λέω στον φίλο Νίκο, τοξεύοντας στην πίσω αυλίτσα του Άνεσις, στα 5 μέτρα. δηλ. ανάμεσα στις γαρδένιες:
" γιατί μας αρέσει τόσο πολύ, αυτό το πράγμα ωρέ Νίκο; ε; "
για την ακρίβεια εννοούσα, γιατί το αναζητούμε με πάθος; γιατί ξοδευόμαστε σε χρήμα και χρόνο εν μέσω κρίσης; γιατί διαβάζουμε και γράφουμε γι αυτό; γιατί αγωνιούμε για την μελλοντική του εξέλιξη;
αν δεις την εικόνα από απόσταση, από πάνω, θα δεις 2 μεσήλικες να εκτοξεύουν βέλη, ξανά και ξανά. τα μαζεύουν, επιστρέφουν και τα ξανα-εκτοξεύουν. μέχρι να νυχτώσει. την άλλη αν το επιτρέπουν οι συνθήκες, η μέρα, ξανά τα ίδια...
για μας όμως τους τοξότες που ζητούμενο είναι η τέλεια βολή, κανένα βέλος δεν είναι όμοιο με ο προηγούμενο ούτε θα είναι το επόμενο. και κανένα βέβαια δεν είναι τέλειο. ούτε καν το 10, το καρα-Χ. για τον απλό λόγο ότι δεν θα είναι και το επόμενο! ούτε την άλλη μέρα. 300 κόκαλα και άλλους τόσους συνδέσμους προσπαθούμε να κυβερνήσουμε. δεν είναι τόσο απλό να κάνουμε πάντα και ακριβώς τις ίδιες κινήσεις. το χειρότερο όμως λέω είναι ο νους και τα ηλεκτρικά του κόλπα. αρκεί, μετά από σειρά καλών βελών και μια αλαζονική ιδέα - εικόνα βάθρου ας πούμε, "χεχε θα τους πάρω και τα σώβρακα" η ακόμη χειρότερα όταν πλησιάζεις ένα πανελλήνιο για παράδειγμα, για να δεις το επόμενο βέλος στου καραγκιόζη τον γάμο.
αυτός είναι ο κύριος λόγος που ποτέ δεν σώνει η προετοιμασία για την τέλεια βολή! αφού
με εργαλείο τον νου, πρέπει να υποτάξεις τον νου!
γίνεται;
γίνεται λέει η πράξη...
αφού μέσες - άκρες, φέρεις σε ένα λογαριασμό υλικά και σώμα, κει που είσαι ανοιγμένος, "μπες" σε μια ακραία κατάσταση, πχ. shoot off. 1 βέλος και να παίζεται μετάλλιο (η, η ζωή σου παλιότερα). απλό και εύκολο περιβάλουν, ώστε το λάθος να είναι όλο δικό σου και να τσούζει! οι παλμοί να ανέβουν, τα χέρια να τρέμουν! :) και βγάλτα εις πέρας! στάσου και δώσε λύσεις! ηρέμησε το σώμα, και σκούπισε - άφησε σκέψεις και ιδέες- σκιές, καλές η κακές δεν έχει καμιά σημασία, όλες επιζήμιες είναι τούτη την ώρα, να περάσουν σαν σύννεφα, μακρυά στον ορίζοντα, που τα σπρώχνει ο αγέρας. στο απόλυτο Παρόν και με σένα άδειο και "απόντα", (όπως "ήσουν" πριν την γέννησή σου :) ) άσε το βέλος να κάνει τα υπόλοιπα.εύκολο δεν είναι.
αυτό όμως λέω, είναι εν κατακλείδι το "κέρδος" μας. γιαυτό μας αρέσει τόσο! γιατί κάτι τόσο απλό, στην πορεία γίνεται εξωφρενικά δύσκολο από εμάς τους ίδιους, για να ξαναγίνει απλό αν και όταν...
υγ. η φωτό είναι μέρος βραχογραφίας.
5 σχόλια:
Ευτυχώς που γράφεις εσύ κανένα άρθρο Μίλτο γιατί εάν περίμενες από εμάς !!!
καθένας την δουλειά του! εσύ είσαι Πρόεδρος! εγώ Εργάτης λέμε! :)
Πάλι γύρω-γύρω το φέρνεις Μίλτο. Αφού το αναφέρεις γιατί δεν το τονίζεις; Να το καταλάβουμε όλοι, να το εμπεδώσουμε και να πάμε να το κάνουμε πράξη. Δεν είναι η Τέλεια βολή, δεν είναι το 10, το Χ, το καρα-κέντρο… Είναι η επανάληψη, η τέλεια κίνηση, η δυνατότητα να μη σκέφτεσαι πότε και πώς να το κάνεις αλλά να το κάνεις, να μην έχει σημασία αν είναι το πρώτο ή το 72ο βέλος, το βέλος του shoot-off, το βέλος που σου δίνει το μετάλλιο στο TFG ή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μην ξεχνάμε ότι η τοξοβολία ξεκίνησε από ένα βέλος, το σημαντικό, αυτό που έφερνε την τροφή στη φυλή ή κατατρόπωνε τον εχθρό πριν το κάνει πρώτος εκείνος. Τα τελευταία 150 χρόνια το γυρίσαμε στα δεκάδες βέλη και εκεί άλλαξε το ζητούμενο και, επομένως, ο τρόπος. Το τόξο και το βέλος χιλιάδες χρόνια τώρα κάνει την ίδια δουλειά. Εμείς πρέπει να γυμνάσουμε το μυαλό μας να αφήσει το σώμα να κάνει τη δική του. Δεν στέλνουν τα βελη στο κέντρο ούτε τα μάτια, ούτε τα χέρια, ούτε καν οι πλάτες. Το μυαλό τα στέλνει ή σωστότερα το ασυνείδητο που ξέρει πολύ καλά πώς να το καταφέρει όταν δεν μπλέκεται στα πόδια του το συνειδητό.
καλά το πας Νίκο! συνέχα!
Γιατί ειναι Α Π Ρ Ο Β Λ Ε Π Τ Η φίλε Μίλτο και συν-φορουμίτες !!!
Πάνω που νομίζεις ότι έχεις τον έλεγχο, τον χάνεις.
Και ξανά από την αρχή.
Περιπέτειες...
Δημοσίευση σχολίου