φιδάκι...

το θυμάσαι το φιδάκι;
το επιτραπέζιο παιγνίδι που ανεβαίνεις σκάλες και εκει που είσαι ψηλά, πέφτεις στο φιδάκι ( ο διαμαντής;) και πισωγυρίζεις; ε κάπως έτσι πάνε τα πράγματα και με το τόξο. και είσαι ο μόνος υπεύθυνος. Ούτε συμπαίκτες, ούτε διαιτητές.
Εσύ διαλέγεις και αγοράζεις τα υλικά, τα ταιριάζεις, τα ρυθμίζεις, τα ξαναρυθμίζεις (και όλο αρύθμιστα είναι), ρίχνεις χιλιάδες βολές με δεκάδες παραλλαγές, διαλέγεις την καλύτερη (για εκείνη την μέρα, αλλά δεν το ξέρεις), ανεβαίνει η ποιότητα της βολής και το σκόρ, λες εδώ είμαστε, πάμε να γκρεμίσουμε το (χαμηλό) πανελλήνιο που τόσοι και τόσοι kampourogamosavroi πασχίζουν και δεν μπορούν. Ε κάπου εκεί πατάς το φιδάκι και πάλι πίσω. Γιατί η τεχνική μας, παρ'ολα αυτά, είναι τόσο φτωχή και γεμάτη λάθη,που το σκόρ είναι τυχαίο!!! Γι'αυτό βλέπεις τοξότες της εθνικής να ρίχνουν και 110(σπανίως τώρα τελευταία...) αλλά και 89. Πόσο μάλλον οι υπόλοιποι.
Πρώτη, και χαζή αντίδραση, να αλλάξεις υλικά, αλλά δεν έχει αποτέλεσμα, καθώς τα υλικά που όλοι (τουλάχιστον οι της α&β κατηγορίας) χρησιμοποιούμε μπορούν να σε πάνε μέχρι παγκόσμιο.
Και τι μας μένει; Τι μου μένει;
Ατέλειωτη δουλειά, που σίγουρα θα μείνει και ατελείωτη. 5 εμπρός και 4.5 πίσω. Φιδάκι...