21 Μαΐ 2010

Παντέρμη...

σκάβουν το χώμα οι πετεινοί
σκάβουν ζητώντας την αυγή
την ώρα που στα σκοτεινά
βγαίνει η Παντέρμη και γυρνά.

Μαύρη μαυρίλα είν' η ψυχή της
κι ωχρό μπακίρι το πετσί της
τα στήθια της ωσάν τ' αμόνια
που τα χτυπούν χωρίς συμπόνια.

-Παντέρμη, τι ζητάς εδώ
μόνη σου δίχως σύντροφο;

-Κι αν είναι κάτι που ζητώ
πε μου, σε γνοιάζει εσένανε;
Ζητάω εκείνο που ζητώ
ζητάω την ίδια εμένανε.

-Παντέρμη, πες ποιος ο καημός σου
ποιος ο αγιάτρευτος καημός σου;

-Ποιός ο καημός μου;
Μαύρη πίσσα εγίνη η λινή μου η πουκαμίσα
και μες στο σπίτι σαν τρελλή
σούρνω το ξέπλεκο μαλλί.

-Παντέρμη, λούσε το κορμί σου
λουσ' το χελιδονόνερο
κι άσε κυρά μου την ψυχή σου
άσ τη να βρει αναπαμό.

Άχου, τσιγγάνικες ψυχές
κι ολόκρυφες νεροσυρμές
πίκρες μαζί και θάματα
στα μακρινά χαράματα.


Ποίηση: Federico Garcia Lorca.
Ποιητική απόδοση: Οδυσσέας Ελύτης.
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης.
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη, « ROMANCERO GITANO», 1967.
Άλλες ερμηνείες: Αρλέτα, Δ. Γαλάνη. ευτυχώς όχι ακόμη ο Νταλάρας! :)


Μιά κασέτα BASF Chrome 90' μαύρη, μας είχαν φέρει επί χούντας, απαγορευμένο και διωκόμενο προϊόν, πελάτες φίλοι.
Γερμανοί.
μόλις 20-25 χρόνια αφ' ότου ήταν πάλι εδώ αλλά με άλλη "ιδιότητα". 
αυτή του κατακτητή...
τώρα είναι πιο πολύ φίλοι παρά πελάτες, σχεδόν συγγενείς. 
και πλέον πάροχοι θαλασσοδανείων ως έθνος, σε νέα προσπάθεια κατάκτησης του Νότου... 
τρυγήσαμε και οινοποιήσαμε μαζί. 
ψαρέψαμε και φάγαμε και ήπιαμε και μεθύσαμε και τραγουδήσαμε και ανάψαμε φωτίες και χορέψαμε γύρω από αυτές, σαν αρχαία φυλή. λίγα χρόνια μόλις, μετά τα  Καλάβρυτα πχ... αλλά κι ο Werner (Βέρνας στα πηλιορείτικα...) ορφανό του πολέμου ήταν στους βομβαρδισμούς του Βερολίνου
τι είναι ο άνθρωπος... (και πάλι...)

αυτό το τραγούδι, το άκουγα ξανά και ξανά, τον Νοέμβριο με τις ατέρμονες βροχές, από ένα φορητό Grundich, κασσετόφωνο, που οι ίδιοι είχαν φέρει. 1 μάρκο 7 δραχμές. τον ίδιο καιρό διάβαζα και Ιούλιο Βέρν, από την Γη στην Σελήνη, Εκτορα Μαλό, Με & Χωρίς Οικογένεια κλπ. ούτε Φαραντούρη ούτε John Williams ούτε Lorcα ήξερα, ούτε καλά καλά τι έλεγε και εννοούσε ο ποιητής... αλλά γράφτηκε τόσο καλά και τόσο βαθειά...

και λέω.
να προσέχετε με επιμέλεια οι νεότεροι, τι ακούνε και διαβάζουν τα μικρά σας...

18 σχόλια:

Nick είπε...

Έγραψες πάλι βρε Μίλτο...
Σε εποχές που ντρεπόμαστε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες, μας θυμίζεις γιατί πρέπει να εξακολουθήσουμε να είμαστε περήφανοι.

Νά 'σαι καλά που βρίσκεις χρόνο να ασχολείσαι και με άλλα, εκτός από τα τετριμμένα και καθημερινά.

Σωτήρης είπε...

Nick, πιστεύεις δηλ. οτι η ντροπή ή περηφάνεια ενός ανθρώπου έχει να κάνει με την εθνικότητά του και όχι με τα κόμπλεξ του; Αν ναι τότε πως εξηγείς το κοινό που έχουν ο Λόρκα, ο Ελύτης, οι Γερμανοί φίλοι,
ο Μίλτος, το τότε και το τώρα, εσύ κι εγώ που θεωρώ τις εθνικές ταυτότητες υποκριτικά αναγκαίες διαχωριστικές ετικέτες που συντηρούν το μίσος και την επιθετικότητα της ανθρώπινης φύσης;

Οποιοσδηποτε είπε...

Σποντιτσα φαδερ;

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

δεν είναι "υποκριτικά αναγκαίες διαχωριστικές ετικέτες"
είναι οι ίδιοι άνθρωποι, ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΜΩΣ οι ίδιοι, σαν να μην πέρασε μιά μέρα, με τα τσεκούρια και τα αρκουδοτόμαρα που κλέβανε -λεϊλατούσαν με επιδρομή, την αποθήκη της γειτονικής φυλής, κατασφάζοντας τους αρσενικούς και γκαστρώνοντας με τον δικό τους σπόρο τις θηλυκές. άκρως επιθετική και άγρια φυλή. και να σήμερα τα χάλια. επιδρομή στον Νότο!!!
τώρα, γιατί τους βάλαμε μέσα στα σπίτια μας, όταν τα χέρια και τα μαλλιά τους μυρίζανε αίμα; όχι όχι δεν είναι Nivea!
είναι το φώς και ο πολιτισμός της Μεσογείου, του Αιγαίου, που μας ξέκοψε απ'το δάσος νωρίς νωρίς και μας έκανε πολίτες που διυλίζουν τον κώνωπα στη Πνύκα, και εμπορεύονται ταξιδεύοντας στη θάλασσα...
λέω εγώ, πείτε και σείς τα δικά σας

η παράδοση του off topic συνεχίζεται καλά! :-))

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

ναι ναι το ξέρω, δεκάδες χιλιάδες Γερμανοί εκτελέστηκαν απ'τους δικούς τους, καθώς δεν συναινούσαν πια στις επιδρομές! ε... ήταν - είναι τα μπροστάρικα άτομα της φυλής, αυτοί που κάνουν το ποιοτικό άλμα, που μέσω επιμειξιών, επηρεάστηκαν από άλλους πολιτισμούς κλπ κλπ νομίζεται πως σήμερα, ο Tomas Mann είναι διάσημος στην Γερμανία;

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

η μήπως το "δίκαιο του με το βαρύ και γρήγορο ρόπαλο" είναι αυτό που και σήμερα μας κυβερνά; μήπως δεν τους βάλαμε, αλλά μπήκανε στα σπίτια μας; μήπως λέω δεν φύγανε το '45; τους άρεσε το οικόπεδο, μας δώσανε χάντρες και κεθρεφτάκια, καλά καλά, και Porsche Cayenne. αλλά να το μεγάλο αλλά. οι χάντρες σε αντάλλαγμα χρυσού, δείχνει και το που είμαστε Σήμερα, ως έθνος - φυλή...

άντε! κοιμάστε;

Πέρις είπε...

και λέω.
να προσέχετε με επιμέλεια οι νεότεροι, τι ακούνε και διαβάζουν τα μικρά σας...

Ρε Μίλτο, χρησιμοποίησες δηλ. τον λυρισμό του Λόρκα και μια ευαίσθητη παιδική σου ανάμνηση για να καταλήξεις σ΄αυτήν την αστυνομικούρα - κατηχητικούρα περί καλής καγαθής ανατροφής των παιδιών;
Δεν ρώταγες καλύτερα τον φίλο σου τον Γιατρό να σου πει για τη διαφορά των γενεών και για το οτι τα παιδιά παίρνουν πάντα τον δρόμο τους ανεξαρτήτως των προσδοκιών και απαγορεύσεων των γονιών τους;
Αυτή σου η απαίτηση δεν συνιστά κατοχή των παιδιών από τους γονείς τους; Πως όλοι μας έχουμε μέσα μας ένα Γερμανό αλλά δεν τον φωνάζουμε με τ΄όνομά του, δηλ. Κώστα, Νίκο,Αλίκη κλπ, αλλά Τόμας, Βόλφ κλπ.
Μήπως πρέπει να ακούσουμε την Παντέρμη και να ζητήσουμε ΄΄την ίδια εμένανε΄΄...

Ευρυδίκη είπε...

Επιτρέψτε μου μια μικρή διόρθωση.
1 μάρκο: 7,5 δραχμές.

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Ευριδίκη,

ευχαριστώ για την διόρθωση, και την επικοινωνία, ε το σκούντηγμα...

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

τα χίλια δίκια έχεις Πέρι... στο κλείσιμο έχω ένα πρόβλημα...κα βέβαια δεν ήταν ακριβώς η "αστυνομικούρα - κατηχητικούρα περί καλής καγαθής ανατροφής των παιδιών" το νόημα.
αυτό που ήθελα να πώ δηλ ήταν πως τυχαία συμβάντα (κασετα) οδηγούν κατόπιν σε "επιλογές" που μόνο επιλογές δεν είναι αλλά χαρακτηρίζουν την έρμη την ζωή μας...
και σίγουρα το "την ίδια εμένανε" είναι η ουσία...
και τον Γερμανό μας κρύβουμε και πολεμάμε, και
τα πάντα όλα...
αλλά αυτόν τον καιρό προτιμώ να πετάω ανάκατα κοτσάνες και "σοφίες" παρά να παραμένω στην μούγκα... με βοηθό αυτό το εργαλείο,το βλόγ, βρήκα τρόπο να αρχίσω στα 50 να εκφράζομαι. πότε άτεχνα, πότε χοντροχωριάτικα πότε μαστόρικα...μπόρα είναι θα περάσει... υπομονή.
μετά την επιφοίτηση που είναι και μέρα σήμερα, θα κοιτώ το πέλαγο δίπλα στην γάτα, και δεν θα λέω τίποτα... ένα με το κόσμο...

Πέρις είπε...

Επιλέγοντας μεταξύ Ζωής (κοτσάνες και σοφίες) και νεκροταφείου (μούγκα) το δεύτερο, ατενίζει κι ο Αντίλογος το πέλαγο δίχως τη γάτα όμως. Το κακό δηλ. είναι πολλαπλό.

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Πέρι,

ξαναγράψε το, καθώς δεν βγάζω άκρη...

Πέρις είπε...

Δεν έχουμε όλοι γάτες και θέα στη θάλασσα. Είναι πολύ εγωιστικό πράγμα η μούγκα...

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

δωρεάν συμβουλές ειδικού, είναι πάντα ευπρόσδεκτες...

αταυρος είπε...

Καλα δεν αντεξα!!!!
Ρε Περι,Σωτηρη,και λοιποι συγγενεις...
Γιατι τη λετε κανονικα στους ανθρωπους??
Δηλαδη..Σωτηρη?? θεωρεις οτι αν λειψουν τα εθνη και τα συνορα θα σταματησει ο ανθρωπος να ειναι το θηριο που ειναι???
Κι αν γουσταρει ο Νick να ειναι περηφανος γι'αυτα που λεει δικαιωματου ...μαλλον??
Και συ ρε Περι??
Δηλαδη διεκδικεις το δικαιωμα στην αυθεντια???
Και τι κανεις??
"Μαλωνεις" τον Μιλτιαδη για την αστυνομικουρα και την ιδια στιγμη κανεις το ιδιο??
Καπως σαν Κνιτης καθοδηγητης μου κανει η φαση!!!

ΝΟΜΙΖΩ????

Μιλτιαδη αν τα λεω λιγο χοντρα
-μη στεναχωρηθει το παιδι-δεν πειραζει σβηστα!!!

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Ο Σταύρος είναι ένας, μοναδικός, άμεσος, και ουσιαστικός! τα ίδια έκανε και με το τόξο! χωρίς πολλά πολλά, έτσι. σαν να πίνει ένα ποτήρι κρασί...Μακρυγιάννια λογική και πράξη

κράτα γερά...
φίλε μου

Ερασμία είπε...

Σταύρο κι εγώ δεν αντέχω άλλο πια τους Κνίτες καθοδηγητές. Δεν πάει άλλο. Άντε μη σκίσω το σουτιέν μου
μεσημεριάτικα.

Οποιοσδηποτε είπε...

Εγωιστικη ξε-εγωιστικη η μουγκα, απο ενα σημειο και μετα με αυτα που διαβαζω εδω μεσα δεν μπορω να πω τιποτα.

Γιατρε;