που λέγανε. οτι δηλαδή, η ισχυρή απουσία νου και όχι η υψηλή παρουσία είναι το ζητούμενο.
η παντελής απουσία, για να το πω καλύτερα. και θα εξηγηθώ αμέσως παρακάτω...

χωρίς να είναι αυτονόητο, πέρασα τον Μπάμπη τον Ανδρέου και αμέσως μετά στάθηκα κόντρα στο φίλο Πάνο Πετρόγγονα. 
ρίχνοντας χάλια, άσχημα, ψαρωμένος και χωρίς ρυθμό, προσπαθώντας την βολή, φτάσαμε στο 5-5 και βγήκαμε για shoοt off. 
1 βέλος.
επιτέλους, χωρίς πολλά πολλά, έριξα το βέλος γρήγορα, κι έφυγα. ο Πάνος, ανοιγμένος, σίγουρα, πήρε το μάτι του απ'τον στόχο του και έριξε μια ματιά δίπλα.
εννιά,
τι θέλω;
θέλω δέκα,
ξανά στο στόχο του, αλλά ο χρόνος περνά, αρχίζει να σφίγγει πολύ,
τι θέλω; θέλω ένα δέκα,
αρχίζει να τρέμει απ' το σφίξιμο, να σπρώχνει και να τραβάει άτσαλα, τσακ. οχτώ! πάλι καλά.

φωτο by Ηλίας Κουμαριανός

ο Μιχάλης ο Σαλονικιός, το νέο αίμα και ελπίδα μας, υποδέχεται τον μπάρμπα που με κάτι 26ρια κι ένα μπαράζ έφτασε στο στόχο του, μην βάζοντας με τον νου οτι κινδυνεύει. ο μπάρμπας πάλι, αφού την γλύτωσε απ' τον εαυτό του, θυμήθηκε μέρες και τρόπο Λαμίας...

 φωτό by Δημήτρης Αυγερινάκης,

με βοηθό, συμπαραστάτη, και εμψυχωτή, την μικρή στο μάτι, μεγάλη στην καρδιά Λία, στάθηκα στην γραμμή βολής.
πρώτη τριάδα, από 3 δεκάρια, ισοπαλία... και η δεύτερη ισόπαλη, στο 28... 
κάτι ψυχανεμίζεται ο Μιχάλης και σοβαρεύει.
κάπου εκεί μπαίνει ο διάολος μέσα μου και βγαίνουν σκέψεις. ωχ η λαβή μου δεν είναι καλή! μμμ άργησα λίγο! μμμ δεν βγαίνει. 29-25, κακήν κακώς πάει η τριάδα... 4-2. 
αλλά τόχα φρέσκο, "άδειο κεφάλι" (μην με ρωτάς πως γίνεται, αυτό είναι επόμενο σκαλί) 28-29
και 4-4. 
η πίεση στον Μιχάλη. 
και πάμε για τα 3 τελευταία.
πολύ γρήγορα και καθαρά, ένα τόξο που έριχνε ΑΥΤΟ! μόνο του σου λέω!  
10-10-9 και φεύγω, αφήνοντας τον Μιχάλη να τσιγαρίζεται.

φωτο by Λία Κοτσαμανίδου

10-9-8=27... ο μπάρμπας στους 4!!! και ο Μιχάλης με ένα βάζο γλυκό κυδώνι της κυρα- Μαρίκας, για να γλυκάνω την πίκρα του. :)

με τον φίλο και αδερφό Στέφανο και το νέο αίμα Κώστα Μπινυχάκη, το εγχείρημα δεν λειτούργησε στο 100% και μετά το 4-4, ξεφύτρωσαν σκέψεις και μυαλό με φυσικό πια, στα μάτια μου, αποτέλεσμα, μέτριες λερωμένες βολές.

τέταρτος λοιπόν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Τοξοβολίας Κλειστού Χώρου 2 Χ 18μ. με Ολυμπιακό Γύρο Ολυμπιακού & Σύνθετου Τόξου, και πλουσιότερος σε κατανόηση, παραδοσιακά στου Αλλαντίν, με πίτες Καισαρείας και Εσκεντερ κεμπάπ, γιορτάσαμε και αναλύσαμε τα του αγώνα και της ζωής.

Ο Γέρος πήρε το μετάλλιο που του έλειπε απ' τον θεσμό, με σαρωτικό τρόπο. οδοστρωτήρας! και Χρυσάφι!!! (όλε ) ο Ινδιάνος με ολίγον προς το κιτρινοπράσινο χρώμα στο πρόσωπο, τρόπος του λέγειν, βολεύτηκε με το ασήμι. think about Στέφανε! τον τρίτο Κώστα, τον χειροκρότησα, όταν στο τελευταίο βέλος του, μόνος στην γραμμή, παίζοντας το μετάλλιο, έκανε αυτό που έπρεπε και με "σκότωσε" . μεγάλο μπράβο Κωστή και καλή πρόοδο!

με ευφυή καθοδήγηση απ' την Λία, τ' απόγεμα τα κορίτσια μας, από αριστερά, Γεωργία, Ευαγγελία και Κατερίνα, φέρανε Ασήμι στον Σκοπευτικό Συλλόγο Βόλου. όλε όλε όλε!!!

και;
και πέρασαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...

Καλές Βολές σύντροφοι!