22 Φεβ 2010

άμα σε θέλει...

άμα σε θέλει...

και βοηθήσεις και λίγο, την ρουλέτα της κόντρας κρατώντας την ψυχραιμία σου και κάνοντας αυτό που ξέρεις... ε, πάς μέχρι τον Ινδιάνο... αλλά μέχρι εκεί. ο Ινδιάνος παίδες είναι σε άλλη κλάση, δεν σταμάτησα να το λέω. οι υπόλοιποι της 10άδας στο ίδιο λίγο πολύ επίπεδο βρίσκονται με μικρές διαφορές, που όμως  χαοτικά αθροιζόμενες κάτω από την πίεση της κόντρας, κάνουν διαφορά.

δεν έδειξα στην παρέα καμιά σπουδαία τοξοβολία... παρά μόνο αυτό που έκανα όλο το χειμώνα, με τα μικρά λάθη που παλεύω και δεν σώνω. συνήθως 28 δίνει η τριάδα . αλλά δεν έκανα και τα λίγο η πολύ μεγαλύτερα λάθη που έκαναν οι "αντίπαλοι". 

μέχρι να φτάσω στον Στέφανο, πρώτα γνώρισα τον σχετικά αρχάριο αλλά δυνατό, Ηλία Ταλούμη και κατόπιν ξαναβρέθηκα με τον Γιώργο τον Γρετσίστα, αμφότεροι της Δόξας Πεύκης. ειδικά ο Γιώργος, στο ξεκίνημα έδειχνε πολύ επικίνδυνος, σε επίπεδο Ινδιάνου αλλά ξεφούσκωσε απότομα. δεν μπορούσε να δώσει και ο ίδιος μιάν εξήγηση. θα έλεγα πως δεν το έχει σε τέτοιο βαθμό. 

αμέσως μετά με τον super star του ΣΚΟΑΑΠΘ, Αλέξη Καραγεωργίου.
αφού μου επέτρεψε να προηγούμαι 5-3, με ισοφάρισε και βγήκαμε στην σέντρα για μπαράζ (ShootOff)!!! εσύ είσαι shoot out του είπα, με πειρακτική διάθεση πριν ξεκινήσουμε, και εγώ shoot in!!! έριξε 8 και εγώ 9!!! μόνος έβγαλε τα μάτια του, καθώς και αυτός ξεχωρίζει απ'τον υπόλοιπο σωρό. αλλά κάπου τάχει μπερδέψει... καλά ξεμπερδέματα Αλέξη!!!

μετά, που ήρθε η σειρά του Τίμη, στους τέσσερις, εεε!!! εκεί πήγα με τόση φούρια και ορμή, σε μόλις 3 set πάντα με το γνωστό 28-29ράκι, που τρόμαξε και έκανε out!!!  και παρ'όλο το νέο σύστημα των set, που συγχωρεί μεγάλα λάθη, του στοίχισε τόσο που δεν ανέκαμψε, ούτε καν στον μικρό τελικό. τον κέρδισε και ο Γέρος η Γερός η Βασίλης Καλογιάννης.

οι παλαίμαχοι (1960 και μετά) έκοψαν τον δρόμο αρκετών νεαρών. Ο Νίκος ο Μουντογιαννάκης  ξεπάστρεψε τον Σταύρο, και ο Σπύρος ο Δάρρας, τον Πάνο τον Πετρόγγονα, και όχι μόνο!!! γειά σου Σπύρο!!! απόδειξη πως η τοξοβολία δεν είναι θέμα δύναμης αλλά περισσότερο κερδισμένης ισορροπίας... λέω εγώ τώρα... εσείς πείτε τα δικά σας στα σχόλια.

και να ο μεγάλος τελικός! που δυστυχώς δεν τίμησα!

καθώς δεν έχω την κλάση του Στέφανου, ούτε καν αντιστάθηκα. ίσως και νά'ταν λάθος το να μην πιέσω. θα μείνω με την απορία, αφού το πουλί πέταξε... αυτά...

Ινδιάνε!!!
του χρόνου νάμαστε καλά, και θα σου προσφέρω μεγαλύτερη συγκίνηση στον τελικό!!! αλλά ίσως και σ'ένα μήνα...

14 σχόλια:

σταυρος είπε...

Καλα που η Μαιρα εβαλε φωτο και πηραμε μια ιδεα για τα αποτελεσματα κι εσυ Μιλτο, κανεις Διακογιαννεια ανταποκριση γιατι αν τα περιμεναμε απο αλλου ζησε μαυρε μου να φας τριφυλλι!
Οσο για τους νεους???? και τους γερους...η Ριτα ελεγε: οι σαρανταρες ισον με δυο εικοσαρες!!!
Κι εσυ μια χαρα τα πηγες αν και λιγο μεγαλητερος!!!

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Σταύρο!!!

χάρηκα πολύ να σε δώ στο γήπεδο.
αντε και σε αγώνα, σαμπροστά!!!

Ανώνυμος είπε...

Τα περί "τύχης" , μάλλον τα εννοήσαμε, αλλά για τα υπόλοιπα, κινέζικα φαίνονται σε μας τους αδαείς....
Με δικά μου λόγια, ... κάτι σαν πάλη, σαν αγωνία, σαν εφιάλτης όταν θέλεις να ουρήσεις και δεν ξυπνάς...
Δηλαδή ρε Μέλτο, πώς θα γένι να αντιλαμβανόμαστε και μεις οι άσχετοι από ποδόσφαιρο τα σχετικά; Πρέπει μήπως να γίνουμε τοξότες της Αθήνας;
.... και τούμπαλιν, και φερ ειπείν, και ων ουκ άνευ και ούτως ειπείν, και ου μην αλλά και τις τ αρ σφώε θεών ξυνέεκεν μάχεσθαι;

ο θείος Βαλτάσαρ

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

πράγματι θείε Βαλτάσαρ,

πρόκειται για πάλη, ζωής και θανάτου, μεταφορικά αλλά αρκετά κοντά...

Αφού την πρώτη μέρα καταταγούμε σε μιά σειρά, ρίχνοντας 60 η 72 η 144 βέλη ανάλογα τον αγώνα, την επομένη η το απόγευμα της ίδιας μέρας, διεξάγεται η λεγόμενη και κόντρα, κατά την οποίαν οι 64 η 32 πρώτοι μάχονται σε ζυγάρια, (ο Νο1 με τον Νο32 κλπ) μέχρι να μείνει ο ΕΝΑΣ!!! όλοι οι άλλοι είναι πεθαμένοι, στην κάσα, ο δε δεύτερος είναι ο πρώτος χαμένος που λένε και τα αμερικανάκια, σκατά στον τάφο τους, και ού μην αλλά...
εξ ού και τα μούτρα... κανένας θάνατος δεν είναι κάτι το Ωραίον... γι αυτήν την μάχη με βλέπεις όλο τον χειμώνα να ετοιμάζουμαι (ρίχνς βρε!?? ρίχνσ???)

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

στον αγώνα κατάταξης απ'λες, δείχνεις την τέχνη σου. το τι λίγο η πολύ μπορείς να κάνεις, εδώ δεν έχει συναισθηματικό φορτίο, μόνος με τον στόχο, χρόνος υπάρχει άφθονος. το λάθος χάνεται μεσ'τον μεγάλο αριθμό των βολών. μιά θέση πάνω μία κάτω, δεν χάλασε ο κόσμος. εδώ υποφέρουν οι αρχάριοι και όσοι φοβούνται μην τσαλακωθεί το εγώ τους στην μη σπουδαία εμφάνιση που φαντάζονται πως τους πρέπει. γι'αυτούς και μόνο να βγούν στην γραμμή, φέρνει ταχυπαλμία. αλλά θα χοντρύνει το πετσί τους και η ντροπή τους σιγά σιγά. η θα τα παρατήσουν...

στην κόντρα το πράγμα δυσκολεύει γεωμετρικά που λένε και όσοι προετοιμάστηκαν για ανώτερες σπουδές... με μόνο 9 έως 16 βέλη και τον μοναδικό αντίπαλο δίπλα σου, πάς άκλαφτος, άν δεν είσαι καπετάνιος του καραβιού σου.. τα υπόλοιπα στου Ποσειδώνα με το κατάλληλο κρασί...

Λάμπης είπε...

Γιατί στον Ποσειδώνα; Είναι κλειστή η Όστρια;

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

όταν θ'ανοίξει η Χαρίκλεια δεν θα μπορώ εγώ...

Λάμπης είπε...

Γιατί δεν θα μπορείς; Επειδή, όπως
λέει κι ο Σταύρος, σ΄έχουν πάρει κάπως τα χρόνια; Μα τι τοξοβόλος είσαι τότε...

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

ρε Λάμπη!!! τι χρόνια με πήρανε και τι τοξοβόλος και ξέρωγω...απλά, τον Ιούνιο που ανοίγει η Όστρια, εγώ είμαι αγκυροβολημένος στο Άνεσις... τώρα είναι ανοιχτός μόνο ο ποσειδώνας και ο Βαγγέλης στο Μούρεσι.
εξ αιτίας της ιδιαίτερης δουλειά μου λοιπόν, δε έχω κάνει πρωτάθλημα ποτέ! εκτός του παγκόσμιου της Κορέας, δεν πήγα σε άλλους 3-4 διεθνής αγώνες. μέχρι να βάλουν όριο, πήγαινε ο επόμενος στο πόδι μου. τοξεύω χαράματα, κλπ κλπ αυτά!

Λάμπης είπε...

Μάλλον μπερδεύτηκα από το <>...

Λάμπης είπε...

(ΣΥΝΈΧΕΙΑ)...άμα σε θέλει.

Ανώνυμος είπε...

Λάμπη, Λάμπη Χαραλάμπη,

η όστρια δεν εργάζεται όταν τα σκαλοπάτια σου έπαψαν να οδηγούν στο μικρό σπίτι στο λιβάδι, (αν δεν χιονίζει κι όλας....)

βάρα Μελτάδ !

Λάμπης είπε...

Ανώνυμε,
λάμπεις σαν το Βόρειο Σέλας στα σκαλάκια της Καστέλλας in vivo και in vitro.

Μίλτος Ρηγόπουλος είπε...

Λάμπη,

ο παραπάνω ανώνυμος, δικαιούται για τα καλά δια να ομιλεί... άστα... που να στα λέου...