βοήθεια! κράζεις, Κύριε. βοήθεια κράζεις, Κύριε,
κι ακούω.
μέσα μου οι πρόγονοι κι απόγονοι κι οι ράτσες όλες, κι όλη η Γής, ακούμε με τρόμο, με χαρά, την κραυγή σου.
Μακάριοι όσοι ακούν και χύνονται να σε λυτρώσουν, Κύριε, και λέν:
εγώ και Συ μονάχα υπάρχουμε.
Μακάριοι όσοι σε λύτρωσαν, σμίγουν μαζί σου, Κύριε, και λέν:εγώ και Συ είμαστε Ένα.
και Τρισμακάριστοι όσοι ΚΡΑΤΟΥΝ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΥΓΟΥΝ, απάνω στους ώμους τους, το Μέγα, Εξαίσιο, Αποτρόπαιο Μυστικό:και το Ένα τούτο Δεν Υπάρχει!
Ν. Καζαντζάκης. Ασκητική.
2 σχόλια:
Αρχηγέ Μίλτο τι να πω... Μπορώ μονο να διαβάσω να ακούσω να αισθανθώ να γευτώ και να καταλάβω κάθε φορα που διαβάζω ένα νέο νόημα και μια νέα αλήθεια, σε κάθε τι που είναι μοναδικό και φανερώνεται μοναδικά στον καθένα μας .
δεν χρειάζεται να είσαι ποιητής για να καταλάβεις
δεν χρειάζεται να είσαι τοξότης για να αισθανθείς
αρκεί να προσπαθήσεις λίγο παραπάνω, να συγκρουστείς με τον εαυτό σου για να "Δεις".
αυτό είναι Μακημ'
να γνωρίσεις τον εαυτό σου, τόπε κι ο Σωκράτης και του δώσαν το κώνειο... άρα είναι αρκετά επικίνδυνη, για το ιερατείο-εξουσία, συμβουλή, που θέλουν, κοπάδι στο λιβάδι τον λαό...
Δημοσίευση σχολίου