3 Απρ 2011

ψέματα

κακά τα ψέματα.
κάτι έχει χαθεί. έχει κρυώσει το καμίνι.
Fita έρχεται, αλλά τοξεύω κάθε όποτε μπορέσω, μόνο 2-3 ώρες. σχεδόν σαν από υποχρέωση, από συνήθεια. σαν συζυγικό sex... τόξο και βέλος jet. 18μ έως 90μ, δεν κουνάω τίποτα. button η σκοπευτικό. καρφί ευθεία. η φόρμα καλή και ψύχραιμη. το αποτέλεσμα super. αλλά κάτι λείπει. τα παραδοσιακά μου είναι πιο ενδιαφέροντα πλέον. κοιτάω και τις σκουριές ακόμη, αν είναι δυνατόν! με μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
λέω και ξαναλέω. να πάω; και τι να πάω να κάνω; με τα πήγαινε έλα θα λείψω 4 μέρες. πάσχα έρχεται. αρχίζει η δουλειά. με το ένα και με τ'άλλο, πάλι θα τρέχω πίσω απ' τις δουλειές. βέβαια πάντα έτσι ήταν. αυτός ο αγώνας πάντα των Βαϊων γινότανε. αλλιώς πήγαινα όμως...

κακά τα ψέματα σύντροφοι. λείπει ο στόχος. δεν έχω στόχο, την στιγμή που ο Ινδιάνος πχ. έχει τον μέγιστο δυνατό, το άλλο άκρο, τους ολυμπιακούς. ο Σαρακατσάνος, θέλει να δεί ευρώπη, ο Γέρος, να κάνει ένα σκορ της προκοπής. μόνο αν με δώ σαν κυνηγό της αδρεναλίνης του αγώνα, που δεν είμαι, απλά προκύπτει στην διαδικασία, μπορώ να δώσω μια συνέχεια.

παρακαλώ. ω Τοξότες και μη!
δώστε μου λόγους αιτίες και αφορμές, ώστε να καβαντζάρω τον δύσκολο κάβο... ετούτος ο έρως που παρατράβηξε, πρέπει να συνεχιστεί με άλλη μορφή. αφού δεν έγινε γάμος, ας γίνει ότι θέλει. αφού εγώ δεν ζητώ κάτι συγκεκριμένο. αφού δεν του ανοίγω δρόμους με προοπτική. αφού βάλτωσα...

γιατί κατά βάθος ξέρω πως έχει πολλά ακόμα να δώσει...




.

22 σχόλια:

Αλέξανδρος Ταυλίκος είπε...

Φτου πρωί πρωί, μόλις έκανα τον καφέ, ανοίγω και το κομπούτερ (που έλεγε και η κόρη μου μικρή) και πέφτω πάνω σε ΑΥΤΟ. Τώρα γιατί με αναγκάζεις να σκεφτώ και να πονέσει το κεφάλι μου? Τώρα που (ξανα-) άρχισε ν' ανεβαίνει η αδρεναλίνη μου σαν όψιμου εφηβικού έρωτα? Τώρα που βρέθηκε επιτέλους ο Άνθρωπος που θα με ξαναρχίσει από τα βασικά με ταχύ ρυθμό, να καλύψω το χαμένο χρόνο, μπας και κατέβω το Μάη σε αγώνα -άλλη αμαρτία αυτό το "κατέβουμε", συμφωνώ μαζί σου αλλά δεν είναι του παρόντος- και τουλάχιστον έχω μια αξιοπρεπή εμφάνιση...

Γιατί, εεε? Γιατί?

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

γιατί έπρεπε να το θέσω.
αμαρτία εξομολογημένη, λένε, δεν είναι αμαρτία. δεν πιάνεται.

αφού δεν το πιάσαμε στην αρχή, ας κάνουμε μια στάση και ας το δούμε τώρα!

γιατί (να) κάνω αγωνιστική τοξοβολία;

Αλέξανδρος Ταυλίκος είπε...

Κοίτα τώρα κάτι συμπτώσεις. Αν και απέχω πολύ από εκεί που έχεις φτάσει ώστε να "δικαιούμαι" να έχω τον ίδιο προβληματισμό, σκεφτόμουν πολύ πρόσφατα το εξής:
Καλή η αγωνιστική, καλή η προπόνηση και η βελτίωση (για μένα πάντα) αλλά όπως λέει ένας φίλος μου, στην ηλικία μας πρέπει να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν.
Ο εν λόγω φίλος ασχολείται με κάτι που λέγεται Σκοποβολή αεροβόλου ανοιχτού πεδίου. Το κατάλαβα σαν κάτι αντίστοιχο του field archery.
Να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι την ενασχόληση με όπλα, πυροβόλα ή/και αεροβόλα (αν και μ' αρέσει σαν σκοπευτική ιδέα) την θεωρώ θερμοκήπιο στρατόκαυλων και φασιζουσών συμπεριφορών. Άποψη μου και κλείνει εδώ.
Αυτό που μου έμεινε από τον κατά τα άλλα καλό φίλο είναι ότι συγκροτούν μια παρέα που στήνουν στόχους στα παρακείμενα βουνά (κατάλαβα ότι έχουν γνώση των στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας), κάνουν την υγιεινή βόλτα τους και ένα hobby που δεν τους αγχώνει με όρια, release, γύρους κλπ και κυρίως μετακινήσεις σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα της ομοσπονδίας.
Σκεφτόμουν δε, στην επόμενη εξόρμηση τους να τους συνοδεύσω τοξευτικά αλλά με κολλάνε πολύ οι 68 ίντσες που θα πρέπει να κουβαλάω, έστω και χωρίς stabilizers. Χώρια που μάλλον τα Hoyt θα είναι πολύ ευαίσθητα στην επαφή τους με τα πουρνάρια. Έτσι σκεφτόμουν να επικοινωνήσω μαζί σου που έχεις μια γνώση σχετική από "άλλα" τόξα.

Αλέξανδρος Ταυλίκος είπε...

.... ή δες το και σαν ιδέα. Τόξα έχεις, βουνό κι αν δεν έχεις, χρόνο έτσι κι αλλιώς δεν θα έχεις, τι σου λείπει?

Φιλημων είπε...

Έτσι είναι πάντα μ´ εν´ αντίο
φεύγει ο ένας απ´ τους δυο.

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

http://aerovolo.gr/ δες εδώ. απ' όλα. και δικέφαλους. και σημαίες. και απ' όλα.
αυτό που κάνουν οι φίλοι σου με τα αεροβόλα, είναι σαν πως θα τοξεύσουμε όταν έρθεις με το καλό. θα πάμε να κάνουμε κέφι. υπάρχει αγωνιστή εκδοχή και παγκόσμια ομοσπονδία κλπ. μάλιστα αυτός είναι ο καημός τους. να κάνουν ένα αγώνα μεγάλο, (που κάνανε στο Σχιστό), να μαζευτούν απ'όλη την ελλάδα κλπ με τους κανονισμούς της Ιταλικής ομοσπονδίας κλπ... ρίχνουν σε στόχο στα 25μ, και σε σιδερένια λαγουδάκια στα 50μ. τα ρίχνουν κάτω και μ'ένα σχοινάκι τα ξανασηκώνουν. άντε πάλι. με διόπτρες ρυθμισμένες η μη, με τον αέρα να ξεσέρνει κλπ.

το τόξο η το τουφέκι, πεδίου, είναι μια προσομοίωση κυνηγιού. βγάζεις την μύτη field, βάζεις τα ξυράφια και πας για γουρούνι-α!!! άλλη ιστορία με τι θα γυρίσεις. άλλο ο σκοπευτής άλλο ο κυνηγός.
η Falco φτιάχνει πολύ καλά τίμια και φτηνά τόξα. το Spirit carbon που πήρα, πήγε 259 ευρώ πχ. και μια δωδεκάδα αλουμίνια = 80ευρώ και είσαι έτοιμος.
είναι μια απόφαση. πάντως θα έχεις διαπιστώσει, πως άλλο το κάνω δουλειά η χαβαλέ στην αυλή μου και άλλο μόλις σφυρίξει η κόρνα...

μπορείς να παίζεις την τέλεια γκάιντα πχ. αλλά αν δεν βγεις στην πλατεία, στο πανηγύρι, μάλλον δεν ολοκληρώνεται ο κύκλος...

για να δούμε...

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Φιλήμωνα; ελπίζω πως όχι!

Αλέξανδρος Ταυλίκος είπε...

Το κυνήγι και τα σχετικά του δεν μ' αρέσουν. Ο διάλογος μακρύς. Δεν νιώθω όμως την ανάγκη ούτε να σκοτώσω ζώα (δεν ισχύει για μερικούς ανθρώπους αυτό) για να έρθω σε επαφή με τη φύση, ούτε να απενοχοποιηθώ κυνηγώντας για το φαΐ μου. Και οι χασάπηδες και οι ταβερνιάρηδες κλέφτες θα γίνουν?

Στα άλλα μάλλον θα στραφούμε σιγά σιγά. Είπαμε, στην ηλικία μας να περνάμε όσο καλά γίνεται. Να υποθέσω ότι το άλλο ΣΚ δεν θα σε δει ο αγώνας πρωτευούσης? Ο τρελλο-Τόμμυς θα κατέβει από εμάς.

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

θα πάω. αλλά!...

Enippeas είπε...

Μίλτο, ένα ανέκδοτο (που πιθανόν γνωρίζεις) ως απάντηση στον προβληματισμό σου...
" Ένας πλούσιος βιομήχανος, που με πολλούς κόπους είχε πλουτίσει, κατέβηκε μια μέρα στη παραλία για βόλτα και είδε ένα ψαρά να κάθεται και να ρεμβάζει δίπλα στη βαρκούλα του.
-Γιατί δεν ψαρεύεις; τον ρώτησε.
-Γιατί έπιασα αρκετά ψάρια για σήμερα.
-Γιατί δεν πιάνεις πιο πολλά από όσα χρειάζεσαι; ξαναρώτησε ο πλούσιος.
-Και τι θα τά'κανα;
-Θα κέρδιζες περισσότερα χρήματα, και έτσι θα αγόραζες μια καλύτερη βάρκα, που θα πήγαινε πιο βαθιά και θα έπιανε περισσότερα ψάρια.
Θα μπορούσες επίσης να αγοράσεις καλύτερης ποιότητας δίχτυα, που να πιάναν περισσότερα, και να βγάλεις πιο πολλά χρήματα.
-Και μετά;
-Σύντομα θα είχες ένα δικό σου στόλο από βάρκες και θα ήσουν πλούσιος όπως εγώ.
-Και τότε τι θα έκανα; ρώτησε με αφέλεια ο ψαράς.
-Θα αποκτούσες ένα σπιτάκι σε ένα χωριουδάκι κοντά στη θάλασσα, θα καθόσουν και θα χαιρόσουν τη ζωή σου, είπε ο βιομήχανος.
-Και τώρα τι νομίζεις ότι κάνω; απάντησε ο ψαράς κοιτάζοντας με ρεμβασμό τη θάλασσα."

Μπορεί κάποιος να βγάλει πολλά συμπεράσματα απο αυτή την ιστοριούλα, αλλά όσον αφορά το θέμα μας, εντέλει οι στόχοι που βάζουμε καταλήγουν στην χαρά που σου δίνει η τοξοβολία αυτή καθ'αυτή. Μπορείς πολύ εύκολα να στοχοθετήσεις (τι λέξη!, έχω να την ακούσω/χρησιμοποιήσω απο τις μέρες που δούλευα στην τράπεζα!) σε κάθε αγώνα, εφ'όσον αυτό θέλεις και επιθυμείς. Για παράδειγμα, το 2009 έφτασες κοντά να κάνεις ρεκόρ στα 90μ.(να η ευκαιρία) ή μια καλή κόντρα με τον Ινδιάνο ή... ή... ή... Και μπορείς τελικά να βάλεις ως σκοπό του αγώνα την μάζωξη με τους φίλους-τοξότες που απέκτησες όλα αυτά τα χρόνια (αξία: Ανεκτίμητη!).
Πιστεύω όμως, φίλε Μίλτο, πως αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι μιά περαστική κακοδιάθεση. Κάτι που συμβαίνει σε όλους, και όλα μας φαίνονται άσκοπα, ίδια, βαρετά. Είμαι σίγουρος πώς μόλις χτυπήσει καλά ο ζωοδότης ήλιος και φύγει η συσσωρευμένη υγρασία απο μέσα σου/μας όλα ξαναπαίρνουν άλλο νόημα. Και φτού κι'από την αρχή...

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

ευχαριστώ Enippeas!
ευχαριστώ Θύμιε!

Unknown είπε...

Λοιπόν φίλε Μιλτιάδη ,
μας λες ότι όλα ένας κύκλος είναι . Και καλά, αν δεν είναι κύκλος είναι κλειστή γραμμή (ή επιφάνεια για τους περισσότερο προχωρημένους κλπ για τους ακόμη περισσότερο προχωρημένους ) καμπύλης μορφής . Με τα μέγιστα , τα ελάχιστα , τις προβλεπόμενες διαδρομές κοντά στον αναμενόμενο μέσο όρο .....
Και επι του προκειμένου : η προσήλωση στον στόχο ! Όπου σαν μακρυά απέχοντας από το τέλειο ον , ανθρώπινα αποσπάται η προσήλωσή σου . Φυσικό είναι : οι σκουριές , οι έννοιες του κουμπάρου , η πέρα βρέχει στάση άλλων (hakuna matata) , η υπογραφή του Παπανδρέου κάτω από το κείμενο που λέει ότι κάθε περιουσιακό σου στοιχείο είναι εγγύηση για τα δάνεια που παίρνει - σε συνδυασμό με το φορολογικό νομοσχέδιο , ο Απρίλης που ήρθε και ως συνήθως προηγείται του Μαϊου που θα μας θυμίσει ότι ναι μεν η ζωή προχώρησε (παράπονο δεν έχουμε) και οι δεκαετίες πέρασαν αλλά μας έχει μείνει μια αίσθηση ότι συναισθηματικά είμαστε μαγκούφηδες , χωρίς να αναφέρουμε τα καθημερινά , φτάνουν να θυμήσουν τους pink ,
Θα περάσει η έκλειψη , και μετά θα φανεί η αξία του κυνηγού που είναι έτοιμος με την χορδή στο σαγόνι και το σκοπευτικό στο θήραμα , έτοιμος για το πρώτο φως .
Και, να επισημάνω ότι εσύ σαν άνθρωπος του Πηλίου όρους , με κάθε εξωτερική αιτία ( αεράκι , βροχή , ήλιος , ζέστη , κρύο , πουλιά , έντομα , λουλούδια, κάστανα κλπ )αναγεννάσαι και επομένως πραγματικά είσαι περισσότερο ευαίσθητος από εμάς τους ανθρώπους της πόλης σε μια έκλειψη .. Η οποία μπορεί να είναι και η περικοπή της άσκησης για χάρη των πόνων της μέσης , ή απλά η υπενθύμιση των πόνων της μέσης .
Θα ξαναέρθει το ενδιαφέρον για τον στόχο , θα ξαναθαμπώσει , όπως προβλέπεται από το κισμέτ . Θυμίσου έναν πρώιμο σοφό που έλεγε < τι τα ήθελα εγώ αυτά και δεν καθόμουνα σπιτάκι μου ...> . Το ίδιο θέμα είναι στην ουσία – απλά απ' έξω βλέπεις το ακατόρθωτο των στόχων κάποιων άλλων και συγχρόνως τους αδικαιολόγητα χαμηλούς στόχους κάποιων τρίτων . Νομίζω όμως ότι ο καθένας αν ψάξει μέσα του , θα βρεί μια πηγή δύναμης – πχ για το χατήρι του σκυλάκου που δεν κούνησε την ουρά του - , για να ξεπεράσει τις αμφιβολίες του, δηλαδή τον εαυτό του .
Καλή δύναμη


Θύμιος / hakuna matata
Απάντηση ΠροώθησηΟ χρήστης adis δεν είναι διαθέσιμος για συζήτηση.

Ανώνυμος είπε...

Άκουγε γέρου συμβουλή και παιδεμένου γνώση (μια που την αποζητάς, αλλά απόδειξη δεν θα σου κόψω)

Εξαιρετικά εξελίσσεσαι. Οδυνηρό είναι βέβαια, αλλά πέραν του γνωστού "πάντα ρει πάντα χωρεί και ουδέν μένει", πέραν μιας μελαγχολίας που συνοδεύει κι όλας τις άνοιξες, πέραν της ηλικίας στην οποία εμβαίνεις, πέραν, ... πέραν, ..πέραν των ερώτων ακόμη..,
να επισημάνω το σημαντικότερο.
Μόνον αν σταματήσεις να επιζητείς αγώνες, ενδεχομένως θα πλησιάσεις τον στόχο του εαυτού σου.
Συμπέρασμα: Σε καλόν δρόμο πορεύεσαι..
Στο μεταξύ, βρες κι έναν άλλον έρωτα, εννοώ, στα μάτια κάποιου κατάλληλου θηλυκού -βοηθάει ενίοτε στις...βολές

Νάνση Μπελάτα

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

ευχαριστώ Νάνσυ!

Κουλης Παυλος είπε...

Χμ!!!!!!!! Είμαι σίγουρος ότι δεν έχεις κανένα πρόβλημα
Η ίδια άσχημη ψυχολογία μάς εχει βαρέσει όλους στο κεφάλι
Η σχεδόν όλους !!!!!
Και εγώ δεν θα ανέβω στο fita και πραγματικά είναι η εποχή
Που βάζουμε άλλες προτεραιότητες ωστόσο εάν μπορείς και κάνεις
αυτό που σου αρέσει σίγουρα θα είσαι ευτυχισμένος
Και ας μην είναι τοξοβολία!

σταυρος είπε...

Λοιπον νυχτιατικα γραφω αλλα τεσπα!!!

Να σου θυμησω μια αναρτηση που ειχες κανει καποτε,δεν μπορεσα να τη βρω

Γιατι παμε σε αγωνες ρωταγες τοτε!
Βρεστην, διαβασετη, θυμησου, και σταματα να ψυχανεμιζεσαι!!

Αντε να σου δωσω κι ενα λογο ακομα!
Μου ειχες υποσχθει κοντρα αν ξαναεκανα τοξοβολια!!
Λοιπον ετοιμασου!
Δεν ειναι ΟΓ αλλα δεν πειραζει!
Δεν εχω κανει και πολυ προπονηση μολις τρεις βδομαδες αλλα!!!!
Ουτε κι αυτο πειραζει
Πιθανοτατα θα φυσαει στο Ελληνικο!!!Ακομα καλυτερα!!!

Αμα δεν σου φτανουν αυτα σκεψου πως θα βρεις και το Βασιλη να τον δυσκολεψεις λιγο!!!

Τον Παυλο μαλλον ...τον τρεχει η γυναικα !!! χε χε

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

καλά τα νέα σου Σταύρο!
και ναι είναι ο ισχυρότερος "λόγος και αφορμή" να βρώ τους υπόλοιπους βαρεμένους. νομίζω και κάποιοι απ' αυτούς με περιμένουν. σιγά σιγά, ανεπαίσθητα, η κοινότητα του τόξου έγινε η φυλή μου, η αγέλη μου. και δεν υπερβάλω...

η αναρτηση που δεν βρίσκεις, ήταν μιά ψηφοφορία, όπου με 36% πρώτη επιλογή είναι η φιλική συνεύρεση και δεύτερη με 22%, να τους πάρω και τα σώβρακα...
χαχα αυτές οι δυό μου φτάνουν!

Σταύρο κράτα γερά!

http://pelion-archer.blogspot.com/2009/01/blog-post_15.html

Αλέξανδρος Ταυλίκος είπε...

Πω πω... σαν back to the future βρέθηκα στα μέσα του '70 που ήμουν λυκόπουλο. Α ρε άτιμη κρίση, να μην κατεβαίνω κάθε αγώνα στην Αθήνα, που θα μου πήγαινε, κάποια στιγμή -statisticaly που λέμε ελληνικά, θα σε πατούσα...
Βοηθάει αυτό ...Ακέλα?

Απόστολος είπε...

Τραβάτε με και ας κλαίω, όπως λένε στα μέρη μας Μίλτο.

ΥΠΕΡ απλουστεύοντας μπορούμε να πούμε ότι οι στόχοι χωρίζονται σε εσωτερικούς και εξωτερικούς. Η ανάλυση τους θέλει πολύ γράψιμο, οπότε ας κάνουμε μια περίληψη με μια μικρή ιστορία, η οποία μόνο τυχαία δεν είναι… Ο νοών νοείτο.

Έξω από το γραφείο του “καθηγητή” υπάρχει ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στο οποίο κάθε μεσημέρι 4 πιτσιρικάδες μαζεύονται για να παίξουν διπλό. Η φασαρία που κάνουν δεν τον αφήνει να ξεκουραστεί και έτσι αποφασίζει να πάει να τους ζητήσει ευγενικά να σταματήσουν το παιχνίδι. Οι πιτσιρικάδες δεν ακούν κουβέντα και συνεχίζουν ακάθεκτοι. Δεν τους σταματάει ούτε η ζέστη, ούτε η δίψα, ούτε η κούραση ,ούτε τα φροντιστήρια, τίποτα.

Ο “καθηγητής” αποφασίζει να αλλάξει τακτική. Τους αφήνει να παίξουν για δυο-τρείς μέρες χωρίς να τους πει κουβέντα. Την τέταρτη μέρα τους πλησιάζει και αφού ζητάει συγνώμη για την προηγούμενη συμπεριφορά του, τους λέει πόσο καλά παίζουν, τι παιχταράδες είναι, πόσο μπροστά θα πάνε και μάλιστα ότι θα προσφέρει από 5 € στον κάθε νικητή του αγώνα. Οι πιτσιρικάδες ξεσκίζονται στο παιχνίδι και στο τέλος πάνε στο γραφείο του καθηγητή . Χτυπάνε το θυροτηλέφωνο, αυτός τους ανοίγει και δίνει από 5€ στον κάθε νικητή.

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε για καμιά εβδομάδα ακόμα. Την δέκατη φορά όμως όταν οι πιτσιρικάδες χτύπησαν το θυροτηλέφωνο τους περίμενε μια έκπληξη. Δεν έχω άλλα χρήματα να σας δώσω ακούστηκε η φωνή του “καθηγητή”, σας τα έδωσα όλα. Ε τότε και εμείς ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΑΙΖΟΥΜΕ φώναξαν νευριασμένοι οι παιχταράδες και απομακρύνθηκαν.

Ο “καθηγητής” χαμογελώντας ξάπλωσε να ξεκουραστεί μετά από καιρό…

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

@ Απόστολος.

χμμμμ.... λές;

Εκκλησιαστής είπε...

Γενεά υπάγει
και γενεά έρχεται.
Η δε γη διαμένει εις τον αιώνα.

Vassilis είπε...

Αχ ... αυτή η βόρεια θέα απ'τη βεράντα του Άνεσις!
Βλέπεις την ανατολή εκεί .... και άντε να πιάσεις δουλειά μετά :(